Είμαι ο Ρεξ. Με πήραν σε ένα χαρούμενο σπίτι, 7 χρόνια πριν, κουτάβι τότε. Πέρασα πολύ όμορφα αυτά τα χρόνια, μαζί με την οικογένεια και το αγοράκι που με αγαπούσε πολύ.
Πριν από καιρό όμως, όλα άλλαξαν. Πρώτα έφυγε ο κύριος και δεν τον ξαναείδα από τότε. Η τελευταία σκηνή που θυμάμαι είναι ότι ήταν όλοι πολύ λυπημένοι, η κυρία και το αγοράκι έκλαιγαν. Μετά η κυρία αρρώστησε. Από τότε πηγαίνει στο νοσοκομείο και δεν πάει στη δουλειά της. Δεν μπορεί.
Μετά φύγαμε από το σπίτι μας και πήγαμε να μείνουμε στο σπίτι μιας άλλης κυρίας. Δεν ξέρω γιατί. Το σπίτι μας δεν το ξαναείδαμε. Εκεί δεν υπήρχε χώρος για μένα. Για λίγο καιρό έμεινα στην αυλή ενός διπλανού σπιτιού, αλλά μετά έπρεπε να φύγω και από κει γιατί ήρθαν να μείνουν οι άνθρωποι που είχαν το σπίτι. Το αγοράκι όλο αυτό το διάστημα συνέχισε να με αγαπάει πολύ, αλλά, όταν ερχόταν να με δει, με κοίταζε και δάκρυζε.
Είμαι ο Ρεξ, είχα καλαζάρ 1/400, αλλά έκανα θεραπεία και τώρα είμαι καλά. Είμαι ζωηρός και παιχνιδιάρης και γαβγίζω τους ξένους. Είμαι 7 ετών, πολύ φιλικός αλλά στενοχωρημένος. Θα ήθελα να ζήσω με κάποιον που να με αγαπά σαν το αγοράκι και να μην πρέπει να ξαναφύγω. Θα δεθώ πολύ μαζί του και δεν θα ήθελα να τον χάνω από τα μάτια μου.
Αν κάποιος ενδιαφέρεται, ας επικοινωνήσει στο pavlosk@gmail.com ή στο 6973773415 (μόνο 18:00-22:00 παρακαλώ).
Δικός σας (μακάρι…).
