Κι όμως. Είτε το πιστεύετε, είτε όχι, αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα. Και δυστυχώς επιστημονικά αποδεδειγμένη. Σύμφωνα με μία νέα μελέτη της Διεθνούς Ένωσης για την Προστασία της Φύσης, που εδρεύει στη Γενεύη.
Οι αριθμοί, μάλιστα, είναι αμείλικτοι καθώς από τα 320 είδη θηλαστικών, τα 49 κρίθηκαν απειλούμενα, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβανομένων και 20 που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο.
Από αυτά το 3% κρίθηκαν «απειλούμενα σε κρίσιμο στάδιο», μεταξύ αυτών η μεσογειακή φώκια «μονάχους» και ο ιβηριανός λυγξ. Το 5% θεωρούνται «απειλούμενα» και το 8% «ευάλωτα». Εν τω μεταξύ, στο σύνολό τους, το 16% των θηλαστικών, δηλαδή αναλογικά περίπου ένα στα έξ, βρίσκεται υπό μικρότερηή μεγαλύτερη απειλή εξαφάνισης.
Κυριότερος λόγος κινδύνου φαντάζει η καταστροφή της φυσικής κατοικίας των ζώων, έτσι μέσω της μελέτης γίνεται έκκληση για ανάληψη διεθνούς δράσης, ώστε να προστατευθούν περιοχές-κλειδιά, να διασωθούν φυσικά καταφύγια και να διασφαλιστεί η βιοποικιλότητα.
Σημαντικός αριθμός απειλούμενων ζώων υπάρχουν στα βουνά της Τουρκίας, στη βορειοδυτική Αφρική και στη Μέση Ανατολή (Συρία, Ιορδανία, Ισραήλ, Λίβανος). Μεγάλη πίεση, επίσης, δέχονται τα φυτοφάγα θηλαστικά ενώ ορισμένα ήδη όπως ο κοινός ιπποπόταμος έχουν ήδη εξαφανιστεί από τη Μεσόγειο.
Η αποκατάσταση, λοιπόν, των φυσικών κατοικιών και των αλυσίδων τροφής των μεγάλων θηλαστικών κρίνεται απαραίτητη. Ενώ, αξίζει να αναφερθεί πως αυτή ήταν η πρώτη φορά που η Διεθνής Ένωση για την Προστασία της Φύσης κρίνει έκρινε σκόπιμη την συμπερίληψη των θηλαστικών της Μεσογείου στην «κόκκινη λίστα» των απειλούμενων ειδών.
