Πριν από ένα μήνα, στις 9 Οκτωβρίου, έφυγε από τη ζωή η ταξιδιωτική συγγραφέας, Κάτια Αντωνοπούλου και αποτεφρώθηκε -σύμφωνα με επιθυμία της – ενώ η τέφρα της σκορπίστηκε στην αγαπημένη της Αστυπάλαια.
Η ίδια είχε ζητήσει από τους οικείους της να μην δημοσιοποιήσουν την είδηση του θανάτου της, παρά μόνο μετά από αρκετές ημέρες.
Έγραψε τα ταξιδιωτικά βιβλία: Οι Ινδίες μου, Χίλιες και μία νύχτες στο Πακιστάν, Η κυρία Ουίλσον ταξιδεύει, Μακρινές συναντήσεις (“Καστανιώτης”) και Νιχάο Κίνα σ’ αγαπώ, αντίο (“Ωκεανίδα”), και τα μυθιστορήματα Μασάζ και Βιντεοκλίπ (“Ωκεανίδα”).
Έκανε την πρώτη μετάφραση του Μπόρχες στην Ελλάδα (Ιστορίες) για τον “Ερμή” του Γ. Σαββίδη.
Συνεργάστηκε με τη «Γυναίκα», το Βήμα της Κυριακής, με τα Νέα («Πρόσωπα»), την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, και τον τελευταίο χρόνο αποκλειστικά με το «Έψιλον».
Πήρε συνεντεύξεις από την Μπεναζίρ Μπούτο, την Αρουντάντι Ρόυ, τη λησταρχίνα Φούλαν Ντέβι, τον ευνούχο Γκουλσάν.
Ήταν η μοναδική Ελληνίδα που έχει μπει στο Αφγανιστάν. Το 1988, επί ρωσικής κατοχής, με μια ομάδα Μουτζαχεντίν, πέρασε τα χιονισμένα βουνά φορώντας την μπούρκα κι έστειλε την πρώτη ελληνική πολεμική ανταπόκριση (Βήμα).
Το 1992 ήταν πάλι μαζί με τους Μουτζαχεντίν όταν πήραν την Καμπούλ. Το 1997, επί Ταλιμπάν, ξαναμπήκε με τους Αφγανούς ναρκαλιευτές και τη βοήθεια του ΟΗΕ.
Βίντεο από τα ταξίδια της -Ινδίες, Πακιστάν, Καλάς, Αφγανιστάν και Κίνα- έχουν μεταδοθεί από την τηλεόραση και οι φωτογραφίες της έχουν δημοσιευθεί σε ένθετα και περιοδικά.
