32ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ
digi2009- ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ
15ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ
21-26 Σεπτεμβρίου 2009
Αίθρια Λογοτεχνικά Μεσημέρια
Αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο
Ξεκίνησαν και πάλι τα «λογοτεχνικά μεσημέρια» στο αίθριο των γραφείων του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας με ένα αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Ρίτσο με αφορμή τη συμπλήρωση των εκατό χρόνων από τη γέννησή του. Στην παρουσίαση ο θεωρητικός κινηματογράφου και συγγραφέας Ανδρέας Παγουλάτος και στην ανάγνωση των αποσπασμάτων από τη Σονάτα του Σεληνόφωτος, τον Ορέστη και τον Επιτάφιο ο ίδιος και η ηθοποιός Γεωργία Ζώη…
«Το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε το 2009 ως έτος Γιάννη Ρίτσου. Έτσι, το ελάχιστο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να το εντάξουμε κι εμείς στο δικό μας Φεστιβάλ» ξεκίνησε την εισήγησή του ο Ανδρέας Παγουλάτος χαρακτηρίζοντας τον μεγάλο αυτό εκπρόσωπο της τέχνης ως ένα από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές (μαζί με τους Ελύτη, Εγγονόπουλο, Εμπειρίκο και Καβάφη) και ως «τον δημοφιλέστερο παγκοσμίως Έλληνα ποιητή», μια που το έργο του έχει παρουσιαστεί, μελετηθεί και αναλυθεί στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Γιάννης Ρίτσος: Ένας σεμνός υπηρέτης της τέχνης και διανόησης με άψογη συμπεριφορά απέναντι στους συναδέλφους του και στοργικότητα απέναντι στα νέα παιδιά με θέληση και ταλέντο. Όπως θυμάται ο Ανδρέας Παγουλάτος, «ο Γιάννης Ρίτσος ήταν αυτός ο οποίος τον ώθησε να κάνει ένα βήμα μπροστά όντας νέος στο χώρο και θέλοντας να εκδώσει και ο ίδιος το δικό του πνευματικό παιδί, το δικό του δημιούργημα».
Ένας ποιητής ο οποίος γαλουχήθηκε μέσα από τις κακουχίες της ορφάνιας, της αρρώστιας, της λογοκρισίας και της εξορίας και «έγινε άνθρωπος από ατσάλι- πιο δυνατός, πιο έτοιμος για δημιουργία και για προσφορά στους συνανθρώπους του», αναπολεί ο γνωστός συγγραφέας για να συμπληρώσει: «Υπήρχε ένας ποιητής- κριτικός της εποχής, ο Ανδρέας Καραντώνης, ο οποίος ήταν φιλοχουντικός και ταγμένος πολέμιος του προοδευτικού Ρίτσου και των ιδεών του και δεν επέτρεπε να δημοσιευτούν τα ποιήματά του. Ο οξυδερκής ποιητής έστειλε τα ποιήματά του με το ψευδώνυμο «Κώστας Ελευθερίου» και τα ποιήματα δημοσιεύτηκαν αμέσως αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές από τον ίδιο τον Καραντώνη, ο οποίος εξέταζε την ιδεολογία του δημιουργού και όχι την καλλιτεχνική αξία του κάθε ποιήματος.
Η φτώχεια ήταν μία ακόμα δυστυχία για τον Ρίτσο στο όνομα του οποίου πραγματοποιήθηκε ακόμα και έρανος για να μπορεί να επιβιώσει. «Το γεγονός ότι αρνήθηκε και υπέδειξε άλλες οικογένειες με οικονομικά προβλήματα ως παραλήπτες του ποσού που συγκεντρώθηκε από τον έρανο που έγινε για τον ίδιο πιστοποιεί γι’ άλλη μια φορά το μεγαλείο του ανθρώπου αυτού».
Και πράγματι αυτός ήταν ο Γιάννης Ρίτσος. Ένας άνθρωπος της συνεισφοράς, του οράματος, με τεράστιο απόθεμα ψυχής και δύναμης γεμάτος υπαρξιακά ερωτήματα για θέματα ζωής και θανάτου με τις λέξεις «προσφέρω», «δημιουργώ» και «οραματίζομαι», περασμένες στο μυαλό και την ψυχή του.
