Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο Γιώργος Σύρμας, ο οποίος έχει μια πλούσια πορεία στο θέατρο, έχοντας δοκιμαστεί με επιτυχία σε διαφορετικά είδη, είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Φέτος ο αξιόλογος καλλιτέχνης πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Χρονικό» σε σκηνοθεσία Βασίλη Καλφάκη, η οποία είναι βασισμένη στην ομώνυμη ποιητική σύνθεση του Γιάννη Ρίτσου, που περιλαμβάνεται στον τόμο «Τέταρτη διάσταση» και θα παίζεται από τις 24 Φεβρουαρίου στο Θέατρο 104 κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
«Τα τελευταία 20 χρόνια ακούμε χρέος και παθαίνουμε αναφυλαξία. Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι η χώρα γεννήθηκε χρεωμένη –ζήτω τα αγγλικά δάνεια της Επανάστασης!– και έκτοτε δεν ξεχρέωσε στην πραγματικότητα ποτέ. Αλλά ο Ρίτσος εκκινεί από το οικονομικό χρέος και φτάνει να μιλά για το υπαρξιακό…» αναφέρει μεταξύ άλλων στη Ζούγκλα ο Γιώργος Σύρμας και συμπληρώνει: «Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος. Παλεύω ανέκαθεν με τον φόβο μπροστά στην επικείμενη, πιθανή κατάρρευση της χαράς».
Ακόμη αποκαλύπτει τα μελλοντικά του σχέδια καθώς και τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Χρονικό»
Πρόκειται για μια σκηνική απόδοση του ποιήματος «Χρονικό» που περιλαμβάνεται στην εμβληματική συλλογή «Τέταρτη διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου. Σκηνοθετεί ο Βασίλης Καλφάκης και επί σκηνής είμαστε τέσσερις ηθοποιοί: η Γιώτα Φέστα, η Σάντρα Λειβαδάρα, ο σκηνοθέτης της παράστασης και εγώ. Όλη η δημιουργική ομάδα έχει δουλέψει με πολλή αγάπη για το σκηνικό αυτό εγχείρημα. Τη μουσική υπογράφει ο Ανρί Κεργκομάρ, την επιμέλεια της κίνησης η Νατάσα Σιέττου, το σκηνικό περιβάλλον η Ηλιάνα Μπαφέρου, τον σχεδιασμό των φωτισμών ο Βασίλης Γιαννακόπουλος και τις φωτογραφίες και το τρέιλερ της παράστασης η Εύα Κανούσση.
Η μεταφορά λογοτεχνικών κειμένων στο θέατρο συνηθίζεται ιδιαιτέρως τα τελευταία χρόνια. Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό να δώσει σκηνική υπόσταση σε στίχους;
Η δυσκολία έγκειται κυρίως στο ότι ένα ποίημα –όπως και κάθε μη θεατρικό κείμενο– χρειάζεται την υποστήριξη μιας στοχευμένης δραματουργίας για να μπορέσει να σταθεί στη σκηνή. Δεν έχει τη δομή που προσφέρεται άμα τη εμφανίσει στα θεατρικά κείμενα. Τα πρόσωπα, οι σχέσεις και οι δράσεις επί σκηνής χρειάζεται να αποκαλυφθούν. Τις περισσότερες φορές όλα αυτά είναι κρυμμένα και καλούμαστε να τα ξεθάψουμε κάτω από τους στίχους.
Τι σας γοήτευσε στο συγκεκριμένο κείμενο;
Η τόσο αιχμηρή τοποθέτηση απέναντι στα δεινά αυτού του τόπου – το ποίημα γράφεται το 1957, ούτε δέκα χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου. Και ο λόγος του Ρίτσου είναι ταυτόχρονα άμεσος και αλληγορικός. Λαϊκός, και την ίδια στιγμή, συγκινητικά βαθύς.
Πείτε μας λίγα λόγια για την έννοια του Χρέους που επιστρέφει συνεχώς στο Χρονικό;
Τα τελευταία 20 χρόνια ακούμε χρέος και παθαίνουμε αναφυλαξία. Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι η χώρα γεννήθηκε χρεωμένη –ζήτω τα αγγλικά δάνεια της Επανάστασης!– και έκτοτε δεν ξεχρέωσε στην πραγματικότητα ποτέ. Αλλά ο Ρίτσος εκκινεί από το οικονομικό χρέος και φτάνει να μιλά για το υπαρξιακό. Τι χρέος έχουμε απέναντι σε αυτόν τον κόσμο, απέναντι στα παιδιά που έρχονται, απέναντι στον εαυτό μας.
Ποια χαρακτηριστικά του ρόλου σας έχετε αγαπήσει;
Η δομή της παράστασης μάς δίνει τη δυνατότητα να γλιστράμε από τον ρόλο του αφηγητή σε ένα σωρό άλλα πρόσωπα: από εγκαταλελειμμένους νησιώτες και πλανεμένους ψηφοφόρους, μέχρι ενθουσιώδεις κομπέρ και φιλοσόφους σε οίστρο. Εμφανίζονται και κάτι ζωντανά στο μαντρί. Και παραδίπλα κάτι αρκούδες αλυσοδεμένες.
Πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία σας με τον Βασίλη Καλφάκη
Είναι πολύ σπάνιο να συναντάς ανθρώπους που έχουν ακόμα τόσο βαθιά πίστη στη δύναμη της τέχνης. Ο Βασίλης Καλφάκης αντιμετωπίζει τη θεατρική διαδικασία ως πολιτική πράξη και αυτό είναι από μόνο του εμπνευστικό και ελπιδοφόρο. Αυτή είναι η τρίτη μας συνεργασία, και πραγματικά χαίρομαι πολύ που αυτή τη φορά συναντιόμαστε με αφορμή τη σπουδαία ποίηση του Γιάννη Ρίτσου.
Υπάρχει κάποια φράση του έργου ή του ρόλου σας που σας συγκινεί ιδιαίτερα;
«Στο κάτω-κάτω ας νοιαστεί ο ίδιος ο λαός τα δικά του μια κ’ είναι κι ο άμεσος ενδιαφερόμενος – κ’ έννοια σου θα νοιαστεί».
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγες λέξεις;
Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος. Παλεύω ανέκαθεν με τον φόβο μπροστά στην επικείμενη, πιθανή κατάρρευση της χαράς.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας πορεία;
Να δουλεύω με ηρεμία και αλληλοσεβασμό.
Υπάρχει κάτι άλλο που ετοιμάζετε αυτή την περίοδο;
Μια ευχάριστη συγκυρία την ερχόμενη άνοιξη: η συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο στην παράσταση «Η Βεγγέρα» του Ηλία Καπετανάκη σε σκηνοθεσία Σοφίας Μαραθάκη και η έκδοση του πρώτου μου μυθιστορήματος με τίτλο «REC» από τις Εκδόσεις Ίκαρος.
Η παράσταση «Χρονικό» θα παίζεται από τις 24 Φεβρουαρίου στο Θέατρο 104 κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
