Ο διακεκριμένος Κύπριος πιανίστας, Μανώλης Νεοφύτου, παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Αθήνα, το ρεσιτάλ πιάνου με τίτλο «Το Βαλς των Χαμένων Ονείρων».
«Θεωρώ ότι η μουσική και η τέχνη γενικότερα έχουν μια θεία υπόσταση, είναι κάτι το οποίο μας δίνει τεράστια ψυχική δύναμη και πλούτο, που δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι άλλο» αναφέρει μεταξύ άλλων στη Ζούγκλα ο Μανώλης Νεοφύτου, με αφορμή την επερχόμενη συναυλία του την Παρασκευή 24 Μαΐου στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός, και συμπληρώνει: «Για μένα η μουσική και το πιάνο ήταν στην κυριολεξία το σωσίβιο και η σωτηρία μου όταν έχασα τη μητέρα μου, σε ηλικία 12 ετών».
Συστηθείτε στο αθηναϊκό κοινό
Είμαι ο Μανώλης Νεοφύτου-πιανίστας, συνθέτης- ενορχηστρωτής, καθηγητής πιάνου διοργανωτής συναυλιών και φεστιβάλ στην Κύπρο. Έχω καταγωγή από την Κύπρο, έφυγα όμως στα 11 μου χρόνια από εκεί για να φοιτήσω στη Μόσχα στην Εξειδικευμένη Κεντρική Μέση Μουσική Σχολή της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Φοίτησα σε αυτή για 8 χρόνια με τον Προφέσορα Ρούντολφ Κέρερ και έπειτα συνέχισα για 6 χρόνια στο Κρατικό Ωδείο Τσαϊκόφσκυ της Μόσχας.
Για μένα όλα αυτά τα χρόνια ήταν πάρα πολύ σημαντικά στη διαμόρφωση της αντίληψης και της προσέγγισής μου για την πιανιστική τέχνη και την τέχνη γενικότερα. Ήμουν τυχερός που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω εξαιρετικές παραστάσεις και συναυλίες οι οποίες διαμόρφωσαν το γούστο μου και τη μουσική μου αντίληψη.
Μετά από 15 χρόνια παραμονής μου στη Μόσχα, έφυγα για το Παρίσι για 2 χρόνια με υποτροφία από το ίδρυμα Albert Roussel και έπειτα για το Λονδίνο όπου έκανα το μεταπτυχιακό μου στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου με υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. της Ελλάδας.
Είναι η πρώτη σας συναυλία στην Αθήνα;
Είναι η πρώτη μου συναυλία στην Αθήνα με σολιστικό πρόγραμμα, αλλά είχα εμφανιστεί ξανά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου το 2008 με σχήμα το οποίο περιλάμβανε δύο πιάνα και δύο κρουστά.
Πώς και γιατί γίνεται αυτή η συναυλία στην Αθήνα;
Τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολούμαι με πολύ ενθουσιασμό με διασκευές για πιάνο μεγάλων Ελλήνων συνθετών, όπως τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και μουσική από τον ελληνικό κινηματογράφο (Ελένη Καραΐνδρου). Τα παρουσιάζω στην Κύπρο και στο εξωτερικό και φέτος μου γεννήθηκε η έντονη επιθυμία να τα παρουσιάσω στην Αθήνα, μια πόλη η οποία έχει άμεση σχέση με τα έργα αυτά, σε μια ιστορική αίθουσα με καταπληκτική ακουστική, τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός.
Τι κομμάτια θα ακούσουμε υπό τον εμβληματικό τίτλο «Το βαλς των Χαμένων Ονείρων»;
Το μεγαλύτερο μέρος του ρεσιτάλ θα περιλαμβάνει κομμάτια Ελλήνων συνθετών, όπως έργα του Μάνου Χατζιδάκι, τα τραγούδια Δρόμοι Παλιοί και Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ του Μίκη Θεοδωράκη, μουσική από τις ταινίες Πολίτικη Κουζίνα της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, Μια αιωνιότητα και μια μέρα της Ελένης Καραΐνδρου. Επίσης, το τραγούδι Χάθηκα μέσα στη ζωή μου από την τελευταία θεατρική παράσταση «Διαμάντια και Μπλουζ» της μεγάλης ηθοποιού Τζένης Καρέζη, ένα απόσπασμα από το 2ο κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα του Σεργκέι Ραχμάνινοφ σε μια δική μου διασκευή, το Βαλς αρ.2 του Ντιμίτρι Σοστακόβιτς και ταγκό του Άστορ Πιατσόλα. Τα περισσότερα κομμάτια που θα παρουσιάσω είναι δικές μου διασκευές για πιάνο.
Έχετε σπουδές στη Μόσχα και πολλά βραβεία σε παγκόσμιους και πανελλήνιους διαγωνισμούς. Πόσο έχει διευκολύνει αυτό την καριέρα σας;
Όπως ανέφερα και προηγουμένως οι σπουδές μου στη Μόσχα είχαν πολύ μεγάλη επιρροή στη διαμόρφωση και τη προσέγγιση μου στη πιανιστική τέχνη. Θεωρώ ότι αυτό που είμαι σήμερα το οφείλω στα 15 χρόνια που φοίτησα στις δύο σχολές που ανέφερα πιο πάνω και στις αμέτρητες συναυλίες και παραστάσεις θεάτρου που παρακολούθησα σε εκείνη την πόλη. Σε αρκετές συναυλίες οι μαθητές και οι φοιτητές μουσικής τότε είχαμε δωρεάν είσοδο!
Οι διαγωνισμοί θα έλεγα ότι δε με βοήθησαν ιδιαίτερα στην καριέρα μου. Εκείνο το οποίο με βοήθησε σίγουρα ήταν το επιπλέον κίνητρο που είχα προετοιμαζόμενος για έναν διαγωνισμό, προσπαθώντας να τελειοποιήσω ακόμη περισσότερο το ρεπερτόριο μου. Ένα βραβείο σου προσφέρει κάποιες συναυλίες και συμβόλαια συνεργασίας με διάφορα θέατρα, όμως αυτό γίνεται για μια συγκεκριμένη περίοδο μόνο. Αν εσύ σαν καλλιτέχνης δε μεταφέρεις στο κοινό τα συναισθήματα και το πιο σημαντικό την αληθινή σου αγάπη και τη δική σου αυθεντική ερμηνεία για το έργο που εκτελείς, αργά ή γρήγορα θα υπάρξει ένα τέλος στην καριέρα σου. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη σχετικά με τους διαγωνισμούς.
Πώς οδηγηθήκατε στη μουσική;
Από μικρός άκουγα την αδελφή μου που έπαιζε πιάνο και πολύ σύντομα κατάλαβα ότι μου άρεσε πάρα πολύ. Έτσι ξεκίνησα κι εγώ μαθήματα πιάνου σε ηλικία 7 χρόνων και σταδιακά αντιλήφθηκα πως για μένα η μουσική είναι πολύ σημαντική.
Είναι η μουσική, η απάντηση στις ασθένειες, τις παθογένειες, τις δυστυχίες των καιρών μας;
Θεωρώ ότι η μουσική και η τέχνη γενικότερα έχουν μια θεία υπόσταση, είναι κάτι το οποίο μας δίνει τεράστια ψυχική δύναμη και πλούτο, που δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι άλλο. Για μένα η μουσική και το πιάνο ήταν στην κυριολεξία το σωσίβιο και η σωτηρία μου όταν έχασα τη μητέρα μου, σε ηλικία 12 ετών. Βίωσα τον θάνατο της μητέρας μου εντελώς μόνος εκείνη την περίοδο στη Μόσχα και πραγματικά αν δεν ήταν η μουσική και το πιάνο μου δεν ξέρω πραγματικά πώς θα επιβίωνα.
Ποιος ήταν ο μουσικός που σας επηρέασε περισσότερο;
Ένας από τους συνθέτες που με επηρέασε πάρα πολύ είναι ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ. Όταν παίζω τη μουσική του νιώθω ότι μου αγγίζει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ψυχής μου. Επίσης με εκφράζει πολύ ο Μάνος Χατζιδάκις. Για μένα οι δύο αυτοί συνθέτες εκφράζουν δύο πλευρές της ψυχής μου πολύ έντονα.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος έχει γράψει έναν στίχο που λέει πολλά: φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα και ιστορία οι παρέες; Τι σκέφτεστε όταν το ακούτε;
Η μουσική είναι μια τέχνη που ενώνει τους ανθρώπους και μπορεί να ξεπεράσει τα σύνορα των χωρών αλλά και των εσωτερικών διαφορών μας. Η ελληνική μουσική έχει τεράστιο πλούτο και ιστορία και είναι πάντα κεντρικό στοιχείο στις ζωές των ανθρώπων, εκφράζοντας τον πόνο, αλλά και τη χαρά και την αγαλλίαση.
Χατζιδάκις ή Θεοδωράκης;
Είναι και οι δύο πολύ σπουδαίοι και πολύ διαφορετικοί ταυτόχρονα συνθέτες. Ο Χατζιδάκις είναι πιο μελαγχολικός, ρομαντικός και μελωδικός και εξέλιξε και ανέδειξε την ελληνική μουσική ενώ ο Θεοδωράκης είναι πιο επαναστατικός, εμψυχωτικός, εγκεφαλικός εκφράζοντας μια σημαντική και δύσκολη περίοδο της ελληνικής ιστορίας.
