Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο Παναγιώτης Τροχόπουλος είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο σημαντικούς πιανίστες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά διεθνώς. Ο καταξιωμένος καλλιτέχνης πέρυσι παρουσίασε με επιτυχία, το κονσέρτο του διάσημου Ιταλού συνθέτη και πιανίστα Φερούτσιο Μπουζόνι, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε μια συναυλία ιστορικής σημασίας.
Καθώς το συγκεκριμένο έργο απαιτεί τρομακτική δεξιοτεχνία και φυσική αντοχή, στοιχεία που το καθιστούν ακριβοθώρητο στις αίθουσες των συναυλιών και ελάχιστοι καλλιτέχνες έχουν καταφέρει να το παρουσιάσουν. Ο Βιρτουόζος Έλληνας πιανίστας, έκλεψε τις εντυπώσεις για άλλη μια φορά αποδεικνύοντας τη δεξιοτεχνική του δεινότητα.
Η αγάπη του Παναγιώτη για τη μουσική και τη διαδικασία του παιξίματος του πιάνου, είναι ανυπέρβλητη και προσπερνά την οποιαδήποτε αρνητική, τρομακτική εικόνα δυσκολίας που μπορεί να έχει το οποιοδήποτε έργο που παρουσιάζει.
«Μα για ποιες ακριβώς θυσίες μιλάμε; Για την ευλογία του να μπορεί κάποιος να μετατρέψει το χόμπι του σε επάγγελμα; Δεν βλέπω κάποια θυσία σε όλο αυτό» λέει στη Ζούγκλα ο ανεπανάληπτος καλλιτέχνης και συμπληρώνει: «Ένα είναι το όνειρο. Να συνεχίσω να μελετάω με την ίδια όρεξη».
Ακόμη ο Παναγιώτης Tροχόπουλος αποκαλύπτει τα μελλοντικά του σχέδια καθώς και τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
Πώς οδηγηθήκατε στη μουσική και στο πιάνο;
Χάρη στον πατέρα μου, ο οποίος εκτός από σπουδαίος επιστήμονας-φαρμακοποιός και πολιτικός είναι και υψηλού επιπέδου ερασιτέχνης πιανίστας αλλά και ένας άνθρωπος που πάντα ζούσε και ζει για τους άλλους. Τη δεκαετία του ‘60 ως μικρό παιδί έστελνε λεφτά στην κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερη αδερφή του -και τότε φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη- τα οποία έβγαζε πουλώντας τσίχλες στο γήπεδο. Για εμένα επίσης πάντα πάσχιζε να βρει το καλύτερο, μόνο όμως όταν εγώ ο ίδιος το ζητούσα και χωρίς την παραμικρή πίεση από μεριάς του- σε πλήρη αντίθεση δηλαδή με περιπτώσεις άλλων καλλιτεχνών.
Υπήρξατε μαθητής του θρυλικού Nikolai Petrov ενώ αποφοιτήσατε με διάκριση από το Κονσερβατόριο της Μόσχας. Τι κρατάτε από αυτή την περίοδο;
Εάν πρέπει να αναφερθώ μονάχα σε μία εμπειρία, θα μιλήσω για τη συναυλία που έπαιξα με το τρίτο κοντσέρτο του Ραχμάνινωφ σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία, αντικαθιστώντας τον ίδιο τον δάσκαλό μου ως σολίστ με ορχήστρα στο πλέον απαιτητικό και θρυλικό έργο μεταξύ των αριστουργημάτων του «στάνταρ» ρεπερτορίου.
Ποιος ήταν ο μουσικός που σας επηρέασε περισσότερο;
Ο Σεργκέι Ραχμάνινωφ. Θα ήθελα όμως να κάνω μια ειδική αναφορά στον μπαμπά, ο οποίος με ενέπνευσε και με δίδαξε πολλά περισσότερα από όλους αυτούς τους ημι-τσαρλατάνους και ημι-τσαρλατάνισσες που δεν έχαναν ευκαιρία να με διαφημίσουν ως μαθητή τους, τη στιγμή που χρέωναν υπέρογκα ποσά για να πραγματοποιούν τίποτε παραπάνω από μία απλή εποπτεία.
Τον τοποθετώ μάλιστα, από πλευράς ταλέντου και φυσικής ευκολίας, πολύ πιο ψηλά από ορισμένους εγχώριους επαγγελματίες οι οποίοι ενώ στο εξωτερικό δεν θα στέκονταν πουθενά, στη χώρα μας αξιώθηκαν να καθίσουν σε ωραίες καρέκλες λόγω των πολιτικών τους διασυνδέσεων και να το παίζουν “οι τοπικοί προεστοί της Μουσικής”- χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχουν σε μεγάλα πόστα και αξιολογότατοι άνθρωποι, οι οποίοι μάλιστα τυχαίνει να είναι και φίλοι μου.
Τονίζω στο σημείο αυτό ότι μιλάω πλήρως αντικειμενικά και όχι ως ένας υιός για τον πατέρα του. Τώρα όποιος θελήσει και βρει το τσαγανό να με αμφισβητήσει, ας δοκιμάσει πρώτα να παίξει το Κοντσέρτο του Μπουζόνι.
Θα λέγατε ότι η μουσική είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή σας;
Σαφώς.
Λένε ότι οι μεγάλοι καλλιτέχνες έχουν πάντα τρακ, όσα χρόνια και αν περάσουν. Ποιο είναι το συναίσθημα όταν ετοιμάζεστε να βγείτε επί σκηνής;
Έντονη συγκίνηση μαζί με απόλυτη απάθεια. Ακούγεται πλήρως αντιφατικό, το ξέρω, παρόλα αυτά είναι η πιο ακριβής περιγραφή που μου έρχεται στο μυαλό.
Παρουσιάσατε πέρυσι με μεγάλη επιτυχία, το κονσέρτο του διάσημου Ιταλού συνθέτη και πιανίστα Φερούτσιο Μπουζόνι στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε μια συναυλία ιστορικής σημασίας. Πρόκειται για ένα έργο που στο μυαλό των πιανιστών φαντάζει άπιαστο. Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι δεν είχε παιχτεί ποτέ πριν από εσάς στην Ελλάδα; Και τι είναι αυτό που το καθιστά τόσο δύσκολο;
Πρόκειται για το απαιτητικότερο κοντσέρτο που υφίσταται στη μουσική φιλολογία. Είναι γεμάτο από δύσκολα σημεία και έχει μια διάρκεια που ισοδυναμεί με αυτή δύο ή ακόμη και τριών συνηθισμένων κοντσέρτων, οπότε όπως καταλαβαίνετε είναι εξαιρετικά δυσπρόσιτο. Υπήρξε μία Προφητεία σχετικά με την πανελλήνια πρεμιέρα του έργου η οποία γεννήθηκε ένα μελαγχολικό φθινοπωρινό βράδυ των αρχών της δεκαετίας του ‘80 στη Μακεδονία μας και η οποία εκπληρώθηκε μετά από 40 περίπου χρόνια…
Δείτε αποσπάσματα από το κονσέρτο του Φερρούτσιο Μπουζόνι με τον Παναγιώτη Τροχόπουλο:
Οι θυσίες που προϋποθέτει η ζωή του μουσικού και οι δυσκολίες ή απογοητεύσεις που ενδεχομένως έχετε αντιμετωπίσει σας έκαναν ποτέ να θέλετε να εγκαταλείψετε την τέχνη σας;
Μα για ποιες ακριβώς θυσίες μιλάμε; Για την ευλογία του να μπορεί κάποιος να μετατρέψει το χόμπι του σε επάγγελμα; Δεν βλέπω κάποια θυσία σε όλο αυτό.
Απογοητεύσεις γεύεται κανείς μόνο αν περιμένει πολλά από τη ζωή, ενώ εγώ δεν θεωρούσα ποτέ ότι μου χρωστάει κανείς το παραμικρό.
Κάνοντας έναν απολογισμό της διαδρομής σας ποιοι θεωρείτε ότι είναι οι πιο σημαντικοί σταθμοί ως τώρα;
Κοιτάξτε δεν έχω πραγματοποιήσει και κάποια μεγάλη καριέρα, αν και έχουν υπάρξει αξιόλογοι σταθμοί κατά τη διάρκεια αυτής της σεμνής πορείας. Σε κάθε περίπτωση μου φαίνεται πως το πιο δίκαιο θα ήταν να σταθούμε σε αυτό που κουβεντιάσαμε προηγουμένως για το Κοντσέρτο του Μπουζόνι, εφόσον μιλάμε για μια στιγμή που δεν γεύεται, κατά κανόνα, ούτε ο πιο μεγάλος καριερίστας.
Μεγαλύτερος κριτής: ο εαυτός σας ή οι άλλοι;
Ο εαυτός μου.
Τι σας κάνει να χαμογελάτε μέσα στη μέρα σας;
Τα κατοικίδια των στενών μου φίλων- ο σκύλος Μπόρις και η γάτα Λέιλα.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να σας γνωρίσει; Τι σας αρέσει να κάνετε όταν δεν εργάζεστε;
Εννοείτε τι έλεγα πάντοτε στις δεσποινίδες που γνώριζα; Μόνο ότι έχω τρία πιάνα αλλά… κανένα αυτοκίνητο! Μου αρέσει να βλέπω ταινίες και να διαβάζω βιβλία, με μία ιδιαίτερη προτίμηση στη Ρωσική λογοτεχνία (ναι- Ρωσική και όχι σοβιετική!).
Πώς θα ήταν δομημένος ένας ιδανικός κόσμος για σας;
Έτσι όπως είναι τώρα δεν σας αρέσει;
Η πιανιστική σας ικανότητα πιστεύετε σας έχει κάνει σημαντικό δάσκαλο;
Πιστεύω πως αυτό είναι κάτι που έχω αποδείξει πολλές φορές. Όντως μπορώ να κάνω τον οποιονδήποτε σπουδαστή/σπουδάστρια να αγγίξει το μέγιστο των δυνατοτήτων του/της, μετατρέποντας την καθημερινή μελέτη σε πραγματική απόλαυση.
Δυστυχώς βέβαια αυτό δεν εκτιμάται από τα περισσότερα ωδεία και θα ήθελα μάλιστα να πάρω την ευκαιρία να αναφέρω ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έπαιξα το ρόλο του “κράχτη” σε ορισμένα ιδρύματα που δούλευα αλλά δυστυχώς δεν κέρδιζα το παραμικρό από όλο αυτό, εφόσον οι προεστοί ενδιαφέρονταν περισσότερο για τις μικρο-ισορροπίες μεταξύ των τοπικών δασκάλων παρά για το να προσφέρουν σημαντικό έργο στην κοινωνία.
Τι ονειρεύεστε για την καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Ένα είναι το όνειρο: Να συνεχίσω να μελετάω με την ίδια όρεξη!
Το κανάλι σας στο YouTube είναι γεμάτο από πρωτοκλασάτες εκτελέσεις κάποιων εκ των απαιτητικότερων έργων για πιάνο. Πώς νιώθετε για όλη αυτή τη σημαντική παρακαταθήκη σας;
Σας ευχαριστώ θερμά. Απεχθάνομαι να μιλάω για τον εαυτό μου αλλά, εφόσον αγγίξατε το συγκεκριμένο ζήτημα, ίσως και να νιώθω κάπως υπερήφανος που όντως κάποιες εκτελέσεις μπορούν κάλλιστα να κονταροχτυπηθούν με αυτές των μεγαλύτερων ονομάτων του εξωτερικού, άσχετα αν εγώ ποτέ δεν είχα τις ευκαιρίες που είχαν όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι.
Ετοιμάζετε κάτι το επόμενο διάστημα;
Ετοιμάζω ένα ρεσιτάλ στην αγαπημένη Ύδρα έπειτα από πρόσκληση του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου και συγκεκριμένα της Κυρίας (διόλου τυχαίο το κεφάλαιο Κ) Μιράντας Σοφιανού. Και βέβαια αρκετά άλλα πράγματα μέσα στη σεζόν για τα οποία, σε περίπτωση που ενδιαφέρεστε, θα σας ενημερώνω μέσω της ιστοσελίδας μου.
Λίγα λόγια για τον Παναγιώτη Τροχόπουλο
Γεννημένος τον Νοέμβριο του 1982 στη Βέροια, ο Έλληνας βιρτουόζος πιανίστας και μαθητής του θρυλικού Nikolai Petrov αποφοίτησε με διάκριση από το Κονσερβατόριο της Μόσχας το 2006.
Έχει εμφανιστεί σε σημαντικές αίθουσες και διεθνή φεστιβάλ, προσφέροντας υποδειγματικές εκτελέσεις των απαιτητικότερων έργων της πιανιστικής φιλολογίας- όπως για παράδειγμα το Τρίτο Κοντσέρτο του RACHMANINOV, το Δεύτερο Κοντσέρτο του BRAHMS αλλά και την “Γαλάζια Ραψωδία” του GERSHWIN σε μία ειδική συναυλία που σηματοδότησε την ένταξη της Κροατίας στο NATO.
Οι δίσκοι του για την εταιρεία “Cameo Classics” έχουν λάβει διθυραμβικές κριτικές από τα διασημότερα περιοδικά κλασικής μουσικής.
Ο Τροχόπουλος παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής της Μόσχας ως ένα από τα “Ανερχόμενα Αστέρια της Ρωσικής Πιανιστικής Σχολής”, όπου επίσης πραγματοποίησε τη Ρωσική πρεμιέρα του απλησίαστα δύσκολου “Κοντσέρτου για Σόλο Πιάνο” του ALKAN.
Στις 30 Μαΐου του 2024 ερμήνευσε με ιδιαίτερη επιτυχία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μαζί με την ορχήστρα Φιλαρμόνια υπό τη διεύθυνση του Βύρωνα Φιδετζή το επικό Κοντσέρτο του Ferruccio Busoni- κάτι που έχουν καταφέρει ελάχιστοι πιανίστες σε όλο τον κόσμο.
Μπορείτε να επισκεφτείτε το κανάλι του πιανίστα στο YOUTUBE με σκοπό να διαπιστώσετε την ασυνήθιστα αβίαστη δεξιοτεχνία του…
Δείτε το βίντεο: Liszt/Horowitz Wedding March (Ukrainian Version)
Δείτε το βίντεο:
