Ένας αναγνώστης αναρωτιέται γιατί δε θεωρούμε σημαντικό το λίγο σεξ όσο το πολύ.
Το λίγο σεξ είναι πρόβλημα όσο το πολύ;
Ερώτηση:
Γιατί δεν συμπεριφερόμαστε στο «πολύ λίγο σεξ» σαν να είναι ασθένεια ή δεν του δίνουμε την ίδια αξία όπως στη σεξουαλική εξάρτηση; Μου φαίνεται πως το λίγο ή το καθόλου σεξ, η άρνηση του ερωτισμού, οι περιορισμοί στο σεξ ή τους ερωτικούς συντρόφους θα έπρεπε να θεωρούνται εξίσου πρόβλημα όσο το υπερβολικό σεξ. Και δεν είναι θέμα χρήσης Βιάγκρα, για να θεραπεύσουμε κάποια σωματική δυσλειτουργία, είναι θέμα συμπεριφοράς.
Απάντηση:
Κατηγορηματικά, οι ειδικοί παίρνουν πολύ σοβαρά αυτό το πρόβλημα. Συχνά το ονομάζουν σεξουαλική ανορεξία κι αντιμετωπίζεται το ίδιο σχολαστικά με τη σεξουαλική εξάρτηση.
Πολλές φορές, ασθενείς με σεξουαλική εξάρτηση ή ψυχαναγκασμούς, έχουν ένα δίπολο, ας το πούμε, μεταπτώσεις της σεξουαλικής τους επιθυμίας, όπου περνούν περιόδους με έντονη σεξουαλική δραστηριότητα και περιόδους σεξουαλικής ανορεξίας. Η θεραπεία συνήθως είναι μια πιο αργή διαδικασία και δεν απαιτείται η άμεση παρέμβαση όπως αποτοξίνωση για συμπεριφορές που θέτουν τη ζωή και την ελευθερία του ασθενή σε κίνδυνο.
Η σεξουαλική ανορεξία δεν είναι ένα θέμα «πιασάρικο», δεν πρόκειται να το διαβάσεις στις φυλλάδες. Εξ ορισμού, η σεξουαλική ανορεξία είναι μια ακόμα εκδήλωση σεξουαλικών διαταραχών. Μια από τις πιο κοινές που γνωρίζουμε σήμερα είναι η σεξουαλική εξάρτηση.
Οι άνθρωποι με σεξουαλικές διαταραχές δεν ανέχονται την εγγύτητα. Έχει ενδιαφέρον, πως εμφανίζεται ανορεξία όταν ο ασθενής συνδεθεί με κάποιον που είναι διαθέσιμος ειλικρινά για πραγματικά στενή σχέση.
Το θέμα είναι περίπλοκο. Θα συνιστούσα, πριν οποιοσδήποτε πει για τον ίδιο, ή για κάποιον άλλο που αγαπά πως ίσως έχει αυτή τη διαταραχή, να είναι σίγουρος πως δεν υπάρχει βιολογική ή ιατρική εξήγηση για τα συμπτώματα, κυρίως αν αυτά εμφανίζονται σαν απότομη αλλαγή στην ερωτική επιθυμία. Κάποια φάρμακα, η πρόσφατη γέννα, ο θηλασμός και η εμμηνόπαυση είναι συχνά οι ένοχοι και μπορούν να θεραπευθούν με φαρμακευτική αγωγή.
