Βρετανοί και Ολλανδοί ερευνητές λένε πως μία μικρή δόση της ανδρικής ορμόνης τεστοστερόνης μειώνει στις γυναίκες την ικανότητα «ενσυναίσθησης», αφού σύμφωνα με τα συμπεράσματα σχετικής μελέτης, οι 16 εθελόντριες που πήραν τεστοστερόνη ήταν λιγότερο ικανές να αξιολογήσουν τη διάθεση με κριτήριο τις εκφράσεις του προσώπου που τους έδειχναν.
Οι διαπιστώσεις αυτές που δημοσιεύτηκαν στο journal PNAS, ισχυροποιούν τη θεωρία πως η ορμόνη είναι σημαντική στην ανάπτυξη του αυτισμού, ενώ αναφέρεται πως η έκθεση στην ορμόνη μέσα στη μήτρα μπορεί να είναι καίριας σημασίας.
Ας δούμε όμως κάποια παραπάνω πράγματα για τον αυτισμό, τη σχέση του με τη τεστοστερόνη και την εν λόγω μελέτη:
Περιβαλλοντικοί παράγοντες
Ο αυτισμός είναι μια διαταραχή που, ποικιλοτρόπως, επηρεάζει την ικανότητα επικοινωνίας και κοινωνικής αλληλεπίδρασης.
Διάφορα γονίδια που συνδέονται με την πάθηση έχουν βρεθεί, αλλά ο ακριβής συνδυασμός γενετικής, ψυχικών αντιδράσεων αλλά και καταγραφών της κυοφορούσας και άλλων περιβαλλοντικών παραγόντων που προκαλούν τον αυτισμό είναι ακόμα ασαφής.
Η τελευταία μελέτη, από τα πανεπιστήμια του Κέιμπριτζ και της Ουτρέχτης, εξετάζει την ιδέα πως η δυσλειτουργία μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ενός «άκρως αρσενικού εγκεφάλου», αποτέλεσμα υπερβολικής έκθεσης του σε αρσενικές ορμόνες κατά την ανάπτυξη του στην ενδομήτρια ζωή.
Γνωρίζουμε πως το ποσοστό του αυτισμού είναι πολύ υψηλότερο στ’ αγόρια απ’ ότι στα κορίτσια, όπως επίσης ότι οι γυναίκες κατά μέσο όρο, έχουν χαμηλότερα επίπεδα την ανδρικής ορμόνης τεστοστερόνης απ΄ ότι οι άνδρες. Στις 16 εθελόντριες της μελέτης που προαναφέραμε, δόθηκε μια δόση από την ορμόνη για να εξεταστεί αν αυτό επηρέαζε έναν κύριο τομέα που συνδέεται με τον αυτισμό- την ικανότητα «ενσυναίσθησης».
Στα τυποποιημένα τεστ της «ανάγνωσης του μυαλού», στα οποία οι συμμετέχοντες κοιτάζουν εικόνες προσώπων και προσπαθούν να μαντέψουν τη διάθεση αυτού του προσώπου που απεικονίζεται, οι γυναίκες τείνουν να τα πηγαίνουν καλύτερα από τους άνδρες. Ωστόσο η δόση της τεστοστερόνης προκάλεσε σημαντική μείωση αυτού του προσόντος στις γυναίκες.
Η σημασία της έκθεσης στη τεστοστερόνη μέσα στη μήτρα καταδεικνύεται και από άλλες διαπιστώσεις όπως το ό,τι στους άνδρες και τις γυναίκες, το σχετικό μήκος των δακτύλων δείκτη και παράμεσου είναι διαφορετικό: στους άνδρες, ο δείκτης τείνει να είναι κοντύτερος από τον παράμεσο, ενώ στις γυναίκες, είναι πιθανότερο τα δάκτυλα να είναι παρόμοια, ή ο δείκτης να είναι μακρύτερος. Αυτές οι διαφορές θεωρείται πως προκαλούνται από την έκθεση σε διαφορετικά επίπεδα τεστοστερόνης πριν τη γέννηση.
Συνίσταται όμως προσοχή: οι γυναίκες που τα πήγαν χειρότερα στο τεστ «ανάγνωσης του μυαλού» μετά από μια δόση ανδρικής ορμόνης ήταν αυτές που το μήκος των δακτύλων τους ήταν πιο «ανδροπρεπές» ούτως ή άλλως.
Χαρακτηριστικά ο καθηγητής Τζακ ΒανΧόνκ, που ήταν ένας από τους ερευνητές, είπε «Είμαστε χαρούμενοι μ΄ αυτή τη διαπίστωση γιατί καταδεικνύει πως τα προγεννητικά επίπεδα τεστοστερόνης προετοιμάζουν τις μετέπειτα επιδράσεις της τεστοστερόνης στο μυαλό», ενώ ο συνερευνητής καθηγητής Σάιμον Μπάρον Κόεν προσέθεσε πως αυτό έρχεται να προστεθεί στην ήδη υπάρχουσα γνώση, πώς οι μικρές ορμονικές διαφορές μπορούν να έχουν εκτεταμένες επιπτώσεις στο μυαλό.
Ειδικοί που ασχολούνται με την έρευνα πάνω στο φάσμα του αυτισμού επισήμαναν πως οι διαπιστώσεις χρειάζεται να χειριστούν με προσοχή. Η θεωρία της τεστοστερόνης είναι ενδιαφέρουσα, αλλά είναι μια ακόμα από τις πολλές θεωρίες για την προέλευση του αυτισμού. Θα ήταν ευχής έργον αν τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης μελέτης μπορούσαν να αναπαραχθούν κι από άλλες ερευνητικές ομάδες, καθώς ο αριθμός των γυναικών που πήραν μέρος είναι κάπως μικρός.
Ο Ρίτσαρντ Μιλς, από την National Autistic Society, είπε πως η μελέτη ήταν «άλλο ένα κομμάτι του παζλ», αλλά αν και αύξανε την κατανόηση, δεν παρείχε όλες τις απαντήσεις. Είναι δηλαδή ένα σημαντικό κομμάτι έρευνας από μια αξιοσέβαστη ομάδα, αλλά δεν αποτελεί καθοριστικό σημείο, κι αυτό που ανησυχεί είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που θα θελήσουν να ωφεληθούν απ’ αυτό. Συγκεκριμένα μάλιστα ανέφερε πως «έχουμε ακούσει για μια ομάδα στις ΗΠΑ που χρησιμοποιεί τη θεωρία της τεστοστερόνης για να δικαιολογήσει τη «θεραπεία» σε παιδιά με εν τέλει χημικό ευνουχισμό, που απλά είναι λάθος».
Ο αυτισμός που προέρχεται από τον όρο εαυτισμός και σημαίνει κλεισμένος στον εαυτό του, περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Αμερικανό παιδοψυχίατρο L. Kanner το 1943, και πλέον γνωρίζουμε πως αποτελεί μια πολυπαραγοντική διαταραχή. Τα αποτελέσματα της εν λόγω μελέτης αποτελούν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα όμως χρειάζεται μεγάλη προσοχή σχετικά με θεωρίες και συμπεράσματα αν αυτά δεν είναι απόλυτα τεκμηριωμένα.
Με αφορμή είδηση από τη πηγή www.bbc.co.uk/news/health
Διαβάστε επίσης: Με τι σχετίζεται η τεστοστερόνη; – Μέρος 1ο
Πρώτη καταχώρηση: Σάββατο, 2 Απριλίου 2011
Το άρθρο επιμελήθηκε και υπογράφει η Ε. Ελευθερίου, Ψυχοθεραπεύτρια-Κλινική Θεραπεύτρια Σεξουαλικών Διαταραχών, συνεργάτιδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
