Με μια βαλίτσα στο χέρι πέρασε την τελευταία τριετία η Φαίδρα Καλτέκη. Παρά την κούραση αλλά και κάποιους τραυματισμούς, απέδειξε ότι σε Παγκόσμιο επίπεδο είναι μια από τις κορυφαίες αθλήτριες της κατηγορίας των -57 κιλών στο Ταεκβοντό.
Πλέον καλείται να το αποδείξει και στον τερματικό σταθμό των προολυμπιακών τουρνουά, ο οποίος θα φιλοξενηθεί το προσεχές Σαββατοκύριακο, στη Σόφια της Βουλγαρίας. Δύο αθλητές και δύο αθλήτριες από κάθε Ολυμπιακή κατηγορία, θα φύγουν με τα εισιτήρια της πρόκρισης από το European Qualification Tournament for Paris 2024 Olympic Games, τη διοργάνωση με την οποία πέφτει η αυλαία μιας διαδρομής σχεδόν τριών ετών!
Το κίνητρο μεγάλο, όπως μεγάλη και η αγωνία για η Φαίδρα Καλτέκη, η οποία εκμυστηρεύτηκε πως «πλέον σκέφτομαι μόνο την τακτική του κάθε αγώνα και προσπαθώ να είμαι προσηλωμένη στην επίτευξη του στόχου που είναι η πρόκριση».
Για την Ελληνίδα πρωταθλήτρια, το πλεονέκτημα της θέσης που κατέχει στην Ολυμπιακή κατάταξη (βάσει της οποίας θα γίνει και η κλήρωση) δεν είναι αρκετό δεδομένου ότι «θα συμμετέχει και η Ρωσία, η οποία δύο χρόνια ήταν εκτός αγώνων. Αυτό σημαίνει ότι οι αθλήτριες που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα, βρίσκονται χαμηλά στην κατάταξη, την ίδια στιγμή που διαθέτουν ένα πολύ δυνατό βιογραφικό, με πολλές και σημαντικές διακρίσεις. Παρ` όλα αυτά, είμαι της άποψης ότι όλα είναι θέμα ημέρας. Σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η κάθε αθλήτρια. Εύχομαι να είμαι στην καλύτερη δυνατή, όπως στα δύο τελευταία πρωταθλήματα και όλα να πάνε κατ` ευχήν. Έχω ονειρευτεί το Παρίσι. Θέλω να είμαι εκεί. Θα κάνω τα πάντα για να είμαι εκεί. Είμαι συγκεντρωμένη στο στόχο μου».
Σχετικά με τις δυσκολίες της προολυμπιακής διαδρομής, η Φαίδρα Καλτέκη δεν έκρυψε πως «ήταν παρά πολύ δύσκολη καθώς έπρεπε να συμμετέχω σε πολλούς αγώνες. Ήμουν στην κυριολεξία με μια βαλίτσα στο χέρι, την ίδια στιγμή που παράλληλα έπρεπε να παρακολουθώ και τα μαθήματα στη σχολή μου. Μέσα σε όλα αυτά είχε και έναν τραυματισμό στο γόνατο που έπρεπε να ξεπεράσω το συντομότερο δυνατό για να επιστρέψω στις αγωνιστικές δραστηριότητες. Ο χρόνος με πίεζε, γιατί κάθε μέρα που έμενα εκτός, με έβγαζε εκτός στόχων. Εκτός προκρίσεων και εκτός των μεγάλων διοργανώσεων. Όλα, παρά την πίεση και το άγχος, στο τέλος όλα πήγαν καλά. Και πλέον στη Σόφια θα διεκδικήσω ότι μου αναλογεί. Νιώθω πως το Παρίσι είναι κοντά».
Η διαδρομή μεγάλη, όμως «όταν έχεις ανθρώπους δίπλα σου για να σε βοηθούν, τα πάντα είναι πιο εύκολα. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου και στον προπονητή μου. Στην ΕΛΟΤ. Και φυσικά σε όλους όσοι με βοήθησαν να φτάσω μέχρι εδώ. Το άθλημα είναι ατομικό και ο καθένας αγωνίζεται για τον εαυτό του, όμως χωρίς τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, όλα θα ήταν πιο δύσκολα».
