Καθημερινή αθλητική στήλη,

αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

 

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,

όλων των κομμάτων

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

και όλων των θρησκειών,

σάς χαιρετώ…

 

*** Ο άδοξος -αλλά απολύτως δίκαιος- αποκλεισμός τού Π.Α.Ο.Κ. από την Κράσνονταρ,

ανήκει στις περιπτώσεις που αισθάνεσαι ότι έχεις να πεις τόσα πολλά

και δεν ξέρεις από πού ν’ αρχίσεις

(και συνάμα, δεν ξέρεις -αφ’ ότου αρχίσεις να μιλάς- πότε θα τελειώσεις).

 

Ας ξεκινήσουμε από τα πρόσφατα, τα χθεσινά…

 

Από τις πρώτες στιγμές τού αγώνα,

ο Π.Α.Ο.Κ. είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων,

ενώ η Κράσνονταρ περιοριζόταν σε καθαρά παθητικό ρόλο.

 

Όμως,

πολύ σύντομα έγινε αντιληπτό

ότι η ελληνική ομάδα διέθετε αρνητική ψυχολογία 

και υπό το βάρος τής υψηλής περίστασης είχε γονατίσει·

η αύρα που εξέπεμπαν -στην πλειοψηφία τους- οι ποδοσφαιριστές της,

ήταν έμπλεη άγχους και ηττοπάθειας.

 

Ενδεικτικά τής δυσοίωνης αίσθησης που απεκομίζαμε,

ήταν τα δύο tweets που ανήρτησα

κατά τη διάρκεια και στο τέλος τού πρώτου ημιχρόνου…

 

Τσατάλια τα νεύρα μας με αυτά που βλέπαμε·

έχοντας παρακολουθήσει μυριάδες ποδοσφαιρικούς αγώνες,

ήταν σαφές ότι εδώ είχαμε να κάνουμε με μία ομάδα,

που όσο και να έπαιζε, (πρώτη) γκολ δεν έβαζε.

 

Η έλλειψη αυτοπεποίθησης ήταν εμφανέστατη·

γύρω στις δέκα φορές, 

ο Π.Α.Ο.Κ. έκλεψε την μπάλα στον χώρο τού κέντρου

και δεν κατέφερε να βγάλει μία αντεπίθεση τής προκοπής.

Έμοιαζε με πεπρωμένη εξέλιξη

ότι ο Π.Α.Ο.Κ. δεν επρόκειτο να έμπαινε μπροστά στο σκορ·

όπερ και εγένετο.

 

Κι όμως,

η ευκαιρία ήταν τεράστια, ήταν ανεπανάληπτη, ήταν γιγαντιαίων διαστάσεων.

Η τίμια Κράσνονταρ αγωνιζόταν -σε βαθμό συγκινητικής αφέλειας- 

με τον ιδανικό τρόπο που εβόλευε την αντίπαλη ομάδα·

η ανάπτυξή της μηδενική, η αμυντική λειτουργία της διόλου συμπαγής,

οι παίκτες της σχεδόν σκόρπιοι μέσα στο γήπεδο.

 

Μπροστά, λοιπόν, σε αυτήν τη διάταξη,

η οποία (θα) απετελούσε δώρο για κάθε ομάδα

που θέλει μόλις ένα γκολ για να βρεθεί σε θέση πρόκρισης,

ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν ανίκανος να αδράξει την τύχη του·

έτσι, μετά το φτηνό αυτογκόλ τού Μιχαηλίδη,

και κυρίως,

μετά τη λήξη τής αναμέτρησης που εσήμαινε συνεπαγωγικώς και τον αποκλεισμό,

υπήρχαν πολλοί οπαδοί τής ομάδας που τα έριχναν στην Τύχη.

Οποία πλάνη…

 

Έγραφα στις 23 Σεπτεμβρίου (την επομένη τού πρώτου ματς)

στο άρθρο μου με τίτλο

«Ποδόσφαιρο: Το άθλημα που 22 παίκτες κλοτσούν μια μπάλα

και ο Π.Α.Ο.Κ. κλοτσάει την τύχη του»

(https://www.zougla.gr/sports/article/podosfero-to-a8lima-pou-22-pektes-klotsoun-mia-mpala-ke-o-paok-klotsai-tin-tixi-tou): 

«…Χθες ο Π.Α.Ο.Κ. απώλεσε μία πολύ μεγάλη ευκαιρία·

ηττήθηκε ενώ θα μπορούσε να είχε νικήσει, 

έχασε ενώ -επί τής ουσίας- ήταν τυχερός.

Το Ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που 22 παίκτες κλοτσούν μια μπάλα

και ο Π.Α.Ο.Κ. κλοτσάει την τύχη του.

 

Συνελόντι ειπείν,

άτυχος είσαι όταν δεν έχεις ευκαιρίες

και όχι όταν έχεις ευκαιρίες αλλά τις πετάς στα σκουπίδια.

 

Ας ελπίσουμε ότι η 30ή Σεπτεμβρίου θα είναι η ημέρα

που ο Π.Α.Ο.Κ. θα αλλάξει οριστικά επίπεδο.

Όμως, ό,τι κι αν γίνει,

(θα) υπάρχει ήδη η ντιενεϊκή εξήγησή του..:

Π.Α.Ο.Κ. είσαι αφού…».

 

Το περίφημο «Π.Α.Ο.Κ. είσαι αφού» (συντομογραφικώς: «Π.Α.Ο.Κ. αφού»)

έχει τη διασκεδαστική πλευρά του, αλλά έχει και τη μοιραία·

μέσα σε αυτήν τη σύντομη περίφραση που αγγίζει τα όρια τής Μονολεκτικότητας

-καθώς το «αφού» είναι όλα τα λεφτά-

οι Παοκτζήδες έχουν συμπυκνώσει την αυτογνωσία και τον αυτοσαρκασμό τους.

 

Χθες το βράδυ, το κοντέρ τού «αφού» έγραψε «1-2».

 

*** Πάμε να μιλήσουμε προσωποποιημένα για το ματς…

 

Κρίμα για τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς,

που αγωνίστηκε με απίστευτο πάθος

και με τη φλόγα του παρέπεμπε σε ιδρυτικό μέλος τής «Θύρας 4».

Κρίμα για τον Σβαμπ,

που με την εξαιρετική τεχνική του και με την αξιοθαύμαστη απλότητά του

έδινε διαρκώς ώθηση στην ομάδα.  

Κρίμα για τον Ελ Καντουρί,

που ιδίως σε αυτό το κρισιμότατο ματς ήταν συγκλονιστικός.

Κρίμα για τον Γιαννούλη,

που -χωρίς να αποδώσει τα μέγιστα- είχε πολύ καλή απόδοση.

Κρίμα για τον Βαρέλα,

που εκπροσωπεί επάξια τη «Φουρνιά τού Αήττητου Πρωταθλήματος».

 

Όμως, έχουμε και την αντίπερα όχθη…

 

Για μία ακόμη φορά αποδείχθηκε ότι ο Πέλκας είναι τεράστια ποδοσφαιρική απάτη.

Μού είναι αδιανόητο ότι αυτός ο άκρως υπερ(εκ)τιμημένος παικτάκος

φοράει το περιβραχιόνιο τού αρχηγού στον Π.Α.Ο.Κ.·

θα σηκωθεί η προτομή τού Κούδα

και θα φύγει μόνη της από το γήπεδο εις ένδειξιν διαμαρτυρίας.

 

Ο Αρχηγός πρέπει να είναι «Ηγέτης»·

ο Πέλκας είναι η «Αντιστροφή τού Ηγέτη».

Λιγόψυχος και ηττοπαθής,

καταρρέει κάθε φορά που καλείται να πάρει τη σωστή απόφαση

και να κάνει τη σωστή ενέργεια.

 

Χαρακτηριστική είναι η φάση τού πρώτου ημιχρόνου,

όπου οι ποδοσφαιριστές τής Κράσνονταρ χάνουν την μπάλα κοντά στην περιοχή τους

και ο Π.Α.Ο.Κ. βγαίνει σε επικίνδυνη αντεπίθεση με τέσσερεις εναντίον δύο·

ο Πέλκας έχει πληθώρα επιλογών, 

ώστε να βγάλει τετ-α-τετ κάποιον από τούς εφορμούντες συμπαίκτες του.

 

Εν τέλει,

κάνει την απύθμενα κομπλεξική γελοιότητα

να προσπαθήσει να περάσει την μπάλα

κάτω από τα πόδια ενός αμυντικού που βρέθηκε μπροστά του.

Μία μέγιστη ευκαιρία,

η οποία -ελέω Πέλκα- δεν κατεγράφη καν ως «ευκαιρία».

… 

 

Και δεν είναι μόνο αυτός.

Από όσους αγωνίστηκαν χθες,

κάνει «μπαμ» ότι ο Ζίβκο Ζίβκοβιτς είναι ένας προβληματικός τερματοφύλακας.

Τα έγραφα και στο πόνημα τής προηγούμενης εβδομάδας

(σάς παρέθεσα ήδη τον σύνδεσμό του):

«…απεδείχθη περίτρανα -και για πολλοστή φορά-

ότι ο «Δικέφαλος τού Βορρά» έχει σημαντικό πρόβλημα (και) στη θέση τού τερματοφύλακα.

Η αδυναμία τού Ζίβκοβιτς να ελέγχει αποτελεσματικά την περιοχή του,

είναι ήδη εντοπισμένη

και την είδαμε και χθες στη φάση όπου η Κράσνονταρ πήρε κεφάλι στο σκορ·

ο πορτιέρε τού Π.Α.Ο.Κ. έβοσκε από την αρχή ως το τέλος,

με αποκορύφωμα την παντελώς άστοχη έξοδό του

και την κάκιστη συνεννόηση κι αλληλοκάλυψη με τον Κρέσπο

(εθύμισε την αντίστοιχη περυσινή «Βαβέλ» τού Πασχαλάκη με τον Βαρέλα,

στην τραυματική ήττα από τη Σλόβαν Μπρατισλάβας).».

 

Τα ίδια είδαμε ξανά·

στο πρώτο ημίχρονο, άστοχη πάσα από παίκτη τής Κράσνονταρ,

η μπάλα είναι στην περιοχή τού Π.Α.Ο.Κ.

ενώ ο κοντινότερος αντίπαλος απέχει 10-15 μέτρα,

ο Ζίβκοβιτς μένει καθηλωμένος κάτω από τα δοκάρια,

ο Μιχαηλίδης αναγκάζεται να απομακρύνει σπασμωδικά

διότι συνειδητοποιεί τον -από το πουθενά- διαγραφόμενο κίνδυνο να γίνει λάθος

(ακόμη και στο αυτογκόλ τού Μιχαηλίδη

-και χωρίς να ισχυρίζομαι ότι θα απετρέπετο η παραβίαση-

ο Ζόβκοβιτς έχει λανθασμένη θέση, όντας έξω από την εστία του).

 

Είπα «Μιχαηλίδης» και έφτασε η στιγμή που όλοι περιμένατε…

Για πολλοστή φορά ο Αμπέλ Φερέϊρα απέδειξε,

ότι όσα τού έχω καταλογίσει είναι πέρα για πέρα ακριβή.

Σε ένα ματς που -βάσει τής παθητικής και αφελούς Κράσνονταρ-

οι συνθήκες για προπονητικό θρίαμβο ήταν ευνοϊκότερες από κάθε άλλοτε,

ο Πορτογάλος «μυρωδιάς» έκανε πάλι τα δικά του.

 

Κρεμασμένος από τούς άγουρους ποδοσφαιρικούς όρχεις ενός 18χρονου,

εμπιστεύθηκε πάλι τον επί τρεις συνεχόμενους αγώνες εξαφανισμένο Τζόλη,

ο οποίος νεαρός ανέβασε χθες το σερί του με ένα ακόμη «Εξαφανιζόλ»

(είχα προαναγγείλει τον κίνδυνο στις 27 Αυγούστου,

στο άρθρο με τίτλο «Ο Τζόλης, ο Νίνης κι η Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της»

https://www.zougla.gr/sports/article/o-tzolis-o-ninis-ki-i-elada-pou-troi-ta-pedia-tis).

 

Ο Π.Α.Ο.Κ. έπαιζε χωρίς καθαρόαιμο σέντερ-φορ,

ο Τσόλακ μπήκε στο ματς κοντά στο 60΄

αλλά χωρίς να είναι χτισμένο το παιχνίδι τής ομάδας (και) πάνω του,

ενώ -για λόγους που μόνο ο Πορτογάλος «μυρωδιάς» γνωρίζει-

εκατέβασε την ομάδα με τρία σέντερ-μπακ (Βαρέλα, Ίνγκασον, Μιχαηλίδης).

 

Εκεί δε, που αυτό το «Σούργελο τής Προπονητικής», ο Φερέϊρα,

ετερμάτισε την «Πίστα τής Καταστροφικής Γελοιότητας»

ήταν αμέσως μετά το γκολ τής Κράσνονταρ·

υποχρεωμένος γαρ να τα παίξει όλα για όλα

-καθώς πλέον ο Π.Α.Ο.Κ. χρειαζόταν δύο γκολ για να επήγαινε στην παράταση-

επέρασε στον αγώνα τον Σφιντέρσκι και έβγαλε…, ποιον λέτε;

 

Η Λογική λέει,

ότι θα αντικαταστήσεις χωρίς δεύτερη σκέψη τον παίκτη που έχει βάλει το αυτογκόλ.

Ο θλιβερός Φερέϊρα, όμως, είχε άλλη «άποψη»·

δεν έβγαλε τον νεαρό, άπειρο και εμφανέστατα ψυχολογικώς καταπτοημένο Μιχαηλίδη,

αλλά τον Βαρέλα.

ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ.

 

*** Φτάνουμε, λοιπόν, στον πυρήνα τού προβλήματος,

φτάνουμε στον τίτλο τού σημερινού πονήματος,

φτάνουμε εκεί όπου αρχίσαν’ όλα…

 

Χθες ήταν η κορύφωση τής ένωσης τού Π.Α.Ο.Κ. με τον Ντοστογιέφσκι·

η φράση «Έγκλημα και Τιμωρία» περιγράφει τα πάντα

και αποτελεί ένα εκκωφαντικό οδοιπορικό

από τον «Π.Α.Ο.Κ. τού Λουτσέσκου» στον «Π.Α.Ο.Κ. τού Φερέϊρα».

Έχω μιλήσει επανειλημμένως με τα καλύτερα λόγια για τον Ιβάν Σαββίδη,

καθώς -δεν είναι μόνο ο αδιαμφισβήτητος «Εθνάρχης» τού συλλόγου, αλλά…-

έχει προσφέρει τα μέγιστα συνολικώς στην Ελληνική Κοινωνία

(ιδίως στη Μακεδονία)

χωρίς να επιδίδεται σε βερμπαλισμούς και σε θλιβερές αυτοδιαφημίσεις.

 

Το κυριότερο στοιχείο, όμως, είναι ότι θα υποστηρίζω πάντοτε,

κάθε άνθρωπο που γκετοποιείται

και υφίσταται ρατσισμούς από τα φασίδια και τα ναζίδια·

ανάμεσα στον ποντιακής καταγωγής πρόεδρο τού Π.Α.Ο.Κ.

και στα αισχρά ούγκανα

που τού έχουν απευθύνει τούς προσδιορισμούς «φιλοξενούμενος» και «Ρώσος»,

η επιλογή μου (θα) είναι εσαεί μονόδρομος.

 

Με το θάρρος και με την ευθύτητα που μού εξασφαλίζει η Καλή Προαίρεση,

θα πω, λοιπόν,

ότι οι διοικούντες τον Π.Α.Ο.Κ. διέπραξαν έγκλημα στο θέμα με τον Λουτσέσκου·

ένα ποδοσφαιρικό έγκλημα, έμπλεο νεοπλουτισμού,

όπου υφήρπε η αντίληψη «Ουδείς αναντικατάστατος».

 

Έτσι,

ο Π.Α.Ο.Κ. τού Λουτσέσκου,

η ομάδα που είχε μονίμως το μαχαίρι στα δόντια,

η ομάδα που έτρωγε σίδερα και έφτασε στο «Αήττητο Πρωτάθλημα»,

έχασε την ψυχή της.

Ο Λουτσέσκου ήταν η ψυχή αυτής τής ομάδας

και παρ’ ότι αρχικώς -βάσει τού τρόπου και τής χρονικής συγκυρίας-

η φυγή του είχε την οσμή προδοσίας,

τα γεγονότα τον δικαιώνουν σε απόλυτο βαθμό.

 

Τι παραπάνω να είχε ζητήσει άραγε ο Λουτσέσκου;

Περισσότερα χρήματα; Ακριβότερες μεταγραφές;

Ό,τι κι αν είχε ζητήσει, έπρεπε να τού είχε δοθεί

(έστω και σε σημείο υπερ-αξίας).

 

Εν τέλει, η «Υπερ-Αξία» επληρώθη σε λάθος πρόσωπο·

τα 2.000.000 ετησίως και το κλειστό 3ετές συμβόλαιο

δεν εδόθησαν στον άνθρωπο που έπρεπε και που τα δικαιούταν βάσει προσφοράς,

αλλά σε μία προπονητική καρικατούρα που δεν εμπνέει την ελάχιστη εμπιστοσύνη.

 

Βεβαίως, δεν είναι μόνο αυτό το έγκλημα.

Εχθές,

μόνο ένας ποδοσφαιριστής

εδύνατο να έβγαζε τον Π.Α.Ο.Κ. από το ψυχολογικό αδιέξοδο

και να τον οδηγούσε στ’ αστέρια.

 

Μόνο η τεράστια προσωπικότητα που λέγεται «Βιεϊρίνια»

θα ημπορούσε εχθές να αλλάξει τον «Ρου τής Ιστορίας».

Έλειπε κι αυτός,

διότι η νεοπλουτίστικη οικονομική πολιτική τής διοίκησης

ήταν πάλι απρεπώς και αγνωμόνως αταλάντευτη.

 

Τα εγκλήματα που έγιναν στις περιπτώσεις τού Λουτσέσκου και τού Βιεϊρίνια,

γνωρίζουν την απόλυτη επίρρωσή τους μέσω τής Αντιδιαστολής.

 

Χρήματα ξοδεύτηκαν αφειδώς για τεράστια «παλτά» όπως ο Χατσερίντι,

όπως ο Εσίτι

(τον επροσδιόρισα από την πρώτη στιγμή που τον είδα ως «άμυαλο ντερέκι»

και επαληθεύτηκα στο έπακρο),

όπως ο Βέρνμπλουμ

(ένας καλός αμυντικός μέσος,

που μετετράπη σε ανεξήγητη πανάκεια λες και ήταν ο Μέσι,

ένας άκεφος επαγγελματίας

που ήρθε με το ζόρι στον Π.Α.Ο.Κ. επειδή πληρώθηκε σε χρυσάφι,

μία γκαντέμικη μεταγραφή απ’ την αρχή έως το τέλος της),

όπως ο άμπαλος Αουγκούστο.

 

Σε αυτό το σημείο, μάλιστα,

αξίζει να αναφερθώ σε έναν ποδοσφαιριστή

που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των διαφορών

ανάμεσα στον «Π.Α.Ο.Κ. τού Λουτσέσκου» και στον «Π.Α.Ο.Κ. τού Φερέϊρα».

Ο παίκτης -περί ου ο λόγος- είναι ο Λέο Ζαμπά.

 

Ναι, είναι σαφές ότι ο Βραζιλιάνος δεξιός εξτρέμ έχει ιδιόρρυθμο χαρακτήρα,

αλλά αναμφιβόλως διαθέτει και μεγάλες δυνατότητες.

Ο Λουτσέσκου, λοιπόν, είχε βρει το κουμπί τού Ζαμπά·

κάτι που απεδείχθη περίτρανα

στα προκριματικά τού «Τσάμπιονς Λιγκ» τον Αύγουστο τού 2018.

 

Ο Ρουμάνος προπονητής έκανε αλλαγή τον παίκτη

στο θριαμβευτικό 0-3 επί τής Βασιλείας

και εκείνος έδειξε απροκάλυπτα τη δυσαρέσκειά του.

Το επόμενο στιγμιότυπο ανάμεσα στους δύο άντρες

είχε προκύψει μερικές ημέρες αργότερα,

στην -εκτός έδρας- πρώτη αναμέτρηση με την Μπενφίκα για πρόκριση στους ομίλους·

όταν ο Ουάρντα επέτυχε το γκολ τής ισοφάρισης,

όλος ο Π.Α.Ο.Κ. έγινε ένα «κουβάρι» στους πανηγυρισμούς

και η εικόνα που εδέσποζε ήταν ο -αναπληρωματικός εκείνην την ημέρα- Ζαμπά

να έχει γονατίσει και να έχει αγκαλιάσει τα πόδια τού Λουτσέσκου.

 

Με τον ερχομό τού Φερέϊρα,

ο ταλαντούχος δεξιός εξτρέμ 

-ο οποίος, κάλλιστα,

θα μπορούσε να εξελισσόταν

σε άκρως προσοδοφόρο περιουσιακό στοιχείο για τον Π.Α.Ο.Κ.-

επετάχθη στα αζήτητα.

 

Και επειδή ενός κακού μύρια έπονται,

υπέστη σοβαρότατο τραυματισμό στο γόνατο

όταν εκλήθη να αγωνισθεί σε ένα φιλικό με τη Δόξα Δράμας.

Μία ολόκληρη σεζόν χαμένη,

μία κακοδαίμων συνθήκη,

η οποία υπεδαυλίσθη από την αρνητική αύρα

που έφερε στην ομάδα ο «γαμπρούλης» Φερέϊρα.

 

Και αν για τον Ζαμπά υπάρχουν επιχειρήματα

που δικαιολογούν την παραγκώνισή του,

πώς να δεχθείς και να δικαιολογήσεις τον παροπλισμό τού Μάτος από τον Φερέϊρα;

 

Ο Μάτος -μαζί με τον Βιεϊρίνια, τον Βαρέλα και τον Μπίσεσβαρ-

συγκροτούν την «τετρανδρία προσωπικοτήτων» τού Π.Α.Ο.Κ.·

κι όμως, δεν παίζει (για την ακρίβεια, είναι εξαφανισμένος),

επειδή προφανώς έχει έρθει σε κόντρα με τον καταστροφικό προπονητίσκο.

 

*** Ανακεφαλαιώνοντας…

 

Με αμιγώς ποδοσφαιρικά κριτήρια,

η πρόκριση χάθηκε στο πρώτο ματς,

όταν ο Π.Α.Ο.Κ. δεν κατέφερε -υπό ευνοϊκότατες συνθήκες-

να πάρει έστω την ισοπαλία.

 

Επίσης με αμιγώς ποδοσφαιρικά κριτήρια,

αν εχθές ο Π.Α.Ο.Κ. επετύγχανε πρώτος γκολ

-και συνυπολογίζοντας τον τρόπο που αγωνιζόταν η Κράσνονταρ-

θα έπαιρνε σίγουρα την πρόκριση

(ενδεχομένως, μάλιστα, με θριαμβευτικό σκορ,

καθώς θα μπορούσε να αξιοποιούσε στις αντεπιθέσεις

τα ακόμη μεγαλύτερα κενά τής αντίπαλης άμυνας).

 

Όμως,

στον Π.Α.Ο.Κ. τού Φερέϊρα δεν γίνεται να έχεις την παραμικρή εμπιστοσύνη,

διότι το «Game Changing» του

έχει στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων αρνητικό πρόσημο.

Έτσι,

ουδόλως απετέλεσε έκπληξη το γεγονός,

ότι δεν κατέφερε να εμφυσήσει στους ποδοσφαιριστές τη χαλύβδινη αποφασιστικότητα

και να τούς κάνει να εμπεδώσουν

πως μόνο μία λέξη θα έπρεπε να υπήρχε χθες στην ψυχή και στη σκέψη τους:

«Πρόκριση».

 

Αντ’ αυτού, είδαμε τρέμουλο, φοβικότητα, ηττοπάθεια·

ο «Π.Α.Ο.Κ. τού Φερέϊρα» δεν αντέχει να είναι ή να γίνεται το φαβορί

και αυτό έχει αποδειχθεί πλειστάκις 
(το είδαμε περίτρανα να συμβαίνει στο πρώτο ματς).

 

Όπερ μεθερμηνευόμενον,

αν δεν προηγούταν η Κράσνονταρ,

ο Π.Α.Ο.Κ. πιθανότατα δεν επρόκειτο να επετύγχανε γκολ.

 

*** Κατόπιν τούτων,

καθίσταται σαφές

ότι το σύνθημα που αρμόζει στον προπονητίσκο Αμπέλ Φερέϊρα

είναι το «Ομάδα “μοντέλο” την έκανες μπουρδέλο.».

 

Και το ακόμη χειρότερο είναι,

πως η επαγγελματική ανεπάρκειά του

συνδυάζεται με αφιλοτιμία και αισχρή ιδιοτέλεια·

ο προπονητίσκος Φερέϊρα

ναι μεν βγήκε και εδήλωσε μετά το τέλος τής χθεσινής αναμέτρησης

ότι αναλαμβάνει στο ακέραιο την ευθύνη για τον αποκλεισμό

(κάτι που έχει κάνει επανειλημμένα),

αλλά όταν η «Ανάληψη Ευθύνης» δεν συνοδεύεται από «Υποβολή Παραίτησης»

συνιστά έλλειψη ευθιξίας, βόλεμα

και υποδηλοί αδημονία για απόλυση μετά παχυλής αποζημιώσεως.

 

Συνελόντι ειπείν,

αν διαθέτεις τη στοιχειώδη υπευθυνότητα, Αμπέλ Φερέϊρα,

άκου τη δίκαιη προτροπή «Παραιτήσου»

προτού μετατραπεί στον αναθεματικό εξοστρακισμό «Ξεκουμπίσου».

 

Ο Αθλητάμπουρας

 

 

(Ο «Αθλητάμπουρας» έχει πλέον τον δικό του λογαριασμό στο Twitter.
Ακολουθήστε τον, με δική σας ευθύνη,
στη διεύθυνση 
https://twitter.com/Athlitampouras

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης