Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Όνειρο ήταν και πάει. Αυτός είναι ο τίτλος· όνειρο ήταν και πάει.
Ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν στο «Ντα Λουζ» ανώτερος των προσδοκιών
και στην «Τούμπα» κατώτατος των προσδοκιών.
Για άλλη μια φορά ο Π.Α.Ο.Κ. κλότσησε την τύχη του,
όπως με συνέπεια έχει κάνει και σε άλλες ευρωπαϊκές ευκαιρίες του,
όπως έκανε και πέρυσι με ένα πρωτάθλημα που επέταξε στα σκουπίδια,
με αντάλλαγμα «λίγο πανηγυράκι παραπάνω».
Εντάξει, μια χαρά είναι τα «Αμπαλαέα, έα»,
τα «Οοο, Παοκάρα, έχω τρέλα μέσ’ στο μυαλό»,
τα «Π.Α.Ο.Κ. κι ας μη γ..ήσω ποτέ»,
τα «Π.Α.Ο.Κ., για ’σένα κόβω και τον .ού..ο μου»,
αλλά αυτά είναι μόνο για να κατακτάς επάξια
τον χαρακτηρισμό «γαλατικό χωριό».
Ακόμα κι έτσι, όμως,
εκεί, στο τέλος των υψηλών προσδοκιών,
στην Κορύφωση τού Πανηγυριού,
ο Π.Α.Ο.Κ. βρίσκεται δεμένος και φιμωμένος πάνω στο δέντρο,
έχοντας ο ίδιος δέσει και φιμώσει τον εαυτό του.
Και, το θέμα είναι ότι ο «Δικέφαλος τού Βορρά» δεν είναι καν ο «Κακοφωνίξ»·
ο Π.Α.Ο.Κ. είναι ο… «Αυτοκτονίξ».
Ο Π.Α.Ο.Κ. είναι «Χομπίστας τής Αυτοχειρίας».
Πανηγυρτζής εκεί που δεν πρέπει, πανηγυρτζής όταν δεν πρέπει·
ενσαρκωτής ενός σκληροπυρηνικού χαβαλέ,
ο οποίος -όπως κάθε «χαβαλές»-
έχει σύντομη ημερομηνία λήξης και αέναη ελαφρότητα.
Ακόμη και η κατά τα λοιπά διασκεδαστική σεξουαλική αυταπάρνηση τού Παοκτζή,
αυτή που δηλώνει με ποικίλους και ομολογουμένως ευρηματικούς τρόπους
ότι ο Π.Α.Ο.Κ. είναι πάνω από το Σεξ,
ναι μεν φαντάζει ως μία ανώδυνη υπερβολή,
αλλά υποκρύπτει συναισθηματική ανωριμότητα
και μία ουτοπική πρόθεση για «πανηγυράκι με κάθε τίμημα».
Η «Τούμπα». Η «καυτή έδρα». Το «καμίνι». Το «ηφαίστειο».
ΜΠΟΥΡΔΕΣ.
Στο θέμα που συζητάμε, η «Τούμπα» είναι «Μπούρδα»
(σημειολογικώς να επισημάνω,
ότι οι δύο λέξεις έχουν τα ίδια ακριβώς φωνήεντα,
στις ίδιες ακριβώς θέσεις).
Ναι,
η «Τούμπα»
-με τούς πομπώδεις και εντυπωσιακούς χαρακτηρισμούς που τη συνοδεύουν-
είναι Μπούρδα.
Δεν το λέω εγώ· το λέει το «1-4».
Και εννοείται ότι μιλάω σχηματικά και προβοκατόρικα,
ώστε να αφυπνίσω τον οργανισμό «Π.Α.Ο.Κ.»·
θέλω το καλό τού Π.Α.Ο.Κ.,
θέλω να δω επιτέλους τούς Παοκτζήδες
να χαίρονται για μία πραγματικά μεγάλη επιτυχία
και γι’ αυτό μιλάω με σκληρό τρόπο.
Εχθές, πού ήταν η «καυτή έδρα», το «καμίνι», το «ηφαίστειο»;
Εκεί ήταν. Όλη η «Τούμπα» έβραζε, εκόχλαζε.
Το ματς εξεκίνησε με τις ιδανικότερες συνθήκες·
στο 30ό δευτερόλεπτο (!) κίτρινη σε παίκτη τής Μπενφίκα
και φάουλ σε εξαιρετικά πλεονεκτική θέση,
στο 5ο λεπτό μεγάλη ευκαιρία με τον Λημνιό,
στο 13ο λεπτό το 1-0 με τον Πρίγιοβιτς.
Και λοιπόν, τι έγινε;
Μέσα σε 19 λεπτά, από το 20΄ έως το 39΄, ο Π.Α.Ο.Κ. δέχθηκε τρία γκολ.
Ως εκ’ τούτων,
το θέμα, φίλοι Παοκτζήδες,
δεν είναι αν σπάτε το «φανατικόμετρο» με την έδρα σας.
Το θέμα είναι η «Νοοτροπία τού Συλλόγου».
Ε, ο Π.Α.Ο.Κ. είναι Ελαφρόμυαλος με Βαριά Φανέλα.
*** Η Τύχη είχε βγει χθες για να κάνει μία καινούργια γνωριμία.
Είδε μπροστά της τον Π.Α.Ο.Κ. και αρχικώς τής άρεσε ως τύπος.
Τού έκλεισε το μάτι·
η βραδιά θα μπορούσε να ήταν δικιά τους,
το ξημέρωμα θα μπορούσε να τούς βρει γυμνούς
και μεθυσμένους από το νέκταρ τού Έρωτα.
Και τι έκανε ο Π.Α.Ο.Κ.;
Ξάφνου την είδε «σούπερ-γκόμενος»,
ότι άξιζε κάποιαν πολύ καλύτερη από την Τύχη,
ότι άξιζε πολύ περισσότερες γκόμενες για το ίδιο βράδυ
και επιδόθηκε σε ανελέητο «καμάκι» προς όποιαν έβρισκε μπροστά του.
Η Τύχη,
η οποία είναι πολύ έμπειρη, διότι έχει γνωρίσει πολλούς τύπους στη ζωή της,
κατέλαβε ακαριαία ότι είχε να κάνει με έναν αστείο «πέφτουλα»
που το έπαιζε επιβήτορας.
Την ίδια ακριβώς εντύπωση απεκόμισαν και οι υπόλοιπες γκόμενες,
με συνέπεια να οδηγηθεί για μία ακόμη φορά ο Π.Α.Ο.Κ.
στην «αυτοεκπληρούμενη προφητεία» του:
«Π.Α.Ο.Κ., κι ας μη γ..ήσω ποτέ.».
Η ολιγωρία τού Βαρέλα στην ισοφάριση τού Ζαρντέλ,
το ολέθριο διπλό λάθος τού Πασχαλάκη στο πέναλτι που έφερε το 1-2,
το πέναλτι που βρίσκει δοκάρι και μπαίνει,
το άλλο πέναλτι
που ο Σάλβιο εν’ είδει προπόνησης και σνομπισμού
το στέλνει στο κέντρο τής εστίας και σκοράρει
(και πλείστες ακόμη φάσεις,
όπως η μεγάλη απόκρουση τού Βλαχοδήμου στην κεφαλιά τού Μάτος,
αλλά και το δοκάρι τού Πρίγιοβιτς),
ήταν αποτελέσματα τής Τύχης
που με χαρακτηριστική ευκολία εκλότσησε ο Π.Α.Ο.Κ..
Όταν κακομεταχειρίζεσαι την Τύχη, σκοτώνεις την Ψυχολογία.
*** Εν’ κατακλείδι…
Το «1-4» δεν έχει την παραμικρή σχέση
με τη διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων·
έχει όμως απόλυτη σχέση με τη διαφορά τής νοοτροπίας των δύο ομάδων.
Το ολέθριο διπλό λάθος τού Πασχαλάκη
είναι η αντανάκλαση τής στρεβλής αντίληψης «Εδώ είναι “Τούμπα”».
Νοιώθουμε αθάνατοι,
και στο πρώτο συνάχι αρχίζουμε να τηλεφωνούμε στα γραφεία τελετών
για να μάθουμε πόσο θα κοστίσει η κηδεία μας.
Ανυπαρξία καθαρού μυαλού, ανυπαρξία σοβαρότητας·
μία ποδοσφαιρική κουλτούρα που συμπυκνώνεται στο επιφώνημα «γιούργια».
*** Φίλοι Παοκτζήδες,
εμένα θ’ ακούσετε αν θέλετε τού χρόνου να παίζετε σε όμιλο τού «Τσάμπιονς Λιγκ».
Το πρώτο που θα πρέπει να σάς διδάξει η χθεσινή συντριβή,
είναι πως δεν πρέπει να ξανακουστεί από το στόμα σας
ότι η Α.Ε.Κ. είναι «χάρτινη πρωταθλήτρια».
Το «πανηγυράκι», τα «γιούργια», την «Τούμπα», πληρώσατε και πέρυσι,
το «πανηγυράκι», τα «γιούργια», την «Τούμπα», πληρώσατε και φέτος.
Πέρυσι χάσατε ένα πρωτάθλημα, φέτος μία πρόκριση στο «Τσάμπιονς Λιγκ».
Συνελόντι ειπείν, πληρώνετε τις εμμονές και τα κολλήματά σας.
Οφείλετε να αντιληφθείτε
ότι τα «τοτέμ» σας δεν έχουν για το υπόλοιπο Σύμπαν
την ίδια σημασία που έχουν για εσάς.
Ο Π.Α.Ο.Κ. είναι παχύσαρκος από την πολλή «εσωτερική κατανάλωση».
*** Ο Π.Α.Ο.Κ. βγάζει τα μάτια του
και μετά ζητάει κι από τούς άλλους να κάνουν το ίδιο εις ένδειξη «fair-play».
Μιλάμε ότι η έννοια «γαλατικό χωριό» έχει πάει πλέον σε άλλο level.
Η Α.Ε.Κ., η «χάρτινη πρωταθλήτρια»,
με σαφέστατα και αδιαμφισβήτητα κατώτερο ρόστερ από τον Π.Α.Ο.Κ.,
επέρασε στους ομίλους
επειδή διαθέτει ένα στοιχείο που δεν διαθέτει ο Π.Α.Ο.Κ.:
ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ.
Το χθεσινό ματς δεν ετελείωσε στο τεράστιο σφάλμα τού Πασχαλάκη·
αυτή είναι η προσέγγιση όσων δεν σκαμπάζουν γρυ από ποδόσφαιρο.
Το χθεσινό ματς ετελείωσε στο 1-1,
το οποίο επετεύχθη από τη Μπενφίκα πολύ νωρίς
και πριν η πορτογαλική ομάδα προλάβει να αγχωθεί
(μιλάμε για μία σύγχρονη version τού Παναθηναϊκός-Άγιαξ 0-3,
που όταν ο Λιτμάνεν έκανε στο 4ο λεπτό το 0-1,
όλοι ξέραμε την κατάληξη εκείνου τού αγώνα).
Όπερ μεθερμηνευόμενον,
ο Π.Α.Ο.Κ. ενεφάνισε τεράστια αφέλεια,
δεν έπαιξε με την ψυχολογία τής Μπενφίκα,
έπαιξε μ’ ένα στυλ «Όσα πάν’ κι όσα έρθουν»,
με την ελπίδα ότι αυτά που θα πήγαιναν,
θα ήταν περισσότερα από αυτά που θα ερχόντουσαν.
Εν’ τέλει, ένα πήγε, τέσσερα ήρθαν.
«“Τούμπα” κι ας μην προκριθώ ποτέ…».
*** Κλείνοντας, θέλω να κάνω ειδική μνεία στον Πασχαλάκη·
όχι για τις «ακατανόητες» ενέργειές του
στη φάση όπου παρεχώρησε το πέναλτι,
αλλά για μία αποστροφή από τις δηλώσεις που έκανε μετά το παιχνίδι..:
«Είμαστε λίγο απογοητευμένοι όλοι.
Έχουμε πει,
όπως είμαστε καλά και όλοι μαζί ενωμένοι στα εύκολα,
έτσι πρέπει να ’μαστε και στα δύσκολα.
Γι’ αυτό έρχομαι και στα εύκολα και μιλάω σ’ εσάς,
(γι’ αυτό) έρχομαι και στα δύσκολα…».
Αυτή είναι μία αντρίκεια, μία συγκινητική τοποθέτηση.
Κρίμα που στην προκειμένη περίπτωση
ο Ανδρισμός και η Συγκίνηση απορρέουν από τη Λύπη
και όχι από μία «Μεγάλη Χαρά».
Α ρε Π.Α.Ο.Κ..
*** Εκ’ βάθους καρδίας,
εύχομαι στον Π.Α.Ο.Κ. να έχει επιτυχία στο «Γιουρόπα Λιγκ».
Και πού ’στε, παιδιά..; Λιγότερη «Τούμπα».
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Απόφθεγμα Ημέρας:
Αν θέλεις να γελάς, σοβαρέψου.
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Όσα θα συμβούν στον αποψινό αγώνα τού «Γιουρόπα Λιγκ», Μπέρνλι-Ολυμπιακός
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
*** Αύριο πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
