Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Είμαι εκ’ γενετής σουρεαλιστής·
όμως,
χρειάστηκε να φτάσουμε σε ένα μίζερο «ντέρμπι τής χρονιάς»
ανάμεσα στον Π.Α.Ο.Κ. και τον Ολυμπιακό,
ώστε -συγκροτώντας τις σκέψεις μου προκειμένου να τις μετουσιώσω σε άρθρο-
να εμπνευστώ και να συνειδητοποιήσω την «Αρχή τού Σουρεαλισμού»:
Σουρεαλιστής δεν είσαι όταν εκπλήσσεις τούς άλλους.
Σουρεαλιστής είσαι όταν εκπλήσσεις τον εαυτό σου.
Θα με εκπλήξω και θα μάς εκπλήξω, λοιπόν,
καθώς θα ξεκινήσω την ανάλυσή μου για τον Π.Α.Ο.Κ.
χρησιμοποιώντας μία ιστοριούλα από το ριάλιτι τής οικογένειας Καρντάσιαν
(σάς έστειλα;).
*** Θα μού πείτε..:
«Μα καλά, εσύ ολόκληρος Αθλητάμπουρας, κάθεσαι και βλέπεις τις Καρντάσιανς;».
Φυσικά και βλέπω ΚΑΙ «Καρντάσιανς».
Αν θέλεις να είσαι ενημερωμένος για τη Ζωή και για τον Κόσμο,
δεν αποκλείεις την οποιανδήποτε γνώση
και δεν ξορκίζεις «de facto» την οποιανδήποτε ψυχαγωγία ή διασκέδαση.
Έτσι, όταν έχω ανάλαφρη διάθεση,
ή όταν επιθυμώ να διδαχθώ πώς το φαινομενικό «τίποτα»
δύναται να έχει παγκοσμίου βεληνεκούς μαρκετίστικη δυναμική,
παρακολουθώ το εν’ λόγω ριάλιτι.
*** Σε ένα επεισόδιο, που λέτε,
η Κλοέ Καρντάσιαν και ο γαμπρός της, ο Σκοτ Ντίσικ,
αποφασίζουν να σκαρώσουν μία φάρσα στη μαμά Καρντάσιαν
(η Κρις Τζένερ είναι η σατανικά έξυπνη γυναίκα
που στο Χόλιγουντ έχει το προσωνύμιο «mamager»,
λόγω τής ικανότητάς της να χρησιμοποιεί -προς οικονομικό όφελος-
κάθε πτυχή τής ζωής τής οικογένειας).
Η φάρσα ξεκινάει·
η Κλοέ κι ο Σκοτ έχουν μηχανευθεί το εξής σενάριο..:
Θα δημιουργήσουν δήθεν πίνακες ζωγραφικής,
βάφοντας καμβάδες με σπρέϊ και κάνοντας διάφορα σχήματα,
και στη συνέχεια θα τούς παρουσιάσουν στη «mamager» Κρις,
λέγοντάς της ότι πρόκειται για έργα ενός ανερχόμενου καλλιτέχνη
με τεράστια εικαστική αξία.
Εκείνη χάφτει το «παραμύθι» και ακολουθούν ξεκαρδιστικά σκηνικά·
ο «Αυτοσαρκασμός τού Νεοπλουτισμού» στην κορύφωσή του.
*** Τούτος είναι ο σουρεαλιστικός και πλέον αντιπροσωπευτικός τρόπος
για να περιγράψω πώς ελειτούργησε ο Π.Α.Ο.Κ.
στην περίπτωση τής συνεργασίας με τον Άμπελ Φερέϊρα.
Σύμφωνοι·
το timing τής φυγής τού Λουτσέσκου αναμφιβόλως ήταν «βίαιο»,
αλλά η σπασμωδική αντίδραση τού «Δικεφάλου τού Βορρά»
έκανε τα πράγματα πολύ χειρότερα.
Δεν χρεώνω στους ιθύνοντες τού πρωταθλητή Ελλάδος τη σύμπραξη με τον Φερέϊρα·
ακόμη και τον καλύτερο προπονητή τού κόσμου να πάρεις,
υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα
-για λόγους που αφορούν τη «χημεία», το περιβάλλον τής ομάδας, κ.λπ., κ.λπ.-
να μην πιάσει, να μη φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, να αποτύχει παταγωδώς.
Όμως,
ατυχώς για τον αυταπαρνητικό Ιβάν Σαββίδη
-που τόσα έχει ήδη προσφέρει στον σύλλογο
και δικαίως πλέον θεωρείται ως ο «Εθνάρχης τού Π.Α.Ο.Κ.»-
οι όροι τού συμβολαίου που υπέγραψε ο Πορτογάλος
παραπέμπουν σε fake ζωγραφικό πίνακα που δημοπρατήθηκε ωσάν να ήταν Πικασό.
Ο Φερέιρα υπήρξε -ως ποδοσφαιριστής-
ένας μέτριος αμυντικός χωρίς αξιοσημείωτη πορεία.
Στη συνέχεια, κινούταν και ως προπονητής στα ρηχά,
έχοντας να παρατάξει ως κορυφαίες επιτυχίες του (εδώ γελάμε)
την 4η θέση που πήρε το 2018 η Μπράγκα στο πρωτάθλημα
και την πρόκρισή της στον τρίτο προκριματικό γύρο τού «Γιουρόπα Λιγκ».
Με βάση αυτά τα δεδομένα, λοιπόν,
θεωρώ ότι τα 2,5 εκατομμύρια ευρά που εδαπάνησε ο Π.Α.Ο.Κ.
για να σπάσει το συμβόλαιο ενός (σχεδόν) τυχάρπαστου
και να τού προσφέρει και 3ετές κλειστό συμβόλαιο με αμοιβή 2 εκατομμυρίων ετησίως,
ήταν λογιστική και ποδοσφαιρική αστοχία.
Με ποια εχέγγυα; Με ποια πειστήρια; Με ποιο υπόβαθρο;
Απόντα άπαντα.
Η αδιαμφισβήτητη γενναιοδωρία τού Ιβάν Σαββίδη
και η ανεξάντλητη διάθεσή του για προσφορά στην αγαπημένη του ομάδα,
φαίνεται ότι στην περίπτωση τού Φερέϊρα ουδόλως ευοδώθηκαν.
*** Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία·
ο Φερέιρα είναι ο «“Στραματσόνι” τού Π.Α.Ο.Κ.».
Ένας «clean cut» καταστροφέας πολυτελείας·
ο κλασικός τύπος που αποτελεί το όνειρο τής Ελληνίδας μάνας
προκειμένου να αποκαταστήσει την κορούλα της
(«Ο γαμπρός μας είναι πολύ καλό παιδί, έχει πολύ καλή δουλίτσα,
δεν μού έχει αντιμιλήσει ούτε μια φορά…», κ.λπ., κ.λπ.).
Ένας άχρωμος, άοσμος, άγευστος, φοβικός προπονητής,
υπό την καθοδήγηση τού οποίου ο «Δικέφαλος τού Βορρά» δεν έκανε βήμα μπροστά.
Χωρίς την ελάχιστη ικανότητα να εμπνεύσει τούς παίκτες, να τούς πωρώσει,
να τούς βάλει ο ίδιος το μαχαίρι στα δόντια,
να τούς κάνει να βγάλουν ψυχή και να τη δώσουν για την ομάδα.
Μία -ανεξηγήτως υπερεκτιμημένη- προπονητική οντότητα.
Ο άδειος, ηττοπαθής και ξέπνοος Π.Α.Ο.Κ. που είδαμε χθες στο «ντέρμπι τής χρονιάς»,
είναι η απόλυτη προσωποποίηση τού Φερέϊρα.
Τα έργα του -εν’ όσω βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία τού Π.Α.Ο.Κ.- μιλούν από μόνα τους.
Αρχικώς,
οδήγησε την ομάδα σε έναν θεωρητικώς ένδοξο αποκλεισμό από τον Άγιαξ·
το αφήγημα «U.E.F.A. Mafia»
που -κατ’ εμέ, λανθασμένα- υϊοθέτησε τότε ο οργανισμός «Π.Α.Ο.Κ.»
και οι γερές βάσεις που είχε βάλει ο Λουτσέσκου,
απετέλεσαν προσωρινώς ένα ευφημιστικό μακιγιάζ.
Τότε, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα και εκφράζοντας αντιδημοφιλή άποψη,
είχα -μεταξύ άλλων- γράψει μετά τον επαναληπτικό αγώνα στην Ολλανδία..:
«…δεν θα μπορούσα να μη συμπεριλάβω στους “αδύναμους κρίκους” τού Π.Α.Ο.Κ.,
τον νεοφερμένο προπονητή του.
Σε δύο ματς,
όταν η εξέλιξη τού παιχνιδιού εκραύγαζε ότι ο Π.Α.Ο.Κ. θα δεχόταν γκολ,
ο Άμπελ Φερέιρα δεν έκανε το παραμικρό για να διορθώσει τα πράγματα·
μία εσωτερική αλλαγή, ρε παιδί μου,
ή, ακόμη-ακόμη,
και μία αντικατάσταση ποδοσφαιριστή καθαρά για λόγους τακτικής.
Σε δύο ματς βλέπαμε το γκολ τού Άγιαξ να έρχεται, και ήρθε.
Ανεμπόδιστα. Χαλαρά.
Με τούς παίκτες τής ολλανδικής ομάδας
να μετατρέπουν την περιοχή τού Π.Α.Ο.Κ. σε… κρεβατοκάμαρά τους.».
(το εν’ λόγω άρθρο είχε τίτλο
«Ο Π.Α.Ο.Κ., η “U.E.F.A. MAFIA” και το “Πείραμα Συμμόρφωσης”»
και -παρ’ ότι είναι εκτενές- συστήνω και συνιστώ στους φιλάθλους τού συλλόγου
να το αναγνώσετε όταν βρείτε χρόνο,
καθώς προανήγγελλε με απόλυτη ακρίβεια τα μελλούμενα·
θα το βρείτε εδώ:
https://www.zougla.gr/sports/article/o-paok-i-uefa-mafia-ke-to-pirama-simorfosis)
…
Κατόπιν, ήρθε το τεράστιο χαστούκι με τον αποκλεισμό από τη Σλόβαν Μπρατισλάβας.
«Ιντάξ’, μουρέ. Κινούργιου είνι του πιδί, δεν έειχ μάθ’ ακόμ’.».
Το «πιδί» εμάθαινε στις πλάτες τής ομάδας, με τις πλάτες τής ομάδας.
Μάλιστα,
είχε ήδη προλάβει να δημιουργήσει το πρώτο ανοιχτό μέτωπο εντός των αποδυτηρίων,
παροπλίζοντας το εν’ δυνάμει μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο τού Π.Α.Ο.Κ.:
τον Λέο Ζαμπά.
Αναμφίβολα, ο Ζαμπά είναι χαρακτήρας ειδικής μεταχείρισης·
όμως,
ο Λουτσέσκου είχε βρει το «κουμπί» του
και η κορωνίδα τής σωστής διαχείρισης είχε ξετυλιχθεί μπροστά μας σε δύο φάσεις.
Αρχικώς, ο Βραζιλιάνος έκανε βεντετιλίκι στον Λουτσέσκου,
αρνούμενος να δώσει το χέρι στον προπονητή του
όταν εκείνος τον αντικατέστησε στο θριαμβευτικό 0-3 επί τής Βασιλείας
(1 Αυγούστου 2018, 2ος προκριματικός γύρος τού «Τσάμπιονς Λιγκ»). 
Είκοσι μέρες μετά, στις 21 Αυγούστου 2018,
ο Π.Α.Ο.Κ. αποσπά ισοπαλία από τη Μπενφίκα
στην προσπάθειά του για πρόκριση στους ομίλους.
Όταν ο Ουάρντα επιτυγχάνει το 1-1 στο 76ο λεπτό,
βλέπουμε την ακόλουθη εικόνα·
ο Ζαμπά γονατίζει και αγκαλιάζει τα πόδια τού Λουτσέσκου. 
Απ’ τη μεριά του,
ο Φερέιρα απέτυχε να αποκωδικοποιήσει τον ταλαντούχο ποδοσφαιριστή,
μετά ήρθε και ο σοβαρός τραυματισμός του, και έδεσε το… ξινό.
*** Και να ’ταν μόνο αυτό…
Ο άνθρωπος που έβγαλε τα κάστανα απ’ τη φωτιά μετά τη φυγή τού Πρίγιοβιτς,
ο Τσούμπα Άκπομ,
έπεσε κι αυτός θύμα τού κοντόφθαλμου προπονητή
και γυαλίζει σε σταθερή βάση τα παπούτσια τού Κάρολ Σβιντέρσκι,
ζεσταίνοντας τον πάγκο
και χρησιμοποιούμενος συνήθως ως αλλαγή·
πώς να φορμαριστείς όταν είσαι επικουρικός;
Κατά την προσωπική μου άποψη,
ο Άκπομ είναι πιο χρήσιμος από τον Σβιντέρσκι για το παιχνίδι τού Π.Α.Ο.Κ.,
όσο κι αν ο Πολωνός έχει υψηλά ποσοστά ευστοχίας στην τελική προσπάθεια·
όμως,
ο Φερέιρα διαθέτει νηπιακή προπονητική αντίληψη
και η δυσκαμψία του στο διάβασμα τής (εκάστοτε) αντίπαλης άμυνας
έχει κατατεθεί επανειλημμένα μπροστά στα μάτια μας.
Διόλου τυχαίο ότι η ομάδα που κατέκτησε το αήττητο πρωτάθλημα τής σεζόν 2018-19
και ήταν κυρίαρχη στα ντέρμπι,
φέτος έχει τη χειρότερη συγκομιδή βαθμών
στις αναμετρήσεις με τούς ανταγωνιστές της.
*** Συνελόντι ειπείν,
ο «γαμπρούλης» Φερέιρα αδυνατεί να διαχειριστεί, να εμπνεύσει, να τολμήσει,
να καινοτομήσει, να ρισκάρει, να εκπλήξει ευχάριστα,
να λειτουργήσει με διορατικότητα, με ένστικτο, με φαντασία.
Όσοι παρακολουθήσαμε το χθεσινό κομβικό ματς,
είδαμε έναν φοβικό Π.Α.Ο.Κ. να μην κάνει υποψία ευκαιρίας στο πρώτο ημίχρονο
και να τρέμει στην ιδέα τής ήττας, αλλά και τής νίκης·
ο Π.Α.Ο.Κ. τού «γαμπρούλη» ηττήθηκε,
διότι ενδομύχως (θα) ήταν ικανοποιημένος με την ισοπαλία.
Η ανάπαυλα τού αγώνα ήταν το τελικό «crash–test» για τον Φερέϊρα·
δεν ετόλμησε να κάνει αλλαγή στο ημίχρονο
και το γρήγορο γκολ τού Ολυμπιακού στην επανάληψη ήρθε ως δίκαιη τιμωρία.
Μετά, ήταν πολύ αργά για τούς γηπεδούχους·
είχε ήδη καταστεί πασίδηλο ότι σε πνευματική και ψυχολογική προεργασία
υπολείπονταν παρασάγγας των αντιπάλων τους.
(Αλήθεια,
τι σόϊ φλασιά έφαγε ο «γαμπρούλης» και έβαλε τον Πασχαλάκη;
Ο συγκεκριμένος τερματοφύλακας απέδειξε για μία ακόμη φορά,
πως όχι μόνο είναι ο καλύτερος θαμώνας των κομμωτηρίων,
αλλά και ότι εξακολουθεί να ταλανίζεται από το «σύνδρομο τής Τσίτας»·
η ακαταπολέμητη εσωτερική ανάγκη του να εκτινάσσεται σαν την Τσίτα,
έχει οδηγήσει επανειλημμένα στο παρελθόν -και οδήγησε και χθες-
σε πλονζόν που καταλήγουν σε λανθασμένες απομακρύνσεις·
από μία τέτοια προήλθε και το αμφισβητούμενο γκολ τού Ολυμπιακού,
καθώς η θέση τού σώματος τού Πασχαλάκη στο σουτ τού Τσιμίκα ήταν κακή.)
Εν’ κατακλείδι,
δεν αρκούν οι θυσίες τού ιδιοκτήτη τής «Π.Α.Ε.»,
προκειμένου ο Π.Α.Ο.Κ. να επιτυγχάνει επί μονίμου βάσεως τούς στόχους του,
αλλά θα πρέπει και οι άνθρωποι που στελεχώνουν τεχνοκρατικώς την ομάδα
να έχουν εφάμιλλη πρωταθληματική νοοτροπία
με αυτήν που διακρίνει τον Ιβάν Σαββίδη.
*** Επιμύθιο:
Ο Π.Α.Ο.Κ. πληρώνει ακριβά και πολυεπιπέδως τον νέο προπονητή του,
ενώ έχει να αντιμετωπίσει και το βαρίδι τού 3ετούς κλειστού συμβολαίου του.
Θεωρώ ότι η μοναδική περίπτωση να μακροημερεύσει ο Φερέϊρα στην «Τούμπα»,
είναι να κατακτήσει η ομάδα
το -με τα παρόντα δεδομένα- σχεδόν χαμένο πρωτάθλημα.
Όμως, πώς να συμβεί αυτό,
όταν στο «Ντέρμπι τής Χρονιάς»
ο Φερέιρα ενεφύσησε στους παίκτες του «ψυχολογία Κοψοχρονιάς».
Αν, δε,
προσθέσουμε και τις ασταμάτητες μεθοδεύσεις τής «Εγκληματικής Οργάνωσης»
σε αγαστή συνεργασία με το (Παρα)κράτος,
το χθεσινό υγιές ντέρμπι ήταν η ευφημιστική εικόνα τής αρρώστιας
που βιώνει εφέτος το Ελληνικό Ποδόσφαιρο από την 1η αγωνιστική.
Αυτά θα τα πούμε αναλυτικώς αύριο·
σήμερα στεκόμαστε στο γεγονός ότι -με βάση την αγωνιστική εικόνα του-
ο Π.Α.Ο.Κ. αξίζει το ξενέρωμα που βιώνει.
Έτσι είναι όμως·
υπάρχει κι ένας «χαλίφης» που πληρώνει τα λάθη του
και δεν βρίσκεται υπό καθεστώς μονίμου ασυλίας.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Ο Αθλητάμπουρας
