Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Είναι αποδεδειγμένο από την ίδια τη ζωή,
ότι ο Απατεώνας και ο Βλάκας έχουν πολλούς κοινούς κώδικες συμπεριφοράς.
Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο,
η Καχυποψία δεν μάς προκαλείται μόνο από τη συμπεριφορά τού Απατεώνα,
αλλά και από τη συμπεριφορά τού Βλάκα·
ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή κι ο Βλάκας είναι «Wanna Be Απατεώνας».
*** Μετά από αυτόν τον αναπάντεχο ψυχογραφικό-ηθογραφικό πρόλογο,
μπαίνω στο Παρασύνθημα.
Στην περίπτωση τού Παναθηναϊκού,
ο όρος «Βλάκας» δεν είναι κυριολεκτικός,
ούτε τού δίνω τη διάσταση τής χαμηλής νοημοσύνης·
εν’ προκειμένω,
το ρόστερ τού πάλαι ποτέ πρεσβευτή τού Ελληνικού Ποδοσφαίρου στην Ευρώπη,
χαρακτηρίζεται από την έννοια «Ατάλαντος».
Ο τωρινός Παναθηναϊκός,
αυτός ο όμηρος τού Αλαφούζου και των άδηλων συμφερόντων,
αποτελεί σκιά τού εαυτού του.
Στη συντριπτική πλειοψηφία τους,
οι παίκτες που αγωνίζονται στην ομάδα,
στα χρόνια τής δόξας της θα πουλούσαν μαντολάτα στην εξέδρα
και δεν θα φορούσαν την τεράστια φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος.
Ποιοι από τούς ποδοσφαιριστές τού Παναθηναϊκού
αξίζουν να είναι «ποδοσφαιριστές τού Παναθηναϊκού»;
Ποιοι θα είχαν θέση στην 11άδα τής ομάδας τα προηγούμενα χρόνια;
Ποιοι θα ήταν, έστω, στο ρόστερ..;
Ο Κουρμπέλης, ο Διούδης, ο Ινσούα, ο Κουλιμπαλί.
Άντε και κάνα-δυο από τούς πιτσιρικάδες
(με αστερίσκο, βεβαίως,
διότι είναι γνωστό ότι στη νεοελληνική τεταρτοκοσμική μπανανία
μπορείς στα 19 σου να είσαι ο «νέος Θεός»
και στα 20 σου να είσαι «καμένο χαρτί» και τελειωμένος).
*** Ήταν ωραία η «Εποχή τού Παιδότοπου» αλλά ετελείωσε γρήγορα.
Οι «πιτσιρικάδες τού Δώνη» αποδείχθηκαν κλασικό δείγμα τής φυλής μας
και όταν παρήλθε ο αρχικός ενθουσιασμός
χλώμιασαν, ατόνησαν, κατέρρευσαν
(εννοείται ότι και ο ίδιος ο Δώνης έχει τεράστιες ευθύνες για την καθίζηση,
διότι από κάποια στιγμή και μετά εξέχασε ότι είναι προπονητής
και την είδε βουδιστής γκουρού
που έχει βαλθεί να διδάξει τη φακίρικη ύψωση από το έδαφος).
Όχι, ο Παναθηναϊκός δεν έχει το Ταλέντο που αρμόζει στην ιστορία του.
Όχι, ο Παναθηναϊκός δεν έχει τούς ταλαντούχους παίκτες που αρμόζουν στην ιστορία του.
Ακριβώς, λοιπόν, σε αυτό το σημείο,
έρχεται και δένει απόλυτα ο πρόλογος τού άρθρου μου.
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε χθες με 1-3 από τον Ο.Φ.Η..
Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν βαθμολογικά αδιάφορος σε αυτό το παιχνίδι
(ή τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να είναι).
Προηγήθηκε στο σκορ,
και σε συνδυασμό με τη διαγραφόμενη ήττα τού Άρη από τον Ατρόμητο,
θα είχε πια πάρα πολλές ελπίδες να κατακτούσε την 5η θέση
και να έσβηνε την ποινή τού αποκλεισμού του από την Ευρώπη.
Όμως, υπέκυψε στον Ο.Φ.Η., ο οποίος καιγόταν για τη νίκη,
προκειμένου να έμενε ζωντανός στη μάχη τής παραμονής.
Ήταν «στημένος» ο Παναθηναϊκός στο ματς με τον Ο.Φ.Η.;
Στήθηκε να χάσει;
Κατά την προσωπική μου άποψη, όχι, δεν ήταν «στημένος».
Απλά, περάσαμε τούς ατάλαντους για απατεώνες.
Οι κώδικες -όπως προανέφερα- έχουν πολλές ομοιότητες.
Κάνει ένα «τσαφ» ο ατάλαντός σου
και εσύ νομίζεις ότι είναι σικέ το παιχνίδι·
ως οπαδός τού Παναθηναϊκού που είσαι,
ως οπαδός τής ομάδας που έχει παίξει σε Τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών,
σε δύο ημιτελικούς, αλλά και σε τέσσερεις ευρωπαϊκούς προημιτελικούς,
εξανίστασαι και λες
«Δεν μπορεί να είναι τόσο άσχετοι.
Απατεώνες είναι, και το έχουν στήσει το ματσάκι.».
Αυτή ακριβώς είναι η κατάντια τού Παναθηναϊκού.
Να θεωρείται «στημένος» ενώ δεν είναι «στημένος».
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι στημένη ομάδα, αλλά στειμμένη λεμονόκουπα.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Ο Αθλητάμπουρας
