Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Θέτω -κατ’ ευθείαν- ερώτημα..:
Ποια ομάδα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι τής άλλης;
Αυτή που οι παίκτες υπερβαίνουν την αξία τού προπονητή τους
ή αυτή που ο προπονητής υπερβαίνει την αξία των παικτών του;
(αν θέλετε χρόνο για να σκεφθείτε,
μπορείτε κάλλιστα να αποστρέψετε το βλέμμα σας από το κείμενο
και να επανέλθετε όταν θα έχετε καταλήξει στην ετυμηγορία σας…)
Φυσικά, το μη χείρον βέλτιστον στη συγκριτική συνθήκη που έθεσα,
είναι να διαθέτει μια ομάδα προπονητή
που (να) έχει μεγαλύτερο ταλέντο από τούς παίκτες του.
Οι παράμετροι που στοιχειοθετούν ως σωστή τη συγκεκριμένη απάντηση,
είναι πολλές και -συχνά- εξαιρετικά σύνθετες·
ο προπονητής είναι αυτός που θα εμπνεύσει τον σεβασμό με τις γνώσεις του,
με την αύρα του, με τη μεταδοτικότητά του,
με την ικανότητά του να συνταιριάζει διαφορετικούς χαρακτήρες
και να τούς οδηγεί στην ατομική και συνολική παραγωγή υπεραξίας,
με την ψυχολογία που θα εμφυσήσει στην ομάδα,
με τον τρόπο που διαχειρίζεται κρίσεις και κρίσιμες στιγμές,
με το ένστικτό του, με την τόλμη του.
Εννοείται πως,
οι ισορροπίες γίνονται ακόμη πιο δύσκολες και λεπτεπίλεπτες
όταν μία ομάδα έχει ΚΑΙ προπονητή ΚΑΙ παίκτες υψηλού επιπέδου,
ενώ η κατάσταση οδεύει προς την απόλυτη καταστροφή
όταν προπονητής και παίκτες είναι «για τα μπάζα».
*** Μετά από αυτήν τη θεωρητική ανάλυση,
ήρθε η στιγμή να συγκεκριμενοποιήσουμε την κουβέντα…
Η μπασκετική Εθνική Ελλάδος ηττήθηκε χθες από τη Βραζιλία
και κατά πάσα πιθανότητα θα αποχαιρετήσει το «Μουντομπάσκετ» τής Κίνας
χωρίς να καταφέρει να προκριθεί καν στους «8» τής διοργάνωσης.
Σε ένα ματς που έφτασε να προηγηθεί μέχρι και με διαφορά 17 πόντων,
η «Επίσημη Αγαπημένη» προδόθηκε από τον προπονητή της,
καθώς ο Θανάσης Σκουρτόπουλος επεβεβαίωσε απολύτως τις επιφυλάξεις
που εξ’ αρχής είχαν εγερθεί για την επιλογή τής Ομοσπονδίας στο πρόσωπό του
και -όντας ωσεί παρών στον πάγκο-
οδήγησε την ομάδα στο καθοριστικό αρνητικό αποτέλεσμα.
Σωρεία κραυγαλέων λαθών, αλλόκοτα σχήματα στο γήπεδο,
παίκτες που ξεχάστηκαν στον πάγκο
παρ’ ότι η εξέλιξη τού παιχνιδιού επέβαλλε τη χρησιμοποίησή τους,
ενώ και η δήλωση τού Σκουρτόπουλου
για τον άστοχο τρόπο
με τον οποίο η ομάδα μας εξεδήλωσε την κρίσιμη τελευταία επίθεση,
αποτελεί την ακούσια ομολογία τής ανεπάρκειάς του..:
«Άλλο είχαμε σχεδιάσει και άλλο έγινε.».
Η συγκεκριμένη δήλωση έχει και ανάγνωση πίσω από τις γραμμές της..:
«Άλλα λέω στους παίκτες μου και άλλα κάνουν.
Παρακάμπτουν τον ρόλο μου και αποφασίζουν αυτοί για την ομάδα.
Οι παίκτες δεν με σέβονται
και επί τής ουσίας αγωνίζονται χωρίς να με αναγνωρίζουν ως προπονητή τους.
Δεν είμαι ο ηγέτης τους, δεν είμαι ο καθοδηγητής τους,
δεν θεωρούν ότι εγώ είμαι αυτός που θα ορίσει τον Τρόπο,
δεν θεωρούν ότι εγώ είμαι αυτός στον οποίον ανήκει η (βασική) Ευθύνη.
Οι παίκτες τής ομάδας είναι υπεράνω εμού και (μού) το δείχνουν.
Έχω ήδη χάσει το παιχνίδι.».
*** Ναι,
είναι αδιαμφισβήτητο ότι η Εθνική Ομάδα ταλανίζεται
από τη διαφορά αξίας ανάμεσα στους αθλητές και στον προπονητή τους.
Από τη μία, φτασμένοι μπασκετμπολίστες
(ανάμεσά τους ο παγκοσμίου εμβέλειας Γιάννης),
κι από την άλλη, ένας «κοιμώμενος μαθητευόμενος»,
που αποδεικνύει -με τα εξόφθαλμα σφάλματά του-
ότι δεν διαθέτει την αξία και την ικανότητα
να διεκδικήσει εφάμιλλες κορυφές με εκείνες που έχουν κατακτήσει οι παίκτες του.
Υπό τέτοιου είδους συνθήκες,
το μόνο κίνητρο που απομένει στους αθλητές
είναι να αγωνίζονται για τούς εαυτούς τους,
αλλά πώς μπορεί να συντηρηθεί έστω και η Αυτοτροφοδοτούμενη Φλόγα,
όταν ξέρεις ότι τις αποφάσεις θα συνεχίσει να τις παίρνει
κάποιος που δεν εκτιμάς..;
*** Κλείνοντας,
να τονίσω ότι ουδεμία προκαταβολική διάθεση είχα
να καταβαραθρώσω τον Θανάση Σκουρτόπουλο,
ούτε βεβαίως θέλω να υποσκάψω
την εξαιρετικά δύσκολη αποστολή που έχει πλέον η Εθνική.
Όμως, δεν θα ήταν δέον να αποσιωπήσουμε την Κοινή Αίσθηση,
η οποία βροντοφωνάζει ότι στην περίπτωση τής Εθνικής Ομάδας μπάσκετ,
έχουμε «το λάθος πρόσωπο στη λάθος θέση».
…
Και για να κάνω και λίγο δηκτικό χιούμορ,
φαντάζεστε τον Σκουρτόπουλο στον πάγκο των «Σικάγο Μπουλς»
όταν μεσουρανούσαν ο Μάϊκλ Τζόρνταν και ο Σκότι Πίπεν;
Τολμήστε να το φανταστείτε
και θα συνειδητοποιήσετε -εν’ μέσω ακατάσχετου γέλωτος-
ότι αν είχε συμβεί αυτός ο σουρεαλισμός,
ο Τζόρνταν και ο Πίπεν θα είχαν αλλάξει άθλημα
και θα ήταν βοηθοί σερβιτόρου στην «Αστόρια».
Όμως,
αν αντιστοίχως σάς καλέσω -επί παραδείγματι, και ως αντιδιαστολή-
να φανταστείτε στον πάγκο των «Μπουλς» τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς,
ουδείς θα γελάσει
και όλοι θα το θεωρήσετε ως κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε συμβεί.
Αυτή η τεράστια διαφορά στις αντιδράσεις,
θίγει τον πυρήνα τού ζητήματος και λέει τα πάντα.
*** Ως εκ’ τούτων,
Σεβασμός στον Ρου τής Ιστορίας,
Σεβασμός σε όσους δύνανται με την Αξία τους
να αλλάζουν τον Ρου τής Ιστορίας προς το Καλύτερο
και όχι να προκαλούν καταστροφές.
Πλημμυρίσαμε από Ανάξιους,
πλημμυρίσαμε από λάθος ανθρώπους σε λάθος θέσεις.
Φτάνει πια.
Ο Αθλητάμπουρας
