Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ο Τελικός τού Κυπέλλου Ελλάδος είχε την αναμενόμενη εξέλιξη·
η «κούπα» κατέληξε στην τροπαιοθήκη τού Π.Α.Ο.Κ.,
ο οποίος απέδειξε φέτος ότι ήταν μακράν η καλύτερη ομάδα
και μάλιστα έφτασε με χαρακτηριστική ευκολία
στο «αήττητο πρωτάθλημα» και στο νταμπλ.
Επιτέλους,
αυτό το απεχθώς ανιαρό και μυριοειπωμένο μότο των ποδοσφαιριστών,
το «Βλέπουμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά.»,
βρήκε μία φορά την ουσιαστική εφαρμογή του.
Ο Π.Α.Ο.Κ. δεν εξεκίνησε τη σεζόν κορυβαντιώντας
και προαναγγέλλοντας τα μετέπειτα κατορθώματά του·
επί παραδείγματι,
ποιος να φανταζόταν
ότι η επί 55 έτη στοιχειωμένη αποκλειστικότητα τού Παναθηναϊκού,
το «Αήττητο»,
θα αποκτούσε συνιδιοκτήτρια μία ομάδα
που είχε έως πέρυσι δύο πρωταθλήματα στην 93χρονη ιστορία της.
Ο «Δικέφαλος τού Βορρά» ερχόταν από το περυσινό τεράστιο κάζο:
την απώλεια ενός τίτλου που είχε θεωρήσει ότι είχε στο τσεπάκι του.
Αυτή η πρόωρη χαρά που μετατράπηκε σε λύπη και οργή,
τον επροίκισε με πιο δυνατή φλόγα
και συνάμα τού προσέφερε ένα στοιχείο
που μέχρι πρότινος ο σύλλογος δεν διέθετε.
Μέσα από το οδυνηρό πάθημά του, ο Π.Α.Ο.Κ. απέκτησε Ωριμότητα.
Μην τα μπερδεύουμε·
ουδέποτε έως τώρα ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν ώριμος·
αυτό που ενίοτε προσομοίαζε με ωριμότητα, ήταν στωϊκότητα.
Στωϊκός ήταν, όπως ήταν και ηττοπαθής, και πανηγυρτζής·
ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν ένα γαλατικό χωριό,
όπου στο γλέντι τής τελευταίας σελίδας
επέλεγε να είναι δεμένος και φιμωμένος πάνω στο δέντρο.
Ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν ο «Κακοφωνίξ» τής ίδιας του τής ιστορίας.
Μετά από όσα γίναν’ στο προηγούμενο πρωτάθλημα,
ο Π.Α.Ο.Κ. είπε ένα μεγαλοπρεπές «ΩΣ ΕΔΩ.» στον εαυτό του.
Κατά βάθος όλοι οι Παοκτζήδες γνωρίζουν,
ότι η ευθύνη τής Α.Ε.Κ. για την απώλεια τού περυσινού πρωταθλήματος
δεν είναι τόση όση θέλουν να τής χρεώνουν·
απ’ την άλλη,
είναι απολύτως κατανοητό και ανθρώπινο
να μην μπορείς να αποδεχθείς ότι για τον οδυνηρό πρότερο βίο σου
ο βασικός υπεύθυνος ήσουν εσύ.
*** Γράφω στον υπότιτλο τού άρθρου, πως,
άθελά τους η Α.Ε.Κ. και ο Π.Α.Ο.Κ. αλληλο-ευεργετούνται.
Αυτή είναι μία Τεράστια Αλήθεια,
την οποία ήδη βρήκε μπροστά του ο Π.Α.Ο.Κ.
και θα τη βρίσκει μπροστά της και η Α.Ε.Κ. κατά το επόμενο διάστημα.
Πρώτα ευεργέτησε η Α.Ε.Κ. τον Π.Α.Ο.Κ. στον περιβόητο μεταξύ τους αγώνα.
Η Α.Ε.Κ. δεν ήταν «χάρτινη πρωταθλήτρια» το 2018·
η δίκαια μομφή που μπορούμε να τής προσάψουμε
είναι ότι σε εκείνον τον αγώνα τής Τούμπας και σε όσα τον στιγμάτισαν,
ελειτούργησε ως εταιρεία και όχι ως συγγενής προσφυγική ομάδα.
Όμως, τι είν’ αυτό που μάς βεβαιώνει,
πως αν κρατούσαμε ίδια τα γεγονότα και αντιστρέφαμε μόνο τις φανέλες,
ότι δεν θα είχε την ίδια στάση κι ο Π.Α.Ο.Κ.;
Χωρίς να σημαίνει ότι εξισώνω καταστάσεις,
το περιστατικό με τον Ίβιτς στη Λεωφόρο μαρτυρά
πως και ο Π.Α.Ο.Κ. είχε λειτουργήσει ως εταιρεία.
Το θέμα είναι,
γιατί ισχυρίζομαι πως η Α.Ε.Κ. ευεργέτησε σε εκείνην την περίσταση τον Π.Α.Ο.Κ..
Διότι, πολύ απλά,
ήταν δρομολογημένο μετά από το θλιβερό θέατρο
τού τιποτένιου προπονητίσκου Όσκαρ Γκαρσία,
ότι το πρωτάθλημα ΔΕΝ θα το έπαιρνε ο Π.Α.Ο.Κ..
Οι Παοκτζήδες οφείλουν να συνειδητοποιήσουν
πως η Α.Ε.Κ. έσωσε το Ελληνικό Ποδόσφαιρο από τα τρισχειρότερα·
αν δεν κατακτούσε τον τίτλο η «Ένωση»,
τα γνωστά παράκεντρα εξουσίας θα είχαν κάνει άλλη μια απονομή
στον αγαπημένο τους διορισμένο πρωταθλητή
και ο Π.Α.Ο.Κ. δεν θα είχε πάρει ούτε το φετινό πρωτάθλημα.
Στάνταρ αυτό που σάς λέω. ΣΤΑΝΤΑΡ.
*** Από τη μεριά του,
ο Π.Α.Ο.Κ. ανταποδίδει στην Α.Ε.Κ. την ακούσια ευεργεσία της,
τονίζοντάς της με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο
ότι πέρυσι ήταν «κατά συνθήκην πρωταθλήτρια».
Το επιβλητικό 2-0 στον τελικό Κυπέλλου τού ’18,
η φετινή βαθμολογική διαφορά στο πρωτάθλημα
και η σαββατιάτικη άνετη επικράτηση στον νέο μεταξύ τους τελικό
(χωρίς να συνυπολογίζω καν την αναμέτρηση στον Βόλο),
είναι διδάγματα για την «Ένωση»·
μία «Ένωση» που κατήντησε να ηττάται με το φτωχό 1-0
και παρά τούτο να δικαιούμαστε να μιλάμε
για άνετη επικράτηση τού αντιπάλου της.
Ο Π.Α.Ο.Κ., λοιπόν,
ετόνισε στην Α.Ε.Κ. τη βαριά παθογένεια
που τής εκληροδότησε ο περυσινός απρόσμενος τίτλος.
Το έγραψα επανειλημμένα από την αρχή τής σεζόν,
ότι οι ποδοσφαιριστές τής Α.Ε.Κ. ψωνίστηκαν
(«την είδαν», όπως λέμε στην αργκό).
Παραμυθιάστηκαν
ότι είναι πολύ σημαντικότεροι απ’ όσο ορίζει η πραγματική τους αξία.
Τα αποτελέσματα αυτής τής υπερφίαλης νοοτροπίας
τα είδαμε καθ’ όλην τη διάρκεια τής χρονιάς
στις εγχώριες διοργανώσεις και στους ομίλους τού «Τσάμπιονς Λιγκ».
Μηδέν από μηδέν, ΜΗΔΕΝ.
Στην παρούσα φάση
είναι τέτοιο το ήδη ορατό και διαφαινόμενο αγωνιστικό αδιέξοδο τής Α.Ε.Κ.,
που μού είναι περιττό να μπω σε αναλύσεις και σε εκτενή ονοματολογία.
Οπότε, για να απλοποιήσω το ζήτημα,
θα θέσω μία ερώτηση προς όλους μας,
στην οποία θα απαντήσω -όπως κι εσείς, φαντάζομαι- αμέσως μετά..:
Ποιος παίκτης τής τωρινής Α.Ε.Κ. θα είχε θέση στον τωρινό Π.Α.Ο.Κ.;
(δεν μιλάω αποκλειστικώς για την 11άδα, αλλά συνολικά για το ρόστερ)
Απάντηση: Ο Πόνσε.
Θέλετε να βάλουμε με το ζόρι τον Μπακασέτα και τον Σιμόες;
Άντε, να τούς βάλουμε.
Θέλετε να βάλουμε με τα χίλια ζόρια και τον Γκάλο;
Άντε, μπήκε κι αυτός.
ΤΕΛΟΣ.
*** Συνελόντι ειπείν,
εν’ όψει τής επόμενης ποδοσφαιρικής σεζόν,
ο Π.Α.Ο.Κ. έχει να αφαιρέσει λίγα και να προσθέσει λίγα,
ενώ η Α.Ε.Κ. έχει να αφαιρέσει πάρα πολλά και να προσθέσει πάρα πολλά.
Ιδίως η «Ένωση», αν δεν προβεί σε ριζικές αλλαγές,
θα φτάσουν οι οπαδοί της να απεύχονται
μία τέταρτη διαδοχική συνάντηση με τον Π.Α.Ο.Κ. σε τελικό Κυπέλλου,
αλλά και τις αναπόφευκτες αναμετρήσεις για το Πρωτάθλημα.
Αλί και τρισαλί, μάλιστα,
όταν ο αντίπαλός σου είναι…, ΚΑΙ καλύτερος…,
ΚΑΙ έχει -είτε δικαίως, είτε αδίκως- ως κίνητρό του την Εκδίκηση.
ΤΗΝ ΕΒΑΨΕΣ.
Ο Αθλητάμπουρας
