Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Η πιο κυνική πολιτική δήλωση όλων των εποχών ανήκει στον Ιωσήφ Στάλιν:
«Ένας θάνατος είναι Τραγωδία. Ένα εκατομμύριο θάνατοι είναι Στατιστική.».
Όσο αποκρουστική κι αν είναι σε συναισθηματικό επίπεδο αυτή η προσέγγιση,
τόσο ρεαλιστική είναι συνάμα,
καθώς -όταν χάνεται το όνομά σου ανάμεσα σε αναρίθμητα άλλα ονόματα-
η Μνεία και η Μνήμη κατατεμαχίζονται και μετατρέπονται σε απειροελάχιστα κλά(σ)ματα.
Ο παντελώς άδικος θάνατος τού 29χρονου φιλάθλου τής Α.Ε.Κ., Μιχάλη Κατσουρή,
είναι τραγωδία,
διότι οι ναζιστές Κροάτες και Έλληνες κατέφεραν να αφαιρέσουν μόνο μια ζωή.
Όμως, με δεδομένο ότι δεν είναι το πρώτο συμβάν αυτού τού είδους
(τουναντίον, χαίνουσα πληγή είναι και η πρόσφατη δολοφονία τού Άλκη Καμπανού)
και με επίσης δεδομένον τον εγκληματικό ραγιαδισμό που πρεσβεύει η Πολιτεία,
επέρχεται αβίαστα -εν μέσω τής κυρίαρχης παρακρατικής βίας-
η διασκευή τής προαναφερθείσας σταλινικής ρήσης:
«Ένας θάνατος προκαλεί Θλίψη. Ένα εκατομμύριο θάνατοι προκαλούν Οργή.».
Το Πρόσωπο αλλάζει ονοματεπώνυμα, όμως η Κατάσταση παραμένει ίδια.
Οι δολοφονημένοι έχουν διαφορετικά ονοματεπώνυμα,
οι δολοφόνοι έχουν κι αυτοί διαφορετικά ονοματεπώνυμα,
μα…, για στάσου…, εδώ υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά,
αφού -αν είμαστε στοιχειωδώς παρατηρητικοί και διεισδυτικοί-
διαπιστώνουμε ότι στη μακρά λίστα με αυτές τις οδυνηρές περιπτώσεις
υπάρχει ένας δολοφόνος που συμμετέχει σε όλα τα εγκλήματα.
Ο Νο1 Δολοφόνος είναι το Κράτος.
Το Νεοελληνικό Κράτος είναι ένας συρφετός από «μπούληδες», φλούφληδες και τζιτζιφιόγκους,
οι οποίοι -όντες ευνοούμενοι τής σαθρής κουλτούρας που λέγεται «Νεποτισμός»-
καταλαμβάνουν θέσεις εξουσίας και ξεσπάνε τα απύθμενα συμπλέγματά τους.
Όντα θρασύδειλα,
όντα με ξεχειλίζουσα την αδιάθετη εσωτερικευμένη βία τους,
όντα που διψούν για Βία
αλλά -επειδή δεν έχουν τα ατομικά προσόντα για να την εξασκήσουν-
συναγελάζονται και διαπλέκονται με εγκληματίες και με μαφιόζους
ώστε να έχουν ανά πάσα στιγμή στη διάθεσή τους «εκτελεστικά όργανα»,
όντα άκρως επικίνδυνα για την Κοινωνία,
αναίσθητα τομάρια χωρίς τσίπα, χωρίς φιλότιμο, χωρίς μπέσα, χωρίς αξιοπρέπεια,
κάνουν τα πάντα για την «Καθέδρα», γαντζώνονται στην «καρεκλίτσα» τους,
αντιπαρέρχονται το δυστοπικό γεγονός
ότι οι ενέργειές τους παράγουν «ξύλινα κουτιά» (βλέπε: φέρετρα)
και χρησιμοποιούν «Ξύλινη Γλώσσα» ακόμη και στο Συλλογικό Πένθος.
Και βεβαίως,
τα ψεύτικα δάκρυά τους είναι η αηδιαστική απόπειρα για να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους
(ενοχές δεν έχουν διότι είναι παντελώς ασυνείδητοι
και χαρακτηρίζονται από ντιενεϊκή ψυχρότητα
που κάνει την ατμόσφαιρα των νεκροτομείων να μοιάζει με «Σαχάρα»).
*** Υπ’ αυτό το πλαίσιο,
όταν προχθές το βράδυ μαθεύτηκε η είδηση ότι αλλοδαποί και ημεδαποί ναζιστές
επέδραμαν στη Νέα Φιλαδέλφεια και είχαν σκοτώσει έναν άνθρωπο,
η Θλίψη αντικαταστάθηκε σχεδόν ακαριαία από την Οργή.
Οι επίδοξοι δολοφόνοι είχαν διασχίσει συνολικώς 1.500 χιλιόμετρα
και δη τα 500 χιλιόμετρα εντός τής ημετέρας επικράτειας (με είσοδο από την Κακαβιά),
και -παρά τις αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις
που υπήρχαν από τις γειτονικές χώρες προς τις Ελληνικές Αρχές-
έφτασαν ανενόχλητοι και παρελαύνοντες στην Αθήνα,
όπου και εξεπληρώσανε ανεμποδίστως τα βάρβαρα ένστικτά τους.
Η νύχτα τής Δευτέρας εκύλαγε αργά και βασανιστικά,
υπήρχαμε χιλιάδες άνθρωποι που επικοινωνούσαμε και ενημερωνόμασταν μέσω Διαδικτύου,
ο Ύπνος και η Καλοκαιρινή Ραστώνη είχαν παραπεμφθεί στις καλένδες,
τα «Τέμπη» έβρισκαν την τραγική αναβίωσή τους,
οι 57 νεκροί εκείνης τής τραγωδίας
έρχονταν να συμπυκνωθούν στον έναν νεκρό αυτής τής τραγωδίας.
Το πανομοιότυπο μοτίβο κατεδείκνυε
ότι ΚΑΙ στη συγκεκριμένη περίπτωση ευθύνονταν οι «Ένοχοι Χωρίς Ενοχές».
Η πρώτη αμιγώς πολιτική σκέψη που έκανα μετά από τη δολοφονία τού αθώου φιλάθλου,
συνεπύκνωνε το μείζον πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα Μας:
«Κοίτα να δεις…
Εμείς ξενυχτάμε από Θλίψη και από Οργή,
και οι πολιτικάντηδες ξενυχτάνε από Άγχος,
ψάχνοντας πώς θα αποσείσουν και θα μετατοπίσουν τις εγκληματικές ευθύνες τους.».
Θυμάστε τον Μητσοτάκη εκείνο το βράδυ που συνέβη η «Τραγωδία των Τεμπών»;
Άϋπνος έμεινε ο κακομοίρης,
κάνοντας απανωτές πρόβες μπροστά στον καθρέφτη του,
προκειμένου να εμφανιζόταν πειστικός μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.
Και όσο κι αν το τελικό αποτέλεσμα ήταν φριχτό
-καθώς, άλλο η Πρόβα, και άλλο η Παράσταση-
ο Μητσοτάκης επιβραβεύθηκε για την απαράμιλλη ανθρωπιά του
και επαναψηφίστηκε πανηγυρικά από το «41τακατό» τού ακρωτηριασμένου Εκλογικού Σώματος
(ο ακρωτηριασμός πιστοποιείται από την τεράστια αποχή).
Θυμάστε τον ανιψιό Καραμανλή εκείνο το βράδυ που συνέβη η «Τραγωδία των Τεμπών»;
Άϋπνος έμεινε ο κακομοίρης,
κάνοντας απανωτές πρόβες μπροστά στον καθρέφτη του,
προκειμένου να εμφανιζόταν πειστικός μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.
Και όσο κι αν το τελικό αποτέλεσμα ήταν φριχτό
-καθώς, άλλο η Πρόβα, και άλλο η Παράσταση-
ο ανιψιός Καραμανλής επιβραβεύθηκε για την απαράμιλλη ανθρωπιά του
και επαναψηφίστηκε πανηγυρικά από τούς συντοπίτες του στα Σέρρας
(παρεμπιπτόντως,
ως «Ψεύτικο Κλάμα» δεν λογίζεται μόνο το «Επιτηδευμένο Κλάμα»,
αλλά και το κλάμα που -ναι μεν είναι αληθινό, μα…-
έχει ως αφετηρία το Προσωπικό Συμφέρον κι όχι την εκάστοτε Τραγωδία αυτή καθ’ εαυτή).
ΚΑΙ τότε, ΚΑΙ τώρα, ο Μητσοτάκης είναι το «Κοινό Πρόσωπο»,
ενώ ο ανιψιός Καραμανλής έχει αντικατασταθεί στο «sequel» από τον Γιάννη Οικονόμου.
Αντιστοίχως, έχει αντικατασταθεί και η πομπώδης φράση
«Διασφαλίζουμε την ασφάλεια στα τρένα.»,
αφού η καινούργια ολόφρεσκη version διατυμπανίζει ότι
«Διασφαλίζουμε την ασφάλεια στα γήπεδα.».
…
Ο Μητσοτάκης είναι ένα ον με εξαιρετικό επιστημονικό και λογοτεχνικό ενδιαφέρον,
καθώς αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο
ένας πρωθυπουργός να χασκογελάει μιλώντας για τραγωδίες,
να πηγαίνει διακοπές εγκαταλείποντας τη χώρα στην (κακή) μοίρα της,
να κάνει χιουμοράκι εν μέσω καταστροφικών πυρκαγιών
και να λέει -απευθυνόμενος σε απεγνωσμένους πυροσβέστες-
ότι «Η Πελοπόννησο μονίμως μάς βγάζει δουλείτσα, ε;»
(ναι, είπε «Η Πελοπόννησο», ναι, εβάφτισε τις φονικές πυρκαγιές ως «δουλείτσα»),
να κάθεται σταυροπόδι σε κηδείες,
και πόσες ακόμη -ων ουκ έστιν αριθμός- συμπεριφορές
που καταμαρτυρούν την πλήρη απουσία ενσυναίσθησης
και κινητοποιούν τις «Κεραίες τής Ψυχιατρικής».
Ο Οικονόμου είναι επίσης ένα ον με εξαιρετικό επιστημονικό και λογοτεχνικό ενδιαφέρον,
καθώς αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο
ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος να κάθεται απομονωμένος σε καφετέρια τής Λαμίας
και -ωσάν κοινός αυνάνας- να τραγουδάει υβριστικά μηνύματα για αντίπαλο κόμμα
(ποιος δεν θυμάται το θλιβερό πλάνο με τον αναξιολύπητο χωριάτη
να κορυβαντιά -υπό τούς ήχους τού τραγουδιού «Live Is Life» των «Opus»-
και να εκφράζει το μένος του ωρυόμενος και άδων το σεξιστικό σύνθημα «Γαμώ το ΠΑ.ΣΟ.Κ.»).
Ο εν λόγω πολιτικάντης, λοιπόν,
ανέλαβε να μετουσιώσει εποικοδομητικά τη ροπή του στο Ψέμα
και έτσι υπήρξε με απόλυτη επιτυχία κυβερνητικός εκπρόσωπος από το 2021 έως το 2023.
Έχοντας πια καταφέρει να είναι «άνθρωπος τού Μητσοτάκη»
και να χαίρει τής απολύτου εμπιστοσύνης του
(μία κινεζική παροιμία λέει ότι
«Αν είσαι άξιος τής εμπιστοσύνης τού Μητσοτάκη, είσαι ανάξιος εμπιστοσύνης.»),
είχε έρθει η ώρα -αμέσως μετά από τις θριαμβευτικές φετινές Εκλογές-
να ανελάμβανε μία ειδική αποστολή υψηλών απαιτήσεων.
Ο «Χείριστος Υφυπουργός Αθλητισμού»,
μισητός για εκατομμύρια φιλάθλους αλλά ακλόνητος επί τέσσερα χρόνια,
είχε φέρει εις πέρας τη διατεταγμένη υπηρεσία
για σκανδαλώδη και ανερυθρίαστη εύνοια υπέρ συγκεκριμένης ομάδας,
και έπρεπε να μετατεθεί σε άλλο πόστο για ευνόητους λόγους.
Έτσι,
τώρα εστέλλετο ο Οικονόμου σε αυτήν την προστατευμένη «ηλεκτρική καρέκλα»
και ήταν δεδομένο ότι θα εσυνέχιζε το έργο τού προκατόχου του.
Όμως, πριν προλάβει καν να αφήσει έστω και ελάχιστα το στίγμα του,
συνέβη μία απρόσμενη καραμπόλα που προεκάλεσε διαφοροποίηση των δεδομένων.
Ο Μητσοτάκης εξεδίωξε κλοτσηδόν τον Μηταράκη,
ο «άνθρωπος τού Μητσοτάκη», ο «Γαμώ το ΠΑ.ΣΟ.Κ.»,
ήταν εδώ για να αναλάβει μία ακόμη πιο δύσκολη αποστολή.
Ο Γιαννάκης Οικονόμου,
αυτή η «μούρη» που τη βλέπεις και ακαριαία κατακλύζεσαι από Εμπιστοσύνη κι από Ασφάλεια,
ορ(κ)ίζεται με συνοπτικές διαδικασίες «Υπουργός Προστασίας τού Πολίτη»
(έχοντας σπουδές στη Γεωπονία,
προφανώς είπε «Τι να διατάζω αγροφύλακες, τι να διατάζω… χωροφύλακες»).,
Στις 28 Ιουλίου έδωσε ο Οικονόμου τον όρκο να προστατεύει τούς πολίτες,
στις 7 Αυγούστου, μόλις δέκα ημέρες μετά,
ένας πολίτης δολοφονείται από ανενόχλητους επελαύνοντες ναζιστές.
Και γαμώ τούς όρκους έδωσε ο πιστούλης-θεοσεβουμενούλης-ειλικρινούλης Γιαννάκης.
…
Όπως ήταν αναμενόμενο,
ουδεμία ουσιαστική ανάληψη ευθύνης υπήρξε μετά από τη δολοφονία στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Όπως ο σκευωρός ωτακουστής Μητσοτάκης παρέμεινε εμμονικά στη θεσούλα του
και απέπεμψε τον Δημητριάδη και τον Κοντολέοντα για το μέγα ανοσιούργημα των υποκλοπών,
όπως ο ανιψιός Καραμανλής παραιτήθηκε «για τα μάτια τού κόσμου»
επειδή οι Εθνικές Εκλογές θα ελάμβαναν χώρα εντός ολίγων εβδομάδων
και είχε το θράσος να ήταν ξανά υποψήφιος
αλλά και να δηλώνει μετά την κατάπτυστη επανεκλογή του ότι «Τα κάστρα δεν πέφτουν.»,
έτσι και ο Γιαννάκης Οικονόμου μοιράζει αφειδώς καρατομήσεις
και επιδίδεται σε αφ’ υψηλού αποστασιοποιημένη κριτική
αρνούμενος να βάλει στην γκιλοτίνα το κεφάλι που έχει τη βασική υπαιτιότητα
(ήτοι, το δικό του κεφάλι)
και φτάνει στο απώτατο κι απόπατο σημείο θράσους να ξεστομίζει αυτολεξεί
«Δεν θα ’χα κανέναν ενδοιασμό να παραιτηθώ -αν και είμαι μόλις δέκα ημέρες στη θέση μου-
αν το ζήτημα είχε να κάνει μ’ έναν πολιτικό σχεδιασμό.
Ο “Υπουργός Προστασίας του Πολίτη”
-όχι εγώ, (αλλά) ο κάθε “Υπουργός Προστασίας του Πολίτη”-
δεν είν’ αστυνομικός, δεν είν’ επιχειρησιακός,
για να καταστρώνει σχέδια αντιμετώπισης των χούλιγκαν
ή για να προβάλλει τ’ αυτονόητα
ότι “Δεν μπορεί να διανύουν τη μισή Ελλάδα και να μπορεί να σταματήσουνε κάπου.”.
Θα ήτανε ο εύκολος δρόμος “Ο Δρόμος της Παραίτησης”·
να αποφύγεις την Κριτική, την Πολιτική Κριτική, την Κομματική Κριτική.
Εγώ, αντιλαμβάνομαι την ευθύνη μου
-για όσον καιρό ο Πρωθυπουργός μ’ εμπιστεύεται σ’ αυτήν τη θέση-
να δουλέψουμε σκληρά με τους αξιωματικούς, με τους Έλληνες αστυνομικούς·
αυτή είν’ η εντολή που έδωσε -άλλωστε- ο κόσμος στη “Νέα Δημοκρατία”:
να βελτιώσουμε ό,τι βελτιώνεται,
να αλλάξουμε ό,τι αλλάζουμε,
και να κάνουμε μια “Ελληνική Αστυνομία” όπως πρέπει να είναι.».
ΘΛΙ-ΒΕ-ΡΟ(Σ).
Ένα παραλήρημα όπου κυριαρχούν ο Οπορτουνισμός, η Ανευθυνότητα,
η Αλαζονεία, οι Πομφόλυγες, η Μπουρδολογία, η Φλυαρία, η Μεγαλοστομία, η Κοροϊδία.
Η «Δυσκολοτέρα και Γενναιοτέρα των Πολιτικών Αποφάσεων», η Παραίτηση,
βαφτίζεται «Εύκολος Δρόμος»
για να δικαιολογηθεί η αρρωστημένη προσκόλληση στην «Καρέκλα»,
ενώ στην κορυφή δεσπόζει η υφέρπουσα σαθρή αντίληψη
«Σε κάθε εγκληματική αμέλειά μας,
θα ανταλλάσσουμε εμπιστοσύνη μεταξύ μας
και θα “ξηλώνουμε” τους υφισταμένους μας
ενώ εμείς θα παραμένουμε καρφωμένοι στη θεσούλα μας,
και κυρίως,
σε κάθε δολοφονία που θα οφείλουμε να έχουμε αποτρέψει και δεν θα αποτρέπουμε,
θα σάς τρίβουμε στη μούρη το “41τακατό” που μάς εδώσατε στις Κάλπες.».
Και ναι, όσο κι αν μάς πονάει,
εν τέλει, ο Μητσοτάκης, ο Καραμανλής και ο Οικονόμου εκπροσωπούν επάξια τη Νεοελλάδα.
Ο Μητσοτάκης, ο Καραμανλής και ο Οικονόμου είναι σάρκες εκ τής σαρκός τού Νεοέλληνα
και οι ποτισμένες με αίμα καθέδρες τους αντηχούν τη μακάβρια ατάκα τους:
«Ευχαριστώ που με εψηφίσατε. Ο επόμενος δολοφονημένος παρακαλώ…».
Ο Αθλητάμπουρας
