Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Σάββατο βράδυ…
Αν ίπτασαι πάνω από την Αθήνα
ή αν κοιτάζεις το λεκανοπέδιο από κάποιο πανοραμικό ύψωμά του,
δεσπόζει ένα φωταγωγημένο σημείο
που από τις 7 Αυγούστου βιώνει την τραγική σύνδεση με το Σκότος, με τον Σκοτωμό.
Η ζωή στην προσφυγική Νέα Φιλαδέλφεια
ανέκαθεν περιστρεφόταν γύρω από το γήπεδο τής Α.Ε.Κ.,
καθώς η «Ένωση» είναι πολυπτύχως η ζωογόνος δύναμη για την περιοχή.
Όταν, λοιπόν, οι ναζιστές χουλιγκάνοι τής Ντινάμο Ζάγκρεμπ
-με τη συνέργεια Παναθηναϊκών ομοϊδεατών τους,
αλλά και εκμεταλλευόμενοι την εγκληματική ολιγωρία που επέδειξαν οι Ελληνικές Αρχές-
διέπραξαν ακόμα μία μισαλλόδοξη επιδρομή τους
την παραμονή τού προγραμματισμένου αγώνα με την «Ένωση»,
το πέρασμά τους προεκάλεσε αποτέλεσμα που δεν έχει επιστροφή.
Ο δολοφονημένος 29χρονος φίλαθλος τής Α.Ε.Κ., ο Μιχάλης Κατσούρης,
είναι το (εκλιπόν) πρόσωπο που σημαδεύει τις δύο αναμετρήσεις,
το ματς παίρνει επειγόντως αναβολή, η έδρα αλλάζει,
η «Σκιά τού Θανάτου» έρχεται να σκεπάσει το Ποδόσφαιρο
και να διατυμπανίσει με τον πλέον αδιαμφισβήτητον τρόπο
ότι ο «Βασιλιάς των Σπορ» εξακολουθεί να φιλοξενεί έως τα έγκατά του τη Βία.
Να υπάρχει άραγε «Μετά Θάνατον Ζωή»;
Ποιος ξέρει;
Κάθε άνθρωπος έχει σε αυτό το ερώτημα τη δική του προσέγγιση,
αν και άπαντες ελπίζουμε ότι η απάντηση είναι καταφατική.
Όπως και να ’χει, όμως, το βέβαιο είναι ότι οι παραμένοντες εν ζωή, οι ζώντες,
(θα) εξακολουθούν εσαεί να παλεύουν
για τούς αδικημένους ανθρώπους που δεν είναι πια εδώ.
Η Ψυχή
-είτε είναι υπαρκτό μεταφυσικό μέγεθος,
είτε απλώς αποτελεί ένα λυτρωτικό αφήγημα
τής δικαιολογημένης απελπισίας που έχουμε εκ γενετής οι Θνητοί απέναντι στον Θάνατο-
πάντα (θα) ζητά Δικαιοσύνη, πάντα (θα) ζητά Δικαίωση.
*** Ο δολοφονημένος Μιχάλης έγινε -μέσω τού πρόωρου και βίαιου θανάτου του-
το σημαντικότερο κίνητρο και συνάμα η σημαντικότερη επιβάρυνση για την Α.Ε.Κ..
Τώρα πια, υπ’ αυτήν την πένθιμη συνθήκη,
η Πρωταθλήτρια Ελλάδος δεν είχε να αγωνιστεί μόνο για τη Φανέλα (ως ομάδα)
και για τα οικονομικά-λειτουργικά συμφέροντά της (ως εταιρεία),
αλλά πάνω απ’ όλα έμπαινε η ίδια η Ζωή.
Ζωή εναντίον Θανάτου. Δημοκρατία εναντίον Φασισμού.
Το Θηλυκό υπερέχει ντιενεϊκώς τού Αρσενικού,
η Ζωή και η Δημοκρατία ενίκησαν τον Θάνατο και τον Φασισμό
(έστω με τις μορφές που λέγονται «Νέμεση», «Εκδίκηση» και «Θεία Δίκη»),
τα Θηλυκά ενίκησαν τα Αρσενικά, με την αρωγή που τούς προσέφερε το Ουδέτερο.
Το «Δραματικότερο των Ουδετέρων», το Πεπρωμένο, ήταν εδώ!
Λες και μετά από τη δολοφονία,
υπήρξε ένας τιμωρητικός συγχρονισμός που μετήλθε το Σύμπαν
προκειμένου να εδίδασκε την Ταπεινότητα και τη Ματαιότητα
στη Ντινάμο Ζάγκρεμπ και στους οπαδούς της.
Και στα δύο παιχνίδια, διάχυτη η Ειρωνεία, διάχυτος ο Περιπαιγμός.
Η κροατική ομάδα προηγήθηκε στο ματς που διεξήχθη στην έδρα της
και εν τέλει -παρ’ ότι θα μπορούσε να είχε καταγάγει έως και θρίαμβο-
βρέθηκε να γνωρίζει την ήττα με σκορ 1-2
και έχοντας να έδινε τον επαναληπτικό αγώνα σε ένα γήπεδο
όπου στον περιβάλλοντα χώρο του οι «επίλεκτοι» κάφροι της είχαν επιφέρει τη Δυστυχία.
*** Σάββατο βράδυ, λοιπόν…
Το ματς ξεκινάει, η Α.Ε.Κ. είναι αναμφιβόλως το φαβορί,
όμως τα πράγματα στραβώνουν και μάλιστα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Η ιερή υπόσχεση «Θα προκριθούμε για τον Μιχάλη.»
κινδυνεύει να μετατραπεί σε ανίερο φιάσκο,
η ψυχή τού δολοφονημένου κινδυνεύει άμεσα να μείνει αδικαίωτη,
το ματς έχει εισέλθει στις καθυστερήσεις (5 λεπτά)
και ο φωτεινός πίνακας τού σταδίου δείχνει το καταδικαστικό «0-2».
Κι όμως, το σφύριγμα τής λήξης μαρτυρά ότι σε αυτά τα λίγα λεπτά συνέβη ΘΑΥΜΑ!
Ονείρου Έπος!
Στο 91΄37΄΄ ο Αραούχο στέλνει την μπάλα στα δίχτυα
και φέρνει το συνολικό σκορ των δύο αναμετρήσεων σε ισορροπία.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες,
αυτό το γκολ θα είχε κατευναστική λειτουργία
και θα κινητοποιούταν το ένστικτο τής αυτοσυντήρησης
που θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια το ματς στην παράταση,
αλλά μία μεταφυσική απαίτηση πλανάται στην ατμόσφαιρα
και συμπυκνώνεται στην ολόψυχη προτροπή τού Κόσμου προς την Ομάδα:
«Κι άλλο γκολ, κι άλλο γκολ, Α.Ε.Κ., βάλε κι άλλο γκολ.».
Και όντως,
ενώ ο χρόνος των καθυστερήσεων έχει εκπνεύσει και παίζεται η τελευταία φάση τού αγώνα,
η Σημειολογία κάνει εις διπλούν την εμφάνισή της,
θέλοντας να συμμετάσχει με τη δική της ανεξίτηλη σφραγίδα στην Ιστορία.
Ο Λιούμπισιτς,
ένας εκ των καλυτέρων ποδοσφαιριστών τής Ντινάμο και σκόρερ τού 0-2,
υποπίπτει σε πέναλτι που καταλογίζεται με τη χρήση τού «V.A.R.»,
ο Λιβάϊ Γκαρσία αποτυγχάνει να νικήσει τον αντίπαλο τερματοφύλακα,
αλλά -μετά την απόκρουση τού εκπληκτικού Λιμπάκοβιτς-
ο Κροάτης στόπερ Βίντα παίρνει το «ριμπάουντ» και σκοράρει με κεφαλιά.
Ο καλύτερός σου παίκτης υποπίπτει στο πέναλτι-αποκλεισμό σου,
ο αντίπαλος συμπατριώτης σου οριστικοποιεί τον αποκλεισμό σου.
ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ!
*** Αμέσως μετά τη λήξη τού πρώτου ματς που διεξήχθη στην Κροατία,
η σκέψη μου ανέτρεχε στους προφυλακισμένους ναζιστές-δολοφόνους,
καθώς η ψυχολογική κατάστασή τους
διέθετε εξαιρετικό κοινωνιολογικό και λογοτεχνικό ενδιαφέρον.
Αυτά τα θλιβερά όντα,
αυτά τα «παιδιά-σκουπίδια» που προέρχονται από «γονείς-σκουπίδια»
(σπανιότατες είναι οι εξαιρέσεις,
όπου το παιδί εξελίσσεται σε «σκουπίδι» ενώ έχει αξιόλογους γονείς),
αυτά τα «σκουπίδια», λοιπόν,
βρισκόντουσαν «πίσω από τα κάγκελα» σε μία ξένη χώρα,
στιγματισμένα με μία δολοφονία, διωκόμενα για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης,
και με τα μαντάτα από το Ζάγκρεμπ να είναι δυσάρεστα.
Ε…, όσο απάνθρωπος κι αν είσαι, όσο κι αν σε διακρίνει συναισθηματική νέκρωση,
θα σε καταλάβει η «Αίσθηση τής Ματαιότητας»
όταν διαπιστώνεις πως ο δρόμος που έχεις διαλέξει σού προσφέρει απανωτές οδυνηρές ήττες.
Αυτά τα πάλαι ποτέ παιδιά, τα καταστροφικώς γαλουχημένα από τούς γονείς-σκουπίδια,
είναι τώρα πια ενήλικοι-σκουπίδια που έχουν την προσωπική τους ευθύνη.
Ο ανεπανάληπτος αγώνας τού Σαββάτου,
είναι εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο ότι επέτεινε την ψυχολογική συντριβή
που βιώνουν οι αποκρουστικοί ναζιστές-δολοφόνοι εκ Κροατίας.
Όντες ακρωτηριασμένοι,
αφού δεν έχουν το δεύτερο σημαντικότερο αγαθό, την Ελευθερία
(το πρώτο είναι βεβαίως η Υγεία),
όντες αποκλεισμένοι από τη Ζωή,
όντες αποκλεισμένοι -μέσω τής ομάδας τους- και από το Ποδόσφαιρο,
ενδεχομένως αρκετοί από δαύτους να αμφισβητούν -έστω στιγμιαία- τις αντιλήψεις τους
κι ίσως κάποιοι ελάχιστοι να βρουν και τη δύναμη να αλλάξουν πορεία
(λέω «ελάχιστοι», διότι χρειάζονται τεράστια αποθέματα ψυχής,
ώστε να ξεκινάς την Αλλαγή αποδεχόμενος ότι είσαι «σκουπίδι»,
καθώς πρέπει να διανύσεις παρασάγγες για να αξίζεις να θεωρηθείς ξανά «άνθρωπος»).
Η Ντινάμο Ζάγκρεμπ είναι εξαιρετική ομάδα
και σίγουρα δεν είναι όλοι οι οπαδοί της ναζιστές-δολοφόνοι.
Όμως, το έγκλημά της (έγκλημα που διαπράττουν κι άλλες ομάδες ανά τον κόσμο),
είναι ότι έχει επιτρέψει
-για λόγους που γνωρίζουν οι διοικούντες της κι εμείς δυνάμεθα να αντιληφθούμε-
να κάνουν κουμάντο και να την αντιπροσωπεύουν αυτά τα «σκουπίδια».
Ως εκ τούτου, κηρύσσεται πρωτοδίκως ένοχη για «ανθρωποκτονία εξ αμελείας»,
που -επί τής ουσίας- θα πρέπει σε δεύτερο βαθμό αυτή η κατηγορία να μετατραπεί
σε «ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο».
Σ.Σ. Θυμάστε την -απολύτως σχετική με τα τεκταινόμενα-
περιβόητη δήλωση που έκανε το 1995 ο «Πατριάρχης τής Παράγκας», ο Σωκράτης Κόκκαλης,
όταν επιδιδόταν σε προκαταβολική αγιοποίηση των οπαδών τού Ο.Σ.Φ.Π.
που ετοιμαζόντουσαν για την εκστρατεία στο «Final-4» τής Σαραγόσα;
Θυμάστε τι είχε πει,
λίγο πριν εξέσπαγε στους δρόμους τής ισπανικής πόλης
το ασταμάτητο «ξύλο» ανάμεσα σε Ολυμπιακούς και Παναθηναϊκούς;
«Αυτούς τους οπαδούς έχουμε,
και δεν μπορούμε αλλά ούτε και θέλουμε να τους αλλάξουμε.».
Συνελόντι ειπείν,
δείξε μου τούς οπαδούς σου, να σού πω ποιος (σύλλογος) είσαι.
*** Επιμύθιο:
Άλλοτε, ο αγώνας Α.Ε.Κ.-Ζάγκρεμπ 2-2 θα ήταν «Ύμνος προς το Ποδόσφαιρο».
Τώρα, η Πρόκριση τής Α.Ε.Κ. είναι «Ύμνος προς τη Ζωή»,
όσο κι αν η μουσική και οι στίχοι έχουν την «Υπογραφή τού Θανάτου»·
αν μη τι άλλο, η Ερμηνεία εστάθη στο «Ύψος των Περιστάσεων»,
και οι ερμηνευτές -ήτοι, η Ομάδα και ο Κόσμος-
ετίμησαν στο έπακρο την Ιερότητα τής Τραγωδίας.
Όταν σε μία αναμέτρηση,
ο σκόρερ σχηματίζει με τα δάχτυλα το αρχικό γράμμα «Μ»
και αμέσως μετά ζητά από τον πάγκο την Κιτρινόμαυρη Φανέλα που γράφει «Μιχάλης 21»
ώστε να την υψώσει προς τον Κόσμο,
όταν και ο προπονητής -ανεβασμένος στους ώμους ποδοσφαιριστή του-
υψώνει την Κιτρινόμαυρη Φανέλα που γράφει «Μιχάλης 21»,
όταν η Κιτρινόμαυρη Φανέλα που γράφει «Μιχάλης 21» αναβαθμίζεται σε Λάβαρο,
ίσως αυτός ο Μιχάλης -αν υπάρχει κάπου- να τα βλέπει και να δικαιώνεται,
ίσως αυτός ο Μιχάλης -αν δεν υπάρχει κάπου- να μην τα βλέπει και να μη δικαιώνεται,
αλλά το βέβαιο είναι πως η Ζωή και η Κοινωνία πηγαίνουν μπροστά
όταν οι άνθρωποι επιτελούμε το Ηθικό Χρέος.
ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ.
οΜήρου έπος!
Ο Αθλητάμπουρας
