Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ξεκινώ απευθύνοντάς σας μία απρόσμενη ερώτηση:
«Αν ήταν εφικτό το “Ταξίδι στον Χρόνο”,
θα επιθυμούσατε να επηγαίνατε στο Παρελθόν ή στο Μέλλον;».
Η απάντηση είναι δύσκολη και σύνθετη, αλλά συνάμα εύκολη και απλή·
είναι εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο,
ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων θα επιλέξουν το «Ταξίδι στο Παρελθόν»,
διότι ουδείς θέλει -υπό φυσιολογικές συνθήκες ζωής- να μάθει τι τού επιφυλάσσει το Μέλλον,
όπως επίσης άπαντες συνδυάζουν αυτήν τη σουρεαλιστική μετάβαση
με τα συναισθηματικά ορόσημα που συμπυκνώνονται στην υπέροχη έννοια «Αναμνήσεις».
Κάποτε,
σε εποχές που δεν απέχουν παρασάγγας από το Σήμερα,
οι τοίχοι στα παιδικά και εφηβικά δωμάτια ήταν γεμάτοι με πόστερς,
όπου απεικονίζονταν τα Πρότυπα, τα Είδωλα, τα Όνειρα.
Κάποτε,
τα αγορίστικα περιοδικά ξεπουλούσαν
όταν έβαζαν στο «σαλόνι» τους μία αφίσα με σταρς τής Μουσικής και τού Ποδοσφαίρου,
με μουσικά συγκροτήματα και με ομάδες.
Κάποτε,
η Διακόσμηση ήταν μεν πρωτόγονη αλλά και συγκλονιστικά οραματική.
Εκείνοι οι τοίχοι,
οι ταπεινοί και ταυτοχρόνως υπερφίαλοι, οι σιωπηλοί και ταυτοχρόνως κραυγάζοντες,
ήταν ο καμβάς των φιλοδοξιών και των οραμάτων.
Όμως, κάπου σε μια άκρη,
κρυμμένος κι αόρατος, παραμονεύων και -ενίοτε- καιροφυλακτών,
άλλοτε άδικος και άλλοτε δίκαιος, άλλοτε τρυφερός και άλλοτε αδυσώπητος,
υπήρχε ο στίχος τού Κώστα Βάρναλη «Αχ, πού ’σαι, Νιότη, που ’λεγες, πως θα γινόμουν άλλος.».
Κάποτε,
σε εποχές που δεν απέχουν παρασάγγας από το Σήμερα,
αλλά -τηρουμένων των αθλητικών μεγεθών- φαντάζουν ως μακρινό παρελθόν,
οι πιτσιρικάδες που είχαν ασπαστεί διά βίου την Παναθηναϊκή Ιδέα
μετέτρεπαν τούς τοίχους των δωματίων τους σε «Μουσείο Ινδαλμάτων»·
το Λούβρο και το Πράντο ωχριούσαν μπροστά σε αυτήν την γκαλερί,
όπου ο Δομάζος, ο Αντωνιάδης, ο Καμάρας, ο Πούσκας,
ο Σαραβάκος, ο Ρότσα, ο Ζάετς, ο Γκμοχ, ο Βαζέχα, ο Μπορέλι,
ο Κυράστας, ο Καραγκούνης, ο Σισέ (και πόσοι ακόμα),
έκαναν την Τέχνη και την Αδρεναλίνη να χτυπούν… Πράσινο!
Όμως, ο αμείλικτος Χρόνος,
αυτός ο στυγνός διαβάτης που δεν ορρωδεί προ ουδενός,
αυτός ο αδηφάγος καταναλωτής στιγμών και μεγαλείων,
αυτός ο αδιάλειπτος παραγωγός αναμνήσεων,
επέφερε τον βίαιο διακοσμητικό εκσυγχρονισμό και τον ψυχρό μινιμαλισμό
χρησιμοποιώντας ως «Εφιάλτη» τον επιχειρηματία Γιάννη Αλαφούζο.
Από το 2012 και εντεύθεν,
τα πόστερς στα «Παναθηναϊκά Δωμάτια» σπανίως ανεβαίνουν πια,
όχι επειδή είναι ντεμοντέ, όχι επειδή οι νέες τάσεις απαγορεύουν τις αφίσες στους τοίχους,
αλλά επειδή λείπουν τα Πρότυπα, τα Είδωλα.
Έτσι, τα Όνειρα αισθάνονται χαμένα, νοιώθουν ορφανά κι αδέσποτα,
ψάχνουν λίγη τροφή και λίγο νερό ίσα-ίσα για την επιβίωση,
μα λείπουν τα πρόσωπα που θα ενσαρκώσουν το Όραμα.
Από την ημέρα που ο ολυμπιακόφρων εφοπλιστής και μιντιάρχης
απέκτησε -και μάλιστα, έναντι μηδενικού αντιτίμου-
το πλειοψηφικό μετοχικό πακέτο στην «Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός»,
επήλθαν ο Μαρασμός, η Παρακμή, η Κατάντια.
Οι Τίτλοι, οι οποίοι ήταν στο Παρελθόν ο Κανόνας, τώρα μετατρέπονταν σε Εξαίρεση,
καθώς οι προπονητές και -κυρίως- οι ποδοσφαιριστές
που επιλέγονταν για να φορέσουν την Ιερή και Ιστορική Φανέλα με το «Τριφύλλι»,
ήταν ως επί το πλείστον θλιβεροί μισθοφόροι και παντελώς ατάλαντοι υπαλληλίσκοι
που απετελούσαν όνειδος για τον Σύλλογο και εν γένει για το Άθλημα.
Οι αναλαμπές ήταν ελάχιστες, οι αναζωπυρούμενες ελπίδες ήταν εν ριπή οφθαλμού κατασβηνόμενες,
μέχρι που -μετά την κατάκτηση τού Κυπέλλου Ελλάδας τον Μάϊο τού 2022-
δόθηκε η αίσθηση ότι υπήρχε πρόθεση για ριζική αλλαγή επί τα βελτίω.
Φευ…
Όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων,
ο συναισθηματικά αποστασιοποιημένος ιδιοκτήτης τής εταιρείας
και ο περιορισμένων ικανοτήτων προπονητής τής ομάδας,
έχουν δημιουργήσει ένα σύνολο που αδυνατεί να συνδέσει ξανά τον Παναθηναϊκό
με τα δωμάτια των παιδιών και των εφήβων (αλλά και των μεγαλυτέρων σε ηλικία).
Το πικρό ερώτημα «Ποιον να βάλω αφίσα στον τοίχο; Τον Μπεκ ή τον Αγιούμπ;»,
τώρα απέκτησε μεν διαφορετική επωνυμολογία, αλλά η ουσία δεν αλλάζει:
«Ποιον να βάλω αφίσα στον τοίχο; Τον Σπόραρ ή τον Βέρμπιτς;».
Τού Π.Α.Ο. το ρόστερ, η Ντροπή τού Πόστερ.
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ηγέτες που θα δώσουν αξία (και) στους συμπαίκτες τους,
ο Παναθηναϊκός δεν αξίζει -είτε σε επίπεδο μονάδων, είτε σε επίπεδο ομάδας-
να καταστρέψει αισθητικά οποιονδήποτε τοίχο αυτής τής χώρας.
*** Όπως είχα προαναγγείλει από το προχθεσινό πόνημα με τίτλο «ΡΟΜΠΕΣ»
(πόνημα που απετέλεσε το δεύτερο μέρος τής διλογίας για το ζεύγος Αλαφούζος-Γιοβάνοβιτς
και μπορείτε να το αναγνώσετε στον σύνδεσμο
https://www.zougla.gr/sports/article/rompes-2078862)
πάμε να αναλύσουμε το έμψυχο -και συχνά, άψυχο- υλικό τού συμπρωτοπόρου τής βαθμολογίας.
Ενημερώνω προκαταβολικώς,
ότι η καταγραφή θα γίνει με την κλασική ποδοσφαιρική σειρά «άμυνα-κέντρο-επίθεση»,
δεν θα αναφερθούν οι ποδοσφαιριστές που ανήκουν μεν στην ομάδα
αλλά έχουν αμελητέα ή μηδενική συμμετοχή στις αγωνιστικές υποχρεώσεις,
ενώ θα υπάρχει επιχρωματισμός στα ονοματεπώνυμα
που θα πρεσβεύει την ουσία και την τελική ετυμηγορία τής αξιολόγησης
(Πράσινο=Θετικό, Κίτρινο=Ουδέτερο, Κόκκινο=Αρνητικό).
Αλμπέρτο Μπρινιόλι
Ο καλύτερος τερματοφύλακας τού πρωταθλήματος.
Εγγύηση κάτω από τα δοκάρια, ευφυής, παθιασμένος,
με ελάχιστα λάθη, με δεκάδες σωτήριες επεμβάσεις,
θα πρέπει να μείνει για χρόνια στον Παναθηναϊκό
καθώς -πέρα από τις αδιαμφισβήτητες δυνατότητές του-
έχει αναπτύξει έντονη συναισθηματική σχέση με τον Σύλλογο και με τον Κόσμο του.
Βαθμός: 8,5
Χόρντουρ Μάγκνουσον
Ο Μάγκνουσον είναι ένα από τα πουλέν μου.
Μόλις 20 ετών σέντερ-μπακ, με τεράστιες προοπτικές εξέλιξης,
εξαιρετικός ΚΑΙ στο «ψηλό παιχνίδι», ΚΑΙ «με την μπάλα κάτω»,
με αξιοθαύμαστη ικανότητα στο «Build-Up» και στις εφορμήσεις,
ο καλύτερος και πιο απειλητικός στις εκτελέσεις φάουλς,
είναι από τούς ελάχιστους ποδοσφαιριστές τού φετινού Παναθηναϊκού
που δεν διστάζει να βγει από την «Comfort Zone» τής θέσης του.
Ναι, υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις που είναι επιρρεπής στο λάθος,
αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως βρίσκεται σε μετεφηβική ηλικία
και ότι αποκτώντας τη δέουσα εμπειρία θα εξαλείψει τις λιγοστές ατέλειές του.
Βαθμός: 8
Μπαρτ Σένκεφελντ
Ο παλαιότερος σέντερ-μπακ στο φετινό ρόστερ τού Παναθηναϊκού.
Έμπειρος, πολύ καλός στα ανασταλτικά καθήκοντά του,
συγκεντρωμένος στο παιχνίδι και -όταν χρειαστεί- αυταπαρνητικός,
είναι αμυντική εγγύηση όσο κι αν έχει στο παθητικό του κανά-δυο τρομακτικά «τσαφ».
Αν δέσουν έτι περαιτέρω με τον Μάγκνουσον και αν εξαλείψουν τις λιγοστές ασυνεννοησίες τους,
θα πρόκειται για άριστο κεντρικό αμυντικό δίδυμο.
Βαθμός: 8
Ζβόνιμιρ Σάρλια
Ο Σάρλια ήρθε στον Παναθηναϊκό
υφιστάμενος προκαταβολικώς την -εν μέρει, δικαιολογημένη- αμφισβήτηση,
αφού έμεινε ελεύθερος από την πρώην ομάδα του, την τουρκική Άνκαραγκουτσου,
μετά τη 19η θέση της και τον υποβιβασμό της στη δεύτερη κατηγορία.
Το γεγονός ότι ως βασικός στόπερ στην εν λόγω ομάδα είδε την εστία της να παραβιάζεται 65 φορές,
παρήγαγε εύλογη ανησυχία για την έλευσή του,
όμως όταν έχει κληθεί να βοηθήσει την ομάδα
-είτε συνήθως ερχόμενος από τον πάγκο, είτε ως βασικός-
πάντα αγωνίζεται με πάθος και με συναίσθηση των ευθυνών του.
Βεβαίως, η ευμετάβλητη απόδοσή του και το περιορισμένο «ταβάνι» του,
δεν επιτρέπουν συνολικώς καλή αξιολόγηση,
όμως οφείλουμε να τού αναγνωρίσουμε πως ό,τι έχει το δίνει
και -ακόμη σημαντικότερο- πως ενδιαφέρεται για την ομάδα.
Ήρθε για να παίξει, δεν ήρθε για να κοροϊδέψει,
δεν μού πάει να τού βάλω εξήμισι, πόσω μάλλον έξι (θαυμάσατε ρίμα;).
Βαθμός: 7
Γιάννης Κώτσιρας
Είναι αδιαμφισβήτητες οι ικανότητές του
και ξαφνιάζομαι για την πλημμυρίδα αμφισβητήσεων που εκτοξεύονται εναντίον του,
όσο κι αν ορισμένες στιγμές απροσεξίας πυροδοτούν την αρνητική κριτική.
Ένας «full back» με δυναμισμό και με πάθος,
που καλύπτει επαρκέστατα τη δεξιά πλευρά τής άμυνας
και συνάμα μπορεί να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στις αντίπαλες οπισθοφυλακές
με το συνδυαστικό ποδόσφαιρό του και με τούς θρασείς διεμβολισμούς του.
Στο πρόσωπό του οι Παναθηναϊκοί δείχνουν να έχουν βρει έναν νέο «Βύντρα»,
πάνω στον οποίο θα εκτονώνουν την ανάγκη τους για «κράξιμο»
και θα βιώνουν μαζί του μία σχέση α λα «Μόντι Πάϊθον».
Τον πιστεύω και τον στηρίζω αναφανδόν.
Βαθμός: 8
Χουάν Κάρλος Πέρεθ Λόπεθ (Χουανκάρ)
Όταν άκουσα για πρώτη φορά τη φωνή του,
είχα ξαφνιαστεί διότι δεν εταίριαζε με την ενήλικη εικόνα του·
η λεπτή, αστεία και σχεδόν εγγαστρίμυθη χροιά του,
δίνει την αίσθηση ότι προ ολίγου αυτός ο τυπάκος ανέπνευσε μπαλόνι με ήλιο
και προσπαθεί να το αξιοποιήσει ακόμη κι αν το αέριο είναι πλέον ξεθυμασμένο.
Όμως, αυτή ακριβώς η φωνή, μαρτυρά και τον χαρακτήρα τού ανδρός,
ο οποίος είναι χαβαλές, επιπόλαιος και με ιλιγγιώδεις διακυμάνσεις.
Πέρυσι έκανε μία εξαιρετική χρονιά, φέτος κάνει μία τραγική χρονιά.
Πέρυσι έκανε μία εξαιρετική χρονιά διότι δεν υπήρχαν απαιτήσεις,
φέτος κάνει μία τραγική χρονιά διότι υπάρχουν απαιτήσεις.
Ο Χουανκάρ είναι «Y.O.L.O.» και φαίνεται.
Η αλήθεια για την αξία του δεν φαίνεται στην περυσινή χρονιά, αλλά στη φετινή,
όπου οι σέντρες του
-με εξαίρεση τον «διαβήτη» στον Ιωαννίδη, στο ματς με τον Παναιτωλικό-
έχουν ανοιχτό συμβόλαιο με τα κεφάλια των αντιπάλων
και τα σουτ που εξαπολύει έχουν ανοιχτό συμβόλαιο με τη… «N.A.S.A.».
Η αίσθηση ότι πρόκειται για «full back» περιωπής, εξελίσσεται σε ψευδαίσθηση.
Βαθμός: 7
Φακούντο Σάντσες
Ο Σάντσες ανήκει στη φουρνιά που συμπυκνώνεται στον όρο «Αλαφούζια Εγκλήματα»·
Αρχής γενομένης από την εποχή τού περιβόητου Στραματσόνι,
ο ιδιοκτήτης τής «Π.Α.Ε.» είχε πάθει παράκρουση καταστροφικίτιδας
και έφερνε στην ομάδα κάθε ασήμαντο μισθοφόρο, κάθε άσχετο, κάθε μετριότητα.
Σε επίπεδο ποδοσφαιρικής αξίας ο Σάντσες ίσα που πιάνει τη βάση,
οπότε ο Παναθηναϊκός ήταν και είναι γι’ αυτόν «καλή φάση».
Επέζησε τής απομακρύνσεως των ομογάλακτων τραχανοπλαγιάδων,
παίρνει τα φραγκάκια του, σκουπίζει επιμελώς τον πάγκο,
μια στο τόσο -όταν δεν υπάρχουν εναλλακτικές για την ομάδα-
μπαίνει αναγκαστικά σε κανά ματσάκι και ξεμουδιάζει,
δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε «αδιάφορος», αλλά είναι σίγουρα μία ευνοημένη μετριότητα.
Δεν προκαλεί εντάσεις, δεν διαμαρτύρεται, δεν φαίνεται,
δείχνει μία σεβαστή μαχητικότητα όταν καλείται να βοηθήσει, και that’s all.
Βαθμός: 5
Γιώργος Βαγιαννίδης
Ο «κατά φαντασίαν “Κωνσταντέλιας”» τού Παναθηναϊκού.
Αναμφίβολα έχει ικανότητες και ταλέντο άνω τού μετρίου,
αλλά είναι αφόρητα επιπόλαιος, απολύτως επιρρεπής στο λάθος, και -κυρίως- ψωνισμένος.
Ο Βαγιαννίδης είναι ένα «χατζηγιοβανοειδές»
και πιθανότατα θα έχει την ίδια κατάληξη που είχαν και τα επονομαζόμενα ως «μωρά τού Δώνη».
Μπερδεμένος ανάμεσα στις προσωπικές ονειρώξεις του
ότι είναι κορυφαίος «full back» και συνάμα -δυνητικώς- κορυφαίος εξτρέμ,
καταλήγει εν τέλει να είναι ο πιο χαζοβιόλης ποδοσφαιριστής τής ομάδας.
Το γεγονός ότι είναι 22 ετών δεν αποτελεί δικαιολογία,
διότι τα σφάλματά του δεν είναι προϊόντα στιγμής αλλά νοοτροπίας.
Επελέγη ως βασικός στον πρώτο ημιτελικό τού Κυπέλλου με τον Π.Α.Ο.Κ. στην «Τούμπα»
και με τις εγκληματικές ολιγωρίες του επέταξε απαθώς στα σκουπίδια την ευκαιρία του·
ήδη ο Παναθηναϊκός πληρώνει εκείνην τη χρησιμοποίησή του,
με τον αποκλεισμό και με την απώλεια τής διεκδίκησης τού Κυπέλλου.
Είναι πηγή κινδύνου για την άμυνα, δεν είναι συγκεντρωμένος, είναι φιγουρατζής,
ο τρόπος παιχνιδιού του παραπέμπει σε κομπάζοντες νάρκισσους
που περιφέρονται απελπισμένοι σε γηπεδάκια «5Χ5».
Καμία εμπιστοσύνη.
Βαθμός: 4
Κριστιάν Γκάνεα
Η παράξενη ιστορία γύρω από την υγεία του δεν πήρε διαστάσεις,
διότι εδώ είχαμε να κάνουμε με αναπληρωματικό και όχι με βασικό στέλεχος,
αφού ο παίκτης αποκτήθηκε ως «back-up» τού Χουανκάρ.
Από τις αρχές Δεκεμβρίου η «Π.Α.Ε.» διέρρευσε
ότι ο Γκάνεα θα έμενε για τρεις μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης
λόγω επιπλοκών που τού προεκλήθησαν από τον Κορωνοϊό,
αλλά έκτοτε -πέντε μήνες μετά- ο αθλητής αγνοείται.
Να είναι καλά ο άνθρωπος και να επανέλθει δριμύτερος,
αν και σε αμιγώς ποδοσφαιρικό επίπεδο δεν είδαμε κάτι ιδιαίτερο·
πάνω-κάτω στο ίδιο πλαίσιο απόδοσης ο «back-up» με τον… «front-up».
Βαθμός: 6
Τιμοτέους Πούχατς
Ήρθε από την Ουνιόν Βερολίνου δανεικός για έξι μήνες,
με μηδενικό κόστος για την «Π.Α.Ε.»
και με την προοπτική να αποτελέσει το «back-up» τού Χουανκάρ
μετά από τον αναγκαστικό παροπλισμό τού Γκάνεα.
Καμία διαφορά, καμία αυξομείωση,
η αριστερή πλευρά τής άμυνας τού Παναθηναϊκού πάσχει γενικώς,
είτε ο Πούχατς είναι αναπληρωτής τού φετινού Χουανκάρ,
είτε ο Πούχατς είναι αναπληρωτής τού αναπληρωτή τού φετινού Χουανκάρ,
είτε ο φετινός Χουανκάρ ήταν αναπληρωτής τού Γκάνεα,
είτε ο φετινός Χουανκάρ είναι αναπληρωτής τού Πούχατς,
δεν εκπέμπεται το παραμικρό σήμα στις ποδοσφαιρικές κεραίες μας.
Θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι ο Πολωνός αμυντικός όπως ήρθε θα φύγει.
Εν κατακλείδι, κερδίζει ο «παλιός» και αποχωρεί πάραυτα ο «νέος».
Δανεικός και γυριστός.
Βαθμός: 5
Δημήτρης Κουρμπέλης
Ιδανικός αρχηγός για τον Παναθηναϊκό επί Αλαφούζου,
ανάξιος αρχηγός για τον Παναθηναϊκό.
Ο Κουρμπέλης ανήκει στην ιδιαίτερη κατηγορία ατόμων
που σού προκαλούν ζημιά ακόμη κι όταν σε ευεργετούν·
αυτή η αλλόκοτη συνθήκη ισχύει με κάθε υπερεκτιμημένο άνθρωπο.
Ο Κουρμπέλης είναι υπερεκτιμημένος
και ετούτη η θεωρητικώς ευνοϊκή κατάσταση φτάνει εν τέλει να λειτουργεί κατάφωρα εις βάρος του.
Αναμφιβόλως έχει ποδοσφαιρικές ικανότητες
και συχνά δίνει την αίσθηση ότι είναι πολύτιμος για την ομάδα,
αλλά όμως φέρει ένα τεράστιο μειονέκτημα που αδυνατεί να το αποσείσει·
εγκλωβισμένος στην ευφημισμένη εικόνα
που τού έχουν δημιουργήσει οι γλείφτες αθλητικογράφοι και οι «μυρωδιάδες» φίλαθλοι,
καταλήγει να μετατρέπει σε παντιέρα τα συμπλέγματά του.
Ο Δημήτρης Κουρμπέλης θα ήταν ένας μέσος παγκόσμιας κλάσης, αν δεν ήταν κομπλεξικός.
Ως εκ τούτων,
έχουμε να κάνουμε με έναν χρήσιμο ποδοσφαιριστή και καλόν χαρακτήρα,
που όμως στις κρίσιμες στιγμές δειλιάζει, λιγοψυχεί, καταρρέει.
7 γκολ σε 143 ματς με τον Παναθηναϊκό. 1 γκολ κάθε 20 ματς.
8 ασίστ σε 143 ματς με τον Παναθηναϊκό. 1 ασίστ κάθε 18 ματς.
Η μοναδική πρεμούρα του είναι να γυρίζει προς τα πίσω την μπάλα.
«Αμυντικός μέσος»; Και λοιπόν;
«Ανασταλτικός μέσος»; Και λοιπόν;
Κάποτε ο μέγας Ζάετς έπαιζε μέχρι και λίμπερο,
αλλά αυτό δεν στεκόταν εμπόδιο για να εμοίραζε «σακούλες»,
να έκανε αδιανόητες επελάσεις,
να έβαζε γκολάρες και να έβγαζε πρώτο σκόρερ τον Σαραβάκο με τις ασίστ του.
Ο Κουρμπέλης -ακόμη κι αν βρεθεί μπροστά σε κενή εστία-
παθαίνει ταράκουλο και χάνει επανειλημμένως τα άχαστα·
χαρακτηριστική είναι η ευκαιρία που είχε απολέσει στο εντός έδρας ματς με τον Ατρόμητο,
αλλά δεν είναι βεβαίως κι η μοναδική.
Και το χειρότερο είναι,
ότι στις 18 Φεβρουαρίου που εσκόραρε μετά από τρία ολόκληρα χρόνια στην αναμέτρηση με τον Βόλο
(και μάλιστα, με εξ επαφής πλασέ που βρήκε δίχτυα επειδή εξελίχθηκε σε «τσαφ»),
εκοίταξε με τουπέ και με επιτιμητικό υφάκι προς την κερκίδα
λες και είχε βάλει γκολ εφάμιλλο τού Μαραντόνα στον αγώνα με την Αγγλία
ή τού Μέσι στον αγώνα με τη Χετάφε.
Προσωπικώς αξιολογώ πως αν ο Κουρμπέλης φύγει από τον Παναθηναϊκό
και επέλθει ο απογαλακτισμός τής ομάδας από το πρόσωπό του,
θα είναι οπωσδήποτε καλύτερα για τον Σύλλογο
(για τον ίδιον, πολύ αμφιβάλλω ότι θα βρει κάπου καλύτερα).
Βαθμός: 7
Ρούμπεν Πέρεθ
Άλλος υπερεκτιμημένος κι αυτός. Άλλος υπερεκτιμημένος.
Νωχελικός. Ράθυμος. Κατά φαντασίαν σκακιστής.
Μάς κάνει χάρη που κοσμεί με την παρουσία του τα Παγκόσμια Γήπεδα (έτσι νομίζει).
Ο Πέρεθ νομίζει πως θα πληρώσει τελωνείο αν περάσει το κέντρο
και ότι θα μετονομαστεί σε… «Ρουμπέν των Δασμών».
Όταν παίρνει την μπάλα, το σώμα και το κεφάλι του είναι ρυθμισμένα κατά τα 3/4,
με συνέπεια να στρέφεται αμέσως πλάγια ή πίσω και σπανίως να κοιτάζει μπροστά·
ακόμη κι αν η αντίπαλη ομάδα τού ανοίξει έναν τεράστιο διάδρομο για να φτάσει στην εστία της,
ο Πέρεθ θα πηγαίνει σαν τον κάβουρα και θα κάνει παντιλίκια
για να μην αισθανθεί ότι επρόδωσε το εγχειρίδιο λειτουργίας του.
Εν κατακλείδι, είναι μεν καλός ποδοσφαιριστής,
αλλά εκνευριστικά μονόχνωτος και εν τέλει βολεμένος.
«Αμυντικός μέσος»; Και λοιπόν;
«Ανασταλτικός μέσος»; Και λοιπόν;
Ο Πέρεθ κουρμπελίζει, ο Κουρμπέλης περεθίζει.
Βρήκε ο Ρούμπεν την κουρμπελιά του κι αναγάλλιασε η τεμπελιά του.
Βαθμός: 7
Μπερνάρ Ανίσιο Καλντέϊρα Ντουάρτε (Μπερνάρ)
Ο «Βραζιλιάνος παιχταράς». Η «Βόμβα».
Από τη «Σελεσάο» στον… «ΣελεΠ.Α.Ο.». «Ο Παναθηναϊκός αλλάζει επίπεδο».
Γελάει ο Κόσμος.
14 συμμετοχές στην Εθνική Βραζιλίας κατά τη μακρινή περίοδο 2012-2014,
με ενεργητικό μόλις 1 γκολ και 2 ασίστ.
Βασικός στον ανεπανάληπτο διασυρμό
και στην εκκωφαντική πανωλεθρία τής γηπεδούχου με 1-7 από τη Γερμανία,
στον ημιτελικό τού «Μουντιάλ» τού 2014
(έκτοτε δεν αγωνίστηκε ξανά με τα χρώματα τής πατρίδας του).
Κατόπιν, γυρολόγος και εξαργυρωτής τής αβανταδόρικης υπηκοότητάς του.
Το 2018 αφήνεται ελεύθερος από τη Σαχτάρ και πηγαίνει στην Έβερτον
όπου μέχρι το 2021 μετράει συνολικώς 84 αγώνες, με 8 γκολ και 7 ασίστ.
Ο πενιχρός απολογισμός του και η φθίνουσα πορεία του,
τον οδηγούν στη σεσημασμένη παραδοχή ποδοσφαιρικής κατάντιας
να μεταναστεύσει για το «παντεσπάνι» του στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Σε ηλικία μόλις 29 ετών έχει επιλέξει την «πρόωρη συνταξιοδότηση»
αγωνιζόμενος σε ένα ανυπόληπτο πρωτάθλημα,
αλλά οι εξ Ελλάδος ιθαγενείς τού δίνουν την ευκαιρία να επιστρέψει στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η ομάδα του, η Αλ Σαρίγια, όχι μόνο δεν καίγεται να τον κρατήσει στο δυναμικό της,
αλλά -στο 2ετές συμβόλαιο των 2.500.000 ετησίως που υπογράφει ο παίκτης με τον Π.Α.Ο.-
δέχεται να τού καταβάλει το ήμισυ των απολαβών τής πρώτης χρονιάς.
Και μετά;
Μετά, τίποτα το σημαντικό.
Ο Μπερνάρ είναι απλά ένας καλός μέσος με τυπική τεχνική κατάρτιση,
χωρίς να δύναται να σηκώσει μία ομάδα στις πλάτες του
και να αποτελεί το κεντρικό σημείο αναφοράς της·
ούτε μαγεία διαθέτει στο παιχνίδι του, ούτε καλά «στημένα» έχει,
ούτε ηγετική φυσιογνωμία είναι, ούτε καθαρίζει τούς αγώνες,
ενώ ακόμη και το στρουμπουλό σουλούπι του δημιουργεί προβληματισμό,
καθώς σού δίνει μονίμως την αίσθηση ότι τα πνευμόνια του είναι μπαλόνια έτοιμα να σκάσουν.
Ναι, προσπαθεί, ναι, πασχίζει, ναι, δίνει ό,τι μπορεί,
ναι, κάνει κάποιες σποραδικές εντυπωσιακές ενέργειες,
αλλά η προσφορά του -ήτοι, το 1 γκολ και οι 4 ασίστ σε 27 ματς-
αποτελεί «“Βατερλό” Παραγωγικότητας» για το χαμηλής δυναμικής Ελληνικό Ποδόσφαιρο.
Βαθμός: 7
Άνταμ Γκνέζντα Τσέριν
Τηρουμένων των αναλογιών, η πιο «Value For Money» μεταγραφή τού Παναθηναϊκού.
Με 700.000 ευρά στη Νυρεμβέργη και με άλλα τόσα ετησίως για 4ετές συμβόλαιο,
οι «Πράσινοι» ενέταξαν στο δυναμικό τους έναν αξιόλογο 23χρονο
που -ναι μεν, δεν διαθέτει τεράστιο ταλέντο, αλλά…-
είναι συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην άμυνα και στην επίθεση,
ενώ η μεγάλη χρησιμότητα τής παρουσίας του τονίζεται εμφατικά όταν είναι απών.
Στα πλεονεκτήματά του ότι είναι έξυπνος, αεικίνητος, μαχητικός και συνάμα αθόρυβος,
μειονέκτημά του ότι συχνά παραχωρεί τις πρωτοβουλίες σε συμπαίκτες του
σα να θέλει να αποφύγει τη διατάραξη των ισορροπιών στην ομάδα.
Ένας «Σπύρος Λιβαθηνός» εκ Σλοβενίας,
με αναμφιβόλως θετικό πρόσημο και με προοπτικές μεγαλύτερης μελλοντικής προσφοράς.
Βαθμός: 7,5
Λάζλο Κλάϊνχαϊσλερ
Αν ο επαγγελματικός προσανατολισμός του ακολουθούσε το φυζίκ του,
ο Λάζλο θα ήταν ο μάστορας που όλοι θα προτιμούσαμε
για να τού αναθέταμε τις κάθε λογής οικοδομικές εργασίες.
Όμως, εν τέλει έμελλε να χαρίζει τα «τούβλα» του στο Ποδόσφαιρο,
μετατρέποντας την μπάλα σε ιπτάμενη σφαίρα
που απειλεί με αφανισμό όλα τα έμψυχα και άψυχα πετούμενα των ελληνικών αιθέρων.
Ένας γυρολόγος με προϋπηρεσία σε μικρομεσαίες ομάδες τής ηπείρου μας
και με ανύπαρκτα προσωπικά επιτεύγματα στο άθλημα,
ένας σκληροτράχηλος, μαχητικός και με υποφερτή τεχνική εργάτης,
ο οποίος αποκτήθηκε από τη διοίκηση Αλαφούζου
για να καλύψει τα κραυγαλέα κενά που έχει ο Παναθηναϊκός στη δημιουργικότητα,
αλλά οι μέχρι τώρα εμφανίσεις του δεν προσφέρουν την παραμικρή αισιοδοξία για τη συνέχεια.
Αυτός φταίει που ήρθε ή αυτοί που τον έφεραν;
Ρητορική η ερώτηση, δεδομένη η απάντηση.
Βαθμός: 6
Ένις Τσοκάϊ
Όταν ο Παναθηναϊκός έκανε το υπερηχητικό σερί στον πρώτο γύρο τής σεζόν
και οι οπαδοί τής ομάδας κολυμπούσαν σε πελάγη ευτυχίας,
ο Τσοκάϊ είχε αποκτήσει μυθικές διαστάσεις στο πράσινο σατιρικό φαντασιωσικό.
Η απαράμιλλη μαχητικότητά του, η αδιαπραγμάτευτη πυγμή του,
η τρομοκρατική σκληράδα του και η μεταιχμιακή αυταπαρνητικότητά του,
τον είχαν αναγάγει σε ξεκαρδιστικό καρτούν·
η αμφιλεγόμενη φήμη που συνοδεύει τη συμπαθή ράτσα των «πιτ-μπουλς»,
έβρισκε εδώ τη βαλκανική ποδοσφαιρική εκδοχή της.
Όμως, η εξιδανίκευση είχε σύντομη ημερομηνία λήξης,
αφού ο καταστροφικός δεύτερος γύρος
ανέσυρε στην επιφάνεια την πραγματική αξία των παικτών τής ομάδας
και πιστοποίησε πως στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα «εργαλείο»
που αποδίδει μόνο σε ειδικές και ολιγόλεπτες αποστολές·
ειδάλλως, ελλοχεύει μονίμως ο κίνδυνος τής κόκκινης κάρτας,
καθώς ο αιμοβόρος Ένις καταλαμβάνεται έξαφνα από πολεμοχαρείς παρακρούσεις
και -θεωρώντας ότι είναι αποκλειστικός αντιπρόσωπος των «Νίντζα» στην Ευρώπη-
χρησιμοποιεί τα πόδια του ωσάν «νουντσάκου»
που στοχεύουν ευθέως στην ισοπέδωση τής σωματικής ακεραιότητας των αντιπάλων.
Βαθμός: 6
Ντανιέλ Μαντσίνι
Τα 3.000.000 που φέρεται να έδωσε ο Αλαφούζος στον πιστό ακόλουθο τού εχθρού τού Παναθηναϊκού
για την απόκτηση τού βιρτουόζου Αργεντινού ποδοσφαιριστή,
προκαλούν πλατιά μειδιάματα και φέρνουν στη σκέψη άλλες ηχηρές μεταγραφές
που έχουν κερδίσει υψηλή θέση στην Ελληνική Ανεκδοτολογία.
Κατά τα λοιπά, πρόκειται όντως για ιδιαίτερα σημαντική προσθήκη,
καθώς ο Μαντσίνι είναι εξαιρετικός μεσο-επιθετικός με μυαλό, με φινέτσα, με τσαγανό.
Στα θετικά του, συμπεριλαμβάνεται επίσης η γνώση τού εγχώριου πρωταθλήματος,
καθώς δεν χρειάστηκε κατ’ ελάχιστον χρόνο προσαρμογής στην ομάδα.
Έχει υπογράψει συμβόλαιο μέχρι το 2026
και όλα δείχνουν ότι θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τα επόμενα χρόνια.
Ήδη καταθέτει τα διαπιστευτήριά του…
Βαθμός: 8
Αϊτόρ Κανταλαπιέντρα
Ήταν 23 Οκτωβρίου τού 2022,
η αναμέτρηση Παναθηναϊκός-Άρης όδευε προς το τέλος της, σκορ δεν υπήρχε ακόμα,
οι «Πράσινοι» επιθυμούσαν διακαώς να διευρύνανε το σερί τους και να έκαναν το 9 στα 9,
ο Ισπανός εξτρέμ έμπαινε ως αλλαγή στο 79ο λεπτό για να λυτρώσει την ομάδα του.
Φευ· ο ποδοσφαιριστής που είχε 8 γκολ και 2 ασίστ στις οκτώ πρώτες αγωνιστικές,
μόλις δύο λεπτά μετά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο
τραυματιζόταν σοβαρά και απεχωρούσε υποβασταζόμενος.
Η ρήξη χιαστών -και μάλιστα σε μία ανύποπτη φάση- ήταν η διάγνωση,
η χρονιά ελάμβανε πρόωρα τέλος για τον εξαιρετικά φορμαρισμένο επιθετικό,
ο Παναθηναϊκός έχανε τον ηγέτη του.
Για να αντιληφθούμε στο έπακρο την κομβική προσφορά του,
αρκεί να σημειώσουμε ότι εξακολουθεί ακόμη και σήμερα
να είναι πρώτος σκόρερ τού Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα
(μαζί με τον Σπόραρ που έχει σχεδόν τριπλάσιες συμμετοχές· ήτοι, 23).
Ο Αϊτόρ λείπει από την ομάδα·
και όχι μόνο λείπει, αλλά δεν έγινε καν υποτυπώδης προσπάθεια αναπλήρωσής του.
Παρά το γεγονός ότι η απουσία του θα ήταν δεδομένη για το υπόλοιπο τής σεζόν,
οι ιθύνοντες τής «Π.Α.Ε.» κοιτούσαν απαθείς τη μεταγραφική περίοδο τού Ιανουαρίου
να περνάει από μπροστά τους και να χάνεται.
Καμία ενίσχυση στα «φτερά», καμία ενίσχυση στην κορυφή τής επίθεσης.
Μιλάμε για ποδοσφαιρικό έγκλημα χωρίς λογική
και θα μπορύσαμε να μιλάμε για ένα μίνι «τράβηγμα πρίζας»,
αλλά -σε επίπεδο δικαιοσύνης και σφαιρικότητας- οφείλουμε να αναγνωρίσουμε
ότι η διοίκηση προέβη σε ανανέωση τού συμβολαίου τού Ισπανού εξτρέμ μέχρι το 2025.
Περαστικά στον Αϊτόρ
-όπως και στους Τρουϊγιέ, Φρόκου που υπέστησαν ακριβώς τον ίδιον τραυματισμό-
και καλήν επάνοδο να έχουν στην αγωνιστική δράση.
Βαθμός: 8
Σεμπαστιάν Παλάσιος
Αν σταθούμε στην περυσινή εκπληκτική χρονιά του,
θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η φετινή τραγική χρονιά του είναι συγκυριακή κατάσταση.
Αν σταθούμε στη φετινή τραγική χρονιά του,
θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η περυσινή εκπληκτική χρονιά του ήταν συγκυριακή κατάσταση.
Τι από τα δύο συμβαίνει;
Προσωπικώς, τάσσομαι -με επιφυλάξεις- υπέρ τής περίπτωσης να ήταν ευνοϊκή συγκυρία η περυσινή χρονιά,
διότι τότε δεν υπήρχαν οι υψηλές απαιτήσεις που προέκυψαν στην τρέχουσα σεζόν
και συνεπαγωγικώς οι ποδοσφαιριστές τού Παναθηναϊκού αγωνίζονταν χωρίς άγχος.
Εν κατακλείδι, δεν θεωρώ μεν ότι ο Παλάσιος είναι αμελητέα ποσότητα,
αλλά δεν πιστεύω κιόλας ότι πρόκειται για εξαιρετική περίπτωση.
Ένας υπερεκτιμημένος ποδοσφαιριστής είναι,
που υπέστη τη δέουσα αποκαθήλωση όταν εκλήθη να κάνει τη διαφορά.
Βαθμός: 7
Άντραζ Σπόραρ
Το τραγούδι τού αείμνηστου Τόλη Βοσκόπουλου λέει «Οι άντρες δεν μιλούν πολύ».
Το τραγούδι που περιγράφει την ποδοσφαιρική ζωή τού Σπόραρ λέει «Οι Άντραζ δεν σκοράρουν πολύ».
Μιλάμε για «Ποδοσφαιρική Απάτη». Μιλάμε για «Ποδοσφαιρική Φούσκα».
Ένας πολυδιαφημισμένος ολίγιστος. Ένας πολυδιαφημισμένος ασήμαντος.
Ακοντρολάριστος. Άγαρμπος. Βλακώδης.
Ο Σπόραρ έχει το ένστικτο τού «Μη Γκολτζή».
Χείριστος στο «ψηλό παιχνίδι», χείριστος στο παιχνίδι «με την μπάλα κάτω»,
διακρίνεται από μία θολωμένη μαχητικότητα και από μία στείρα βούληση.
Θέλει αλλά δεν μπορεί. Δεν μπορεί.
Τού αναγνωρίζω τη διάθεση για προσφορά,
τού αναγνωρίζω τα δύο εύστοχα πέναλτι στην εκπνοή των αγώνων με Ολυμπιακό και Γιάννινα,
τού αναγνωρίζω ακόμη και την ανάληψη τής ευθύνης
για την εκτέλεση τού -εν τέλει, χαμένου- πέναλτι με τον Βόλο στις καθυστερήσεις τού ματς,
αλλά είναι τόσες οι αποτυχημένες στιγμές κι επιλογές του,
που -συνυπολογίζοντας και το αδιανόητα σκανδαλώδες συμβόλαιό του
(3.500.000 στη Σπόρτινγκ και 5.000.000 αμοιβή για τέσσερα χρόνια)-
μόνο με δύο λέξεις δύναμαι να περιγράψω την ποδοσφαιρική «αξία» του:
ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ.
Βαθμός: 2
Μπέντζαμιν Βέρμπιτς
Αυτός κι αν είναι…
Τι να πούμε γι’ αυτό το ποδοσφαιρικό κουφάρι…
Ασήμαντος. Ανύπαρκτος. Τιποτένιος.
Η προσφορά του στην ομάδα δεν είναι απλώς μηδαμινή· είναι ζημιογόνος.
Χαμένος στη δίνη των αποκρουστικών και χαμερπών προσωπικών υποθέσεών του
(μόνο την προσωποποίηση τής αισθητικής του να δεις, αντιλαμβάνεσαι…),
πιάνει χώρο στο ρόστερ τού Παναθηναϊκού
και -σε περίπτωση που δεν βρει αλλού κορόϊδα-
θα συνεχίσει να πιάνει χώρο στο ρόστερ τού Παναθηναϊκού μέχρι το 2025.
ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ.
Βαθμός: 0
Αργύρης Καμπετσής
Η ενσάρκωση τού προσδιορισμού «Ξένο Σώμα».
Είναι ντροπή για την ομάδα να έχει στις τάξεις της αυτό το απαθές παικτάκι
που στο παρελθόν έχει διαδηλώσει το μίσος του για τον Παναθηναϊκό.
Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο,
αρκεί να δούμε το γκολ που προσέφερε στη Σλάβια Πράγας
-στον επαναληπτικό προκριματικό αγώνα για το φετινό «Conference League»-
ώστε να βγάλουμε τα ασφαλή συμπεράσματά μας.
ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ.
Βαθμός: 0
Φώτης Ιωαννίδης:
Άφησα επίτηδες για το τέλος τον Φώτη Ιωαννίδη,
ώστε να τού αποδώσω τα δέοντα για την πολύπτυχη προσφορά του στην ομάδα.
Είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής τού Παναθηναϊκό,
που με ενέπνευσε φέτος να γράψω πόνημα προς τιμήν του·
ένα πόνημα με τον τίτλο «ΝΑΙ, μωρή Αχρηστούρα!»
(https://www.zougla.gr/sports/article/ne-mori-axristoura),
από όπου θα αντλήσω και θα αναπαραγάγω ορισμένα αποσπάσματα:
…
(αμέσως μετά την επίτευξη τού γκολ με τον Παναιτωλικό)
«Ναι, μωρή Αχρηστούρα!»,
μονολογώ -με κοφτό χαμόγελο και με σχεδόν ειρωνικό τόνο-
διασκευάζοντας επί τα χείρω την αποθεωτική προσφώνηση «Ναι, μωρή Παιχτούρα.».
Ο Φώτης Ιωαννίδης έχει σκοράρει και εν τέλει δίνει την υπερ-πολύτιμη νίκη στο «Τριφύλλι».
Και ξάφνου, εντελώς απρόσμενα, απλά και συνάμα μαγικά, πλημμυρίζω από συγκίνηση!
Ξάφνου,
ο Φώτης Ιωαννίδης, η «Αχρηστούρα»,
μού προσφέρει γενναιόδωρα το Ιερό Δικαίωμα τής Συγκίνησης.
Ξάφνου,
συνειδητοποιώ ότι αυτό το 22χρονο παιδί υπόκειται επί καιρώ στην Αδικία και στην Υποτίμηση,
αλλά βρίσκει το αξιοθαύμαστο σθένος και την απαράμιλλη δύναμη να πολεμά·
πολεμά για τον εαυτό του, αλλά κυρίως πολεμά για την Ομάδα!
Η «Στιγμή τής Συνειδητοποίησης» με οδηγεί να ανατρέξω στο πρόσφατο παρελθόν
και εκεί διαπιστώνω ότι αυτός ο «ολίγιστος», αυτή η «αχρηστούρα»,
αυτό το χαμίνι που συνήθως έρχεται από τον πάγκο ως συμπληρωματική ή έσχατη λύση,
έχει ήδη δώσει σημαντικά διαπιστευτήρια και έχει καταλυτική συμβολή
στη φετινή πορεία τού Παναθηναϊκού για την κατάκτηση τού πρωταθλήματος.
Εν αρχή ήταν η έξοχη ενέργεια που έκανε στις 9 Οκτωβρίου,
στην πτωχή νίκη με 1-0 επί τού Αστέρα Τρίπολης,
όταν άφησε την μπάλα να περάσει κάτω από τα πόδια του
και έβγαλε τον Βέρμπιτς σε τετ-α-τετ με τον αντίπαλο τερματοφύλακα.
Το γκολ δεν μπήκε, η ασίστ δεν πιστώθηκε στο διψασμένο παλμαρέ του,
η καταπληκτική κίνησή του αντιμετωπίστηκε ως η πλούσια εξαίρεση στον φτωχό κανόνα του.
Φτάνουμε στις 6 Νοεμβρίου και στο «αιώνιο» ντέρμπι.
Το ματς εκπνέει,
ο Ολυμπιακός είναι έτοιμος να πανηγυρίσει μία τεράστια νίκη
καταρρακώνοντας την ψυχολογία τού Παναθηναϊκού
και επιστρέφοντας στη διεκδίκηση τού πρωταθλήματος.
Λίγα δευτερόλεπτα απομένουν για το σφύριγμα τής λήξης,
όταν ο Ιωαννίδης αρνείται να παραδώσει σώμα και πνεύμα·
έτσι, κυνηγάει μία θεωρητικώς χαμένη μπαλιά,
διεκδικώντας την Αναίρεση τού Πεπρωμένου
και ενσαρκώνοντας τη συγκλονιστική ρήση τού Αλμπέρ Καμί
από το δοκίμιο του για τον «Μύθο τού Σίσυφου»:
«Δεν υπάρχει Μοίρα που να μη νικιέται με την Περιφρόνηση.»!
Η «Αχρηστούρα» περιφρονεί τη Μοίρα και νικάει.
Παρ’ ότι ευρισκόμενος σε μειονεκτική θέση,
δίνει κάθε ικμάδα τής δύναμής του για να ανατρέψει τη Ματαιότητα
και εν τέλει τα καταφέρνει.
Η ορμή του, ο επιβλητικός σωματότυπός του
και η ταχυδυναμική που έχει αναπτύξει από τη φλεγόμενη επιθυμία του,
οδηγούν τον Άβιλα στη σπασμωδική ενέργεια.
Το πέναλτι-γκολ τού Σπόραρ και η λυτρωτική ισοφάριση
είναι το αποτέλεσμα τής πίστης και τής αυταπάρνησης
που επέδειξε αυτός ο «ολίγιστος», αυτή η «αχρηστούρα»
(αυταπάρνηση που στο πρόσφατο ματς με τα δρεπανηφόρα τής Λαμίας,
τον είχε «προικοδοτήσει» με κάταγμα στη μύτη).
Τα εκατοντάδες σχόλια που έκαναν οι φίλαθλοι τού Παναθηναϊκού στα «Social Media»
αμέσως μετά την επίτευξη των λυτρωτικών γκολς
στους αγώνες με τον Παναιτωλικό και με τον Ατρόμητο,
αποτελούν ένα εκπληκτικό μείγμα όπου ενώνονται με μαγικόν τρόπο
η Χαρά, η Ευτυχία, η Ηδονή, η Καύλα, η Αποθέωση, η Αυτοκριτική και η Οικειότητα.
Θα σταθώ πρωτευόντως στην Οικειότητα,
διότι αυτή είναι που δομεί την αξία των ανθρωπίνων σχέσεων.
Το επώνυμο είναι σχεδόν παντελώς απόν,
το μικρό όνομα εμφανίζεται σε κάθε πιθανή μορφή:
Ο «Φώτης». Ο «Φωτάκος». Ο «Φωτάρας». Ο «Φώταρος».
Το εκπληκτικό στοιχείο είναι,
ότι συχνά απουσιάζει και η αναμενόμενη ενστικτώδης-αντανακλαστική ιαχή «Γκοοοολ»,
καθώς υπάρχουν αναρτήσεις
που συμπυκνώνουν την επίτευξη τού τέρματος σε μία και μοναδική λέξη:
«Φώτης»!
Ο Φώτης γίνεται συνώνυμος με το Γκολ,
ο Φώτης γίνεται συνώνυμος με το Κρίσιμο Γκολ,
ο Φώτης γίνεται συνώνυμος με τη Λύτρωση.
Ο Παναθηναϊκός βιώνει «ημέρες 2004»,
ο Ολιζαντέμπε τώρα επωνυμείται «Ιωαννίδης»,
ο Εμάνουελ-«Μανόλης» τώρα ονομάζεται «Φώτης».
Το αντίδωρο τού Παναθηναϊκού Κόσμου στη χαρά που τού δίνει ο Φώτης,
είναι η Αυτοκριτική.
Σε πιάνει νευρικό γέλιο όταν διαβάσεις τις κωμικές κορώνες αυτοκριτικής,
που κατά βάθος αποτελούν έμμεση πλην σαφή παραδοχή τού πρότερου αξιολογικού λάθους.
Εδώ η φράση «Φώτη, σε αδικήσαμε…» είναι υφέρπουσα και υπονοούμενη,
καθώς αντικαθίσταται από ξεκαρδιστικές ατάκες οπαδικής αυτο-ταπείνωσης,
και από αντίστοιχης φαιδρότητας σεξισμό
όπου ο Φώτης αναγορεύεται από τούς ίδιους τούς επικριτές και αμφισβητίες του
ως ο… επιβήτοράς τους
(ούτε η κακομαθημένη αριστοκράτισσα -«Crazy-Crazy Girl»- Ζωή Λάσκαρη
είχε τέτοιαν οργασμική δραστηριότητα στην ταινία «Οι Θαλασσιές οι Χάντρες»
από την ταραχή που τής πυροδοτούσε ο λαϊκός -«Φώτης Τσίπουρας»- Φαίδων Γεωργίτσης).
Ο Μύθος και το Καρτούν, το Καρτούν και ο Μύθος,
μπλέκονται σε μία υπέροχη παιδική οικειότητα και προσωποποιούνται στον Φώτη,
που από τη μια στιγμή στην άλλη γίνεται «Λαϊκός Ήρωας».
Συγκινούμαι…
Συγκινούμαι διότι ο Φώτης, ο «“Μανόλης” τού 2022»,
με έκανε να βιώσω μέσα μου τον στίχο ενός αείμνηστου μεγάλου μας ποιητή
που -ω! τι σύμπτωσις- ήταν κι εκείνος «Μανόλης (Αναγνωστάκης)»:
«Γηράσκω αεί αναθεωρών…»!
Συγκινούμαι διότι ο Φώτης με οδήγησε στην Αναθεώρηση.
Όχι, δεν θεωρώ ξάφνου ότι ο Ιωαννίδης έγινε «Ιμπραΐμοβιτς»,
ούτε πως έχουμε ενώπιόν μας τον διάδοχο τού Κριστόφ Βαζέχα.
Όμως, αναγνωρίζω με βαθιά τρυφερότητα το γεγονός,
ότι σε αυτό το σκληρό παιχνίδι που λέγεται «Ζωή»,
είναι απαραίτητοι και οι δευτεραγωνιστές, και οι τριταγωνιστές,
αρκεί να είναι αγωνιστές.
Ο Φώτης με συγκινεί διότι είναι Αγωνιστής,
ο Φώτης με συγκινεί διότι είναι Ταπεινός,
ο Φώτης με συγκινεί διότι είναι Ψυχωμένος,
ο Φώτης με συγκινεί διότι καθαγιάζει τον υποτιμητικό προσδιορισμό «Αχρηστούρα»
και τον μετατρέπει σε «Προσφώνηση Αγάπης»!
…
Αυτά έγραφα στις 14 Νοεμβρίου 2022.
Έκτοτε, μέχρι και σήμερα,
ο Φώτης εξακολουθεί να προσφέρει με συγκινητική ταπεινότητα στον Παναθηναϊκό
και εξακολουθεί να αδικείται επειδή είναι ο «Φώτης».
Οι εκπληκτικές ενέργειές του, οι υπέροχες ντρίμπλες του,
οι έξοχες ασίστ στους συμπαίκτες του, η γκολάρα με τον Ατρόμητο,
όλα αδικούνται και εκπίπτουν τής πραγματικής αξίας τους
επειδή απλώς αυτό το παιδί έχει κάνει το «λάθος» να λέγεται «Φώτης».
Κι όμως,
αυτός ο «Φώτης» είναι το Απόλυτο Δίδαγμα που μάς προσφέρει φέτος ο Παναθηναϊκός,
αυτός ο «Φώτης» είναι το Απόλυτο Μάθημα,
αυτός ο «Φώτης» είναι η Ουσία που φτάνει να γίνεται «Κοινωνική Ηθογραφία»
υπερβαίνοντας το Ποδόσφαιρο και εν γένει τον Αθλητισμό!
Εδώ, λοιπόν, θα παρακάμψω την αμιγώς ποδοσφαιρική αξιολόγηση,
καθώς οφείλω στο πρόσωπο αυτού τού παιδιού
να αποκαταστήσω -έστω συμβολικά- όλα τα αδικημένα παιδιά τού Κόσμου.
ΒΑΘΜΟΣ: 10
Συμπληρωματική Σημείωση:
Ναι, ο Φώτης Ιωαννίδης αξίζει να είναι πόστερ στα Παναθηναϊκά Δωμάτια!
Ναι. Ο ΦΩΤΗΣ!
Ο Αθλητάμπουρας
