Ζήσης Ψάλλας
Η γενετική σύνθεση ενός ατόμου παίζει ρόλο στον καθορισμό του αν μπορεί κάποιος να ακολουθήσει μια αυστηρή χορτοφαγική διατροφή, σύμφωνα με νέα μελέτη από το Northwestern Medicine. Τα ευρήματα ανοίγουν την πόρτα για περαιτέρω μελέτες που θα μπορούσαν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις όσον αφορά τις διατροφικές συστάσεις και την παραγωγή υποκατάστατων κρέατος.
«Είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί να επιβιώσουν μακροπρόθεσμα με μια αυστηρή χορτοφαγική διατροφή; Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν έχει μελετηθεί σοβαρά», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Δρ. Nabeel Yaseen, ομότιμος καθηγητής παθολογίας στο Northwestern University Feinberg School of Medicine.
Ένα μεγάλο ποσοστό (περίπου 48 έως 64%) των αυτοπροσδιοριζόμενων «χορτοφάγων» αναφέρουν ότι τρώνε ψάρια, πουλερικά ή/και κόκκινο κρέας, κάτι που είπε ο Yaseen υποδηλώνει ότι οι περιβαλλοντικοί ή βιολογικοί περιορισμοί υπερισχύουν της επιθυμίας για τήρηση μιας χορτοφαγικής διατροφής.
«Φαίνεται ότι υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι που θα ήθελαν να είναι χορτοφάγοι από ό,τι στην πραγματικότητα, και πιστεύουμε ότι είναι επειδή υπάρχει κάτι σκληρό εδώ που μπορεί να λείπει από τους ανθρώπους».
Για να προσδιορίσουν εάν η γενετική συμβάλλει στην ικανότητα ενός ατόμου να ακολουθεί μια χορτοφαγική διατροφή, οι επιστήμονες συνέκριναν γενετικά δεδομένα της UK Biobank από 5.324 αυστηρούς χορτοφάγους (που δεν καταναλώνουν ψάρια, πουλερικά ή κόκκινο κρέας) με 329.455 άλλα άτομα. Όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν λευκοί για να επιτευχθεί ένα ομοιογενές δείγμα.
Η μελέτη εντόπισε τρία γονίδια που σχετίζονται με τη χορτοφαγία και άλλα 31 που συνδέονται δυνητικά. Αρκετά από αυτά τα γονίδια, συμπεριλαμβανομένων δύο από τα τρία κορυφαία (NPC1 και RMC1), εμπλέκονται στο μεταβολισμό των λιπιδίων (λίπος) ή/και στη λειτουργία του εγκεφάλου, διαπίστωσε η μελέτη.
«Ένας τομέας στον οποίο τα φυτικά προϊόντα διαφέρουν από το κρέας είναι τα σύνθετα λιπίδια», είπε ο Yaseen. «Η εικασία μου είναι ότι μπορεί να υπάρχουν συστατικά λιπιδίων στο κρέας που χρειάζονται μερικοί άνθρωποι. Και ίσως τα άτομα των οποίων η γενετική ευνοεί τη χορτοφαγία να είναι σε θέση να συνθέσουν αυτά τα συστατικά ενδογενώς. Ωστόσο αυτό είναι απλή εικασία και χρειάζεται πολύ περισσότερη δουλειά για να κατανοήσουμε τη φυσιολογία της χορτοφαγίας».
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLOS ONE. Είναι η πρώτη που εξετάζει τη σχέση μεταξύ γενετικής και αυστηρής χορτοφαγίας.
