Ώρες ώρες αναρωτιέσαι, πώς είναι δυνατόν οι πολιτικοί, να θεωρούν ότι ο κόσμος σκέφτεται και λειτουργεί με μυαλό…30 ετών πίσω! Πως βρισκόμαστε εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 70, όταν δοκιμασμένη η χώρα από την χούντα, πίστεψε σε μια αλλαγή και στο σοσιαλιστικό μοντέλο. Δεν εξηγείται διαφορετικά η “τακτική” κορυφαίων υπουργών, που κάποιοι αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους για τα μνημόνια και τα λάθη που έκαναν, ΤΩΡΑ και όχι τότε που τα έκαναν και που υπόσχονται πράγματα που έπρεπε να είναι λυμένα καιρό πριν.
Να μείνω όμως στο κομμάτι που μας αφορά κι έχει να κάνει με την ναυτιλία.
Διαβάζω για την ευρεία σύσκεψη της υπουργού ανταγωνιστικότητας και ναυτιλίας κυρίας Διαμαντοπούλου στο …πρώην υπουργείο της ακτής Βασιλειάδη, με φορείς του χώρου όπου κατέθεσε τις εξής προτάσεις:
1. Το κριτήριο της επαγγελματικότητας να γίνεται με τη χορήγηση ενός ειδικού σήματος για την απόκτηση του οποίου θα καταβάλλεται ένα μόνο τέλος σε ετήσια βάση
2. Τα εργασιακά με την διαδικασία του εργόσημου
3. Η ενοποίηση του κλάδου ώστε να ενσωματωθούν όλες οι κατηγορίες σκαφών και δραστηριοτήτων σε ένα κοινό πλαίσιο
4. Η διεύρυνση των τρόπων ναύλωσης
5. Για τη διαφάνεια και τη βελτίωση της εικόνας του κλάδου προβλέπεται η δημιουργία ενιαίου μητρώου για όλες τις κατηγορίες σκαφών καθώς και η δημοσιότητα των στοιχείων του μητρώου και
6. Για τα ιδιωτικά σκάφη δίνεται η δυνατότητα 18μηνης (από 6μηνης) παραμονής και κυκλοφορίας τους για να ευνοηθούν οι μαρίνες και συναφείς επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Ρωτάω λοιπόν: ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΚΥΡΙΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ;;;
Όλα αυτά τα θέματα δεν μπορούσαν να συζητηθούν, δεν λέω να λυθούν, κατά τη διάρκεια της θητείας σας; Ή και των προηγούμενων υπουργών της ίδιας κυβέρνησης που πέρασαν από αυτό το “πολύπαθο” υπουργείο;
Γιατί όλα αυτά τα “ωραία” να λέγονται και να προβάλλονται προεκλογικά, τώρα που ο κόμπος έχει φτάσει στα χτένι; Γιατί πρέπει να αγαπήσουμε ξαφνικά και να νιώσουμε το δράμα των νησιωτών της άγονης γραμμής που είναι αποκλεισμένοι χρόνια, αλλά τώρα, 10 μέρες πριν τις εκλογές, “παλεύουμε” να βρούμε τα 15 εκ. ευρώ για να εξοφλήσουμε το χρέος προς τις ακτοπλοϊκές εταιρείες;
Κάλιο αργά παρά ποτέ θα μου πείτε, αλλά αυτή την “σκουριασμένη” πολιτική τακτική, που θυμίζει και σε πολλές περιπτώσεις -και όχι μόνο στη ναυτιλία- το γνωστό “Τσοβόλα δώστα όλα”, δεν την έχουν βαρεθεί και οι ίδιοι; Γιατί ο κόσμος, ο απλός κόσμος που δεν ανήκει στους κομματικούς στρατούς, ο μεροκαματιάρης ναυτικός ή ο συνεπής εφοπλιστής, δεν δίνουν δεκάρα.
Μήπως τελικά να έχουμε κάθε μήνα εκλογές ώστε να υπόσχονται 10 για να υλοποιούνται τα 2;
