Ραγιάδες μας κατήντησαν, των Τροϊκάνων μούτσους! Αυτοί, πια, ορίζουν το ποσοστό πείνας που πρέπει να αντέχουμε για να εξυπηρετήσουμε το δάνειο, που μας ανάγκασαν, οι ανίκανοι που μας κυβερνούν, να ζητήσουμε από τους τοκογλύφους-«εταίρους», διακηρύσσοντας πως σώζουν την Πατρίδα.
Αυτοί, οι υπαλληλίσκοι της Εσπερίας, ορίζουν το ποσοστό της αξιοπρέπειας που μας επιτρέπουν να διαθέτουμε για να σκύβουμε το κεφάλι όταν μας βρίζουν, τεμπέληδες και αλήτες.
Το μόνο που επιτρέπουν, πια, οι εταίροι μας, (φίδια κολοβά, τοκογλύφοι είναι) και οι ντόπιοι συνεταίροι τους, είναι η δουλική υποταγή, η ανέχεια, η ανεργία, ο ανταγωνισμός του ποιος θα πρωτοφάει τον άλλον.
Μας προτρέπουν, να πάψουμε, πια, να ανοηταίνουμε, διεκδικώντας, δουλειά, αξιοπρεπή μισθό αξιοπρεπή σύνταξη, γιατί η πατρίδα, που οι κακοπάτριδες καταλήστεψαν, κουρέλιασαν και αναξιοπρεπή, κουρελοντυμένη, τώρα, την περιφέρουν στους οίκους αξιολόγησης (οίκους ανοχής, κοινώς μπουρδέλα) και στα σαλόνια της ευρωζώνης, δεν αντέχει.
Το πιο μεγάλο κρίμα να είσαι Έλληνας, για τους χαλασμένους, δήθεν σωτήρες μας. Τιμή να είσαι άτιμος, για τους ντόπιους φοροφυγάδες, φοροκλέφτες, ελληναράδες.
Φτάσαμε λοιπόν στ’ ανείπωτα! Αποπαίδια, σκλάβοι στη χώρα τη δική μας!
Ζητά ο Γερμανός επιστάτης, (ο πληρωμένος γκαουλάϊτερ του ΔΝΤ), ζητά, ο ξένος τσόγλανος, που φέρανε οι δικοί μας γραικύλοι, επικαλούμενοι κούφιο πατριδιλίκι:
περικοπές στο ψωμί των παιδιών μας, μικρότερους κι από τους πιο μικρούς μισθούς για τον εργάτη. Ένας στους τρεις Έλληνες ζει κάτω από το όριο της φτώχιας.
Οι ασήμαντοι, χυδαίοι, ανάλγητοι τροϊκάνοι και οι εγχώριοι υποτακτικοί τους, καταντήσανε τη χώρα φάντασμα ενός άλλου κόσμου.
Και αναγκάζουν τους ανθρώπους της να ζουν ξένοι, στον ίδιο τους τον τόπο.
Και οι άνθρωποι τι να πουν στους απάνθρωπους. Τι να πουν για μια πατρίδα όπου αισθάνονται νεκρογεννημένοι σε πεθαμένη χώρα.
Οι πατριδολογάδες, τ’ όνομα της πατρίδας λέρωσαν.
Η βρωμιά του άνομου χρήματος και του εκβιασμού, η πληρωμένη γνώμη συμβουλεύει συμμόρφωση και πειθαρχία. Πληρωμένοι μασκαράδες. Με κούφιες ψυχές και συνειδήσεις.
Κατάντησαν οι τροϊκάνοι και τα ντόπια σφουγγοκώλια τους τη χώρα σάπια πολιτεία, που πολλοί άνθρωποι δεν έχουνε ψωμί να φάνε και βρίσκουν άδειους, ακόμη, και τους σκουπιδοτενεκέδες.
Στα γραφεία μετανάστευσης ουρές για ένα άλλο όνειρο σε χώρα ξένη. Τα όνειρα χαροκαμένα στην πατρίδα τους, βουβαίνονται στο πνιχτό κλάμα τα βράδια της απελπισίας του ανύπαρκτου αύριο.
Κι οι αχόρταγοι λαοφάγοι (δημοβόροι), φωνάζουν και λένε πως σώζουν την Πατρίδα, ενώ αφανίζουν τον λαό. Και καμαρώνουν οι σκατωμένοι και φωνάζουν:
«Δε λερώθκε ο Θοδωρής λερωθήκαν τα σκατά» (Κ. Βάρναλης).
«Λαέ, διώχ’ την ξένη ετούτη λέρα
κι αυτουνούς που τηνε φέρα’.» (Κ. Βάρναλης)
