Η κρατούσα βλακεία είναι πάντα βλακεία των κρατούντων.
Και αυτοί δεν είναι μόνον οι εξουσιαστές.
Γι’ αυτό, όποιος έρχεται σε σύγκρουση με τη λεγόμενη ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ, σχήμα κατ΄ ευφημισμόν, της ΟΜΟΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ,
έρχεται και σε σύγκρουση με τους καθεστωτικούς, της άποψης (οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, καθένας έχει κι’ από μία) «μη θίγεται τα κακώς κείμενα.»
Έρχεται σε σύγκρουση με τους «εκλεγμένους» άρχοντες, πολιτικατζήδες, άχρι μυελού οστέων.
Έρχεται σε σύγκρουση με τους θρησκευτικούς ποιμένες του ποιμνίου αυτών, τους αλαζόνες κήρυκες της εαυτών αληθείας και της βασιλείας των ουρανών, για τους πτωχούς τω πνεύματι (ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών),
ενώ αυτοί θησαυρίζουν θησαυρούς επί της γής, και κρεμάνε Χριστό, Παναγία, και πάντας τους αγίους, σε “εγκόλπια” με χρυσές αλυσίδες, επί της παχείας κοιλίας αυτών. Οι θεομπαίχτες
«Παχεία γαστήρ λεπτόν ου τίκτει νόον.» (Κλαύδιος Γαληνός, ο ιατρός) .
«Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι᾿ οι ραγιάδες απ᾿ τα ουράνια,
μα θεοί κι᾿ οξαποδώ
κει δεν είναι παρὰ δώ.» (Κώστα Βάρναλης)
Οι περισσότεροι βλάκες, “εν τω συγχρόνων βίω”, θεωρούν ως εξυπνάδα την προσαρμογή στις εκάστοτε καταστάσεις, και κάνουν τα στραβά μάτια, ακόμη κι όταν ο παραλογισμός και η αυθαιρεσία, η υποκρισία και το ψέμα, «βγάζουν μάτι». Είναι η κοινή λογική, της συνωμοσίας των βλακών.
«Ου μπλέξεις» είναι για τους περισσότερους εξ αυτών, η πρώτη και τελευταία εντολή. Τις υπόλοιπες τις ξεπερνάνε με ευκολία και ελαφρά τη καρδία.
Το ότι, ο πρωθυπουργός, σαν τον βασιλιά στο παραμύθι του Άντερσεν, είναι γυμνός, τυφλός μικρός κι ανίκανος κυβερνήτης και ψεύτης, αγκαλιά με την πόρνη του εξουσία, (όταν η εξουσία συμφέρει λογάριαζέ την για πόρνη),
Το ότι, ο εδρούχος πολιτικαζτής ψηφίζει αυτά που έφτυνε πριν, για να μη χάσει την έδρα του στη βουλή, κωλοπροβάλλοντας ξεβράκωτος την έδρα του, περίγελως, ακόμη και αυτών που τον ψήφισαν,
Το ότι, ο γλοιώδης πολιτικατζής, κωλορεβερβερέντζης κάθε εξουσίας και σπουδαρχίδης, που σκαρφαλώνει στους θώκους έρποντας γλείφοντας και με τα κερατά του,
Το ότι, υπουργός, εκ μεταγραφής, εισοδιστής στη συγκυβέρνηση της αριστεροδεξιάς, αρλουμπολογεί περί απλής αναλογικής, όρθιος επί του υπουργικού εδράνου, με στόμφο και στεντορεία τη φωνή και αλλοπρόσαλλα δήθεν επιχειρήματα και άλλα άπειρα και απείρου κάλους φληναφήματα,
Το ότι, …
Όλα αυτά τα “ότι…” απαιτούν από τον σύγχρονο άνθρωπο, που βουλιάζει μέσα στη σιωπηλή μάζα της καθημερινότητας και της προπαγάνδας των ΜΜΕ (Μέσων Μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης), απαιτούν μεγάλη, τρομακτική προσπάθεια, για να συνειδητοποιήσει την ζοφερή και άθλια κατάσταση της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ.
Μόνο ο άνθρωπος, που δεν έχει, ακόμη, φορέσει τον κορσέ της συμβατικότητας και της υποκριτικής «πολιτικής ορθότητας», και έχει τον εγώφθαλμο της νόησής του ορθάνοιχτο, μπορεί να φωνάξει, σαν το αγοράκι, στο παραμύθι του Άντερσεν
«Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός».
Μόνο ο άνθρωπος, που κατάφερε να αποτινάξει από πάνω του τον κορσέ του σοβαρογελοίου, μπορεί να φωνάξει:
«ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ”.
ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΣΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ, κλεισμένοι στο χοιροστάσι την Κίρκης, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα.»
Θέλει αρετή και τόλμη, και ανεξαρτησία της σκέψης, θέλει και «intestions» (Finnegans Wake, του Τζέημς Τζόυς, σελ. 301), ανευλαβώς μεταφρασθείσα σε «ΑΡΧΙΔΟΔΥΝΑΜΟΘΕΛΗΣΗ», για να κατανοήσει ο άνθρωπος την αθλιότητα και το μέγεθος, το θεόρατο μέγεθος της βλακείας των κρατούντων.
ΒΛΑΚΑΣ κυκλοφορεί στον δρόμο, ανάμεσά μας,
Φυλαχτείτε!.
Είναι πολλοί.
Φύλακες γρηγορείτε.
Όμως, μην τους φοβάστε, μην τους αντιμετωπίζετε περιφρονητικά, αφ’ υψηλού. («μ’ αυτούς θα ασχολούμαστε τώρα;»)
Πολίτες γρηγορείτε! ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ Είναι επικίνδυνοι!
Λοιδορήστε τους, δαχτυλοδείξτε τους, ξεβρακώστε τους, “χαστουκίστε τους” με λέξεις, κι ας έχουν “παρειάν αναίσθητον εις τους κολάφους.” (Κ. Καρυωτάκης)
«Να ξεφτιλίζεις τους κακούς διόλου δεν είναι άπρεπο, ίσα-ίσα τιμά τους καλούς, έτσι λεν οι μυαλωμένοι: Λοιδορήσαι τους πονηρούς ουδέν εστ επίφθονον, άλλα τιμή τοίσι χρηστοίς, όστις ευ λογίζεται.» (Αριστοφάνους, Ιππής)
«Οι πολιτικοί πρέπει να φοβούνται τον ψόγο περισσότερο από τον νόμο : Ψόγον μάλλον οι πολιτευόμενοι δεδοίκασιν ή τον νόμον.» (Πλούταρχος)
Η βλακεία δυναμώνει και εξουσιάζει, όταν παίρνει πανδημικές διαστάσεις. Διότι μεταδίδεται σαν λοιμική θανατηφόρα, για το μυαλό, πανούκλα.
Πανταχού παρούσα, «εν τω συγχρόνω κοινωνικώ βίω» (Λεμπέσης), πλέον, δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια, δηλαδή ως βλακεία.
Και ο μέγιστος κίνδυνος είναι, ότι οι άνθρωποι, ο μαζοχυλος λαός, όπως τον κατάντησαν οι μικροί ανίκανοι τυφλοί Κυβερνήτες- κυδερνήτες του (από το δέρω: αρχ. Γδέρνω), αρχίζει να συνηθίζει το βδελυρό, απαίσιο πρόσωπο της βλακείας, και σιγά σιγά, αρχίζει να του μοιάζει.
Παρέκβαση, ευχή, επιτρέψτε μου:
Ας ήταν τρόπος να διαπομπεύονται κι οι ΒΛΑΚΕΣ, όπως παλιά οι «τεντιμπόηδες», με μια ταμπέλα μπρος πίσω, με την επιγραφή. «ΠΡΟΣΟΧΗ! ΒΛΑΚΑΣ ΕΝ ΟΨΕΙ. ΛΕΡΩΝΕΙ»
Και παρεμπιπτόντως,
Ας ήταν να καταδικάζονταν με την ποινή του θανάτου (μην εξεγείρεστε φιλάνθρωποι του «πολιτικώς ορθού», την οργή και την αγανάκτησή μου εκφράζω και ευχή κάνω) οι άθλιοι παιδεραστές, οι ψυχροί δολοφόνοι της αθώας παιδικής ψυχής και βδελυροί βιαστές του αδύναμου μικρού κορμιού του.
Αυτοί δεν είναι άνθρωποι, όνειδος και άχθος αρούρης είναι. Και δίκαιο είναι να αφανιστούν από προσώπου ανθρώπων και γης. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε το «πυρ το εξώτερον», του άλλου κόσμου, και αυτοί να συνεχίζουν να ασελγούν επί του προσώπου του ανθρώπου.
Ελευθέριος και Ανευλαβής, δεν θα σιωπήσω σωφρόνως ποιών, όπως λέγουν οι σπουδαιογελοίοι, οι αρεσκόμενοι εις την σώφρονα πεοχειρλαντλησιν της πολιτικής ορθότητος,
«Το σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα» (Θουκυδίδης), σ’ αυτές τις περιπτώσεις.
Την εξουσία των βλακών δε γίνεται να την ανεχόμαστε επ’ άπειρον.
Ας ξαναβρούμε την παιδική αθωότητά μας κρυμμένη στα βάθη της ψυχής μας, και την αρετή της, κι ας φωνάξουμε σαν το αγοράκι του παραμυθού:
«Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός»
και ο κυβερνήτης, είναι γυμνός.
Να φωνάξουμε:
Κι’ ο υψηλός (ποιος ειν’ αυτός ο αψηλός, ποιος είναι αυτός ο τύπος) άρχων της αντιπολίτευσης Μ, εκλεκτός γόνος πολιτικής οικογενειοκρατίας, κι αυτός ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ,
Να φωνάξουμε:
Ο ερωτοτροπών με την αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση, «κεντρώος» Λεβέντης ο καραμπουζουκλής, προδοκών ανάστασιν κόμματος νεκρού και υπουργείον, τι, του μέλλοντος, και αυτός ΕΙΝΑ ΓΥΜΝΟΣ.
Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβόν πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον αριστεροδεξιό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον ποταμό.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Χώρα το ίδιο..
(Κ. Καβάφης, σε ανευλαβή και ελευθέρια απόδοση)
Εμπρός, να φωνάξουμε οι Έλληνες:
ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΣΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
βλάπτουν όλοι τους ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟ ΙΔΙΟ.
Οι κυβερνήτες-κυδερνήτες, γδάρτες, που βύθισαν τον κοσμάκη στην ανέχεια, του πετσόκοψαν το βιός, τον έριξαν στην ανεργία, και στη μετανάστευση, ψηφίζοντας, σαν τους προηγούμενους μνημόνια, αριστερά τώρα, εξανίστανται και συμπάσχουν λένε, όπως και οι προηγούμενοι, με τον λαό που αυτοί βασανίζουν. ‘Όπως ο ιεροεξεταστής, λέει, ότι συμπάσχει με το θύμα του, αλλά το κάνει για το καλό του.
Ευλογία είναι τα μνημόνια κόαζε ο βατραχοειδής τη κοιλία, Πάγκαλος, πανκάλος.
Υποκριτές, Ψεύτες, ΒΛΑΚΕΣ, πολιτικατζήδες υποκρινόμενοι τους πολιτικούς.
«Μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις πολύ ταχτικά πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά.» Γ. Σεφέρης.
“Ελάβατε νουν καθηγεμόνα και του ανοηταίνειν ου παύεσθε” (Γρηγόριος Παλαμάς).
Όμως, οι άνθρωποι, εκτός από τους κενόκρανους βλάκες, είμαστε προικισμένοι, με νου, όργανο σκέψης και το πολυτιμότερο εργαλείο, δημιουργίας των πάντων «ορατών τε και αοράτων.»
Ήγγικεν η ώρα να το χρησιμοποιήσουμε.
Για να πάψουν οι βλάκες, να έχουν σημασία και εξουσία.
Για να ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΒΛΑΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
ΕΠΙΚΕΡΤΟΜΕΩΝ. (Ιλιάς, Ω 649), αλλέως και ανευλαβώς,
«Οξω πούστη απ’ την παράγκα.»
Υ.γ. Αναφέρομαι στην «πουστιά», ιδιότητα πολλών, straight λεγομένων.
Καμία μομφή ή υπαινιγμός για τις σεξουαλικές προτιμήσεις συνανθρώπων μας.
