Θα είχε τα γενέθλιά του σαν σήμερα, αν ήταν ακόμη κοντά μας. Έφυγε όμως νωρίς. Πολύ νωρίς. Στη ζωή του συνδύασε πολλά. Καλοσύνη, συνδρομή σε αδύνατους και καταφρονεμένους, ένταση και εμπειρίες.
Θα μπορούσε να ήταν αδιάφορος για όσα συνέβαιναν γύρω του. Συνήθως οι πλούσιοι άνθρωποι είναι ταυτόχρονα και αδιάφοροι. Αυτός δεν ήταν. Δεν του πήγαινε. Του έβγαινε το κρητικό, αυτός ο βαθύς πολιτισμός που βγαίνει μέσα από την αγριάδα του βράχου. Μοναχικός αλλά και… μόνος, γιατί το επέλεξε. Ίσως γιατί τα χνώτα του δεν ταίριαζαν εύκολα με εκείνα του ευρύτερου κύκλου του.
Αυτοί που τον έζησαν και γνώρισαν τον Θόδωρο Βαρδινογιάννη τον νοσταλγούν, θυμούνται τα γενέθλιά του και του στέλνουν χαιρετίσματα εκεί πάνω που βρίσκεται, όπου και προφανώς χαμογελά ατενίζοντάς μας.
