Στα μοβ είναι πλέον ντυμένη η Κέρκυρα, η οποία πενθεί για τα πάθη του Κυρίου. Τα σεντούκια άνοιξαν και τα μοβ βαριά βελούδινα υφάσματα στόλισαν τις «φανέστρες», τα μικρά μπαλκονάκια και παράθυρα των ιδιόμορφων ψηλών κερκυραϊκών σπιτιών.
Τα λαμπερά της φανάρια, στα καντούνια, στα μικρά σοκάκια, στο Λιστόν, στα Ανάκτορα και στους δρόμους του νησιού χαμήλωσαν τον φωτισμό. Με το πένθιμο μοβ χρώμα φωτίζεται και ο τεράστιος Σταυρός στο Παλαιό Φρούριο, που είναι ορατός μέχρι την Ηγουμενίτσα.
Τη Μεγάλη Πέμπτη η Κέρκυρα «βυθίζεται» στη θλίψη. Τα Άγια Πάθη βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους. Η ιδιαιτερότητά του νησιού είναι ότι ορθόδοξοι και καθολικοί βιώνουν μαζί τις μέρες του Πάσχα, χωρίς να ακολουθούν τους ημερολογιακούς διαχωρισμούς που βασίστηκαν στο γέμισμα απλά της σελήνης.
Το βράδυ, στον Καθεδρικό Ναό των καθολικών, στο Duomo, θα αναβιώσει η «Τελετή του Νιπτήρα», όπου γίνεται η αναπαράσταση της «νίψεως των ποδών των Αποστόλων από τον Κύριο». Ο αρχιεπίσκοπος των καθολικών, Ιωάννης Σπιτέρης, όπως ορίζει το τελετουργικό, μετά το πέρας των 12 Ευαγγελίων θα πλύνει τα πόδια 12 πιστών, είθισται μικρών παιδιών, αναπαριστώντας έτσι τη θρησκευτική παράδοση που θέλει τον Ιησού να πλένει τα πόδια των μαθητών του στο Μυστικό Δείπνο.
Στην περιοχή Φιγαρέτο του Κανονίου στην Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Κασσωπίτρας, που υφίσταται πριν από το 1706 , θα αναβιώσει στον προαύλιο χώρο της Μονής η Σταύρωση του Κυρίου.
Παράλληλα, στην ύπαιθρο θα ξεκινήσει το «πλέξιμο του γαϊτάνιου». Ένα έθιμο που χάνεται στα βάθη του χρόνου και το συναντά κάποιος πρώτα στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Με το νησί να βρίσκεται μεν κάτω από τον ενετικό ζυγό, οι καρδιές όλων των Ελλήνων δε το Πάσχα χτυπούν με τον ίδιο χτύπο. Το έθιμο αναβιώνει μέσα στην εκκλησία, κατά τη διάρκεια της δοξολογίας των 12 Ευαγγελίων.
Οι γυναίκες πλέκουν με το κροσσοβέλονο το γαϊτάνι, ένα έντεχνα πλεγμένο κορδόνι με μεταξωτές κλωστές, βαμβακερό, που κάποτε στόλιζε τα ρούχα στο κάτω μέρος των μανικιών και στον ποδόγυρο. Το πλέξιμο σταματά, κάθε φορά που απαγγέλλεται Ευαγγέλιο. Σήμερα το «γαϊτάνι» οι γυναίκες το κρατούν στα σπίτια τους για ευλογία.
