Πώς περνούν τα χρόνια… Πώς η ιστορία γίνεται θρύλος… Και πώς οι μνήμες δεν σβήνουν… Περνούν από γενιά σε γενιά. Και κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες ζωντανεύουν. Στα Γιάννινα, στο Καλπάκι, στην Κόνιτσα, στο Αργυρόκαστρο, στην Κορυτσά, στην Κλεισούρα.
Είναι το «ΟΧΙ» που μένει ανεξίτηλο. Κι έγινε αέρας και μαζί άνεμος νίκης και περηφάνιας.
Είναι το «ΟΧΙ» λευκό ή φωτισμένο, στεφάνι στον λόφο του Καλπακίου, εκεί από όπου ξεκίνησαν όλα.
Είναι ο μαχητής που άντεξε στη βαρυχειμωνιά. Άντεξε στις κακουχίες και οι σφαίρες είτε πέρασαν δίπλα του είτε έμειναν στο κορμί του τον έκαναν αθάνατο.
Στέκεται εκεί κι αγναντεύει.
Τους τόπους που έγιναν σύμβολο. Την αρβύλα να τινάζει το χιόνι, το κορμί να ζεσταίνεται με την ανάσα.
Τον άγνωστο που έγινε φίλος κι αδελφός.
Τον αδελφό που δεν γύρισε. Έμεινε μακριά, στην άλλη πλευρά των συνόρων και εκεί περιμένει χρόνια τώρα από μια πατρίδα να κάνει το χρέος της.
Είναι το Καλπάκι!
Ένα δάκρυ, ένα τραγούδι και θύμησες πολλές! Από δω ξεκίνησαν όλα κι εδώ η ιστορία κάνει στάση αιώνια και παντοτινή.
Βίντεο: Up Drones
Πηγή: www.epiruspost.gr
