Σίγουρα πολλές φορές είπατε «έλα μωρέ ας δώσω μία δεύτερη ευκαιρία». Στον σύντροφο, στο παιδί, στον συνέταιρο, στον φίλο. Σίγουρα, βαθιά μέσα σας ξέρατε το αποτέλεσμα.
Αλλά πιστεύω ότι η δεύτερη ευκαιρία που δίνετε στον άλλον, είναι μια ευκαιρία για εσάς, μήπως και κάνατε λάθος. Σπάνια το ένστικτο, οι γνώσεις και η εμπειρία κάνουν λάθος όμως.
Βλέπεις μπροστά σου σχεδόν καθαρά ότι ο απέναντί σου δεν θα καταλάβει τη διαφορά δίνοντας ευκαιρίες, αλλά εσύ επιμένεις…
Δεύτερη, τρίτη τέταρτη… ευκαιρία, δίνουμε αυτόματα με τη φράση που ξεκινάμε λέγοντας στον άλλον «αν το ξανακάνεις τότε και εγώ…». Και ο άλλος αμέσως παίρνει σαν δεδομένο ότι είσαι διατεθειμένος να τον συγχωρήσεις.
Είτε απευθύνεσαι στο τρίχρονο παιδί σου, λέγοντάς του «αν μου ξαναπείς ψέματα θα σε τιμωρήσω», είτε στον 40χρονο φίλο σου, απειλώντας με χωρισμό αν σε ξαναχτυπήσει. Το ίδιο μοτίβο σκέψης ακολουθείται. Οπότε, προς τι ο κόπος αλλαγής; Μάταιο και για τις δύο πλευρές.
Έχει να κάνει με τα όριά σου. Απλά και ξεκάθαρα, εκεί είναι η ουσία. Το νόημα της σχέσης πρώτον με τον εαυτό σου και μετά με τους άλλους. Αν τα όρια σου είναι σαφή, τότε οι δεύτερες ευκαιρίες δεν χρειάζονται.
Διαβάστε τη συνέχεια στο govastileto.gr
