του Κώστα Μπετινάκη
Σε ένα εξαιρετικά απαισιόδοξο άρθρο του, ο «Economist» υποστηρίζει πως στη διάσκεψη των G-20, στην οποία ο Πούτιν φιλοξενεί τους σημαντικότερους ηγέτες του κόσμου στην Αγία Πετρούπολη, την ερχόμενη εβδομάδα, «θα αυξηθεί η αντιπάθεια και η αποστροφή ανάμεσα στους ηγέτες ΗΠΑ και Ρωσίας».
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναφερόμενος πρόσφατα στη γλώσσα του σώματος του Ρώσου ηγέτη την είχε παρομοιάσει με εκείνη «του βαριεστημένου μαθητή στα τελευταία θρανία»… Μέχρι στιγμής ο πρόεδρος Ομπάμα έχει δηλώσει ότι αντί να συναντηθεί με τον πρόεδρο Πούτιν προτιμά να επισκεφθεί τη Σουηδία.
Τελευταίο αγκάθι στις σχέσεις των δύο χωρών ήταν το άσυλο που δόθηκε στον φυγόδικο για τις ΗΠΑ, πρώην πράκτορα «σφυριχτράκια» Edward Snowden.
Ο Dmitry Trenin, της δεξαμενής σκέψης Carnegie Centre, στη Μόσχα, υποστηρίζει πως η αναβληθείσα διάσκεψη κορυφής αποτελεί το πρώτο πισωγύρισμα σε έναν κύκλο 25ετίας, που είχε ξεκινήσει από την «ένδοξη» περίοδο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
Η προηγούμενη αμερικανο-ρωσική κρίση χρονολογείται από το 2008, με τον σύντομο πόλεμο Ρωσίας – Γεωργίας. Οι σχέσεις είχαν αναθερμανθεί μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Ντμίτρι Μεντβιέντεφ, σε ένα μεσοδιάστημα της προεδρίας Πούτιν.
Η ψυχρότητα στις σχέσεις των δύο χωρών επαναλήφθηκε μετά την υποστήριξη μεν από τη Ρωσία της απόφασης του ΟΗΕ για την προστασία των ανθρώπινων ζωών στη Λιβύη, αλλά η δυσπιστία κορυφώθηκε έπειτα από τη χρησιμοποίηση της απόφασης για την ανατροπή του Καντάφι.
Και ο πρόεδρος Πούτιν δήλωσε το 2012, «σε ουδένα θα επιτραπεί να επαναλάβει το σενάριο της Λιβύης στη Συρία».
Ο Πούτιν, πεπεισμένος ότι η Δύση βρισκόταν πίσω από τις «χρωματιστές» επαναστάσεις στην Ουκρανία και τη Γεωργία, κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι υποκίνησαν τις διαδηλώσεις που είχαν γίνει στη Μόσχα τον Δεκέμβριο του 2011, φουντώνοντας ιδεολογικά τον εθνικισμό και τον αντιαμερικανισμό. Το επιχείρημά του ήταν «η πολιτισμική διαφορετικότητα» με τη Δύση και «ο εντεινόμενος οικονομικός και ηθικός μαρασμός της».
Ως εναλλακτική λύση στη Δύση, ο Πούτιν δείχνει προς Ανατολάς, εξαίροντας την άνοδο της Κίνας «κολοσσιαία αύρα αλλαγής», τονίζοντας πως «Ρωσία και Κίνα έχουν η μία την ανάγκη της άλλης για να παραμείνουν ισχυρές και ευημερούσες».
Επανειλημμένα η Ρωσία έχει εκφράσει την αντίθεσή της για οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Τι σημαίνει αυτό στις ήδη ψυχραμένες αμερικανο-ρωσικές σχέσεις;
Η Margarete Klein (*) του γερμανικού Ινστιτούτου για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας σε δηλώσεις της στην «Deutsche Welle» υποστήριξε ότι «πάντως Ρωσία και ΗΠΑ βρίσκονται μίλια μακριά από έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο».
«Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Συρία αποτελεί έναν οικονομικό και στρατιωτικό εταίρο της Μόσχας, μια και είναι από τους σημαντικούς αγοραστές ρωσικών οπλικών συστημάτων. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι Ρώσοι διαθέτουν σημαντική ναυτική βάση στην Ταρσό. Αλλά το κυριότερο είναι πως η Μόσχα επιμένει στο δόγμα του διεθνούς νόμου περί της “μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών”. Και εκείνο που συνέβη στη Συρία έχει δημιουργήσει σκληρότερη ρωσική στάση» δήλωσε.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ έχει προειδοποιήσει ότι η αλλαγή εξουσίας στη Συρία δεν θα θέσει τέλος στον εμφύλιο πόλεμο. Ειδικότερα, ανέφερε ότι «αν κάποιος νομίζει ότι βομβαρδίζοντας τις στρατιωτικές υποδομές της Συρίας και δίνοντας έτσι το πλεονέκτημα στα πεδία των μαχών στους εχθρούς του καθεστώτος, προκειμένου αυτοί να φτάσουν στη νίκη, θα τελειώσουν όλα, αυτό είναι μια ψευδαίσθηση. Ακόμη κι αν αυτή η νίκη των αντικαθεστωτικών επιτευχθεί, ο εμφύλιος πόλεμος θα συνεχιστεί. Μόνο που τότε, αυτοί που εκπροσωπούσαν την κυβέρνηση, θα γίνουν αντιπολίτευση».
Σε τηλεφωνική συνομιλία με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, ο Λαβρόφ εξέφρασε τη «βαθιά ανησυχία» του για τις εξαγγελίες σχετικά με την πρόθεση των ΗΠΑ «να παρέμβουν» στη σύγκρουση στη Συρία. Η Μόσχα θεωρεί ότι μια νέα στρατιωτική επέμβαση θα αποσταθεροποιήσει ακόμη περισσότερο τη Μέση Ανατολή.
