Κατ’ αρχάς. Η εθνική ομάδα δεν βγήκε στο γήπεδο για να πάρει αποτέλεσμα, στην πρώτη αναμέτρηση με την Κροατία. Να ξέρουμε τι βλέπουμε. Να ξέρουμε τι λέμε. Ο στόχος ήταν ένας. Να μη φάει γκολ. Κι όταν άρπαξε το πρώτο τεμάχιο, ο στόχος παρέμεινε ο ίδιος. Όχι άλλο γκολ.
Το έργο έφτασε στο 4-1 κι ακόμα η εθνική έχει την ίδια αγωνία, όχι τον ίδιο στόχο. Αυτή η ομάδα δεν είναι άξια να βάζει στόχους. Να δικαιούται στόχο. Τη χαρακτηρίζει μόνο η αγωνία, η ανησυχία, ο φόβος για το αποτέλεσμα.
Φοβερό. Ομάδα που θέλει να πάει Μουντιάλ και μετά το 4-1 να κυκλοφορεί στο χορτάρι με την «ελπίδα» μη φάει κι άλλο γκολ. Γιατί; Επειδή δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό. Επειδή αυτή η εθνική ομάδα ένα πράμα μόνο έχει στη σκέψη. Να αμύνεται. Και όταν την πρόδωσε, δεν τη γύρισε την πλάκα, δηλαδή να δηλώσει παρούσα, για να μην πάθει πλάκα. Μη ρουφήξει περισσότερα γκολ.
Ευτυχώς για την εθνική ομάδα που αντιμετώπισε την ασόβαρη και αναξιόπιστη Κροατία. Μία ομάδα που κυριάρχησε λόγω της ανυπαρξίας του αντιπάλου. Λάθος! Ποια ανυπαρξία; Αυτή η εθνική δεν ήταν ανύπαρκτη στο γήπεδο. Ήταν απλώς ένα καφενείο. Μία μικτή καφενείων.
Μέτρια η Κροατία. Η αποτυχία της το 4-1. Πρώτον, έβαλε δύο από προσωπικά λάθη του καφενείου. Δεύτερον, δέχθηκε γκολ από μικτή ψησταριάς και μπιραρίας. Και απειλήθηκε να βουτήξει και δεύτερο, πάλι από το πουθενά.
Κυρίως, όμως, η Κροατία ζυγίζεται από το ό,τι έπαιζε μόνη της και δεν έκανε ευκαιρίες.
Παρακάτω. Τι γίνεται στη ρεβάνς, μεθαύριο στο Καραϊσκάκη. Βάλτε να πάνε, πήγανε. Τι θα κάνει το μπουλούκι; Θα… κυνηγήσει πρόκριση με ένα 3-0; Μήπως θα παίξει ως… Κροατία, δηλαδή θα πάρει την πρωτοβουλία του αγώνα; Αν το τολμήσει, τότε είναι που θα θυμηθούμε τα Νησιά Φερόε.
……………………………………………….
Τον έδιωξαν από την ΠΑΕ μαζί και την ερωμένη του, διάβασε στο apodytiriakias.gr
