Μποξέρ τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στα βαρέα βάρη. Δεν χρειάζεται φαντασία για να αντιληφθεί κανείς ποιο σενάριο ζωής τον περίμενε. Και ότι μόνο αυτός δεν θα το υπέγραφε. Τυλιγμένος στην αστερόσκονη.
Δολάρια και φήμη, σε τέτοια μεγέθη που η ήττα είναι νομοτελειακή. Άνισος αγώνας, μέχρι τα όρια της προσωπικής συντριβής. Ο Κάσιος Μάρκελος Κλαίη, που πέθανε το περασμένο Σάββατο, δεν ήταν το βασιλόπουλο που από κούνια αρχίζει να εκπαιδεύεται πως να συμπεριφέρεται ως αυριανός εξουσιαστής.
Ο μετέπειτα Μοχάμεντ Άλι ανήκει στην κατηγορία προσώπων των οποίων το πέρασμά τους από τη γη «κάτι» έχει να μας πει. Πέραν απ’ αυτό. Σ’ αυτά τα άτομα βλέπεις το μέτρο το ανθρώπινο. Μέχρι τι μπορεί να κάνει ένας επιστήμων, ένας καλλιτέχνης, ένας πολιτικός, ένας λογοτέχνης. Ένας πρωταθλητής, μάλιστα σε εποχή έχει πάει περίπατο το στοιχείο το ηρωικό, το επικό στον κόσμο του αθλητισμού.
Το 1960 στους ολυμπιακούς αγώνες της Ρώμης έλαμψε το άστρο του 18χρονου Κάσιους Μάρκελου Κλαίη που γεννήθηκε 17 Ιανουαρίου το 1942.
Ολυμπιονίκης πυγμάχος στα βαρέα βάρη. Όπως όλοι οι μαύροι, συνήθως από σακατεμένες οικογένειες, έτσι κι αυτός, στερούνταν από τη συγκρότηση για να διαχειριστεί το ύψος στο οποίο βρέθηκε. Ήταν επόμενο να βιώσει μια περιπετειώδη, πιο σωστά ταραχώδη, προσωπική ζωή.
Και παράλληλα τον βάρεσε άλλη «τρέλα». Ασπάστηκε τον μουσουλμανισμό. Δεν ξέρω κανέναν Κάσιους Κλαίη, είπε, είμαι ο Μοχάμετ Άλι. Στις 28 Απριλίου το 1967 τρώει μια φυλάκα 5 χρόνων, ενώ του αφαιρούν τον παγκόσμιο τίτλο και του απαγορεύουν να πυγμαχεί, διότι αρνήθηκε να πάει φαντάρος στο Βιετνάμ.
Με τα χρόνια όλα ξεχάστηκαν. Ο θρύλος του αμερικανικού μποξ έγινε αγαπημένο παιδί του κατεστημένου. Τον αποδέχθηκαν, όπως κι αυτός αποδέχθηκε το καθεστώς της πλανηταρχίας. Κι αυτοί ζήσανε καλά κι εμείς χειρότερα.
Ήταν ζωντανός νεκρός ο Μοχάμεντ Άλι, διάβασε apodytiriakias.gr
