Η Ανώτερη Ιδιωτική Σχολή Δραματικής Τέχνης Δήμητρα Χατούπη «Δήλος», στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια θεατρικά αναλόγια με διάφορα θέματα και με συμμετοχή σπουδαστών της σχολής. Αυτήν τη φορά, πρόκειται για ένα δρώμενο με τίτλο «Ελαφρά VS Ρεμπέτικα», σε μουσική διδασκαλία και επιμέλεια του καθηγητή της σχολής Χρίστου Θεοδώρου, με τη συμμετοχή σπουδαστών του Γ’ έτους.
Τι κοινό μπορεί να έχει ο Σακελλαρίδης με τον Ανέστη Δελλιά, ο Βαμβακάρης με τον Αττίκ και ο Παπαϊωάννου με τον Γιαννίδη; Αυτά τα δύο εντελώς εχθρικά είδη τραγουδιού, καθρεφτίζοντας την κοινωνική διαστρωμάτωση της εποχής τους, έχουν άραγε κοινά σημεία, συγγενικό αίσθημα ή είναι δύο άκρα που δεν πλησιάστηκαν ποτέ; Και πώς μας αγγίζουν και μας συγκινούν σήμερα αυτά τα τραγούδια;
Σ’ αυτές τις ερωτήσεις θα επιχειρήσουν να απαντήσουν τραγουδώντας οι σπουδαστές του Γ’ έτους της Δραματικής Σχολής «δήλος» της Δ. Χατούπη στην Παράσταση Παρουσίαση Ελαφρά VS Ρεμπέτικα.
Γιατί άραγε επιβιώνει, μέχρι τις μέρες μας, μόνο το ρεμπέτικο τραγούδι και όχι το λεγόμενο «ελαφρό», που είναι και συνομήλικό του;
Από τα δύο σύγχρονα είδη τραγουδιού του μεσοπολέμου, το ένα επιβιώνει μέχρι σήμερα, κάνοντας μέχρι τώρα πάνω από τέσσερις αναβιώσεις σε ειδικά μαγαζιά, τα λεγόμενα ρεμπετάδικα, μαζί με τα ταβερνάκια και τις σχετικές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.
Το άλλο είδος όμως, παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες σύγχρονων καλλιτεχνών, Ζορμπαλά, Αρλέτα, Κηλαηδόνη, Δ. Σαββόπουλου κ.λπ. δεν καταφέρνει να βρει θέση στις σύγχρονες αξίες και στη μουσική ζωή του τόπου… κι αυτό ψάχνουμε να το εξηγήσουμε.
Ξέρουμε ότι τα δύο είδη συνυπήρχαν την εποχή του μεσοπολέμου και μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ταυτόχρονα με το δημοτικό, στη ρημαγμένη επαρχία.
Το επιθεωρησιακό που τραγουδιόταν στις θεατρικές παραστάσεις, τα μικρασιάτικα από τους πρόσφυγες από την άλλη, οι άκαρπες προσπάθειες των Καλομοίρη, Βάρβογλη κ.λπ. για τη δημιουργία ελληνικής εθνικής κλασικής μουσικής.
Σκεφτήκαμε λοιπόν να συγκρίνουμε τα δύο είδη, για να βρούμε τις απαντήσεις. Διαλέξαμε για τον σκοπό αυτό, ένα κοινό θέμα τραγουδιών, τους ψαράδες, τις βάρκες και τους έρωτες, και θα κάνουμε την αντιπαράθεση των κειμένων τους και μερικών αποσπασμάτων, παρακάμπτοντας τις διαφορές στη μουσική τους.
Θα ακουστούν τραγούδια των Παπαϊωάννου, Αττίκ, Γιαννίδη, Δελιά, Σακελλαρίδη, Σκαρβέλη, Βαμβακάρη, Χατζηαποστόλου, Τσιτσάνη, Τούντα, καθώς και ποιήματα των Μ. Λουντέμη, Μ. Πολυδούρη, Ν. Λαπαθιώτη κ.ά..
Ελαφρά VS Ρεμπέτικα
Διδασκαλία, πιάνο: Χρίστος Θεοδώρου
Ενδυματολογική επιμέλεια: Μάριος Ράμμος
Φωτογραφία αφίσας και δελτίου Τύπου: Χριστίνα Σιδηροπούλου
Τραγουδούν οι σπουδαστές του Γ’ έτους της Σχολής Θεάτρου «δήλος»:
Οδυσσέας Ι. Κωνσταντίνου, Μάρω Θεοδοσίου, Χριστιάνα Πανοπούλου, Μαντώ Κεραμυδά, Γιούλη Αθουσάκη, Περσεφόνη Γεραγγέλου, Μιχάλης Κασιμάτης, Μαρένια Καραγιάννη, Στέλλα Αυγουστίδου, Αγγελίνα Κλαυδιανού, Δέσποινα Γεωργοσοπούλου, Ιωάννα Λέκκα, Μάριος Ράμμος, Ντίνος Φλώρος, Γιάννης Κοκολάκης, Γιάννης Τσάκωνας, Ιωάννα Ντόβολου, Έμη Μαυρίκα, ΝεφέληΤουλιάτου, Φένια Σχοινά, Χριστίνα Σιδηροπούλου, Νικολάια Τριανταφύλλου, Χριστίνα Κοροβίλα, Μαριάννα Λιανού, Γιάννα Σωτηροπούλου
Είσοδος ελεύθερη
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά
ΣΤΑΔΙΟΥ 24 ΑΘΗΝΑ
Παρασκευή, 5 Οκτωβρίου 2012, 21.15
Η σχολή θεάτρου «δήλος» ξεκίνησε τη λειτουργία της το 2003, με φιλοδοξία να αποτελέσει έναν χώρο πολυφωνίας και πλουραλιστικής δημιουργικότητας. Φιλοδοξεί να δώσει στους σπουδαστές της γνώση θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης, πιστεύοντας ότι οι απόφοιτοί της πρέπει να αντιμετωπίζουν με την ίδια σοβαρότητα κάθε χώρο εργασίας και δημιουργίας και κάθε πτυχή της υποκριτικής τέχνης. Τη σχολή θεάτρου «δήλος» διευθύνει η Δήμητρα Χατούπη. Η πιο πολύπλευρη και πολυφωνική ομάδα διδασκόντων αναλαμβάνει να οδηγήσει τους σπουδαστές στα μονοπάτια της τέχνης του θεάτρου.
