Ήταν 2 Δεκεμβρίου του 1979 όταν ο 22χρονος Νίκος Γκάλης εμφανίστηκε στα ελληνικά παρκέ για πρώτη φορά φορώντας τη φανέλα του Άρη.
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής ως «κάπτεν» των «κίτρινων» ήταν εντεταλμένος για την υποδοχή του Νίκου Γκάλη στο αεροδρόμιο. Ο «τίγρης» είχε γνώση περί τίνος πρόκειται. Από δύο πηγές…
Η μία, ο Ντιν Τζόις. Ενίσχυε τον Άρη στο Πρωταθλητριών της ΦΙΜΠΑ. Μαζί με τον Φιλ Τέιλορ ήταν οι πρώτοι ξένοι στην ομάδα. Ήταν συμπαίκτες ο Ντιν Τζόις με τον Νίκο Γκάλη στη μικτή ομάδα της Περιφέρειας τους. Ενημέρωσε τους παίκτες του Άρη για τις μυθικές διαστάσεις του ταλέντου του.
Η δεύτερη, η διοικητική και τεχνική ηγεσία του ΑΣ Άρης. Τον ενημέρωσαν για να Έλληνα ύψους γύρω στα 1,95 μέτρα. Θηριώδη φυσιογνωμία.
Στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» ένας νορμάλ τύπος με μαλλί «αφάνα» (είχε και την χτένα στην τσέπη για να την …φουντώνει) ελάχιστα ψηλότερος από τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, μαζί με τον Ιταλό φίλο του – της ίδιας εμφάνισης – δεν τράβηξε την προσοχή του «κάπτεν» του Άρη. Όταν αραίωσε ο κόσμος… Πύκνωσαν οι ενδείξεις πως αυτός ο τύπος ήταν ο Νίκος Γκάλης.
Στις προπονήσεις ο Ανέστης Πεταλίδης πίεζε τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, να φθάνει στο κόκκινο την πίεση μαρκάροντας τον νεοφερμένο. «Να δούμε τα όρια του…», ζητούσε ο αείμνηστος «πατριάρχης» των «κίτρινων». Αυτός εδώ υπερβαίνει τα δικά μου όρια. Πώς να τον πιέσω;», απορούσε ο «τίγρης». «Είναι καλύτερος από τον Μίρτσα Ντελίμπασιτς. Σας το λέω, να το ξέρετε», έλεγε.
Κι ο Γιάννης Ιωαννίδης – πιο συγκρατημένος – συνιστούσε: «Μεγάλη μπουκιά φάε. Μεγάλη κουβέντα μη λες»… Στο ντέρμπι με τον Ηρακλή (Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 1979, 20:30, Αλεξάνδρειο Μέλαθρο) – ο Νίκος Γκάλης έπαιξε… γκαζωμένος. Κι αγχωμένος. Οι «παλιές καραβάνες» του Άρη έκαναν πλάκα. Δεν την πήρε χαμπάρι. Αμερικανάκι γαρ. Και την άροαξε. «Ο Σακελλαρίου (ΣΣ: Η «πριμαντόνα» της εποχής τότε για το μπάσκετ) θα σε παίξει με το ένα χέρι στο σορτσάκι του… Θα περνά την μπάλα κάτω από τα πόδια σου»! Το πήρε πατριωτικά. Δεν έδινε πάσα από το ένα χέρι στο άλλο. Οι «κίτρινοι» νίκησαν με 79-78.
Μετά τον αγώνα ο Χάρης Παπαγεωργίου – «σολίστ» του Άρη – κι όλοι οι παίκτες γκρίνιαζαν με τον ατομισμό του Νίκου Γκάλη. Μετά βέβαια, τον θαύμαζαν. Πείθουν λοιπόν, τον Βαγγέλη Αλεξανδρή να του παραπονεθεί. Στην προπόνηση, στο κλειστό του Χαριλάου. Ο «τίγρης» διακριτικά παραπονιέται:
«Έκανες κι έχασες πολλά σουτ». «Πιστεύεις, ότι θα τα ξαναχάσω;»!
Εκείνη η θρυλική ομάδα των «κίτρινων» ήταν κατ’ ουσία οι …απόστολοι του λόγου του Νίκου Γκάλη. Τον στήριξαν με όλη την δύναμη της ψυχής τους.
«Δε μετάνιωσα που ήρθα στην Ελλάδα. Είμαι υπερήφανος που έπαιξα στην Εθνική μας», τονίζει ο «Σούπερμαν». «Την αγάπη των Ελλήνων σίγουρα, δεν θα την ένιωθα πουθενά. Από τα βάθη της καρδιάς μου ευχαριστώ όλον τον κόσμο για αυτήν»…
Ο ίδιος θυμήθηκε από που άρχισε το ταξίδι του…
