Τα μέλη της Εθνικής ομάδας του ’87 που… εκτόξευσαν την Ελλάδα στα ουράνια σαν χθες πριν από 29 χρόνια συγκεντρώθηκαν σε κεντρικό εστιατόριο της Αθήνας για δείπνο το οποίο παράθεσε η διοίκηση της ΕΟΚ προς τιμήν τους.
Το «παρών» στο δείπνο έδωσε και ο προπονητής της Εθνικής Φώτης Κατσικάρης. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, πρόεδρος της ΕΟΚ, σε δήλωση του για την πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας και την απουσία του Νίκου Γκάλη, επισήμανε: «Οπωσδήποτε είναι μια σημαντική απουσία, αλλά πρέπει να σεβαστούμε τους σοβαρούς λόγους που δεν κατέστη δυνατό να δώσει το «παρών». Θα πρέπει όμως να μην στεκόμαστε στους απόντες αλλά στους παρόντες.
Η 14η Ιουνίου του 1987 είναι η εκκίνηση για πολύ μεγάλες επιτυχίες του ελληνικού αθλητικού κινήματος. Το άθλημα έχει την οργάνωση για να εκμεταλλευτεί την μεγάλη επιτυχία και να έρθουν πολλές ακόμη στο μέλλον. Να είστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουμε να έχουμε επιτυχίες σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο».
Ο Βασιλακόπουλος παρουσιάστηκε αισιόδοξος εν όψει του Προολυμπιακού τουρνούα του Τορίνο (4-9/7): «Είναι ένα κάλεσμα για ακόμα μία επιτυχία. Να είστε σίγουροι ότι θα πετύχει η Εθνική, γιατί το θέλει και η ίδια, αλλά και ο ελληνικός λαός. Πιστεύω πως η Εθνική ομάδα θα ανταποκριθεί και πάλι στις προσδοκίες, ενόψει του Προολυμπιακού Τουρνουά».».
Ο Φάνης Χριστοδούλου θυμήθηκε συγκινημένος: «Δεν μπορώ να ξεχάσω τη διαδρομή μετά τον τελικό από το ΣΕΦ προς το ξενοδοχείο. Υπήρχε πάρα πολύς κόσμος στους δρόμους, άλλοι με μηχανάκια, άλλοι με αυτοκίνητα, άλλοι με ασθενοφόρα. Ήταν πρωτόγνωρο αυτό που είχε συμβεί, όχι μόνο για τη χώρα, αλλά και για εμάς». «Χαίρομαι ιδιαίτερα, γιατί 29 χρόνια μετά, ο Έλληνας παίζει ακόμα μπάσκετ», τόνισε.
Ο Κώστας Πολίτης ομολόγησε: «Δεν ήμουν σίγουρος ότι θα φτάναμε μέχρι εκεί που φτάσαμε, αλλά πιστεύαμε στις δυνατότητες της ομάδας. Ο στόχος ήταν να φτάσουμε ως τα ημιτελικά, αλλά τρώγοντας μας ήρθε η όρεξη. Θυμάμαι τη διαδρομή από το ξενοδοχείο ως το ΣΕΦ όπου χιλιάδες κόσμος από τα πεζοδρόμια μας ζητούσε το κύπελλο και μας έδινε κουράγιο». «Όταν μπήκαμε στο γήπεδο δεν υπήρχε φόβος, δεν υπήρχε καμία Γιουγκοσλαβία και Σοβιετική Ένωση», συνέχισε ο Πολίτης και τόνισε: «Ήμασταν σίγουροι ότι θα φτάναμε μέχρι το τέλος. Το θετικό είναι πως το μπάσκετ είχε συνέχεια, γιατί είχε μια σωστή διοίκηση και κόσμο που το αγαπούσε, ενώ ταιριάζει και σ την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα».
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης επισήμανε: «Είχαμε ανέκαθεν ταλέντο, αλλά όταν γίναμε και ομάδα και το πιστέψαμε, καταφέραμε να φτάσουμε σε αυτή την πολύ μεγάλη επιτυχία. Όλοι οι Έλληνες μετά την επιτυχία αυτή ήθελαν να παίξουν μπάσκετ. Εκείνη η παρέα έδειξε πως αν συνεργαστούμε κι έχουμε πάθος γι’ αυτό που κάνουμε κι αγαπάμε μπορούμε να γίνουμε πρωταθλητές».
Η Ελλάδα του 1987 ήταν όχι σε μια ανάλογα δύσκολη κατάσταση με τη σημερινή, αλλά σε μία δύσκολη περίοδο», δήλωσε ο Παναγιώτης Φασούλας και τόνισε: «Εκείνη η Εθνική Ομάδα έδειξε σε όλους τους Έλληνες πως με συλλογικότητα και ομαδικότητα μπορούν να κάνουν θαύματα. Αυτό κάναμε όλοι μαζί τότε. Ήταν μια πολύ σημαντική επιτυχία για όλο τον ελληνικό λαό και όλοι θυμούνται εκείνη τη βραδιά του Ιουνίου. Αυτή ήταν η πιο σημαδιακή επιτυχία και ακολούθησαν πολλές ακόμη. Το ελληνικό μπάσκετ παραμένει 30 χρόνια στην κορυφή κι αν καταφέρουμε να περάσουμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα είναι μια ακόμη μεγάλη επιτυχία».
Επιμέλεια: Κατερίνα Νινιού
