Είναι γνωστό, ότι η Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας (MLC), 2006 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), που έχει χαρακτηρισθεί από τη ναυτεργασία ως «Χάρτα των Δικαιωμάτων των Ναυτεργατών», θεσπίζει ελάχιστους αποδεκτούς διεθνείς κανόνες ναυτικής εργασίας, σε τρόπον ώστε να υφίστανται ίσοι όροι ανταγωνισμού για όλα τα πλοία, ασχέτως σημαίας και συγχρόνως να διασφαλίζονται εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα των ναυτεργατών και πρωτίστως εκείνα, που αφορούν τα θεμελιώδη δικαιώματά τους, όπως αυτά καθορίζονται στο άρθρο ΙΙΙ της Σύμβασης.
Σταθερή και αταλάντευτη θέση της ΠΝΟ συνεχίζει να είναι ότι η MLC καθορίζει, όπως προαναφέρθηκε, ελάχιστα αποδεκτά επίπεδα διεθνώς και δεν σημαίνει ούτε οδηγεί σε υποβάθμιση των υψηλοτέρων επιπέδων ναυτικής εργασίας, που απολαύουν ναυτεργάτες κατά παράδοση ναυτικών χωρών, όπως η χώρα μας.
Είναι επίσης γνωστό, ότι κυρίαρχης και μείζονος σημασίας δραστηριότητα της ΠΝΟ αποτελεί η συλλογική διαπραγμάτευση για την ανανέωση των σχετικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με τις αντίστοιχες εφοπλιστικές ενώσεις και στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης αυτής, η συζήτηση των γενικότερων εργασιακών και άλλων θεμάτων, που συνδέονται με τις Συμβάσεις αυτές.
Η δραστηριότητα αυτή απορρέει, μεταξύ άλλων, και από την Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας, MLC 2006, που προαναφέρθηκε και ειδικότερα το Άρθρο ΙΙΙ που ρητά αναφέρει ότι «Κάθε Μέλος πρέπει να εξασφαλίζει το ίδιο, ότι οι διατάξεις των νόμων και των κανονισμών του σέβονται, στο πλαίσιο της παρούσας Σύμβασης, τα θεμελιώδη δικαιώματα για (α) ελευθερία του συνέρχεσθαι και αποτελεσματική αναγνώριση του δικαιώματος συλλογικής διαπραγμάτευσης».
Η παραπάνω αναφορά σαφώς δηλώνει και παραπέμπει ευθέως στις Διεθνείς Συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας υπ΄αριθ. 87 «Περί συνδικαλιστικής ελευθερίας και προστασίας του συνδικαλιστικού δικαιώματος» και 98 «Περί εφαρμογής των αρχών του δικαιώματος οργανώσεως και συλλογικής διαπραγματεύσεως».
Εξ άλλου, με το υπό στοιχείο άνω (β) σχετ. έγγραφό μας με θέμα «Διόγκωση ανεργίας στο χώρο της ναυτικής εργασίας – Γραφείο Εύρεσης Ναυτικής Εργασίας (ΓΕΝΕ)», στο οποίο ουδεμίας απάντησης τύχαμε, καταθέσαμε για πολλοστή φορά τον προβληματισμό και την εντονότατη ανησυχία της Διοίκησης της ΠΝΟ για τη διαρκώς αυξανόμενη ανεργία στις τάξεις των Ελλήνων ναυτεργατών, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση των ιδίων και των οικογενειών τους.
Η Διοίκηση της ΠΝΟ εξακολουθεί να αναμένει, έστω και μετά την πάροδο τεσσάρων μηνών απραξίας, επί τέλους, πρωτοβουλίες από το ΥΝΑ για την άμεση και χωρίς άλλη καθυστέρηση αντιμετώπιση των συνεπειών της ανεργίας στις τάξεις των Ελλήνων ναυτεργατών.
Ύστερα από τα παραπάνω αντιλαμβάνεσθε, κύριε Υπουργέ, ότι η Διοίκηση της ΠΝΟ θεωρεί ότι ο κοινωνικός διάλογος, που πρόκειται να εγκαινιασθεί από υμάς για τη ναυτεργασία είναι αναποτελεσματικός και αποπροσανατολιστικός και δεν πρόκειται να συμβάλλει στην κατεύθυνση αναβάθμισης των εργασιακών και κοινωνικοασφαλιστικών θεμάτων των ναυτεργατών, που ρυθμίζονται από διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας και γι΄αυτό τον λόγο δεν πρόκειται να συμμετάσχει.
