Ο πόλεμος των τραπεζοκαθισμάτων που είναι ακόμη και στις … εκκλησίες!

Ανήμπορες να εφαρμόσουν τους υπάρχοντες νόμους,έτσι ώστε να διασφαλισθεί η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών αυτής της δύσμοιρης χώρας,ακόμα και στους ιερούς χώρους των ναών είναι η πλειοψηφία των αρμόδιων αρχών,οι οποίες αντί να πετάξουν τα παράνομα τραπεζοκαθίσματα,αλλά και τις όποιες προχειροκατασκευές που σε πολλές περιπτώσεις θυμίζουν “τσαντιρομαχαλά”των μαγαζιών των νησιών του Αιγαίου ,αυτές οι αρμόδιες   αρχές(δήμοι,αστυνομία,λιμενικό),απλά ποιούν την νήσσαν.
Παρότι όλοι οι σχετικοί κείμενοι νόμοι ορίζουν αμετακλήτως ότι “η ελεύθερη πρόσβαση στο δημόσιο χώρο και η ελεύθερη χρήση και η απόλαυση του είναι ζητήματα άρρηκτα συνδεδεμένα με την ποιότητα της ζωής των πολιτών,εκεί στα νησιά της Παροναξίας και ελέω δημοτικών αρχόντων και λοιπών εντεταλμένων από την Πολιτεία υπηρεσιών(βλέπε ΕΛ.ΑΣ,και Λ.Σ) κάθε δικαίωμα των πολιτών για να απολαύσει την βόλτα του στις δημόσιες πλατείες και τις παραλίες καταπατείται κατά κόρον από τα κάθε είδους μαγαζιών εστίασης-διασκέδασης.
Είτε αυτό δουλεύει μέρα είτε δουλεύει την νύχτα οπότε και παύουν να λειτουργούν οι εντεταλμένες από τον νόμο ελεγκτικές υπηρεσίες.
Κάθε διαμαρτυρία του πολίτη πέφτει στο κενό αφού όλοι οι εμπλεκόμενοι,αστυνομικοί,λιμενικοί και τοπικοί “άρχοντες” ρίχνουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλον με αποτέλεσμα εκεί στην Πάρο αλλά και την γειτονική Νάξο τα τραπεζοκαθίσματα να εμποδίζουν την διέλευση των πολιτών οι οποίοι τις περισσότερες φορές είναι υποχρεωμένοι να ασκηθούν στο “άλμα επί κοντό”,καθώς πρέπει να υπερπηδήσουν πάνω από τις καρέκλες του καταστήματος,ο υπεύθυνος του οποίου με το “ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ” τοποθέτησε τα τραπεζάκια πέραν των ορίων για τα οποία φυσικά πληρώνει είτε στον οικείο δήμο είτε στο οικείο Λιμενικό Ταμείο,όταν πρόκειται σε χερσαίους λιμενικούς χώρους.
Και άντε τότε εσύ ο πληρώνων φόρους πολίτης να απολαύσει την “βόλτα” με την οικογένεια σου.
Όμως κάποιοι πανέξυπνοι αλλά και θρασύτατοι επιχειρηματίες έχουν αποθρασυνθεί εντελώς αφού εκτός από τους χώρους των πλατειών έχουν τοποθετήσει τραπεζοκαθίσματα και στα προαύλια των εκκλησιών έτσι ώστε να ανεβαίνει το PRESTIZ των μαγαζιών τους.
Έτσι λοιπόν και με την ΑΝΟΧΗ του Δήμου του νησιού της Πάρου για να πάει κάποιος να ανάψει ένα κεράκι και να προσευχηθεί στον ΑΙ ΝΙΚΟΛΑ που είναι και ο προστάτης των ναυτικών μας,και στην Αγία Παρασκευή,εκεί στο λιμανάκι της Νάουσας,θα πρέπει να επιδοθεί στο ΑΛΜΑ ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ η να κινδυνεύσει να βρεθεί στην θάλασσα αφού ο χώρος που χωρίζει τη θάλασσα από την στεριά έχει κλείσει στην κυριολεξία από τα τραπεζοκαθίσματα των εκεί μαγαζιών.
Ίδια και απαράλλακτη η κατάσταση και στα περισσότερα στενά του μικρού χωριού της Νάουσας όπου ψαρομάγαζα,μπαράκια αλλά και άλλα καταστήματα έχουν υπερβεί κάθε έννοια του νόμου έχοντας καταλάβει είτε με τραπεζοκαθίσματα είτε με αυτοσχέδιους πάγκους είτε απλώνοντας την πραμάτεια τους στην κυριολεξία καταμεσής των στενών αλλά γραφικών δρόμων.
Και ας διαμαρτύρονται κάποιοι μόνιμοι κάτοικοι,αλλά και παραθεριστές ότι το ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΓΙΝΕ
κανενός το ΑΥΤΙ δεν ιδρώνει,ενώ κάποιοι εκ των νεοεκλεγέντων Αρχόντων επικαλούνται την άσχημη οικονομική κατάσταση και κάνουν ότι και οι απερχόμενοι δηλ.ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ.
Πάντως η έννοια των κοινοχρήστων πραγμάτων σύμφωνα με τον Συνήγορο του Πολίτη-ανεξάρτητη αρχή-αλλά και με τον Αστικό Κώδικα είναι τόσο ευρεία ώστε να καταλαμβάνει μέρος του φυσικού αλλά και του οικιστικού περιβάλλοντος,ενώ το άρθρο 967 του Α.Κ ορίζει ότι “πράγματα κοινής χρήσης είναι ιδίως τα νερά με ελεύθερη αέναη ροή,οι δρόμοι,οι πλατείες,οι γιαλοί,τα λιμάνια και οι όρμοι,οι όχθες πλεύσιμων ποταμών,οι μεγάλες λίμνες και οι όχθες τους.Επίσης ορίζει ότι τα κοινόχρηστα πράγματα είναι εκτός συναλλαγής και ανήκουν είτε στο δημόσιο(ΑΙΓΙΑΛΟΣ-ΠΑΡΑΛΙΑ),είτε στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης-ΟΤΑ- οι οποίοι αναλαμβάνουν την διαχείριση και την αξιοποίηση τους,κατά τρόπο  που να μην αναιρεί την κοινή τους χρήση(αρθρο 970 του Α.Κ) και να προάγει την κοινή ωφέλεια(αρθρο 969 του Α.Κ).
Κάθε πολίτης δε έχει την εξουσία να χρησιμοποιεί ΕΛΕΥΘΕΡΑ τους κοινόχρηστους χώρους,εξουσία που απορρέει από το δικαίωμα της προσωπικότητας (αρθρο 57 του Α.Κ),καθώς και το δικαίωμα να ΑΠΑΙΤΕΙ από τους υπεύθυνους για την διαχείριση τους ΟΤΑ την προστασία απόλυτης χρήσης τους όταν αυτή ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΖΕΤΑΙ. 
Πάντως σύμφωνα με τον Συνήγορο του Πολίτη βασικό πρόβλημα αποτελεί η εμπλοκή πολλών συναρμοδίων φορέων,ενώ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο κοινόχρηστος χώρος του ΑΙΓΙΑΛΟΥ που δεν βρίσκεται στους ΟΤΑ,αλλά την ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ του δημοσίου,η οποία όμως έχει και το δικαίωμα να παραχωρεί την διαχείριση του αιγιαλού στον οικείο Δήμο και το οικείο Λιμενικό Ταμείο.
Παρ όλα αυτά όμως που ορίζονται από την κείμενη νομοθεσία ως προς την ΕΛΕΥΘΕΡΗ πρόσβαση των πολιτών σε πλατείες θάλασσα,και πεζοδρόμια εκεί στα Κυκλαδονήσια ισχύει ο “ΑΓΡΑΦΟΣ ΝΟΜΟΣ”,ο οποίος σε συνδυασμό με την ΑΝΟΧΗ όλων των εμπλεκόμενων κρατικών φορέων δίνει το “δικαίωμα”  της καταπάτησης των δημοσίων κοινοχρήστων χώρων,είτε είναι πληρωμένοι είτε όχι.
Όσον αφορά τους ΧΕΡΣΑΙΟΥΣ λιμενικούς χώρους,και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί εκεί στην Πάρο και την Νάξο,δικαιούνται παραχώρησης τους για ιδία χρήση όλα τα ευρισκόμενα εντός της χερσαίας ζώνης καταστήματα η των ευρισκόμενων εκτός της ζώνης των οποίων όμως οι προσόψεις εφάπτονται επί της χερσαίας ζώνης των λιμενικών ζωνών.
ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ ΤΑ ΤΡΑΠΕΖΟΚΑΘΙΣΜΑΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΗΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΑΥΛΙΩΝ.
Τέλος να τονισθεί ότι εκεί στην Νάουσα της Πάρου το Λιμενικό Ταμείο δηλ.κατ επέκταση ο Δήμος του νησιού νοικιάζει τον Αιγιαλό εκεί στον Αι Δημήτρη 44 ευρώ το τ.μ,από το Αγκυροβόλιο τουριστικών σκαφών εως τον Αι Νικόλα 40,5 ευρώ το τ.μ,ενώ μέσα στο λιμανάκι,όπου υπάρχουν και τα ψαρομάγαζα το ενοίκιο φτάνει τα 56,7 ευρώ το τ.μ για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων.