Στην Ελληνική πραγματικότητα η παροιμία για το αγώγι και τον αγωγιάτη είναι ίσως χαρακτηριστική. Αλλά στην περίπτωση των λιμένων όταν το λέει υψηλόβαθμο στέλεχος παγκόσμιου λιμενικού διαχειριστή είναι αλλιώς. Όπως και να έχει το πράγμα η «κούρσα των εξοπλισμών» στα εμπορικά κυρίως λιμάνια του κόσμου θα μπορούσε να «πέσει σε ταχύτητα» στην περίπτωση που υπήρχε πιο στενή συνεργασία κατά περίπτωση με τις μεγάλες εταιρίες διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων και οχημάτων.
Αλλά αυτή είναι η μία ανάγνωση του θέματος σε ένα κόσμο όπου εξοπλισμοί και τιμολογιακές πολιτικές εξακολουθούν να αποτελούν συνδυαστικά το «ισχυρότερο όπλο ανταγωνισμού». Άλλωστε η περίπτωση του Πειραιά για τους επαΐοντες και καλά μυημένους είναι ενδεικτική. Μόλις έγιναν οι επενδύσεις από την PCT SA σε γερανογέφυρες και παρελκόμενα αυτών και ακολούθησε η σιδηροδρομική σύνδεση μέσω Θριάσιου, που αποτέλεσε την πραγμάτωση ονείρου εικοσαετίας των τοπικών παραγωγικών τάξεων, στα λιμάνια της Β. Ευρώπης σήμανε συναγερμός. Ο οποίος εξακολουθεί στεντόρεια αφού και άλλες διεθνείς εταιρίες παραγωγής και διακίνησης προϊόντων «είδαν το φώς το αληθινό». Καθώς ανακάλυψαν ότι δεν χρειάζεται ο περίπλους της Ευρώπης από της Μεσογείου μέχρι τη Β. Θάλασσα για να έχουν τα προϊόντα τους , ερχόμενα εξ ανατολών ,ταχεία διασπορά στα ευρωπαϊκά και όχι μόνο κέντρα διανομής και εμπορίας.
Και η περίπτωση του Πειραιά δεν είναι η μόνη εν Ελλάδι. Για δεκαετίες το λιμάνι του Βόλου «απειλούσε» και απειλεί την Τουρκική «παντοκρατορία» στη Μ. Ανατολή και όχι μόνο μέσω Συριακών λιμένων, ασχέτως αν σήμερα η εν λόγω χώρα βρίσκεται σε εμφύλιο όπως «απειλή» παραμένει και η αξιοποίηση του σιδηροδρομικού «ομφάλιου λώρου» μεταξύ του λιμένα της Αλεξανδρούπολης και Βουλγαρικών λιμένων της Μ. Θάλασσας για τα «προβλήματα» των στενών σύνδεσης Αιγαίου – Μ. Θάλασσας.
theseanation
