Εμένανε ο αγαπημένος από το dream team της αθλητικής ΝΕΤ, δεν είναι ο Κώστας Βερνίκος… αυτός είναι ο υποδιοικητής… μέγας αρχηγός είναι ο Αλέκος Θεοφιλόπουλος…. άξιος συνεχιστής του Αξεπέραστου Μαμουζέλου…. (ο μόνος άνθρωπος παγκοσμίως που περίεγραψε κούρσα στον στίβο επιμένοντας ότι οι αθλητές θα διανύσουν …500 μέτρα!)…
Ας περιοριστούμε όμως σήμερα στον Αγαπημένο μου Αλέκο:
Εχουμε την μεγάλη χαρά- τιμή να περιγράφει τα παιχνίδια της ομάδας που έχει –μέχρι στιγμής- παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο… την Ολλανδία… Στο πρώτο ματς κόντρα στην Ιταλία, επέμενε να λέει τον Sneijder… «Σνέϊντερ» … σκέφτηκα ότι θα’χει κάνει (χαχαχαχαχα) ρεπορτάζ και θα του’χαν πει ότι ο άνθρωπος Σνέϊντερ, λέγεται και όχι Σνάϊντερ, όπως τον λέγαμε τόσο καιρό… Δεν μπορεί… στη Ρεάλ Μαδρίτης παίζει… ε, δεν είναι δα και τόσο άγνωστος… ειδικά αν είσαι αθλητικός συντάκτης που σέβεται τον εαυτό του, ρωτάς και μαθαίνεις….
Πολύ τον εξετίμησα λοιπόν τον Αλέκο που μας έδωσε κάτι καινούργιο.
Στο επόμενο ματς –κόντρα στην Γαλλία- ο κυρ-Αλέκος μέ αφήσε εμβρόντητο… ο «Σνέϊντερ» είχε ξαναγίνει «Σνάϊντερ»…. έχω να προτείνω να τον λέμε «Σνίντερ» στο επόμενο παιγνίδι με την Ρουμανία,…. και επειδή η ομάδα θα δώσει τουλάχιστον ακόμα εναν αγώνα…δεν είναι κακή ιδέα να δοκιμασθεί και το «Σνέντερ»… διάολε, κάποιο θα’ναι σωστό….
Στο ματς με την Ιταλία, ο Αλέκος τα’χε με τον Ruud van Nistelrooy, που ήταν τσακωμένος με τον Marco van Basten… μας το περιέγραψε σαν να έμοιαζε με τη σχέση Αμπράμοβιτς-Μουρίνιο… βγαίνοντας ο σεντερ φορ έδωσε το χέρι του στον προπονητή και εκείνος του τοσφιξε… ο Αλέκος ήταν απολαυστικός:
-Τελικά δώσανε κοινή χειραψία.
Πώς να’ναι άραγε μια κοινή χειραψία; Η απορία μου’φαγε το μυαλό όλο το βράδι… και μετά το κατάλαβα. Ο Αλέξανδρος έχει άλλη άποψη για την χειραψία…διαφορετική από όλους μας, που είναι η: Απλώνεις το χέρι σου, το απλώνει και ο άλλος=χειραψία. Αν το απλώσεις μόνος σου και ο άλλος το’χει στην τσέπη, στα απλά ελληνικά λέγεται: «εμεινα μαλάκας!»… Αυτό για τους υπόλοιπους ανθρώπους στον πλανήτη… πλήν του Αλέκου Θεοφιλόπουλου.
Είναι απλό.
Το βράδυ μετά την (με την καλή έννοια) περιγραφή, πηγαίνει στο ξενοδοχείο του….ξαναβλέπει το μάτς στο video και δίνει χειραψία στον εαυτό του… συγχαρητήρια χειραψία… γοητευμένος κάθε φορά που γνωρίζει τον εαυτό του.
-Μπράβο Αλέκο, το ένα χέρι .΄
-Μπράβο Αλέκο, το άλλο χέρι…
Και τα δυο μαζί χειραψία.
Αρα… όταν ο άνθρωπος (και με το δίκιο του) βλέπει δυο ανθρώπους να ανταλλάσουν χειραψία, θεωρεί ότι είναι…. ΚΟΙΝΗ… όπως λέμε: κοινή λογική.
Ενα άλλο που με ξετρελλαίνει με τον Θεοφιλό, είναι ότι δεν έχει ιδέα από μπάλα. Ισως… λέω ίσως… να ξέρει λίιιιιιιιγο πιο πολύ από τον Βερνίκο… αλλά αυτό το βρίσκετε εσείς κοπλιμέντο;
Γενικώς ο Αλέκος ξεχωρίζει τους διακριθέντες από τους μη διακριθέντες. Τέλος. Αυτό είναι όλο…. Δεν το πετυχαίνει 6 στις 10 φορές… αλλά η αλήθεια είναι ότι από την τελευταία φορά βελτίωσε τα ποσοστά του. Ευχομαι να τα έχει βελτιώσει ανάλογα και Αρχηγός Βερνίκος… στις συνθέσεις παίκτη και ονόματος…Θα δούμε…. εμείς εδώ θαμαστε και (δυστυχώς) και θα τον βερνικωθούμε τον τελικό….
Τέλος ο Αλέκος με συγκινεί επειδή κρατιέται.
Ναι, έχει πολλά να πει ο Αλέκος αλλά δίνει τόπο στη οργή, για χάρη του παιγνιδιού. Στο ίδιο μάτς τα’χε με την διαιτησία… αλλά όπως μας πληροφόρησε, έχει δώσει τον λόγο του στον εαυτό του (κατα την κοινή τους χειραψία;) ότι δεν θα ξαναμιλήσει για τους διαιτητές όσο αυτοί φοράνε…. μαύρα.
Κοίταξα τον διαιτητή του αγώνα… μέσα στο πολύχρωμο το παλλικάρι… ενα κιτρινάκι μούρλια στο βασικό ντεσέν.
Δεν θα άκουσα καλά, σκέφτηκα και αφέθηκα στην περιγραφή του αγώνα, από την βελούδινη φωνή (δεν έχει κάτι από τον μελωδικό ήχο του Βαρούχα; )… δεν περνούν 2-3 λεπτά και να σου τον πάλι, ο Αλέκος….
-Είπαμε δεν μιλάω για τους διαιτητές όσο αυτοί φοράνε μαύρα….
Ο μόνος που φορούσε μαύρα στο γήπεδο ήταν ο van der Sar…
Είναι να μην τον αγαπάω τον Αλέκο μου;
Σωστός;
