Τράγκας μαινόμενος

Το πρόβλημα της κατάντιας των Ελληνικών δημοσίων πανεπιστημίων είναι αρκετά σοβαρό για να απαιτεί απόλυτη προσοχή και αυτοσυγκράτηση, γνώση του αντικειμένου σε βάθος και, μέσα στα ανθρώπινα πλαίσια, στοιχειώδη αντικειμενικότητα.
Οι αλαλαγμοί, οι λαϊκίστικες σοφιστείες, οι φανατισμένοι αφορισμοί και οι δαιμονοποιήσεις, δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα και δυναμιτίζουν στα θεμέλιά της κάθε απόπειρα αξιοπρεπούς διαλόγου.
Δυστυχώς, αυτά τα αυτονόητα δεν γίνονται πάντα σεβαστά από άτομα, που από την ιδιότητα και τη θέση τους επηρεάζουν σε κάποιο βαθμό την κοινή γνώμη. Τα οποία, ακριβώς από την ιδιότητα και τη θέση τους έχουν και αυξημένες υποχρεώσεις.
Όταν όμως λείπει κάθε ίχνος γνώσης γύρω από την κατάσταση των πανεπιστημίων, κάθε ίχνος αντικειμενικής διάθεσης και τελικά κάθε ίχνος σοβαρότητας στην παρουσία και στον λόγο τους, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι από φαιδρό ως επικίνδυνο – χωρίς το ένα να αποκλείει το άλλο.
Γνωρίζει για παράδειγμα ο κ. Τράγκας – και ο κάθε κ. Τράγκας – πού στριμώχνονται σήμερα οι φοιτητές του Πανεπιστήμιου της Αθήνας για να ακούσουν το μάθημα; Έχει περάσει ποτέ από αμφιθέατρο του Μαθηματικού ή του Φυσικού τμήματος για να μπορεί να μιλάει για «τεμπέληδες», «λουφαδόρους», «αιώνιους φοιτητές» κλπ;
Έχει πληροφορηθεί ο κ. Τράγκας ότι τα «συγγράμματα» μοιράζονται στους φοιτητές του Μαθηματικού και του Φυσικού, το νωρίτερο Δεκέμβρη μήνα και καμιά φορά τον Ιανουάριο;
Ότι τα περίφημα αυτά «συγγράμματα», πολλές φορές είναι παρωχημένα, δεν τα ακολουθούν οι διδάσκοντες και σε κάθε αλλαγή εξαμήνου κάποιος φοιτητής, που για τον α ή β λόγο έχασε το μάθημα, κινδυνεύει να βρεθεί μπροστά σε διαφορετικό διδάσκοντα, με διαφορετικό στυλ διδασκαλίας και βιβλίου, διαφορετική ύλη και τελικά τρέχει και δε φτάνει να προσαρμοστεί από την αρχή;
Έχει περάσει μια βόλτα ο έγκριτος αυτός δημοσιογράφος και, αν δεν κάνω λάθος, καθηγητής σπουδαστών δημοσιογραφίας, από τη βιβλιοθήκη του μαθηματικού τμήματος για να δει ότι αν δανειστεί ο φοιτητής βιβλίο πρέπει να το επιστρέψει σε μια μέρα και μετά τέρμα; Μπορεί να μας υποδείξει κάποιο μαθηματικό βιβλίο που να διαβάζεται σε μια μέρα; Και μήπως έχει δει τη λίστα αναμονής για κρίσιμα μαθηματικά συγγράμματα με ένα και μοναδικό αντίτυπο, να εξυπηρετεί 100 και 200 φοιτητές;
Ή μήπως έτυχε να πληροφορηθεί ότι σε πρόσφατη συνέλευση της ΠΟΣΔΕΠ, τα μέλη ΔΕΠ κατηγορούσαν συγκεκριμένα πρόσωπα για τη διάλυση των ΑΕΙ;
Έχει, έστω κατά τύχη, πληροφορηθεί ο κ. Τράγκας ότι τα ποσοστά «αποτυχίας» των φοιτητών του μαθηματικού Αθήνας είναι από 70% ως πάνω από 90% στα περισσότερα μαθήματα; Και μήπως ρώτησε να μάθει, τι θα πάθει και πού θα βρεθεί ένας διδάσκων σε κάποιο σοβαρό πανεπιστήμιο πολιτισμένης χώρας αν τολμήσει να αναρτήσει παρόμοια ποσοστά αποτυχίας;
Μήπως οι φοιτητές του μαθηματικού, του οικονομικού της νομικής, του φυσικού, επιλεγμένοι στις σχολές τους με σκληρές εισαγωγικές διαδικασίες, είναι τελικά «καθυστερημένοι»; Ή μήπως κάτι βρωμάει σ’ αυτήν την κωμικοτραγική ιστορία;
Έχοντας περάσει από τμήματα του ΕΜΠ, τμήματα Μαθηματικών και Φυσικής, έχοντας επί 40 χρόνια και πλέον διδαχτεί και διδάξει, ακόμα και σε μεταπτυχιακά μαθήματα στις ΗΠΑ και στο ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», παίρνω το θάρρος να δηλώσω ότι οι φοιτητές στην Ελλάδα, πραγματικοί οσιομάρτυρες και ήρωες, σπουδάζουν κάτω από συνθήκες που έχουν προκαλέσει αγανάκτηση και απογοήτευση σε κάθε σοβαρό και σκεπτόμενο επιστήμονα διεθνώς και έχουν δυσφημίσει τη χώρα μας, στο βαθμό που γίνονται γνωστές.
Αν ο κ. Τράγκας – και ο κάθε κ. Τράγκας – δεν κατανοεί το πόσο κακές υπηρεσίες προσφέρει στην κυβέρνηση που υποστηρίζει, στην φενάκη και το μύθο των ιδιωτικών πανεπιστημίων και γενικά σε όσους χαροποιούνται ακούγοντας τα λογύδριά του, ας το καταλάβουν τουλάχιστον αυτοί που νομίζουν ότι μπορούν να καλυφθούν πίσω από παρόμοιες «βαθυστόχαστες αναλύσεις».
Μπας και απαλλαγούμε επιτέλους από αυτό το κουραστικό μείγμα λαϊκισμού, θυμηδίας, πλήξης και τελικά αποστροφής.

Γιάννης Μπακόπουλος
Επιστημονικός συνεργάτης
Διεύθυνση Τεχνολογικών Εφαρμογών
ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ»
http://cag.dat.demokritos.gr/

H απάντηση του Γιώργου Τράγκα:

Ουδείς αμφιβάλλει ότι υπάρχουν προβλήματα σε όλα τα Πανεπιστήμια. Ουδείς αμφιβάλλει και μπορεί να φέρει αντίρρηση ότι υπάρχουν προβλήματα που χρονίζουν σε όλες τις Ανώτατες και Ανώτερες Σχολές. Το επίπεδο της Παιδείας στην Ελλάδα είναι πραγματικά πολύ κακό. Από την άλλη πλευρά όμως, δε μπορεί μία ισχνή μειοψηφία, οποιαδήποτε μειοψηφία να αναχαιτίζει την είσοδο των σπουδαστών που θέλουν να τελειώσουν και να πάρουν ένα πτυχίο για να βγουν στην αγορά, έστω και σε ένα κακό Πανεπιστήμιο, αυτό που διαθέτει σήμερα η πατρίδα μας. Και θα μπορούσαν να γίνουν, κατά τη γνώμη μου, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες και διεκδικήσεις με ανοιχτά τα Πανεπιστήμια, ώστε να μπορούν και αυτοί που δεν έχουν χρήματα είτε που θέλουν να τελειώσουν εγκαίρως τις σπουδές τους να μπορούν να εισέλθουν να κάνουν τα μαθήματα σε αυτά τα κακά Πανεπιστήμια και να τελειώσουν κάποια στιγμή το χαρτί τους. Ουδείς αμφιβάλλει ότι υπάρχουν αριστούχοι φοιτητές στην Ελλάδα, και αυτό αποδεικνύεται από τα μεταπτυχιακά, που κάνουν οι Έλληνες στο εξωτερικό που διαπρέπουν και γίνονται κορυφαίοι επιστήμονες, μένοντας όμως στο εξωτερικό. Από την άλλη μεριά, εγώ φωνάζω και θα συνεχίζω να φωνάζω μόνο για τις εκδηλώσεις βίας. Θεωρώ ότι το να δέρνεις ένα Πρύτανη ή να μπαίνεις να καταλύεις το άσυλο πετώντας μολότοφ ή να καις περιουσία του Δημοσίου που πλήρωσε και ο πατέρας σου ή ο πατέρας του παιδιού, που δεν έχει καμία διάθεση να μετάσχει σε μία διαδήλωση, αυτό δεν είναι και πολύ δημοκρατικό. Αυτό δεν είναι και πολύ ελεύθερο. Επίσης, θεωρώ και φωνάζω στα «παράθυρα» όταν βλέπω και εκπροσωπούν φοιτητές 18, 19, 20, 21, 22, 23 χρονών άνθρωποι, που έχουν περάσει τα 35 και είναι 12 χρόνια στο δεύτερο έτος της Φυσικής ή της Μαθηματικής ή οποιασδήποτε άλλης Σχολής. Αυτοί δε μπορούν να έχουν σχέση ούτε με επιστήμη, ούτε με πτυχίο. Αυτοί έχουν σχέση με κόμμα, έχουν σχέση με πολιτική οργάνωση, έχουν σχέση με οτιδήποτε άλλο επαγγελματικό, το οποίο, όμως, δεν είναι πανεπιστημιακό. Από εκεί και πέρα, λοιπόν, εγώ φωνάζω όταν βλέπω ότι παιδιά νεαρά, που έχουν εισέλθει στο Πανεπιστήμιο και τα οποία μπορεί να βρεις και σε διαδηλώσεις, εκπροσωπούνται από κομματικούς ή εξωκοινοβουλευτικούς, οι οποίοι σε ηλικία παραγωγική, σε ηλικία ακμής 35 και 40 ετών παριστάνουν τους εκπροσώπους σπουδαστών στα «παράθυρα» της τηλεόρασης. Αυτό με ενοχλεί και δεν το συνδέω με τον αιώνιο φοιτητή, που είναι τεμπέλης ή δεν τη γουστάρει πια την επιστήμη, την οποία διάλεξε ή την οποία εισήλθε για να την υπηρετήσει. Τη συνδέω με έναν επαγγελματισμό, που είναι καθαρά κομματικός, είναι καθαρά πολιτικός και δε μπορεί να έχει σχέση με τα ΑΕΙ. Από εκεί και πέρα, δε μπορώ να μη συμφωνήσω με τον φίλο, που έστειλε την επιστολή και με σχολιάζει αυστηρά και καλά κάνει και με σχολιάζει αυστηρά. Δε μπορώ να μη συμφωνήσω ότι τα Πανεπιστήμια είναι άσχημα. Είναι κακά. Και βεβαίως, δεν έγιναν από τη μία μέρα στην άλλη όπως είναι τώρα, δηλαδή δυσλειτουργικά. Πέρασαν πολλά χρόνια για να γίνουν και πιστεύω ότι φταίμε όλοι μας.

H απάντηση του Γιάννη Μπακόπουλου στον Γιώργο Τράγκα :

ΤΡΑΓΚΑΣ «ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΕΝΟΣ»

Λυπάμαι ειλικρινά που αναγκάζομαι να ξαναγυρίσω σε ένα κουραστικό θέμα, αλλά η αλλαγή στάσης του κ. Τράγκα, από κατά μέτωπο επίθεση σε κουτοπόνηρες «μπηχτές», με εξαγριώνει ακόμα περισσότερο.
Δεν με ενδιαφέρουν οι γενικόλογες γλυκανάλατες αυτοκριτικές του τύπου «όλοι φταίμε». Στο κάτω της γραφής, τα ελληνικά πανεπιστήμια, παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων πραγματικών επιστημόνων και δασκάλων, ποτέ δεν ήταν πραγματικά «λειτουργικά», ότι κι αν σημαίνει αυτό. Από την ίδρυσή τους ήταν προβληματικά, από έλλειψη πόρων και υποδομών, αποκοπή από τις σύγχρονες επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις και νοοτροπία στρεβλή, αυταρχική, θα έλεγα μεσαιωνική. Ο κ. Τράγκας δεν είχε καν γεννηθεί όταν άνθρωποι σαν τον Ιάνη Ξενάκη και τον Αχιλλέα Παπαπέτρου ξενιτεύονταν «λόγω φρονημάτων», κυνηγημένοι από την ιδεολογική παράταξη που ο ίδιος υποστηρίζει.
Ούτε βέβαια θα καθήσω να συζητάω με τον κάθε άσχετο κ. Τράγκα για κάποιους «διακεκριμένους επιστήμονες» που μας ήρθαν από «τα εξωτερικά», πλήρεις διπλωμάτων και παρασήμων κι έχουν φάει τα λυσσιακά τους να μας φέρουν πυρηνικά εργοστάσια για να μας «αναπτύξουν» καταλλήλως.
Γιατί βέβαια, με μισθό 1300 € και με ανύπαρκτες θέσεις εργασίας, ποιος σοβαρός επιστήμονας – χωρίς «βύσματα» και «κονέ» – θα άφηνε μια θέση στο εξωτερικό για να ‘ρθει στην Ελλάδα;
Αυτό που με ενδιαφέρει και με εξοργίζει είναι ότι άνθρωποι σαν τον κ. Τράγκα, με μηδενική – έως και αρνητική – συνεισφορά σε κοινωνικούς αγώνες, σκίζονται δήθεν για «δημοκρατία», «ελευθερία» και τα «δικαιώματα των φοιτητών στη μόρφωση». Όπως ακριβώς σκιζόταν στους λόγους του το 73 ο δικτάτορας Παπαδόπουλος.
Μιλάει ο κ. Τράγκας για βία, ξυλοδαρμό πρύτανη, παρεμπόδιση φοιτητών να σπουδάσουν και κλαίγεται για έλλειψη δημοκρατίας και ελευθερίας.
Και φυσικά – ο λαλίστατος – δεν έβγαζε άχνα όταν ο ιατροδικαστής διαπίστωνε ότι το κρανίο της άτυχης Ματίνας Κανελλοπούλου, είχε ρωγμώδη κατάγματα και είχε σπάσει σαν κρύσταλλο από τα χάδια 10 ως 15 «οργάνων», τα οποία βέβαια παραμένουν «άγνωστα».
Δεν έβγαζε άχνα όταν ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής έτρωγε σφαίρα στην καρδιά από «άγνωστα» πάλι «όργανα».
Και δεν συγκινήθηκε όταν ο Μιχάλης Καλτέζας, παιδί 15 χρονών, έφαγε σφαίρα στο κρανίο από πίσω, τρέχοντας να γλυτώσει.
Ίσως και να θεωρεί πρόοδο ότι σήμερα, αντί για ρόπαλα και σφαίρες, έχουμε – λέει – πράσινα παπούτσια και ζαρντινιέρες.
Βέβαια, υπάρχουν τα καψίματα. Τα σπασίματα. Ο ξυλοδαρμός του πρύτανη – ο οποίος δήλωσε δημόσια ότι τον έδειραν εξωπανεπιστημιακοί.
Αυτά, λέει ο λαλίστατος, τα κάνουν τεμπέληδες φοιτητές και αναρχικοί. Μάλιστα, συμφωνώ. «Αναρχικοί» με το κουμπούρι στην κωλότσεπη και του στυλ «μη με βαράτε ρε μ…, δικός σας είμαι!»
Όσο για τους «αιώνιους φοιτητές» που «παριστάνουν τους εκπροσώπους», ας πληροφορηθεί ο κ. Τράγκας ότι οι εκπρόσωποι των φοιτητών εκλέγονται με δημοκρατικές διαδικασίες και μας αρέσουν δεν μας αρέσουν, δεν μας πέφτει εμάς λόγος να τους δεχτούμε ή όχι.
Ας μάθει κάποτε ο κ. Τράγκας ότι, με τη βοήθεια φωτισμένων δασκάλων, πολλοί «αιώνιοι φοιτητές» τελικά διέπρεψαν στην επιστήμη τους. Και βέβαια διακρίθηκαν και σε πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Κλασσικό παράδειγμα, ο επί 10 τουλάχιστον χρόνια δευτεροετής, αιώνιος φοιτητής του τμήματος μηχανολόγων μηχανικών του ΕΜΠ, Αλέξανδρος Παναγούλης.
Του οποίου το δικαίωμα να εκπροσωπεί φοιτητές ούτε καν ο κ. Τράγγας δεν θα τολμούσε να αμφισβητήσει.
Οι φοιτητές στην Ελλάδα δεν είναι ηλίθιοι, κ. Τράγκα, όσο κι αν αυτό δεν βολεύει εσάς κι αυτούς που κρύβονται πίσω σας.
Ξέρουν πολύ καλά ότι πίσω από τις κραυγές περί «παρεμπόδισης της μάθησης» κρύβονται διαθέσεις για στήσιμο κομματικών απεργοσπαστικών μηχανισμών, από αυτοδιορισμένους «αγανακτισμένους φιλομαθείς φοιτητές».
Ξέρουν πολύ καλά ότι οι κραυγές σας μοναδικό σκοπό έχουν να εξυπηρετήσουν τα σχέδια των κομμάτων εξουσίας για ιδιωτικά πανεπιστήμια, κατάργηση του ασύλου και διάλυση του φοιτητικού κινήματος.
Η απάντηση βρίσκεται στα λόγια του Καναδού πολιτικού Sir Wilfrid Laurier μετά την κατάπνιξη της εξέγερσης των Métis και τον απαγχονισμό του Louis Riel.
«Αυτό που είναι μισητό…δεν είναι η εξέγερση, αλλά ο δεσποτισμός που σπρώχνει στην εξέγερση. Αυτοί που είναι μισητοί δεν είναι οι εξεγερμένοι, αλλά εκείνοι που ενώ απολαμβάνουν τα προνόμια της εξουσίας, δεν εκτελούν τα καθήκοντα της εξουσίας. Είναι εκείνοι που έχοντας τη δύναμη να θεραπεύσουν τα δεινά, αρνούνται να ακούσουν τους ικέτες που τους πλησιάζουν. Είναι εκείνοι που όταν τους ζητάνε ένα καρβέλι, δίνουν μια πέτρα».
Speech in the House of Commons, 16 May 1886, in Oskar Douglas Skelton, “ Life and letters of Sir Wilfrid Laurier”.
Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δόθηκε να μιλήσω.