Ενώ τα παλαιότερα χρόνια η συμμετοχή του μελλοντικού πατέρα στην εγκυμοσύνη και τον τοκετό ήταν συνήθως αποσπασματική και περιορισμένη, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται ότι ισχύει στις μέρες μας. Ο μέλλων πατέρας της σύγχρονης κοινωνίας μας θέλει και απαιτεί να συμμετάσχει στη διαδικασία παρακολούθησης της εγκυμοσύνης, καθώς και στην προετοιμασία για τον τοκετό.
Σε αυτή την αλλαγή πλάνου έχουν συντελέσει ποικίλοι παράγοντες. Οι άνδρες έχουν πια αποβάλει το προσωπείο του απόλυτα αρσενικού προτύπου, το οποίο δεν ασχολείται με «γυναικεία» θέματα και μωρά. Μάλιστα, οι περισσότεροι φροντίζουν να παρίστανται σε κάθε εξέταση της εγκυμοσύνης, ανεξαρτήτως του πόσο απαιτητικές είναι οι εργασιακές τους υποχρεώσεις.
Επίσης, οι άνδρες απαιτούν πια από τις μαίες και τους γιατρούς να ενημερώνονται παράλληλα με τις γυναίκες τους και να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων σχετικά με την πορεία της κύησης. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλά ζευγάρια μεγαλώνουν πια τα παιδιά τους χωρίς εξωτερική βοήθεια π.χ. γιαγιάδες, πεθερές, παραμάνες κ.ο.κ..
Στην ώρα του τοκετού, ο άνδρας σχεδόν πάντα επιθυμεί να παρευρίσκεται στο δωμάτιο της γέννας, ακόμα και την τελική ώρα που γεννιέται το μωρό. Αν και έχουν εκφραστεί ανησυχίες σχετικά με την πιθανή ψυχρότητα που εκδηλώνουν ορισμένοι άνδρες, αφού έχουν παραστεί στη γέννα της γυναίκας τους, οι σύγχρονες στατιστικές δείχνουν ξεκάθαρα ότι η συντριπτική πλειονότητα από αυτούς θέλει να συμμετάσχει μέχρι το τέλος.
Κατά την περίοδο της λοχείας, όχι μόνο οι γυναίκες αλλά και οι σύντροφοί τους μπορεί να υποφέρουν από επιλόχεια κατάθλιψη. Φαίνεται ότι οι μαζικές και απότομες αλλαγές στις υποχρεώσεις, τους ρόλους και τα ωράρια δημιουργούν άγχος και αλλαγές στη διάθεση και στα δύο φύλα, αν και μέχρι πρόσφατα η επιλόχεια κατάθλιψη θεωρείτο αποκλειστικά γυναικεία πάθηση.
Το νέο μοντέλο του μελλοντικού πατέρα έχει οδηγήσει και τους μεγάλους επιστημονικούς οργανισμούς που ασχολούνται με θέματα εγκυμοσύνης και μητρότητας στο να δημοσιεύσουν έγγραφα και οδηγίες σχετικά με τον ρόλο του πατέρα και την ανάγκη να συμπεριλαμβάνεται και αυτός σε όλες τις δραστηριότητες της εγκυμοσύνης και του τοκετού.
Παρ’ όλα αυτά, ας μην ξεχνάμε ότι σε θέματα λήψης σημαντικών αποφάσεων στην εγκυμοσύνη και τον τοκετό, το πρώτο και μόνο λόγο έχει η γυναίκα και μέλλουσα μαμά. Αν και ο μέλλων πατέρας μπορεί να συζητήσει με τη γυναίκα του σχετικά με το υπό εξέταση θέμα και, αναπόφευκτα, να επηρεάσει την τελική απόφαση, αυτή παραμένει αποκλειστικά στα χέρια της γυναίκας, αφού κάθε παρέμβαση στην εγκυμοσύνη αφορά πρόσβαση μόνο στο δικό της σώμα.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θάνος Παπαθανασίου MD (London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου
