Όταν ο Μονιτσέλι σκηνοθετούσε την γνωστή ιταλική κωμωδία με τον Τότο , τον Βιτόριο Γκάσμαν και τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, δεν θα μπορούσε να γνωρίζει ότι δεκαετίες αργότερα στην Θεσσαλονίκη, θα εκτυλισσόταν ένα δράμα αυτή την φορά με τον ίδιο όμως τίτλο, «Ο κλέψας του κλέψαντος».
Η ελληνική εκδοχή αυτής της ιστορίας, με έναν αυτόχειρα και χιλιάδες κατεστραμμένους ανθρώπους, πολιτικό παρασκήνιο και άθλιες διαπλοκές , έχει στον πυρήνα της ένα εμφανιζόμενο θύμα αλλά που στην ουσία ήταν θύτης.
Η ιστορία ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια μια που ο πρωταγωνιστής είναι σήμερα περίπου 45 ετών. Τότε που ήταν νέος, καμιά εικοσιπενταριά δηλαδή, κληρονόμησε δύο οικογενειακές επιχειρήσεις, μία με υφάσματα και μία με εμπορία αυγών. Με βιτρίνα τις δύο επιχειρήσεις το άτομο αυτό, στη μαρτυρία του οποίου βασίστηκε κατά ένα μεγάλο μέρος η εξάρθρωση της CAMORRA της Θεσσαλονίκης , άρχισε βαθμηδόν να εισέρχεται στον σκοτεινό κόσμο της τοκογλυφίας.
Έπρεπε λοιπόν να έχει στην διάθεση του ικανά κεφάλαια για να τα δανείζει με υπέρογκο τόκο. Ο μόνος τρόπος ήταν να διασφαλίσει εύκολη και συνεχή χρηματοδότηση από τράπεζες αλλά με πλαφόν ώστε να εξασφαλίζει τα υπέρογκα ποσά που είχε ανάγκη. Τότε στην ιστορία εισέρχεται ένα διευθυντικό στέλεχος θυγατρικής μεγάλης ελληνική τράπεζας. Το πρόσωπο αυτό γνωστό ως «Νίκος» αναλαμβάνει το ρόλο του εγγυητή. Τρείς τουλάχιστον τράπεζες της Θεσσαλονίκης προσφέρονται κατόπιν παρεμβάσεως του «Νίκου» να ανοίξουν τραπεζικούς λογαριασμούς στον έμπορο με τα αυγά και τα υφάσματα.
Σε κάθε λογαριασμό το πλαφόν ανερχόταν σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Οι δουλειές πήγαιναν καλά και η τοκογλυφία απέδιδε. Σε σύντομο χρονικό διάστημα άνοιξε ένα μπουζουξίδικο πίσω από του FIX στην Θεσσαλονίκης ενώ κάποια στιγμή ασχολήθηκε και με τον ΠΑΟΚ, λίγο πριν από την εποχή… Βιολίδη.
Όμως ξαφνικά τα πράγματα γύρισαν άσχημα και ο περίφημος έμπορος αυγών και υφασμάτων αλλά στην πραγματικότητα αρχιτοκογλύφος σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, υπογράφει επιταγές που «σκάνε» η μία πίσω από την άλλη. Τα πλαφόν τελειώνουν και τοκογλύφος πρέπει να βρει κεφάλαια για να δανείσει.
Το μεγάλο ραντεβού
Τότε, ο τοκογλύφος πλησιάζει του άλλους τοκογλύφους και έρχεται σε επαφή με τα πλοκάμια του Μάρκου Καραμπέρη. Δανείζεται χρήματα με τόκο γύρω στα 5% και δανείζει με την σειρά του (στην αρχή) με τόκο 7 και 8%. Τα πράγματα κυλούν ομαλά έως την στιγμή που οι πελάτες του πρώτου τοκογλύφου με τα αυγά και τα υφάσματα κηρύσσουν «παύση πληρωμών». Εκείνη την περίοδο οι τόκοι είχαν αυξηθεί και ήταν αναγκασμένος πια να δανείζει με 10% τον μήνα. Από εκείνη την στιγμή δεν μπορούσε να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις του έναντι του κυκλώματος Καραμπέρη και Σια. Άρχισαν οι τριβές που αναβαθμίστηκαν σε απειλές για να φθάσουμε στους εκβιασμούς και να καταλήξουμε στην εμπλοκή των μπράβων της εγκληματικής οργάνωσης των Καραμπέρη, Φερέτη, Παπαχατζή, Μελέτη κλπ. Τότε ο αδίστακτος τοκογλύφος με τα υφάσματα και τα αυγά αποφασίζει να φορέσει την «κουκούλα» και καταλήγει στην Κρατική Ασφάλεια για να «δώσει» τους άλλους τοκογλύφους, του συναδέλφους του δηλαδή, που τον δάνειζαν.
Ήταν Μάιος του 2011 όταν διάβηκε το κατώφλι της Ασφάλειας. Έκτοτε τον ρόλο του ανιχνευτή ανέλαβε το βαλιτσάκι της ΕΥΠ. Παραμένει άγνωστο το πόσους κατάφερε να «γδύσει», να καταστρέψει και να εκμηδενίσει ο έμπορος των 45 ετών που κληρονόμησε δύο επιχειρήσεις με αυγά και υφάσματα. Τώρα παίζει τον ρόλο του θύματος όταν πριν από λίγο καιρό ήταν ο θύτης.
Η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης δεν έχει στραφεί «ακόμη» εναντίον του πρώτου τοκογλύφου αφού ασχολείται με την αποκάλυψη του εύρους της μαφίας του Θερμαϊκού του Μάρκου Καραμπέρη. Ο έμπορος με τα αυγά σε σύγκριση με την τετραπλόκαμη οργάνωση του Καραμπέρη φαντάζει κάτι σαν… Β Εθνική. Όμως δεν είναι και σύντομα θα αποκαλυφθεί η πλήρης δράση του κατά την τελευταία εικοσαετία.
