Ιωάννα Καβανόζη
.jpg)
Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουμε στη χώρα μας τεράστια αύξηση στους βιασμούς και στη σεξουαλική παρενόχληση γυναικών.
Σύμφωνα με έρευνες υπάρχουν πάνω από δέκα βιασμοί γυναικών την ημέρα στην Ελλάδα και μόνο ένας στους εικοσιτέσσερις καταγγέλεται.
Αρκετά όμως μεγάλη αύξηση αντιμετωπίζει γενικότερα η Ευρώπη. Στη Γερμανία περίπου οχτώ χιλιάδες γυναίκες ετησίως καταγγέλουν βιασμό ή σεξουαλική παρενόχληση δηλαδή πάνω από είκοσι γυναίκες την ημέρα.
Καθώς έψαχνα για τη νομοθεσία που ισχύει για τον βιασμό στη Γερμανία διαπίστωσα ότι η Ελλάδα έχει αυστηρότερη ποινή φυλάκισης καθώς αν αποδειχθεί ένας βιασμός ο θύτης θα καταδικαστεί για τουλάχιστον δέκα χρόνια κάθειρξη το οποίο σημαίνει από δέκα έως είκοσι χρόνια ενώ στη Γερμανία από έξι μήνες έως πέντε χρόνια,εκτός αν το θύμα έχει υποστεί κακοποίηση που σ’αυτή την περίπτωση η ποινή είναι τουλάχιστον πέντε έτη,αυτό σημαίνει από πέντε έως δεκαπέντε έτη φυλάκισης.
Οι περισσότερες περιπτώσεις στη Γερμανία εντάσσονται στα πέντε έως δεκαπέντε έτη φυλάκισης.Και ενώ στην Ελλάδα οι ποινές στα χρόνια φυλάκισης είναι πιο αυστηρές,τα χρόνια που κάποιος θα πρέπει να εκτίσει στη φυλακή είναι λιγότερα γιατί ο θύτης έχει το δικαίωμα να ζητήσει την αποφυλάκιση του όταν εκτίσει τα τρία πέμπτα της ποινής του,δηλαδή αν κάποιος καταδικαστεί σε δεκαπέντε χρόνια φυλάκισης θα μείνει μέσα μόνο τα εννιά, ενώ στη Γερμανία για όσα χρόνια καταδικαστεί τόσα θα παραμείνει στη φυλακή.
Οι γυναίκες που ζουν στη Γερμανία είναι πλήρως ενημερωμένες για τα θέματα που αφορούν στη σεξουαλική παρενόχληση αλλά και για το θέμα του βιασμού καθώς στην επίσημη σελίδα της αστυνομίας υπάρχουν πολλά άρθρα για την ενημέρωση των γυναικών και τι πρέπει να κάνουν αν τους συμβεί ένα τέτοιο τραγικό γεγονός.
Μέσα από τα άρθρα της αστυνομίας το πρώτο που διάβασα ήταν για το χάπι του βιασμού όπως το ονομάζουμε εμείς το οποίο οι Γερμανοί το αποκαλούν χάπι «knock out»,το οποίο ανιχνεύεται μέσα σε λίγες ώρες από τη λήψη αίματος ή ούρων,γι’αυτό το λόγο οι αστυνομικοί συνιστούν στα θύματα να πάνε άμεσα σε ένα αστυνομικό τμήμα ώστε να γίνει καταγγελία και να μην περάσουν αρκετές ώρες και χαθούν στοιχεία.
Βέβαια επισημαίνουν ότι πολλές γυναίκες δεν είναι έτοιμες να καταγγείλουν αμέσως ένα βιασμό και ότι κάθε γυναίκα θέλει τον χρόνο της για να βρει τη δύναμη γι’αυτό το κράτος παρέχει ιατροδικαστές στους οποίους μπορεί να πάει το θύμα να κάνει τις εξετάσεις και να προβεί σε καταγγελία όταν θα είναι έτοιμη.Επίσης αν νιώθει άβολα να περιγράψει το συμβάν σε άντρα αστυνομικό, έχει δικαίωμα να ζητήσει γυναίκα αστυνομικό, και φυσικά η κατάθεση γίνεται με την παρουσία ψυχολόγου.
Καθώς διάβαζα όλα αυτά μου ήρθε στο μυαλό η ιστορία της Γεωργίας και οι παραλήψεις που έγιναν στο αστυνομικό τμήμα που πήγε ώστε να καταθέσει τον εφιάλτη της. Έτσι λοιπόν μπήκα στη διαδικασία να ψάξω τι θα γινόταν στην περίπτωση της Γεωργίας αν αυτά συνέβαιναν στη Γερμανία.
Μιλώντας με έναν αστυνομικό της Γερμανίας του ανέφερα τις παραλήψεις που έγιναν και τη μεγάλη αναμονή για τη λήψη ούρων. Ο αστυνομικός μου απάντησε ότι ο χρόνος σε τέτοιες περιπτώσεις είναι σημαντικός και τέτοιες παραλήψεις στη Γερμανία θα οδηγούσαν τους αστυνομικούς που συμμετείχαν στη διαδικασία της κατάθεσης σε δεινή θέση γιατί η καταγγέλουσα αν το αναφέρει αυτό θα ενεργοποιηθεί άμεσα μία υπηρεσία που ελέγχει την αστυνομία και τους αστυνομικούς και το πιο πιθανό να οδηγήσει στην απόλυση τους αλλά και στην αποζημίωση του θύματος γιατί η παράλειψη αυτή θα όριζε όλη την υπόθεση.
Επίσης μου τόνισε ότι η αστυνομία ενημερώνει πλήρως τις γυναίκες.Μου ανέφερε ότι ένας βιασμός είναι ποινικό αδίκημα ακόμα κι αν δεν είναι ορατοί οι σωματικοί τραυματισμοί και δεν παίζει ρόλο πόσο πλούσιος ή γνωστός είναι ο θύτης και ότι αν το θύμα δε θέλει να καταγγείλει ένα συμβάν στην αστυνομία έχει το δικαίωμα μέσω δικηγόρου να πάει να το καταγγείλει στην εισαγγελία.
Στο τέλος μου ανέφερε ότι σημαντικό ρόλο στην αλλαγή νομοθεσίας για τους βιασμούς έπαιξε το κίνημα «nein heißt nein»,δηλαδή το όχι σημαίνει όχι,ένα κίνημα που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των γυναικών.Ας ελπίσουμε ότι οι νόμοι θα γίνουν αυστηρότεροι και οι κοινωνία θα μάθει να στηρίζει ουσιαστικά τα θύματα ώστε να μην υπάρξουν άλλες Γεωργίες και η ιστορία της Γεωργίας να μας γίνει μάθημα ζωής ώστε ο κόσμος να γίνει καλύτερος.
