Σε ηλικία 84 ετών έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Παπαϊωάννου. Είναι πτωχότερη από σήμερα η ελληνική δημοσιογραφία.
Ο Κώστας Παπαϊωάννου υπήρξε το πρόσωπο γύρω από το οποίο καρποφόρησε ένα δημοσιογραφικό φυτώριο. Το «θερμοκήπιο» αυτό έφερε την ονομασία «Το Ποντίκι». Για πολλά χρόνια αυτή η εφημερίδα αποτελούσε το εβδομαδιαίο ραντεβού για δεκάδες χιλιάδες πολιτών, την αφρόκρεμα των δημοσιογράφων και την πολιτική ελίτ.
Τι θα αποκάλυπταν, άραγε, ο Κώστας και οι συνεργάτες του αυτή την εβδομάδα; Η εφημερίδα «Το Ποντίκι» λειτουργούσε τότε ως το σύμβολο της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Μια ομάδα νέων δημοσιογράφων που τότε προσέρχονταν στον «θαυμαστό κόσμο» των πολιτικών -και όχι μόνον- αποκαλύψεων οφείλουν μεγάλο μέρος της κατάρτισής τους στα δρώμενα, στα γραφεία της εφημερίδας επί της οδού Μασσαλίας. Ήταν, βλέπετε, και εκείνη η «μήτρα» της δεκαετίας του ’80 που τα είχε όλα και όπου όλα φάνταζαν δυνατά.
Ο Κώστας Παπαϊωάννου ήξερε πότε έπρεπε να θυμώνει, πότε να χαμογελάσει, πότε να βάλει όρια και πότε να τα σαρώσει. Διατηρούσε την αίσθηση της πραγματικότητας ταυτόχρονα με τον ρομαντισμό που εκείνες οι γενιές κληρονόμησαν από την πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου.
Έφυγε πολεμώντας, έζησε τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, βίωσε τον διχασμό, βίωσε τη Χούντα, δημοσιογραφούσε στη Μεταπολίτευση. Τούτη την ώρα η πρώτη αντίδραση στην αναγγελία του θανάτου του Κώστα Παπαϊωάννου είναι συναισθηματική. Η πρώτη αίσθηση είναι ένα πικρό κενό. Η πρώτη σκέψη πηγαίνει στη σύντροφό του, τη γυναίκα του την Άννα. Αργότερα, τις επόμενες ώρες, θα έρθουν στον νου οι ιστορίες και θα καθαρογραφούν στο χαρτί οι μνήμες. Καλό ταξίδι, Κώστα!
Ο Κώστας Παπαϊωάννου γεννήθηκε το 1938 στη Νέα Σμύρνη. Ο πατέρας του Νίκος προερχόταν από οικογένεια εγκατεστημένη εδώ και πολλούς αιώνες στην Αθήνα, ενώ η μητέρα του Αγγελική καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία το 1956, σε ηλικία 18 ετών, στην εφημερίδα «Ακρόπολις», όπου αρχικά κάλυπτε το δικαστικό ρεπορτάζ, ενώ στη συνέχεια έκανε ελεύθερο ρεπορτάζ. Έμεινε εκεί μέχρι τη Μεταπολίτευση του 1974, οπότε μεταπήδησε στα «Νέα», ως υπεύθυνος πλέον για το πολιτικό ρεπορτάζ. Ταυτόχρονα (1975-78), υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού «Αντί».
Το 1979, και ενώ εργαζόταν ως πολιτικός συντάκτης στα «Νέα» (έμεινε έως το 1986), ξεκίνησε παράλληλα την έκδοση του «Ποντικιού». Συνταξιοδοτήθηκε τον Ιούνιο του 2005. Ήταν παντρεμένος και είχε μια κόρη και δύο εγγόνια. Μετά τη συνταξιοδότησή του κατοικούσε στην Αίγινα.
Βιβλία του Κώστα Παπαϊωάννου
- Η ιστορία της Κυρίας ΟΥ (Καστανιώτης, 1983)
- Ο δράκος του Σέιχ-Σου: Υπόθεση Παγκρατίδη (Το Ποντίκι, 1988)
- Δέκα μικροί και μεγάλοι νέγροι (Το Ποντίκι, 1989)
- Ιστορία μιας νύχτας ατέλειωτης (Το Ποντίκι, 1991)
- Αστυνομική ιστορία (Το Ποντίκι, 1992)
- Πολιτική δολοφονία, Θεσσαλονίκη ’48: Υπόθεση Τζωρτζ Πολκ (Το Ποντίκι, 1993)
- Πολιτική δολοφονία, Θεσσαλονίκη ’63: Υπόθεση Γρηγόρη Λαμπράκη (Το Ποντίκι, 1993)
- 15 Ιουλίου 1965: «Επιχείρηση ΑποσταΣΙΑ» (Το Ποντίκι, 1995)
- Αρχίστε από δω τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!… (Το Ποντίκι, 1995)
- Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει: Μια πολιτική ανασκο(λο)πηση της Ιστορίας, 1944-2007 (Καστανιώτης, 2008)
