Μείζον θέμα για τον ελληνικό τουρισμό, προκύπτει από την νομική ασάφεια και το έλλειμμα νομοθεσίας που ρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις των κυβερνητών ενοικιαζόμενων σκαφών αναψυχής, γνωστούς και ως Skipper.
Δεδομένης και της αρνητικής διάθεσης των πλοιοκτητών, λόγω του νομικού ελλείμματος οι Έλληνες κυβερνήτες σκαφών αναψυχής βρίσκονται όλοι σε καθεστώς παρανομίας, με αποτέλεσμα να απαγορεύεται απόπλους των ιστιοφόρων κ.ά σκαφών από τα κατά τόπους Λιμεναρχεία. Επιπλέον, όσοι κατορθώνουν να αποπλεύσουν ως δήθεν βοηθητικό προσωπικό παραμένουν ανασφάλιστοι σε ένα επάγγελμα που εγκυμονεί κινδύνους.
Τα νομικά προβλήματα
Μέχρι σήμερα ο skipper προσλαμβανόταν από τον ναυλωτή – τουρίστα, ο οποίος ήθελε να κάνει ένα ολιγοήμερο ταξίδι διακοπών στην ελληνικές θάλασσες, και επειδή συνήθως ήταν αλλοδαπός δεν είχε τη δυνατότητα να συνάψει σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου με τον skipper, ώστε να νομιμοποιηθεί η εργασιακή σχέση τους.
Έτσι ο νομοθέτης αποφάσισε να υπαγάγει την ασφάλιση του skipper στο τότε ΤΕΒΕ, προσδίδοντάς του την ιδιότητα του επιτηδευματία και η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Όμως ο λόγος αυτός εκλείπει πλέον καθότι ο Κυβερνήτης προσλαμβάνεται από τον εκναυλωτή – πλοιοκτήτη όπως ρητά αναφέρεται στο άρθρο 94 του ν.4504/2017. Το πρόβλημα εστιάζεται στο γεγονός ότι:
1.Το Λιμεναρχείο για να σου δώσει απόπλου ζητά Βεβαίωση Ασφαλιστικών Εισφορών ΟΑΕΕ ως επιτηδευματίας
2.Πολλοι εξ ημών δεν μπορούν να γίνουν επιτηδευματίες ένεκα ασυμβίβαστων
3.Τις θέσεις τις καταλαμβάνουν οι ΠΛΟΙΟΚΤΗΤΕΣ οι οποίοι είναι ήδη ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ
4.Τις θέσεις τις καταλαμβάνουν αλλοδαποί οι οποίοι διακυβερνούν το σκάφος ως φίλοι του Ναυλωτή ενω αν ο «φίλος» έχει ελληνικό επίθετο το Λιμεναρχείο τού αρνείται τον απόπλου.
Η οδύσσεια ενός skipper
Τα αδιέξοδα των κυβερνητών με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει για τον ελληνικό τουρισμό σε περίοδο κρίσης, γίνεται πλήρως κατανοητή από την επιστολή – διαμαρτυρία που έλαβε το zougla.gr, από έναν skipper.
«Η περιπέτειά μας αρχίζει πριν αρκετά χρόνια, όταν ζητούσαμε από την Πολιτεία να ξεχωρίσει την Εμπορική Ναυτιλία από το Γιώτινγκ. Ζητούσαμε και ζητάμε ακόμα ένα επαγγελματικό κυβερνητικό δίπλωμα, κοινωνική ασφάλιση με το δικαίωμα της εξέλιξης σε ανώτερη βαθμίδα σκαφών.
Πότε και κανένας δεν μας άκουσε. Αντιθέτως θα έλεγα πως ό,τι τους λέγαμε, το αντίθετο γινόταν.
Πολίτικες υποσχέσεις άνευ ουσίας.
Κάπως έτσι ξεκινάει και η τελευταία περιπέτεια μας. Ένας νέος νόμος βγαίνει προς διαβούλευση, τον μελετάμε και στέλνουμε το πρώτο υπόμνημα, τονίζοντας τα κενά του και τις αντινομίες του. Ακολουθούν τρεις συναντήσεις παρουσία του Υπουργού Ναυτιλίας του ΓΓ Λαμπρίδη και της κας Χριστοδουλοπούλου με το νομικό επιτελείο τις Διεύθυνσης Θαλασσίου Τουρισμού που ήταν ο υπεύθυνος εμπνευστής του. Ο νόμος ψηφίζεται. Αμφιβάλουμε αν κάποιος τον διάβασε στη Βουλή, γιατί δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει κάποιος νομικός ο οποίος να μην είδε τα κενά που εντοπίσαμε εμείς οι αδαείς.
Μετά από αυτό, το Υπουργείο και η ΔΙΝΕΘΑΤ καλεί όλους τους Φορείς στο Μουσείο LIBERTY για να μας παρουσιάσει με όλη την επισημότητα την καυτή πατάτα….
Εδώ θέλω να προσθέσω ότι πριν 15 χρονιά αποφασίσαμε μερικοί από εμάς να πλησιάσουμε τους Εγγλέζους (Royal Yachting Association) οι οποίοι έχουν ναυτική παράδοση και έχουν λύσει αυτό το πρόβλημα εδώ και δεκαετίες με σχόλες και διπλώματα παγκόσμιας αναγνώρισης.
Αποτέλεσμα της σπουδής αυτής πολλοί από εμάς να εργάζονται στο εξωτερικό με άριστες αποδοχές και συνθήκες εργασίας. Μέλη μας έχουν κάνει τον γύρο του πλανήτη και πάμπολλους διάπλους του Ατλαντικού σε παλιρροιακά νερά. Ακόμα μερικοί από εμάς φέρνουμε τα καινούργια ιστιοπλοϊκά από τα ναυπηγία της Γαλλίας στον Ατλαντικό και όχι μόνο. Δυστυχώς η πολιτεία δεν μας παρέχει ουδεμία αναγνώριση της ναυτικής μας τέχνης. Αντιθέτως αναγνωρίζει τα άπλα ναυταθλητικά διπλώματα τα οποία παρέχονται από τους ναυτικούς ομίλους χωρίς καμιά πιστοποίηση.
Επανέρχομαι στην συνάντηση στο LIBERTY. Ξεκινώντας την παρουσίαση, αναφέρει ότι ο νόμος αυτός είναι για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας…και ερωτώ ποια ασφάλεια όταν οι περισσότεροι κατέχοντες ναυταθλητικά διπλώματα δεν χουν στοιχειώδη γνώση σωστικών μέσων, πυρασφαλείας, άδεια χειριστού VHF, πρώτων βοηθειών, γνώση ξένης γλώσσας με την ανάλογη ναυτική ορολογία… και όχι μόνο.
Και τώρα ξεκινάει η περιπέτεια… σκοπός του νόμου επί της ουσίας για εμάς, είναι άπλα να μας φορολογήσει χωρίς να μας δώσει κανένα επαγγελματικό δικαίωμα και συγχρόνως να αυξήσει τη μαύρη εργασία στους κατοίκους του εξωτερικού που έρχονται και εργάζονται εδώ τα καλοκαίρια ανεξέλεγκτα, κάνοντας μας μη ανταγωνιστικούς.
Ο νόμος αλλάζει τον εργοδότη: από τον ναυλωτή τώρα γίνεται ο εκναυλωτής- πλοιοκτήτης και ερχόμαστε να απαντήσουμε το ερώτημα «Ποια είναι Η Εργασιακή μας Σχέση Για να Βρούμε και τον Ασφαλιστικό Φορέα μας;»
Και εδώ συμβαίνει να μην είμαστε τίποτα… Ο αξιότιμος κύριος Βαρβιτσιώτης στη υπουργική απόφαση μας λέει ότι στην Ελλάδα ναυτικός είναι μόνο ο απογεγραμμένος, δηλαδή μόνο αυτός του εμπορικού ναυτικού ενάντια στον νόμο που θεσπίζει και επικυρώνει την Διεθνή Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας MLC2006 όπου ναυτικός νοείται οποίος εργάζεται επί πλοίου με μόνο τρεις εξαιρέσεις: Των εσωτερικών υδάτων (ποτάμια – λίμνες), του Πολεμικού Ναυτικού και του πρωτογενούς παράγοντα, δηλαδή των ψαράδων. Ναυτικοί Δεν Είμαστε!!!! Αν και έχουμε τις ευθύνες του Πλοιάρχου.
Λόγω του ότι εργαζόμαστε 14 ώρες την ήμερα, 7 ήμερες την εβδομάδα, δεν νοείται να γίνει πρόσληψη με την εργατική νομοθεσία… Άρα δεν είμαστε υπάλληλοι…
Τι μας μένει… Ελεύθερος επαγγελματίας… μα δεν υπάρχει ελεύθερο επάγγελμα στη θάλασσα, γιατί άπλα κάποιος εξασκεί διευθυντικό δικαίωμα. Δεν παρέχουμε έργο, ούτε υπηρεσίες, το λέει πεντακάθαρα ότι προσλαμβανόμαστε από τον εκναυλωτή και εργαζόμαστε επί του σκάφους, έχοντας τις ευθύνες του πλοιάρχου.
Παίρνουμε τον νόμο και πάμε στον ΕΦΚΑ, τους λέμε: το Λιμεναρχείο μας ζητάει να κάνουμε έναρξη επιτηδεύματος και ασφαλιστική ενημερότητα… Μας στέλνει στο καλό, λέγοντάς μας ότι ελεύθερο επάγγελμα στη θάλασσα δεν υπάρχει… ούτε ΚΑΔ.
Έτσι γινόμαστε ένα μπαλάκι μεταξύ Υπουργείου Εργασίας και Ναυτιλίας, Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, Λιμεναρχείου και πάει λέγοντας… Άνευ αποτελέσματος.
Τα υπομνήματα πάνε και έρχονται, οι υπηρεσίες του κράτους δεν συμφωνούν μεταξύ τους και το τέλμα είναι προ των πυλών, καθότι η τουριστική περίοδος άνοιξε.
Μερικοί κάνουν έναρξη εργασιών με ΚΑΔ, άσχετα με το αντικείμενο για να εργαστούν. Το δε Λιμεναρχείο δεν ενδιαφέρεται αν είσαι υδραυλικός, γελωτοποιός ή αστροναύτης…
Και τελικά ο ανεύθυνος – υπεύθυνος νομοθέτης, δείχνοντάς μας την απόλυτη ανικανότητά του, θέλει προφανώς τη λύση να τη δώσουν τα ελληνικά δικαστήρια… μετά από μακροσκελείς δικαστικούς αγώνες.
Ένας Άνεργος Ιστιοπλόος Κυβερνήτης Σκαφών Αναψυχής»
Έκκληση στην κυβέρνηση
Το συνδικαλιστικό όργανο των κυβερνητών ΠΕΣΚΙΣΑ έχει ήδη ενημερώσει με υπόμνημά του τον γεν. γραμ. του υπουργείου Εργασίας κ. Νεφελούδη και ζητά να διευθετηθεί το συντομότερο δυνατό το θέμα προκειμένου να μπορέσουν οι κυβερνήτες να εργαστούν απρόσκοπτα την ερχόμενη τουριστική σαιζόν, σε έναν κλάδο καίριας σημασίας για την οικονομία μας.
Ολόκληρο το υπόμνημα εδώ.
