«Τον έβλεπα σα μέντορά μου… Δεν ήξερα ότι θα μπορούσε ένας άνθρωπος να κάνει κάτι τέτοιο σε ένα παιδί… Δε σκέφτηκα ότι θα με βιάσει. Ένα όχι είναι όχι». Με τα λόγια αυτά περιέγραψε από το βήμα του μάρτυρα, ο 27χρονος σήμερα νεαρός άνδρας, Αιγυπτιακής καταγωγής, όσα έζησε, πριν από 11 ολόκληρα χρόνια, όταν ήταν περίπου 15-16 ετών στα χέρια του Δημ. Λιγνάδη, του ανθρώπου που ο ίδιος ένοιωθε ως δάσκαλο.
Ο μάρτυρας ο οποίος χρειάστηκε να ταξιδέψει στην Ελλάδα από το εξωτερικό όπου πλέον ζει, για να καταθέσει, ήταν ο πρώτος που στράφηκε, με μήνυση σε βάρος του Δημ. Λιγνάδη, ξετυλίγοντας το άγνωστο μέχρι τότε κουβάρι της δράσης του.
Υποσχέσεις και εκμετάλλευση
Η λάμψη, η δημοσιότητα, οι γνωριμίες είχαν γίνει, σύμφωνα με τη μαρτυρία του, το «δόλωμα» του κατηγορουμένου. Το όνειρο του μάρτυρα ήταν να γίνει ηθοποιός κι ο Δημ. Λιγνάδης δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να το εκμεταλλευτεί. Έτσι, η αρχική του χαρά πως γνώρισε έναν πολύ γνωστό ηθοποιό ο οποίος θα τον βοηθούσε, όπως του έταζε, να πραγματοποιήσει το όνειρό του, γρήγορα μετατράπηκε σε εφιάλτη. Ντροπή, ενοχή και φόβος «σφράγισαν» στην ψυχή του την οδυνηρή αυτή εμπειρία η οποία θα έμενε βαθιά θαμμένη μέσα του, αν δεν είχε αρχίσουν οι δημόσιες αποκαλύψεις για τη δράση του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
Μάρτυρας: Με εκμεταλλεύτηκε, μου δώσε το μικρό ψαράκι για να με τραβήξει έξω, εκμεταλλεύτηκε την αθωότητά μου. Δεν είχα εμπειρίες από τίποτα και προφανώς αυτό το είδε και ήμουν το κατάλληλο θύμα. Εγώ ήμουν σαφής με τον κατηγορούμενο, του είχα πει δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Το μόνο πράγμα που είχα με τον κατηγορούμενο ήταν ότι θα με βοηθούσε επαγγελματικά. Του είχα πει ότι μου άρεσε μια κοπέλα…
Πρόεδρος: Έδειχνε ότι δεν είχε καταλάβει αυτό που του είχατε πει. Δε σας φόβισε αυτό;
Μάρτυρας: Δεν σκέφτηκα ότι θα με βιάσει… Ό,τι και να έλεγε εγώ γέλαγα, δεν το έπαιρνα σοβαρά. Το είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν είμαι ομοφυλόφιλος, του είχα πει ότι μου αρέσουν οι κοπέλες.
Όταν άρχισαν οι καταγγελίες σε βάρος του Δημ. Λιγνάδη, ο μάρτυρας αποφάσισε να μιλήσει κι αυτός για όσα υποστηρίζει ότι είχαν γίνει σε βάρος του. «Νευρίασα παρά πολύ γιατί είχα περάσει κι εγώ κάτι παρόμοιο…. Σκέφτηκα τι θα κάνω. Δεν περίμενα ότι θα γίνει κάτι με το συγκεκριμένο άτομο στη δημοσιότητα. Έδειξα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το θέμα και κατάλαβα ότι ο κατηγορούμενος είχε μια δράση από παλιά. Και ένιωσα ότι πρέπει να κάνω μια μήνυση γιατί πέρασα κι εγώ τα ίδια. Έψαξα να βρω δικηγόρο για να με βοηθήσει.»
Η γνωριμία με το Λιγνάδη
Η γνωριμία του Δημ. Λιγνάδη με το μάρτυρα ξεκίνησε το 2010. «Ο ξάδελφος μου ο Χασάν μου είπε ότι ήξερε έναν ηθοποιό που γνώρισε στον Άγιο Παύλο που έψαχνα νεαρά άτομα για να τα κάνει ηθοποιούς. Ήξερε ότι εγώ θέλω να γίνω ηθοποιός. Τον βρήκα στο Facebook και του έστειλα αίτημα φιλίας και το δέχτηκε άμεσα. Του έστειλα μήνυμα και του είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Με πολλή χαρά είδα να μου απαντάει θετικά και να μου λέει ότι «είσαι πολύ όμορφος, είσαι κούκλος». Μου είπε να τα πούμε από κοντά να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε».
Πρόεδρος: Πως επικοινωνούσατε;
Μάρτυρας: Μου έστελνε να πηγαίνουμε σε συναυλίες να με γνωρίσει και σε άλλους καλλιτέχνες. Η πρώτη φορά όταν δέχτηκε το αίτημα φιλίας ήταν τον Απρίλιο του 2010. Εκείνη την περίοδο δεν έβγαινα πολύ έξω γιατί είχα μείνει στην ίδια τάξη και έκανα μαθήματα. Πήγαινα τρίτη γυμνασίου.
Πρόεδρος: Σας πρότεινε κάποια εργασία;
Μάρτυρας: Όχι καμία εργασία. Μου είπε αρκετές φορές να βγούμε έξω αλλά δεν μπορούσα εκείνη την περίοδο και μετά έφυγα για Αίγυπτο με τους γονείς μου. Είχαμε πιο χαλαρή επικοινωνία. Πριν γυρίσω από Αίγυπτο στην Ελλάδα, επειδή έπρεπε να δώσω μαθήματα μου έκλεισαν εισιτήρια. Μια εβδομάδα πριν γυρίσω είχα μια επικοινωνία μαζί του και μου είπε πες μου να σε πάρω από το αεροδρόμιο. Δεν υποσχέθηκα ότι θα τον πάρω γιατί ήξερα ότι θα με πάρει ο φίλος μου ο Αλέξανδρος.
Πρόεδρος: Είχε γίνει έρευνα σχετικά με το με ποια αεροπορική εταιρία επιστρέψατε.
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι με ποια επέστρεψα. Αναζήτησα να βρω αλλά δεν τα κατάφερα.
Πρόεδρος: Κάποιες εταιρίες, όχι όλες, δε σας βρήκαν στα δρομολόγια τους.
Σύμφωνα με την κατάθεση του μάρτυρα, φτάνοντας στην Ελλάδα, τηλεφώνησε στο Δημ. Λιγνάδη να πάρει τον ίδιον αλλά και τους φίλους του που είχαν πάει στο αεροδρόμιο για να τον υποδεχτούν με το αυτοκίνητο. «Ήρθε και μας πήρε από το αεροδρόμιο και πήγαμε στο Ολυμπιακό Χωριό που εμένα. Στο δρόμο είχαμε μουσική, τραγουδούσαμε και υπήρχε φιλικό κλίμα. Μας είχε προσεγγίσει με φιλικό τρόπο και μου είπε «είμαστε φίλοι, να μου μιλάς στον ενικό». Εγώ ήμουν χαρούμενος γιατί τον έβλεπα σαν μέντορά μου. Πήγαμε στο σπίτι μου, είχε φέρει κι ένα ποτό τζιν, εκείνος μας μιλούσε για τις εμπειρίες του, τα μέρη που είχε πάει. Μας έλεγε να πάμε να τον δούμε σε παράσταση. Τους κέρασα γλυκά. Έπειτα από 2 έφυγαν οι φίλοι μου κι εκείνος παρέμεινε» είπε ο μάρτυρας.
Στη συνέχεια ο κατηγορούμενος υποστήριξε ότι ντρεπόταν γιατί είχα μπροστά του έναν πολύ γνωστό ηθοποιό. «Μου χάιδευε το κεφάλι. Μου έλεγε τι κούκλος που είσαι. Θα γίνεις γνωστός. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Άρχισε να χαϊδεύει στα πόδια. Είχα παγώσει. Έλεγα μόνο ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ. …. Άρχισα να τρέμω σιγά, σιγά, αλλά δεν μπόρεσα και πάλι να κουνηθώ. Έβαλε τα χέρια του μέσα από το παντελόνι μου. Μου είπε «ηρέμησε, έτσι κάνουν οι ηθοποιοί, πρέπει να είσαι χαλαρός». Πήγα στην τουαλέτα και όταν γύρισα του είπα ότι δεν μου αρέσει αυτό…»
Το πρώτο συναίσθημα που ένοιωσε ο μάρτυρας είπε πως ήταν η ντροπή.
Μάρτυρας: Είμαι από μια οικογένεια πολύ συντηρητική και δεν είχα γνώση τότε, δεν είχα σχέση με κοπέλα. Δεν ήξερα.
Πρόεδρος: Φόβο νιώσατε;
Μάρτυρας: Ναι ένιωσα φόβο, αλλά δεν είπα σε κανένα τίποτα.
Πρόεδρος: Μετά τι έγινε;
Μάρτυρας: Με πήρε τηλέφωνο με από λίγες ημέρες και του είπα ότι είμαι με φίλους στο σπίτι και αν θέλει να έρθει. Εκείνος ήρθε. Βρεθήκαμε σε ένα παγκάκι στο Ολυμπιακό Χωριό με τους φίλους μου μαζί. Εγώ στεκόμουν πιο πίσω, δεν είχα την ίδια άνεση. Η συνομιλία ήταν γενική.,,, Η επικοινωνία μας ήταν χαλαρή από εκεί και πέρα. Τον ρωτούσα συνεχώς τι να κάνω για να μπω στο χώρο. Μου έλεγε να πάω στην παράταση που έπαιζε.
Πρόεδρος: Αυτό το βιβλίο για το modeling τι ήταν;
Μάρτυρας: Το είχα κάνει στην Αίγυπτο. Το είχα πει στους γονείς μου και το έκανα εκεί. Του το έδειξα αυτό το photo book που είχα κάνει.
Πρόεδρος: Εσείς του ζητούσατε κάτι; Να σας συστήσει σε τραγουδιστή ή ηθοποιό;
Μάρτυρας: Ναι του το έλεγα. Του είπα ότι μου αρέσει το ελληνικό τραγούδι και θέλω να τραγουδήσω λαϊκά. Μου έλεγε ότι θα με πάει σε συναυλίες να γνωρίσω τραγουδιστές. Δεν με πήγε. Σκεφτόμουν ότι μάλλον δεν είχε έρθει η ώρα ακόμα. Μετά με προσκάλεσε στην παράσταση Amadeus και του είπα να έρθω με μια φίλη μου. Πήγα στο θέατρο, κάθισα με τη φίλη μου τη Δανάη και είδα την παράσταση. Όταν τελείωσε η παράσταση πήγαμε στα καμαρίνια. Ήμουν ενθουσιασμένος. Με κέρασε τσιγάρα. Η φίλη μου ζήτησε αυτόγραφο. Εκείνη την ημέρα του είπα ότι μου άρεσε πολύ η παράσταση και μου είπε να έρχομαι όποτε θέλω.
Όπως είπε πήγε μια ακόμη φορά στην ίδια παράσταση μαζί με δυο φίλους του. Μετά το τέλος της παράστασης ο Δημήτρης Λιγνάδης τους προσκάλεσε στο σπίτι του. Εκείνοι δέχτηκαν και πήγαν. Τους κέρασε φαγητό ποτά και τσιγάρα κάνναβης. «Δεν είχα ξανακάνει κάνναβη, αρχίσαμε να γελάμε με οτιδήποτε δεν πολυκαταλάβαινα τι γίνονταν. Μετά από λίγη ώρα και αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνάω από αυτή τη νύχτα, είχε βάλλει ένα ελατήριο ανάμεσα στη μύτη του και μας είπε να πάμε στο δωμάτιο μαζί του. Να κάνουμε σεξουαλικές πράξεις. Αυτό μου δημιούργησε ένα άβολο αίσθημα αποφασίσαμε να φύγουμε.
Πρόεδρος: Σας δίνει τσιγάρο κάνναβης, ποτό και δεν σας έκανε καμία εντύπωση αυτό και σας έκανε το ελατήριο;
Μάρτυρας: Μου δημιούργησε ένα άβολο αίσθημα
Πρόεδρος: Πως άλλαξε αυτό από εκεί που γελάγατε;
Μάρτυρας: Ένιωθα μια ασφάλεια όταν ήμουν με κάποιο γνωστό, ότι δεν θα μου κάνει κάτι κακό. Εγώ με τον άνθρωπο όταν τον γνώρισα και αφού προχώρησε αυτή η σχέση τον είχα δει σαν δάσκαλο δεν ήθελα να του λέω όχι.
Πρόεδρος: Αφού μας λέτε ότι μέχρι τότε δεν σας είχε ανοίξει κάποια πόρτα. Γιατί ήταν ο δάσκαλος σας και ο μέντορά σας;
Μάρτυρας: Καταρχάς ένα 14χρονο όταν βλέπει μια παράσταση ενός γνωστού ηθοποιού, ο οποίος του υποσχέθηκε ότι θα τον βάλει μέσα στο χώρο… Με έκανε να τον εμπιστευτώ. Για αυτό το λόγο τον εμπιστεύτηκα ότι μπορώ να πάω στο σπίτι του.
Πρόεδρος: Γιατί τον λέτε δάσκαλο αφού δεν σας είχε βοηθήσει
Μάρτυρας: Εγώ περίμενα ότι θα γίνονταν, αυτό το ρόλο είχε πάρει.
Πρόεδρος: Όμως επιμένατε και εσείς, είχατε πει ότι του στέλνατε και εσείς μηνύματα. Σε ποιους σας γνώριζε ο κατηγορούμενος
Μάρτυρας: Μου είπε ότι θα με πάει στο Ρουβά και στον Μαζωνάκη.
Πρόεδρος: Πέρασε ένας χρόνος δεν σας έκανε εντύπωση που δεν σας πήγε;
Μάρτυρας: Όχι πίστευα ότι θα με πήγαινε
Πρόεδρος: Οι φίλοι σας που έρχονταν μαζί είδαν ότι κάνατε χρήση ναρκωτικών, ότι καταναλώνατε αλκοόλ. Κάποιος από όλους αυτούς δεν σας είπε τι γίνεται εδώ; Πότε θα σε γνωρίσει σε κάποιους για τη καριέρα σου;
Μάρτυρας: Όχι, τη συγκεκριμένη ερώτηση δεν μου την έκανε ποτέ κανείς
Ο βιασμός
Ο μάρτυρας όταν ρωτήθηκε για το βιασμό που καταγγέλλει, τόνισε: «Μπήκα στο σαλόνι, στους γονείς μου είπα ότι θα πήγαινα στον ηθοποιό. Μου πρόσφερε κάτι να φάω και μου είπε ότι «ήρθε η ώρα να δούμε τι θα κάνουμε πως θα προχωρήσουμε και πότε θα πάμε στον Ρουβά». Μου βαλε κάτι να πιω και να καπνίσω. Στριφτά τσιγάρα ήταν πάντως. Ήπια το πότο έκανα και το τσιγάρο. Αυτή τη φορά όμως ήταν πολύ πιο διαφορετικό από άλλες φορές. ‘Ένιωθα σαν ταχυπαλμίες, ότι δεν καταλαβαίνω τι γίνεται γύρω μου. Βγήκα έξω στο μπαλκόνι και έγειρα, έπεσα, στον καναπέ. Γιατί ένιωθα πολύ κλειστός στο σαλόνι. Έκατσα στο καναπέ στο μπαλκόνι, έγειρα. Ο κατηγορούμενος γδύθηκε τελείως εγώ εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να σηκώσω ούτε χέρι ούτε πόδι… . Ήθελα να γυρίσω από την άλλη αλλά δεν μπορούσα. Ήθελα να μιλήσω αλλά δεν μπορούσα. Έχασα τις αισθήσεις μου μετά από αυτό. Παίζει να κράτησε ένα δυο, τρία λεπτά. Έχασα τις αισθήσεις μου. Ξύπνησα την επόμενη ημέρα, με κάτω το παντελόνι και το εσώρουχό μου. Ήμουν έξω στο μπαλκόνι, κοίτα γύρω μου να δω αν ήταν ο κατηγορούμενος. Δεν ήταν. Εκείνη τη στιγμή ένιωθα πολύ φόβο. Ήθελα να τρέξω να βρω έξω. Ντύθηκα πολύ γρήγορα, δεν τον είδα στο σαλόνι και άνοιξα την πόρτα και έφυγα. Πήγα στον φίλο μου, χτύπησα μου άνοιξε και μπήκα μέσα. Δεν είπα σε κανέναν τίποτα, δεν ήξερα τι είχε συμβεί. Θυμόμουν τα τελευταία λεπτά πριν λιποθυμήσω αλλά ήξερα ότι ο κατηγορούμενος με είχε βιάσει. Δεν με ρώτησε τίποτα. Μπήκα να κάνω μπάνιο».
Πρόεδρος: Πως αισθανόσασταν την επόμενη όταν ξυπνήσατε;
Μάρτυρας: Φόβο, ήταν κάτι που δεν το είχα ζήσει. Δεν ήξερα τι να κάνω, πώς να αντιδράσω… Μου πήρε πολλά χρόνια να το διαχειριστώ μόνος αυτό το πράγμα. Επηρέασε τη φύση μου, άρχισα να νιώθω ενοχή, ότι εγώ έκανα κάτι λάθος, ότι δεν έπρεπε να τον έχω πάρει τηλέφωνο.
Συνεχίζοντας ο μάρτυρας την κατάθεσή του είπε: «Μετά από ημέρες με πήρε και μου είπε «τι κάνεις πως είσαι;». Σαν να μην είχε γίνει κάτι. Του είπα με πολλά νεύρα «μη με ξαναπάρεις θα σου κάνω μήνυση. Μη με ενοχλήσεις άλλο». Μου ζήτησε να μη το κάνω αυτό και ότι θα πεθάνει γιατί έχει καρκίνο του λάρυγγα. Όμως μου έστελνε μηνύματα και εγώ του έστελνα και τον ρώταγα για τον καρκίνο και την μητέρα του που μου είχε πει ότι ήταν άρρωστη. Τότε εγώ δεν είχα τα κότσια να κάνω μήνυση. Οι γονείς μου ήταν μετανάστες, πρώτα θα σκότωναν εμένα και μετά τον ίδιο. Είπα να το κρατήσω μέσα μου. Έχω δικαιώματα, αλλά τότε δεν ήξερα πολλά. Γεννήθηκα σε μια χώρα που έβλεπα, ότι ο Έλληνας έχει περισσότερα κάποια πράγματα από ένα μετανάστη. Όταν ήθελα να ταξιδέψω να πάω στην Αίγυπτο περίμενα σε άλλη ουρά. Δεν θα μπορούσα τον φοβήθηκα. Ήθελα να τον σπρώξω μακριά.
Πρόεδρος: Στους φίλους σας γιατί δεν το είπατε;
Μάρτυρας: Ένιωθα ντροπή, δεν μπορούσα τότε.
Πρόεδρος: Δεν σας ρώτησαν αν θα ξαναπάτε στο θέατρο;
Μάρτυρες: Δεν με ρώτησαν, τους έλεγα εγώ μόνος μου δικαιολογίες…
Όλα όσα έγιναν τότε, όπως είπε ο μάρτυρας, επανήλθαν, μόλις πρόσφατα. « Όταν είδα τη φωτογραφία του ένιωσα πάρα πολλά πράγματα που τα απωθούσα και δεν ήθελα να τα σκέφτομαι. Ήταν ένας εφιάλτης που δεν ήθελα να το σκέφτομαι».
