Κακαρίσματα

Αλλού τα κακαρίσματα, αλλού γεννούν οι κότες. Με αυτή την παροιμία χαρακτηρίζουμε τους καυγάδες που γίνονται δίχως λόγο και αφορμή.

Ο καυγάς είναι η φυσική απόρροια δύο αντίρροπων ανθρώπινων δυνάμεων που συγκρούονται μεταξύ τους.

Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί πόσο συχνά μαλώνουν οι άνθρωποι;

Στο δρόμο, «Άντε να πλύνεις κανένα πιάτο που μου θέλεις και τιμόνι», ως επί των πλείστων από άνδρες σε γυναίκες οδηγούς.

Σε δημόσια υπηρεσία. «Στην ουρά κυρία μου… Από δεξιά! Δηλαδή εμείς κορόιδα είμαστε που περιμένουμε τη σειρά μας», για να απαντήσουμε με γυναικεία χάρη, «Μα, μια ερώτηση θέλω να κάνω»… Όμως τέτοια κόλπα δεν μετρούν και όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο τέρμα της ουράς του γαϊδάρου!

Στο σινεμά, ακόμη και εκεί που δεν υπάρχει λόγος… «Αν θέλετε να γελάσετε να πάτε έξω. Εδώ θέλουμε να δούμε ταινία.» «Είναι κωμωδία. Δηλαδή πώς θα γελάσουμε; Άηχα;» Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Φυσικά δεν θα παραλείπαμε μεταξύ μελών της οικογένειας. «Εγώ προσέχω τόσα χρόνια τον πατέρα, εγώ θα το πάρω το χωράφι στην ράχη του Μελέτη.» Τότε είναι που επεμβαίνει η νύφη και αρχίζει ο Τρωικός πόλεμος… «Τι είπες; Εγώ ξενυχτούσα στο νοσοκομείο όταν εσείς είχατε πάει διακοπές στο Παρίσι… Τότε που είχε πάθει το Αλτσχάιμερ.», για να χωθεί στη μέση και η μπατζανάκισσα που εθίγη.
«Τότε φέρατε τον συμβολαιογράφο για να σας γράψει το σπίτι στα Σούρμενα;»

Οι σκυλοκαυγάδες που εκτυλίσσονται για ένα τραπέζι πίστα στα μπουζούκια… «Ξέρεις βρε ποιος είμαι εγώ; Ο Μπάμπης ο νούμερο ένα λαχανέμπορος στου Ρέντη. Ο Λαχανάς! Γνωστός στην πιάτσα.» για να αναφωνήσει σαν άλλη Άννα Βίσση ο τυρέμπορος από τον Τύρναβο, «Ρε ξέρεις από πού κρατά η σκούφια μου; Εγώ είμαι ο Μένιος ο ξακουστός που έκανα την πρώτη φέτα με κάσιους μέσα για τους πελάτες μου με gourmet γεύσεις…» Όλα αυτά για μια θέση στην πίστα.

Για να αποθεώσουμε τα ερωτικά καυγαδάκι… Την γνωστή κρεβατομουρμούρα αλλιώς. «Ποιας είναι αυτή τη κόκκινη τρίχα, αφού εγώ είμαι πλατινέ ξανθιά;» για να απαντήσει ο ταλαίπωρος «Της σκυλίτσας σου της Κανέλας». Έτσι έρχεται το «Συγγνώμη, λιονταράκι μου, που σε αδίκησα».

Αλλά και τους φίλους που μαλώνουν και μονιάζουν… ή μήπως όχι;

Ψάχνοντας στο πατάρι των αναμνήσεών μου βρήκα το τετράδιο θρησκευτικών. Άδειο από σημειώσεις… Γεμάτο όμως από μπιλιετάκια που ανταλλάσαμε με την διπλανή μου στο θρανίο.

Είχαμε τσακωθεί για ένα αγόρι που προσπαθούσε να μας χωρίσει ή μάλλον διεκδικούσε με λάθος τρόπο την προσοχή μας. Αποτέλεσμα αυτού; Ομηρικοί καυγάδες με την Ε.Π. της ζωή μου. Με μιας ξεγράφαμε ότι είχαμε κάνει η μία για την άλλη και πολύ περισσότερο όσα μας είχε προσφέρει η ίδια η ζωή. Την φιλία μας. Αυτή που ζήλευαν όλοι.

Ξεκίνησα εγώ, όπως πάντα. Τρελή από τότε, θεόμουρλη τώρα.

«Ελπίζω μόνο να μην πάρεις τον Γιάννη πάλι και του κάνεις παράπονα ότι δήθεν σε ειρωνεύτηκα για την επικοινωνίας σου με τον Σωτήρη, όπως έκανες χθες που του είπες ότι δεν σε στήριξα… Εξάλλου τι να έκανα, αφού πάλι με εμένα θα τα έβαζε; Εσείς τα βρίσκεται στο τέλος. Αλήθεια εσύ τι έκανες για μένα όταν με σταύρωνε τις προάλλες! Κι εγώ έκλαιγα…

Δεν το κρατάω μόνο βλέπω που έχεις μούτρα και πόζα, γι’ αυτό σου γράφω. Έχεις τραβηχτεί στην άκρη του θρανίου και ζωγραφίζεις μπαλονάκια. Όχι δεν πρόκειται να σε σώσουν σαν άλλα αερόστατα για να ξεφύγεις με τον Σωτήρη.

Μήπως αποφάσισες να παίξεις σε μονό ταμπλό δικό σου τον τελευταίο καιρό, άρα πρέπει να μετράω κι εγώ τις κινήσεις μου; Μονά-ζυγά, φίλη, μονά ζυγά τα θέλεις στη ζωή σου.

Σε ρωτάω, δεν βγάζω βιαστικά συμπεράσματα. Περιμένω την απάντησή σου εναγωνίως.» MRL

Το στυλό της έχει πάρει φωτιά… Από μπλε μπορεί και να έχει γίνει κόκκινο.

«Όταν σε σταύρωνε, εμένα που δεν τον άφησα να αντιγράψει την άσκηση στην Άλγεβρα, με άφησε από έξω; Στη τελική εσένα δε σε κατηγόρησε ότι δίνεις τα sos μόνο στον Σάκη. Όσο για χτες, ναι χαλάστηκα που ούτε καν μπήκες στη διαδικασία να με πάρεις τηλέφωνο να μου πεις ξέρεις κάτι το και το. Τίποτα και πάλι εγώ σε πήρα μετά. Όσο για τη πόζα δεν σου κρατάω. Το γνωστό υφάκι, σου ανήκει και δεν θέλω να το διεκδικήσω. Με πήρε τηλέφωνο αυτός και μου είπε «έλα τρελοκαμπέρο, μαθέ αν την Πέμπτη έχουμε διαγώνισμα στην Χημεία». Δεν τον πήρα εγώ, αυτός με πήρε για να μάθει.

Όσο για την πορεία σου, αν και δεν το πολύ κατάλαβα αν νομίζεις ότι θέλεις να αλλάξεις κάτι, δεν νομίζω ότι σου έχω κόψει ποτέ τη φόρα. Είσαι ελεύθερη να κάνεις ό,τι θέλεις ποτέ δεν θυμάμαι να σε περιόρισα σε κάτι. Μπορείς να κάνεις παρέα με τις νέες σου φίλες την «βασίλισσα του χιονιού» και το «τακουνάκι».

Και τέλος το πρόβλημα το έχεις εσύ με μένα και όχι εγώ με σένα. Όσο για τον Γιάννη, να είσαι καλά που μου το είπες. Θα τα λέω κι εγώ σε μια γλάστρα τα προβλήματά μου, να τα λέω κι εγώ κάπου. Ελπίζω να μην βγάλει καλάμια και αποκαλύπτουν κι αυτά τα μυστικά μου. Γιατί δεν έχω σε κανέναν σας πια εμπιστοσύνη.

Αυτά. Και δεν κρατάω πόζα σε κανέναν. ΗΛΙΘΙΑ…»

ΑΝΝΥ

Ο καθηγητής των Θρησκευτικών κ. Καμίνης, μας αφηγείτο τους βίους των αγίων, όμως εγώ είχα αγώνα. Ήμουν ο Rocky Balboa και τον μόνο άγιο που είχα μαζί μου ήταν ο Άη – of the tiger. Θερμαίνω τα γάντια μου και ξεκινώ.

«Ο Γιάννης είναι φίλος μου, γι’ αυτό μου το είπε! Και είσαι λάθος. Πώς θα μπορούσα να σε πάρω τηλέφωνο από τη στιγμή που ήταν από πάνω μου; Μήπως δεν σχολίασε ότι του κρατάω πόζα για να σε στηρίξω; Όχι, δεν μπορούσα να σε πάρω. Δεν το θεώρησα σπουδαίο, διότι εσείς τα ξαναβρίσκεται.

Εσύ αλήθεια πότε του κράτησες στάση υπέρ μου; Όταν με έβριζε για τους λογάριθμους;

Βλέπεις δεν σε έχει βάλει ποτέ να βρεις την ρίζα του αριθμού π=3,14, που είναι άρρητος αριθμός. Δεν νομίζω – πλην εχθές. Ούτε σου έκανε ποτέ παρατήρηση γελοιοποιώντας σε μπροστά σε όλη την τάξη και να γελάει το «φαντασματάκι» με τις απορίες που τις επαινεί. «Κύριε αυτό είναι λαμπιόνι;». Και μην μου πεις για το θέμα του Σάκη, διότι ακόμη δεν μπορώ ούτε το όνομά του να προφέρω, μιας και ΠΑΛΙ ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ ΜΟΝΟ ΕΓΩ που του μίλησα και ήθελα να κάνουμε μαζί την εργασία.

Όχι, δεν έχω πρόβλημα, αλλά βλέπω μια στάση που με βάζει σε σκέψεις. Σου αρέσει να συναγελάζεσαι μαζί του και γουστάρεις που σου τηλεφωνεί, ακόμη και όταν σε λέει τρελοκαμπέρο. Όσο για τους χαρακτηρισμούς περί ύφους στους επιστρέφω… Είσαι η πρώτη διδάξασα εξάλλου. Εδώ κολλάει η παροιμία, «Οι χαρακτηρισμοί είναι γαϊδούρια και γυρνούν στον νοικοκύρη».

Τελικά είμαι μόνη μου. Μόνο ο Γιάννης είναι φίλος μου. Εγώ αν έχω κάτι με τον οποιονδήποτε το λέω μπροστά του, αν όχι εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον μετά.

Όσο για τις επιλογές σου, μου είναι αδιάφορες πλέον, απλώς νόμιζα ότι ήμασταν φίλες πάνω από συμμαθήτριες… Γελάστηκα οικτρά.» MRL

Κόλαφος. Τώρα είχε πάρει όλο το τετράδιο μπροστά της και έγραφε ακατάπαυστα.

«Γελάστηκες οικτρά; Είναι η πρώτη φορά που μου έκανε παρατήρηση; Ο Γιάννης είναι ο μοναδικός σου φίλος; Απορώ, λοιπόν, γιατί πήρες την πρώτη διδάξασα το καλοκαίρι για να βρεθείτε, αφού έχει τέτοιο ύφος;

Απορώ γιατί πήρα τον Τηλέμαχο τηλέφωνο επειδή έβλεπα ότι ήθελες να μάθεις νέα του, αφού δεν είμαι φίλη σου και στη τελική δεν σου έχω και υποχρέωση.

Απορώ γιατί κάθε φορά που είχα πρόβλημα με τον οποιονδήποτε έπαιρνα εσένα μπας και μου βρεις λύση.

Πόσο ηλίθια ήμουν! Απορώ γιατί καθόμουν και σκοτωνόμουν για τα γραπτά μας  και τις εργασίες μας για να ικανοποιηθούμε και οι δύο.

Απορώ που λες ότι δεν κράτησα στάση απέναντι του. Εσύ όταν θυμώνεις, δεν μιλάς σε κανέναν ή αν μιλάς, μιλάς με ύφος. Τι να κάνω που εμείς οι δύο δεν είμαστε ίδιες και δεν έχουμε τις ίδιες αντιδράσεις;

Γιατί εγώ πρέπει να αντιδρώ σαν εσένα κι όχι εσύ σαν εμένα. Θες να σου πω και κάτι τελευταίο. Μια ζωή με έχεις σαν σκωτσέζικο ντους. Μια ζέστη μια κρύο. Μια η Μαριλού είναι καλά μία είναι… Ας μην πω γιατί είναι και μεσημέρι και θα φάμε σε λίγο! Κι εγώ πρέπει να πορεύομαι όπως εκείνη. Δεν πρέπει να είμαι καλά όταν η Μαρία είναι χάλια. Ναι και βέβαια να το κάνω. Κι όταν γελάω, ενώ εσύ είσαι ψυχολογικά άσχημα, πρέπει να νιώθω τύψεις. Θες να είμαστε φίλες; Όλα καλά και συνεχίζουμε. Δεν θες; Πάλι όλα καλά. Με ό,τι είσαι εσύ ευχαριστημένη θα είμαι κι εγώ.

Φτάνει όμως αυτό το πράγμα! Δεν το βαρέθηκες τόσα χρόνια; Δεν σε κούρασε; Κάνε ό,τι θες. Έχω βαρεθεί να σε παρακαλάω. Μπορεί εσένα να σου αρέσει αλλά στ’ αλήθεια εγώ λίγο κουράστηκα. Το πρόβλημα σου τελικά σε αυτή την τάξη και το σχολείο και τον κόσμο, είμαι εγώ. Όταν έχεις πρόβλημα βρίσκεις μια λύση. Αυτό να κάνεις. Και σε όποια αρέσει. Το αφήνω πάνω σου. Είμαι άλλωστε σίγουρη ότι θα με απογοητεύσεις…» ΑΝΝΥ

Θα την απογοητεύσω; Δηλαδή είμαι Τασσώ Καββαδία που η ομίχλη του Λονδίνου μόνο με ενοχλεί και εκείνη η Μπέτυ Λιβανού που της κάνω τη ζωή της κόλαση;

Ως εδώ και μην παρέκει μέλλουσα φίλη της «Βασίλισσας του χιονιού» και του «Τακουνιού».

«Εγώ σε θεωρούσα φίλη μου και σε θεωρώ… Γι’ αυτό και σε όλα τα προβλήματά μου σε ήθελα δίπλα μου, όχι όμως να με κατηγορείς ότι δεν σου στάθηκα χθες… Τι έπρεπε να κάνω να τον χτυπήσω; Να μαλώσω μαζί του; Εδώ μου έβαλε χέρι χοντρό και ήσουν παρούσα όταν ποινικοποίησε τις προσωπικές μας σχέσεις. Λες και οι συμμαθητές δεν πρέπει να κάνουν παρέα. Μαθηματικός, όμως τι να πεις; Ορθολογιστής, χωρίς αισθήματα!

Καταλαβαίνω ότι πρέπει να πας με τον άνεμο γιατί έχεις σκοπό να πας Α’ Δέσμη και θα τον έχεις καθηγητή. Εγώ όμως μπορώ να πορεύομαι και κόντρα στον άνεμο, όταν με παίρνει! Στον στρατηγό άνεμο – Σωτήρη. Είμαι Τρίτη δέσμη, hello…

Δεν σου απαγόρευσα να γελάς ή να είσαι χαρούμενη επειδή εγώ δεν είμαι. Δεν σε περιόρισα σχεδόν ποτέ. Ακόμη και στα ξεσπάσματά μου έλεγες να ηρεμήσω, τι να ηρεμήσω… Στο καθημερινό ταπείνωμα;

Εγώ δεν θέλω φίλους που να λένε για μένα πίσω από την πλάτη μου. Ας με έπαιρνες τηλέφωνο να μου το πεις κατ’ ιδίαν.» MRL

Για ένα αδειανό τετράδιο μαθηματικών και έναν Σωτήρη, όλη η ιστορία. Ναι τον θέλαμε και οι δυο. Μόνο που εγώ τον έχανα λόγω δέσμης. Φιτιλιά έβαζαν και υποδαύλιζαν την φιλία των Ε.Π.

«Άρα μου λες ότι επειδή δεν σε πήρα χτες (τουτέστιν το έκανα από πίσω σου) δεν είμαι φίλη σου. Όσο για τα μαθηματικά, τα θέματα και τις ασκήσεις… Έχει ο θεός για όλους και σίγουρα δεν θα μείνω χωρίς σημειώσεις. Δεν θέλω άλλο να συνεχιστεί αυτό. Αν Εσύ το θες ή όπως τα θέλεις συνέχισε. Εγώ μωρή θα βρω άλλον μαθηματικό δεν έχω ανάγκη ούτε τον άνεμο ούτε κανέναν.

Ποτέ δεν ζορίστηκα για τα θέματα. Ακόμα δεν με έχεις μάθει. Τέλος εσύ που λες ότι με θεωρείς φίλη σου, κάπως περίεργα το δείχνεις ρε Μαριλού; Αποφάσισε επιτέλους τι θες να κάνουμε!!! ( ΝΙΩΘΩ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΧΩΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ) Αει σιχτιρ!»

Μια μισοτελειωμένη φράση, μάλλον γιατί μας έκαναν παρατήρηση ξανά…

«Ναι, δεν θέλω να ξαναμιλ…….»

ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ.

Απέμειναν σε εκείνο το τετράδιο σκόρπιες λέξεις.

«Γαλαρία εμείς; Δεν ξέραμε να είμαστε υποχθόνιες σαν την «κυρία της γωνίας»;»

«Σιγά το μάθημα που το έχει δει και σοβαρά. Ακόμη δεν του είπαν για την διακήρυξη ανεξιθρησκίας που έχει υπογραφεί εδώ και χρόνια;»

«Βρε ξεχνάει την βουδίστρια;»

«Που προσπαθούσε να κινήσει με τα μάτια τα βουνά;»

Γέλια. Τα γράμματα μοιάζουν με σεισμογράφο που δείχνει σεισμική δόνηση 8,5 ρίχτερ.

MRL: Ε.Π. – Ε.Π.; (Που σημαίνει «Ενωμένες για Πάντα» και μια ζωγραφισμένη καρδιά δίπλα.)

ΑΝΝΥ: Ε.Π., μην σε πάρει και σε σηκώσει, ψυχοβγάλτη. Σε θάνατο και σε ζωή.