Γιώργος Αρκουλής
Με κάποιες προσθήκες, που ισοδυναμούν με τόνωση της έκθεσης στο Ζάππειο, ξεκίνησε εδώ και λίγες μέρες η 48η διοργάνωση εκδοτών βιβλίου. Χρειάζονταν αυτές οι προσθήκες, σε μια εκδήλωση που δείχνει σταθερή εικόνα παρακμής τα τελευταία χρόνια. Κάτι που διαπίστωσα χθες μετά το σούρουπο, κατά την κλασική μου βόλτα στον υπέροχο χώρο. Οι έξι στους δέκα περαστικούς ούτε που πλησίαζαν τους πάγκους. Οι τρεις ξεφύλλιζαν κάποιους τόμους, και ένας (στους δέκα) έβαζε το χέρι στην τσέπη, προφανώς ήταν αποφασισμένος να αγοράσει.
Σχεδόν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι ήταν παρόντες και λέω σχεδόν, αφού έλλειπε ο «Παπαδόπουλος», κάποιοι ακόμη και –όπως πάντα- ο «Γαβριηλίδης», αν και το περίμενα. Αλλωστε, ο Σάμης μου είχε πει όταν τον είχα ερωτήσει πως δεν του ταιριάζουν τα «πανηγυράκια». Φυσικά έχει κάποια αστοχία η άρνηση της παρουσίας του αφού το «γιατί» οδηγεί σε ένα πολύ απλό «διότι». Διότι, λοιπόν, κάποιος που αγαπάει την λεγόμενη αστυνομική λογοτεχνία, όταν θελήσει να αγοράσει τον κορυφαίο σήμερα του είδους Πέτρο Μάρκαρη (συνεργάζεται α-πο- κλει- στι- κά με τον «Γαβριηλίδη»), θα βασανιστεί να τον βρει…
Οι ευχάριστες προσθήκες, αφορούν διάφορες εκδηλώσεις πολιτισμού. Χθες, λόγου χάρη, στο περίπτερο «Γεώργιος Βιζυηνός», είδα αρκετό κόσμο στις πλαστικές καρέκλες να ακούει με προσοχή μια κυρία που παρουσίαζε βιβλία. Στο περίπτερο – σε άλλο σημείο – «Γεώργιος Σεφέρης», κάτι αντίστοιχο, ενώ στο κεντρικό σημείο για εκδηλώσεις, πλάϊ στην κεντρική πόρτα του Ζαππείου, υπήρχε παράσταση Καραγκιόζη (Ερωτόκριτος και Αρετούσα) από τον νέο (;) δημιουργό Σωκράτη Κοτσορέ. Και ήταν χάρμα να βλέπεις την πιτσιρικαρία να αφιππεύει από τα ποδηλατάκια και τα πατίνια, προκειμένου να παρακολουθήσει τις ατάκες του χάρτινου λαϊκού ήρωα με την τεράστια μύτη, το «μακρύ χέρι» και την καμπανίσια φωνή!
Κατά τα άλλα: Στο περίπτερο «Οδός Πανός», πιστός στην συνήθειά του, ο ποιητής (και εκδότης) Γιώργος Χρονάς εξυπηρετούσε αυτοπροσώπως του βιβλιόφιλους. Ο «Ψυχογιός» με τέσσερα περίπτερα ξεχώριζε σαν «βυζαντινή αυτοκρατορία». Ο «Παττάκης» είχε τον περισσότερο κόσμο. Τα άλλοτε κραταιά «Ελληνικά Γράμματα», σε μικρό πάγκο εμφάνιζαν βιβλία εντελώς άγνωστων ξένων συγγραφέων, έχοντας πάντως ως «σημαία» το τελευταίο βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά. Μάταια έψαξα μήπως και ανακαλύψω κάποιο στέκι με βιβλία αθλητικού περιεχομένου. Παραμένουν αδικημένα με υπαιτιότητα βεβαίως των εκδοτών. Οσο για τις τιμές; Το υπέροχο «Αγαπημένη» της Τόνι Μόρισον (την χάσαμε πρόσφατα), το είχε κοστολογήσει η «Νεφέλη» στα 11 ευρώ, τιμή απόλυτα λογική για συγγραφέα με Νόμπελ και Πούλιτζερ. Αλλά, ποιος τολμάει να ανεβάσει τιμές, εν μέσω παρατεταμένης κρίσης στην αγορά του βιβλίου;
Ακριβές, τέλος, έκρινα τις τιμές σε παλιά προγράμματα θεατρικών παραστάσεων κυρίως του «Θεάτρου Τέχνης» που θεωρώ πως με εξέπληξαν. Κι’ αυτό γιατί πρόκειται για τομίδια που ανατυπώνονται σταθερά και δεν αποτελούν ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ είδος.
Θα ξαναπάω λίγο πριν την λήξη, όπου με το φεγγάρι γεμάτο, ίσως μου φανούν τα πράγματα πιο φωτεινά…
