Γιώργος Αρκουλής
Μετά τον άτυχο αγώνα στο Τάμπερε, η στήλη είχε επισημάνει έλλειψη ταλέντου τόσο από τους ποδοσφαιριστές της σύγχρονης εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου όσο και από τον νέο προπονητή από την Ολλανδία, ο οποίος πλέον μπορεί να χαρακτηριστεί ένας άτυχος «μαθητευόμενος μάγος». Και δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ πάλι, τόσο σύντομα με το θέμα, ελπίζοντας σε μια άνετη νίκη παρηγοριάς επί της εντελώς μέτριας ομάδας του Λίχντενσταϊν. Δυστυχώς, χθες στο άδειο κι έρημο Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας (στοιχείο που ενοχλεί υπερβολικά το κοινό των μεγάλων επαρχιακών πόλεων…) οι διεθνείς μας έδειξαν ότι εκτός από ταλέντο στερούνται (και) φιλότιμου. Το 1-1 με αντιπάλους ερασιτέχνες αποδεικνύει πως «βαθιές είναι οι ρίζες» του κακού. Και πως από τη στιγμή που οι δύο κεντρικοί μας αμυντικοί (σταρ ομάδων της Εσπερίας!) Μανωλάς και Παπασταθόπουλος χάνουν στο σπριντ τον αντίπαλο σέντερ φορ (που σκόραρε με άνεση) δεν μπορείς να ελπίζεις σε σύντομη αλλαγή της εικόνας.
Η επόμενη περιπέτεια περιμένει την ελληνική ομάδα στο ιστορικό «Ολίμπικο» της Ρώμης. Εκεί όπου, με… κανονικές συνθήκες, θα βάλουμε τη σκουάντρα στα δίχτυα της (εκτός αν τα υπερασπίζει ο μέγας Ντίνο Τζοφ και πριν από αυτόν ο Ιάκινθος Φακέττι…)
