Γιώργος Αρκουλής
Η στήλη κλείνει σήμερα το 2018 υποδεχόμενη -με κάποια καθυστέρηση είναι αλήθεια- τον μεταγραφέντα προπονητή στον Παναθηναϊκό Ρίκι Πιτίνο, για τον οποίο δημοσιεύτηκε πληθώρα άρθρων για την αξία του κι όχι μόνο. Ρεπόρτερ ασχολήθηκε ακόμη και με το χρώμα των μαλλιών του, που, ενώ είναι κορακί, στα πλάγια και χαμηλά δείχνει αρκετό γκρι, αλλά δεν έχει σημασία. Έτσι κι αλλιώς οι αποχρώσεις του γκρι είναι μπόλικες. Δυστυχώς, σχεδόν άπαντες οι ασχολούμενοι με το μπάσκετ επιπέδου έσπευσαν να χαρακτηρίσουν μέγιστη πράξη την επιλογή του Αμερικανού (με ιταλικές ρίζες) από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, προεξοφλώντας -προφανώς- τίτλους και μεγαλεία. Άστοχο, διότι ένας προπονητής που αφήνει με ρετσινιά τις ΗΠΑ, διανύει ήδη την έβδομη δεκαετία της ζωής του και θα εργαστεί για πρώτη φορά στην Ευρώπη, πρέπει να κριθεί εκ του συνολικού αποτελέσματος κι όχι για μία καλή εμφάνιση και νίκη επί της αδιάφορης Τσεσεκά Μόσχας ή επί του σαφώς υποδεέστερου Προμηθέα Πατρών. Το ότι -τέλος- ο δύο φορές νικητής του κολεγιακού πρωταθλήματος των ΗΠΑ προπονητής αποδεικνύεται καλός δημοσιοσχεσίτης, μιλώντας συχνά και πολύ (προφανώς επειδή πιστεύει στις ικανότητές του), μπορεί να τον ωφελήσει ή να τον ζημιώσει στην πορεία. Μην ξεχνάμε ότι εδώ είναι Βαλκάνια κι όχι Όρεγκον, Μινεσότα και… Ντακότα. Και μάλιστα όταν βρίσκεται σε μια ομάδα όπου το αφεντικό, παραδοσιακά, μιλάει περισσότερο από τον κόουτς!
Όπως και να ‘χει, την Παρασκευή, στο ΣΕΦ του Φαλήρου, ο Πιτίνο θα έχει ήδη την πρώτη του σοβαρή αντιπαράθεση με τον γνωστό του από το ΝΒΑ Ισραηλινό Μπλατ του Ολυμπιακού για την Ευρωλίγκα. Και όταν λέμε ΣΕΦ, εννοούμε… Βαλκάνια!
