Με την ευκαιρία της προκήρυξης πρόωρων βουλευτικών εκλογών τον Απρίλιο που θα οδηγηθεί το Ισραήλ, η Deutsche Welle κάνει αναδρομή στην ιστορία 70 χρόνων μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του
Όταν η ελπίδα είχε νικήσει
Στις 14 Μαΐου 1948 ο Δαβίδ Μπεν-Γκουριόν, μελλοντικός πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ, ανακηρύσσει της ανεξαρτησία του κράτους περιγράφοντας την εβραϊκή ιστορία: «Ο λαός είχε πίστη για την χώρα και ουδέποτε είχε πάψει να προσεύχεται και να ελπίζει για την επιστροφή της και την αποκατάσταση των πολιτικών τους ελευθεριών». Έτσι γεννήθηκε και αναγνωρίσθηκε ως πατρίδα των Εβραίων.
Οι πιο σκοτεινές ώρες
Αμφισβητώντας την ιδέα με την βιβλική ρίζα της χορήγησης από τον θεό χώρας η ναζιστική Γερμανία δολοφόνησε έξι εκατομμύρια Ευρωπαίους Εβραίους συνεισφέροντας με τον τρόπο αυτό στην δημιουργία του ισραηλινού κράτους που ακολούθησε τον πόλεμο για όσους επέζησαν από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και υποχρεωτικής εργασίας. Στην φωτογραφία επιζήσαντες του Άουσβιτς.
«Nakba»: Στα αραβικά η «καταστροφή»
Με αυτή την λέξη οι Παλαιστίνιοι και οι υποστηρικτές τους χαρακτηρίζουν την ίδρυση του ισραηλινού κράτους. Περί τους 700.000 Άραβες που ζούσαν στην Παλαιστίνη, εκείνη την εποχή υποχρεώθηκαν να την εγκαταλείψουν και στην θέση τους κατέφθασαν Εβραίοι μετανάστες να εγκατασταθούν στο νέο-ιδρυθέν εβραϊκό κράτος. Με την γέννηση του Ισραήλ ξεκίνησε και η ανεπίλυτη σύγκρουση Εβραίων-Παλαιστίνιων που εκκρεμεί εδώ και 79 χρόνια.
Η ζωή στα κιμπούτς
Αυτές οι κολεκτίβες δημιουργήθηκαν στο Ισραήλ μετά την ανεξαρτησία του. Ήταν ένα σοσιαλιστικό όνειρο για κοινωνική δικαιοσύνη.
Κατάσταση πολέμου
Η ένταση με τους Άραβες γείτονες ξέσπασε με τον Πρώτο Αραβο-Ισραηλινό πόλεμο το Μάιο του 1948, ύστερα ήρθε ο ‘Πόλεμος των Έξι Ημερών’ τον Ιούνιο του 1967 για να σταματήσουν οι πολεμικές επιχειρήσεις μετά τον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973. Παραμένουν ωστόσο η Λωρίδα της Γάζας, η δυτική Όχθη η ανατολική Ιερουσαλήμ και τα Υψίπεδα Γκολάν υπό ισραηλινή κατοχή. Η ισραηλινή νίκη σήμανε να παραμένει η ένταση και η διαμάχη στην περιοχή.
Οι οικισμοί από εποίκους παραμένει αμφισβητούμενη περιοχή
Η Πολιτική του Ισραήλ για την δημιουργία οικισμών για εποίκους έχει προκαλέσει μεγάλες εντάσεις με τους Παλαιστίνιους για την εξάπλωση της ισραηλινής εδαφικής κυριαρχίας στα κατεχόμενα. Οι Παλαιστίνιοι καταγγέλλουν ότι έτσι καθίσταται διαμοιρασμένο το μελλοντικό κράτος τους. Το Ισραήλ όμως αγνοεί και τις διεθνείς αντιδράσεις στο θέμα αυτό και ολοένα κατασκευάζει νέους οικισμούς στα κατεχόμενα επικαλούμενο λόγους ασφάλειας.
Θυμός, μίσος και πέτρες. Η πρώτη Ιντιφάδα
Τον χειμώνα του 1987 οι Παλαιστίνιοι άρχισαν μαζικές διαμαρτυρίες για την συνεχιζόμενη ισραηλινή κατοχή. Η αναταραχή εξαπλώθηκε από την Γάζα στην ανατολική Ιερουσαλήμ και την Δυτική Όχθη. Η αναταραχή σίγασε μετά την υπογραφή των συμφωνιών του Όσλο το 1993 που υπέγραψαν πρόσωπο με πρόσωπο η ισραηλινή κυβέρνηση με την Οργάνωση για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Επιτέλους ειρήνη;
Με τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον ως μεσολαβητή, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν και ο πρόεδρος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης Γιάσερ Αραφάτ συμμετέχουν σε ειρηνευτικές συνομιλίες. Αποτέλεσμά τους η συμφωνία «Όσλο Ι» όπου τα δύο μέρη «αναγνώρισαν το ένα το άλλο». Η διαδικασία όμως ανεστάλη και πάλι με την δολοφονία του Ράμπινδύο χρόνια αργότερα.
Το κενό περιμένει να αναπληρωθεί
Ακροδεξιός φανατικός σιωνιστής πυροβολεί και σκοτώνει τον Ράμπιν στις 4 Νοεμβρίου 1995 στο Τελ Αβίβ, καθώς αποχωρούσε από ειρηνευτική συγκέντρωση. Η δολοφονία αντικατοπτρίζει τις έντονες πολιτικές διαφορές στο εσωτερικό του Ισραήλ με την διαίρεση να αυξάνεται ανάμεσα στους κεντρώους, τους εξτρεμιστές και τους φανατικούς θρησκευόμενους. Στην φωτογραφία ο διάδοχος του Ράμπιν, Σιμόν Πέρες, δίπλα στην άδεια καρέκλα του δολοφονημένου.
Παραμένει το άγος
Οι ναζιστικές μαζικές δολοφονίες Εβραίων εξακολουθεί να επηρεάζει τις γερμανο-ισραηλινές σχέσεις ως σήμερα. Τον Φεβρουάριο του 2000 ο τότε πρόεδρος της Γερμανίας Γιοχάνες Ράου μιλώντας στο Κνέσετ (ισραηλινή Βουλή) στα γερμανικά προκάλεσε συγκίνηση κυρίως για τους επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος για τα «αξέχαστα ναζιστικά εγκλήματα». Έτσι οι δύο χώρες βρέθηκαν ακόμη ένα βήμα πιο κοντά.
Το ισραηλινό τείχος
Στα 2002 εν μέσω βιαιοτήτων και του τρόμου της Δεύτερης Ιντιφάδα, το Ισραήλ άρχισε την ανέγερση τείχους μήκους 107 χιλιομέτρων, που αποτελείται από τσιμέντο και συρματοπλέγματα και πύργους ελέγχου, χωρίζοντας ακόμη και παλαιστινιακές περιοχές στην Δυτική Όχθη. Τα ισραηλινά σχέδια είναι το τείχος να επεκταθεί μελλοντικά στα 700 χιλιόμετρα προκαλώντας νέα προβλήματα στην διαμάχη με τους Παλαιστίνιους.
Κίνηση καλής θέλησης για τους νεκρούς
Ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών, Heiko Maas, σε ένα ακόμη βήμα για την προώθηση των γερμανο-ισραηλινών σχέσεων πραγματοποίησε την πρώτη εκτός Γερμανίας επίσκεψή του στο Ισραήλ τον Μάρτιο του 2018.
Στο μνημείο για το Ολοκαύτωμα και το Μουσείο Yad Vashem, τίμησε τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.
Με πληροφορίες από την Deutsche Welle
Σύνταξη: Κώστας Μπετινάκης
