Kαθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Επανάσταση των Μπολσεβίκων του 1917, στη Ρωσία επανέρχεται η από καιρό διαμάχη «γιατί διατηρείται το Μαυσωλείο του Λένιν;».
Συνήθως η συζήτηση για το «τι θ΄ απογίνει με τη σορό του πρώτου Σοβιετικού ηγέτη, ξεκινά κάθε Φεβρουάριο καθώς πλησιάζει η επέτειος της γέννησης του Λένιν και επανέρχεται στην επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Φέτος, στις φωνές των διαμαρτυρόμενων για την παρουσία του Λένιν στο Μαυσωλείο της Κόκκινης Πλατείας, προστέθηκε του Τσετσένου ηγέτη Ramzan Kadyrov: «Θα πρέπει να σταματήσουμε να κοιτάζουμε ένα πτώμα», είπε.
Την απάντηση έδωσε ο επικεφαλής του ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος Gennady Zyuganov, ο οποίος δήλωσε πως έχει την διαβεβαίωση από τον πρόεδρο Πούτιν πως «δεν πρόκειται να μετακινηθεί η σορός από το Μαυσωλείο, όσο διαρκεί η θητεία του».
Πολλοί Ρώσοι κομμουνιστές διαδήλωσαν χτες κρατώντας πλακάτ που έγραφαν: «Κάτω τα χέρια από το Μαυσωλείο».
Οι υποστηρικτές της ταφής του Λένιν προφασίζονται τη θρησκευτική παράδοση των Ορθοδόξων για την ταφή των νεκρών.
Συνήθως η επίσημη κυβέρνηση δεν συμμετέχει στη διαμάχη, υποστηρίζοντας ότι «δεν επιθυμεί να πλήξει τα συναισθήματα πολλών γηραιών Ρώσων» και ακόμη επειδή «η ταφή του Λένιν δεν θα έχει κάποια πρακτική αξία».
Αλλά και για την πλειοψηφία της νεότερης γενιάς, το ζήτημα δεν θεωρείται κάποιας σημασίας και αφήνουν να παρθεί η απόφαση «κάποια στιγμή στο μέλλον».
Το RT κάνει αναδρομή σχετικά με το πώς η σορός του Βλαντίμιρ Λένιν, βρέθηκε να φιλοξενείται τόσα χρόνια στην καρδιά της Μόσχας.
Ο Βλαντίμιρ Λένιν, πέθανε τον Ιανουάριο του 1924, αφού προηγουμένως πάλεψε επί δύο χρόνια με προβλήματα υγείας, αλλά και με την απομόνωση που του είχαν επιβάλει οι παλιοί κομματικοί του σύντροφοι.
Αρχικά, οι παλιοί του σύντροφοι δεν σκόπευαν να διατηρήσουν τη σορό του Λένιν, πέρα από μερικές ημέρες, όσο θα διαρκούσε το λαϊκό προσκύνημα.
Αλλά το πλήθος που επιθυμούσε τον ύστατο αποχαιρετισμό ήταν ατελείωτο. Έτσι οι λίγες ημέρες παρατάθηκαν σε μερικούς μήνες και τον Μάρτιο αποφασίστηκε πως η σορός θα πρέπει να διατηρηθεί ακόμη περισσότερο.
Η μεγάλη προσέλευση του κόσμου «ανάγκασε» την κυβέρνηση να τοποθετήσει την σορό σε ένα ξύλινο μαυσωλείο που στήθηκε προσωρινά στο κέντρο της Κόκκινης Πλατείας. Το δριμύ ψύχος βοήθησε στην διατήρηση της σορού για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μέχρι να παρθεί η απόφαση για το αν θα ταφεί ή θα υποβληθεί σε μόνιμη ταρίχευση.
Αρχικά είχαν σκεφτεί να διατηρήσουν τη σορό με κατάψυξη, αργότερα σε κλειστή κάψουλα φορμαλδεϊδης.
Ακόμη δεν υπήρχε σκέψη για πλέον μακροχρόνια διατήρηση. Τελικά επιτράπηκε πειραματική συντήρηση από τον καθηγητή της Ιατρικής Vladimir Vorobiev και τον βιοχημικό Boris Zbarsky.
Ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν από τους πρώτους που πρότειναν τη μόνιμη ταρίχευση της σορού, ενώ «σύμμαχός» του ήταν και ο Λεονίντ Κρασίν, ηγετικό στέλεχος των Μπολσεβίκων, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση που έχει μείνει, πίστευε πως με τα χρόνια η εξέλιξη της επιστήμης θα ήταν τέτοια που θα επέτρεπε την ανάσταση των νεκρών και ήλπιζε ότι ο Λένιν θα επανερχόταν στη ζωή μια μέρα.
Τα πρώτα χρόνια εκατοντάδες άνθρωποι εργάζονταν στο Μαυσωλείο φροντίζοντας την διατήρηση της σορού σε άριστη κατάσταση. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ ο αριθμός των εργαζομένων μειώθηκε σημαντικά.
Πάντως οι επιστήμονες εξακολουθούν να ελέγχουν τη θερμοκρασία και τον φωτισμό του χώρου όπου βρίσκεται η σορός, η οποία ανά τακτά χρονικά διαστήματα μεταφέρεται σε εργαστήριο όπου πλένεται και υποβάλλεται σε νέα ταρίχευση και το Μαυσωλείο παραμένει κλειστό για τους επισκέπτες που ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να είναι πολυπληθείς.
Πληροφορίες από RT.com
Σύνταξη Κ. Μπετινάκης
